Morgunblaðið - 01.06.1988, Blaðsíða 52

52
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. JÚNÍ 1988
Gróa Asta Jafets-
dóttir-Minning
Fædd 10. nóvember 1902
Dáin 19. maí 1988
í dag verður jarðsett frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík móðursystir
okkar, Gróa Ásta Jafetsdóttir, en
hún lést á Hvítabandinu þann 19.
maí sl.
Gróa var fædd í Reykjavík 10.
nóvember 1902, dóttir hjónanna
Jafets Sigurðssonar, skipstjóra og
sfðar kaupmanns, og konu hans,
Guðrúnar Kristinsdóttur. Var hún
elst bama þeirra hjóna en hin systk-
inin, sem bæði eru látin, voru Sig-
urður, dáinn 1952, og Sigríður,
dáin 1980. Foreldrar Gróu bjuggu
í Vesturbænum og var hún alin upp
fyrst á Nýlendugötu og síðan í
hjarta Vesturbæjarins á Bræðra-
borgarstíg 29 á homi Túngötu og
standa þau hús þar enn. Heimilið
á Bræðraborgarstfgnum var gest-
kvæmt og eldri Vesturbæingar hafa
sjálfsagt margir keypt brauð og
mjólk á hominu hjá afa Jafet.
Frændgarðurinn var stór en Jafet
var einn 12 systkina frá Seli.
Gróa vann á sínum yngri árum
við að breiða út fisk á stakkstæði
foreldra sinna og seinna afgreiddi
hún í verslun föður síns. Skóla-
ganga var ekki löng, hefðbundin
bamaskólamenntun frá Miðbæjar-
skólanum. Gróa giftist árið 1929
Ásmundi Ásmundssyni bakara-
meistara, sem lést árið 1976. En
hann starfaði lengst af i Kexverk-
smiðjunni Esju. Böm þeirra hjóna
eru: Gunnar Jafet, fæddur 1929 og
á hann tvær dætur. Sigurður fædd-
ur 1932, kvæntur Kari Eiríksdóttur
og eiga þau 4 dætur. Gylfí fæddur
1936, kvæntur Erlu Líndal og eiga
þau fjögur böm. Guðrún fædd
1940, gift Bimi Júlíussyni og eiga
þau 3 böm. Bamabamabömin eru
orðin níu. Gróa og Ásmundur hófu
búskap sinn á Laugavegi 70B en
fluttu síðan í Vesturbæinn á
Bræðraborgarstíg 29 f lítið hús á
lóð foreldra Gróu. Sfðan var flutt
yfír götuna á Bræðraborgarstíg 25,
sem gengið hefur undir nafninu
Akur. Þá var búið í nokkur ár á
Framnesvegi 16, en árið 1946 var
flutt í Drápuhlíð 20, þar sem þau
bjuggu í 30 ár eða þar til Ásmund-
ur lést Þá flutti Gróa í íbúð í
Bogahiíð en frá 1983 hefur hún
dvalið á hjúkrunardeild fyrir aldr-
aða á Hvítabandinu og notið þar
góðrar umönnunar síðustu æviárin.
Gróa var á margan hátt sérstæð
kona og sannarlega bam síns tíma.
Hún var hannyrðakona, blómakona,
hafði yndi af að spila á spil, bjóða
fólki upp á góðgerðir og vindil.
Félagsskapur við annað fólk var
henni kær og oft var mjög margt
um manninn í Drápuhlíðinni. Gróa
var með gott skopskyn og gat verið
skemmtileg með afbrigðum. Á
heimilinu í Drápuhlíð fór í mörg ár
fram pökkun á tímaritinu Samtíð-
inni. Var þá oft handagangur í öskj-
unni. Prenta þurfti öll heimilisföng,
sjóða hveitilím og síðan þurfti að
handpakka hveiju eintaki. Allir Qöl-
skyldumeðlimir tóku virkan þátt í
þessu og aðrir sem að garði bar.
Svo háttaði til að við bjuggum í
næstu götu og oft lá leiðin í Drápu-
hlfðina, enda heimilið opið okkur
bræðrum eins og okkar eigið væri
og bar Gróa mikla umhyggju fyrir
okkur. Sigríður móðir okkar og
Gróa voru samrýndar þrátt fyrir
að töluverður aldursmunur væri á
þeim systrum og leið vart sá dagur
að þær hittust ekki. Gerðu þær sér
báðar far um að rækta fjölskyldu-
böndin sem mest og best og var
ekki komið að tómum kofanum
þegar spurt var um ættir manna.
Eins og áður getur var Gróa
bam síns tíma. Kona sem lét lítið
á sér bera utan veggja heimilisins.
Heimilið var hennar vettvangur og
bar það vott um góðan smekk og
skörungsskap. Gróa var kona sem
borin var virðing fyrir, bæði vegna
þess að yfír henni var reisn og virðu-
leiki þrátt fyrir létta lund. Með
henni er gengin mæt kona sem
setti svip á samtíð sína, sannur ís-
lendingur og kannski fyrst og síðast
Reykvíkingur. í Vesturbænum var
hún borin og bamfædd og í
Reykjavík ól hún allan sinn aldur.
Vesturbærinn stóð hjarta skip-
stjóradótturinnar alla tíð næst.
Litlu, vinalegu húsin, gatan, Qaran
og sjórinn. Og hvað segir ekki Tóm-
as í Vesturbæjarljóði sínu:
Því særinn er veraldar særinn
og sjálfur er Vesturbærinn
heimur sem kynslóðir hlóðu,
með sálir, sem syrgja og gleðjast,
og sálir, sem hittast og kveðjast
á strönd hinnar miklu móðu.
Nú er Gróa frænka okkar komin
yfír móðuna miklu og vafalaust
hafa beðið hennar vinir í varpa.
Að leiðarlokum viljum við þakka
Gróu fyrir umhyggju hennar gagn-
vart okkur, foreldrum og flölskyld-
um. Við viljum ekki síður þakka
fyrir öll skemmtilegheit í gegnum
árin.
Við vottum bömum hennar,
tengdabömum og bamabömum,
sem stóðu við hlið hennar gegnum
alla erfíðleika, okkar innilegustu
samúð. Hvíli hún í friði.
Jafet og Magnús Ólafssynir
Hún amma er dáin, en hvíldin
var henni kærkomin eftir langt
ævikvöld. Það var alltaf gott að
koma til hennar og eiga stund með
henni við sögur og leiki. Við tvö
þau eldri vorum svo lánsöm að búa
í sama húsi og amma og afi fyrstu
árin.
Þau voru mjög bamgóð og
hændu okkur að sér með ástúð sinni
og umhyggju. Það var mikið sótt
til ömmu og afa og þau gáfu okkur
margt, leiðbeindu og sögðu sögur
frá gömlum dögum.
En það voru ekki bara gamlir
dagar sem hún amma sagði frá,
hún spáði líka um framtíðina. Það
var alltaf gaman þegar amma tók
fram spáspilin sín og spáði fyrir
okkur krökkunum.
Það sem amma var, þar var
kátína. Hún hafði gaman af að taka
í spil og reykja vindla. Hún fór líka
iðulega út snemma dags að spóka
sig í bænum, því henni þótti vænt
um þennan bæ og þó sérstaklega
vesturbæinn þar sem hún var fædd
og uppalin. Hún var mikil hann-
yrðakona og vaknaði oft klukkan
sex að morgni til að sauma út.
Amma var hrifnæm og voru fögur
ljóð og lög henni mikill gleðigjafi.
En lífíð var ekki alltaf dans á rósum
hjá ömmu. Oft datt hún niður í
þunglyndi, en með hörkunni hafði
hún sig upp úr því. Hún átti líka
afa að og hann studdi hana dyggi-
lega gegnum erfíðleikana.
Amma dvaldi síðustu árin sín á
Hvítabandinu og viljum við þakka
starfsfólkinu þar fyrir að annast
hana af mikilli alúð.
Nú vakna ég alhress í ilmandi lund,
sem ómar af vorfugla kliði;
Hér fékk ég að sofa þeim blíðasta blund
við blæinn, sem þaut upp í viði.
Upp, glaður nú rís ég af grösugum blett
og geng meðan endist mér dagur;
Minn hugur er kátur og hjartað er létt,
og heimurinn víður og fagur.
(Steingrímur Thoreteinsson)
Blessuð sé minning hennar.
Ásmundur, Hildur og Vignir
Minninff:
Sigríður Blöndal
Fædd 11. ágúst 1896 - .
Dáin21.maí 1988
Útför Sigríðar Blöndal, afasystur
okkar, fer fram í dag. Sigríður
fæddist á Sævarlandi í Þistilfirði
11. ágúst 1896. Foreldrar hennar
voru Bjöm Gunnlaugsson Blöndal
læknir og kona hans Sigríður, fædd
Möller. Sigríður var næstyngst sex
systkina.
Systkini hennar voru: Sophus
Auðunn skrifstofustjóri á Siglufírði;
Kristjana kaupkona í Reykjavík;
Gunnlaugur listmálari; Sveinbjöm
Helgi læknanemi og Magnús fram-
kvæmdastjóri Síldarverksmiðju
ríkisins á Siglufírði. Þrír bræðranna
létust fyrir aldur fram. Afí okkar
Sophus Auðunn og Magnús létust
báðir innan við fímmtugt, og Svein-
bjöm Helgi lést úr spænsku veik-
inni í Kaupmannahöfn, aðeins rúm-
lega tvítugur.
Sigga frænka ólst upp á
Hvammstanga. Árið 1915 fluttist
fjölskyldan til Reykjavíkur og
nokkrum árum síðar til Siglufjarðar
þar sem hún bjó þar til Bjöm lækn-
ir lést. Sigga átti góðar minningar
frá bemsku sinni og æsku.
Skemmtilegar vom sögumar sem
hún sagði okkur systmm af ævin-
týmm sínum og systkinanna á
Hvammstanga. Þegar Bjöm lést
fluttu Sigga og móðir hennar til
Reykjavíkur og stofnuðu þar heim-
ili með Kristjönu, sem þar bjó fyr-
ir. Fyrst leigðu þær mæðgur á
ýmsum stöðum í borginni en síðar
réðust Kristjana og vinkona hennar
Ásta Þorsteinsdóttir í húsbyggingu
og byggðu parhús við Hringbraut
67 og 69. Bjuggu frænkur okkar
Sigga og Sjana þar síðan. Hvomg
þeima systra giftist né átti bam.
Árið 1931 stofnuðu Sjana og
Ásta vefnaðarvömverslunina Chic.
Vann Sigga í versluninni hjá systur
sinni ámm saman. Auk þess sá hún
um heimilishaldið á Hringbrautinni.
Heimili frænkna okkar var einstak-
lega fallegt og smekklegt. Reynd-
ust þær systur ættingjum sfnum,
ekki síst bræðrabömum, ákaflega
vel. Móðir okkar Sveinbjörg og
Sigríður systir hennar bjuggu hjá
ömmu sinni og frænkum, þegar þær
vom við nám við Verzlunarskólann
hér í Reykjavík. Gunnlaugur list-
málari lifði lengst bræðra þeirra og
var mikið og náið samband milli
systkinanna.
Okkur systmm vom Sigga og
Sjana sem ömmur. Sigga var sér-
lega bamgóð. Fram á síðasta dag
birti yfír henni er hún sá lítil böm.
Ekkert var betra en fara í heimsókn
á Hringbrautina. Alltaf var okkur
fagnað innilega hvort sem við kom-
um einar eða með eina eða fleiri
vinkonur með okkur. Hjá Siggu á
Hringbraut, eins og við kölluðum
hans, mátti allt gera. Gramsa í öll-
um skúffum og skápum, skoða
gamlar ljósmyndir og flétta hárið á
Siggu. Hjá henni fengum við að
þamba rjóma úr flöskunni og borða
rúgbrauð með sykri á.
Þær systur Sigga og Sjana áttu
marga góða vini og hafði Sigga
gaman af að skemmta sér, ekki
síst að taka í spil. Þær ferðuðust
mikið bæði innanlands og utan.
Fóru t.d. margsinnis til Kaup-
mannahafnar og London. Síðasta
ferð þeirra var Miðjarðarhafssigling
með skemmtiferðaskipinu Regina
Maris, var það mikil ævintýraferð.
Úr öllum þessum ferðum komu þær
færandi hendi og var tilhlökkunin
alltaf mikil hjá okkur, þegar Sigga
og Sjana voru væntanlegar heim
frá útlöndum.
Sjana lést árið 1975. Hafði Sigga
þá hjúkrað systur sinni í heimahús-
um í nokkur ár. Lát Sjönu var Siggu
mikið áfall og var hún aldrei söm
eftir það. Bjó Sigga ein á Hring-
brautinni í sjö ár og fór heilsu henn-
ar mjög hrakandi. Sveinbjörg, móð-
ir okkar, annaðist hana eftir bestu
getu og eins frænka hennar Ingi-
björg Einarsdóttir. Síðustu ár bjó
Sigga svo á Hrafnistu í Hafnarfirði
og naut þar hinnar bestu umönnun-
ar. Færum við ættingjar hennar
hjúkrunar- og starfsfólki þar bestu
þakkir fyrir.
Nú er Sigga frænka látin í hárri
elli, á nítugasta og öðru aldursári.
Við systumar þökkum henni allar
góðu stundimar á Hringbrautinni.
_ Blessuð sé minning hennar.
Ólöf, Soffía og Helga Kjaran
t
Hugheilar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinsemd við andlát og
jarðarför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og lang-
afa,
HJÖRLEIFS SIGURBERGSSONAR,
Baldursgötu 26,
Reykjavlk.
Guð blessi ykkur öll.
Ingveldur Ámundadóttir,
Hulda Hjörleifsdóttir, Sveinbjörn Einarsson,
Guðrún Hjörleifsdóttir, Sigurður Guðmundsson,
Steindór Hjörleifsson, Unnur Hjartardóttir,
Ingibjörg Hjörleifsdóttir,
Bergný Hjörleifsdóttlr,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og systur,
OLGU LAUFEYJAR ÞORBJÖRNSDÓTTUR,
Álfaskeiði 64, Hafnarfiröi.
Erla Olsen,
Ágústa Olsen,
Sonja Valdimarsdóttlr,
Halldóra Guðjónsdóttir,
Ólöf Guðjónsdóttir,
Hulda Þorbjörnsdóttir,
Bjarni Ólafsson,
Þorsteinn Sigurðsson,
Erllngur Herbertsson,
Ingi Hannesson,
Aðalsteinn Einarsson,
Marinó Þorbjörnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginmanns míns,
ÁRNA Þ. HANSEN,
Hólavegi 26,
Sauðárkróki.
Rannveig Hansen.
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð I Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki
eru tekin til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfílegt er
að birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfund-
ar getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú,
að minningargreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Blóma- og
W skreytingaþjónusta w
™ hvert sem tilefnið er.
GLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ,
Álíheimum 74. sími 84200
Fróðleikur og
skemmtun
fyrirháa semlága!