Morgunblaðið - 05.06.1988, Blaðsíða 9

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 5. JÚNÍ 1988
9
■i 1. sunnud. eftir trinitatis
Lúk. 16,19.-31.
HUGVEKJA
eftir séra GUÐMUND ÓLA ÓLAFSSON
Hver er ríkur?
Einu sinni var maður nokkur
ríkur, er klæddist purpura og
dýru líni og lifði hvem dag í
dýrlegum fagnaði. Þó var hann
í raun örfátækur, snauðastur
maður á himni og jörðu, en vissi
það ekki sjálfur.
„Sælir eru fátækir í anda,
því að þeirra er himnaríki."
„Sælir era hógværir, því að
þeir munu jörðina erfa.“
„Sælir era þeir, sem hungrar
og þyrstir eftir réttlætinu, því
að þeir munu saddir verða.“
„Sælir era hjartahreinir, því
að þeir munu Guð sjá.“
Er þá þess háttar sæla íjár-
sjóður? Hvað er þar að baki
annað en eldfomt, margsviðið
og harðskorpið fagnaðarerindi
handa einföldum og snauðum:
Þeir skulu sætta sig við kjörin,
örbirgðina, ranglætið, í von um
að úr rætist fyrir handan?
Sú vizka, sem fólgin er í
gamalli bæn í Orðskviðum
Salómons, virðist hins vegar
ekki fráleit né ógeðfelld: „Lát
fals og lygaorð vera Q'arri mér,
gef mér hvorki fátækt né
auðæfí, en veit mér minn deild-
an verð. Ég kynni annars að
verða of saddur og afneita og
segja: „Hver er Drottinn?" eða
ef ég yrði fátækur, kynni ég
að stela og misbjóða nafni Guðs
míns.“
Nei, fátækt Lasarusar er
hvorki eftirsóknarverð né sæla.
Og fátækt þekkja nú fremur
fáir menn á íslandi af eigin
raun, nema þeir, sem sextugir
era eða eldri, ekki þá fátækt
sem hér var landlæg um langan
aldur. Fátækt er ætíð auðmýk-
ing, sársauki, brennandi sviði,
sem trúlega hverfur aldrei til
fulls úr bijósti þess, sem reyndi.
Þú gleymir ekki augum fátæks
tötrabams, soltins, hafir þú ein-
hvem tíma horft í þau, ekki
heldur augum þess betlara, sem
betlar af þörf á strætum. íslend-
ingar era þó svo kristnir og slík
menningarþjóð í fámenni sínu,
að slík sjón er næsta fátíð hér.
Hins vegar sagði Jesús: „Fá-
tæka hafíð þér ávallt hjá yður.“
Lasaras reyndist næsta ríkur
um síðir, að sögn þess sama
Jesú. Fyrir dyram ríka manns-
ins átti hann, á sinni tíð, ein-
hvers konar athvarf, að því er
virðist. Sæla var þar engin,
nema vinátta hundanna, sem
vora þó óhrein dýr, hafí verið
honum nokkurs verð. Hann var
iíkastur harmkvælamanninum
Job, sem varð að deila við Guð
og menn um réttlæti og rang-
læti, sök og sakleysi og verð-
skuldun.
Hver var þá umbun hans eða
ábati? Hvemig varð hann
auðkýfíngur að mati Jesú?
Sögulókiin era skýr. Þar era
engar málalengingar. Þó virðist
sem sumt skuli lesið milli lína.
Þennan daginn er Jesús ekki
einungis að boða fátækum
fagnaðarerindi. Hann á erindi
við menn, sem kallaðir era fé-
gjamir, ræðir við þá um trú-
mennsku í stóra og smáu, einn-
ig í veraldarsökum. Fáeinum
versum framar í guðspjallinu
segir svo: „En Faríseamir, sem
vora menn fégjamir, heyrðu
allt þetta og gerðu gys að hon-
um. Og hann sagði við þá: Þér
erað mennimir, sem réttlætið
sjálfa yður í augsýn manna. En
Guð þekkir hjörtu yðar. Því að
það sem er hátt meðal manna,
er viðurstyggð í augum Guðs.“
Lasaras bar sín kaun, en
ekki þau, sem Guði bauð við.
Hann hafði fengið heilsubót.
Hroki hrjáði hann ekki, hvorki
fyrir Guði né mönnum, engin
mannfýrirlitning, ekkert hatur,
engin sjálfsdýrkun, enginn
bjálki í auganu. Hann var fá-
tækastur maður á jörðu, öllu
sviptur, eins og Job — átti þó
eitt vonarland og hungrið og
þorstann eftir réttlætinu. Bi-
blían er undarleg bók, ekki síður
en Gamla testamentið. Þeim,
sem þar era ókunnugir, kæmi
trúlega á óvart, hversu um-
hyggja Drottins fyrir fólki eins
og Lasarasi flóir þar yfír alla
bakka.
Þér þykir trúlega einfeldni
að ætla, að Drottinn muni í ein-
hveiju bæta þeim, sem fátækir
vora í anda í þessum heimi,
hungraðir og þyrstir eftir rétt-
læti, svo hógværir, að þeir urðu
landlausir. Þannig er þó kristin
trú. Hún er trú á vonarlandið,
nýjan himin, nýja jörð, endur-
fæðing, upprisu. Og sú trú er
í hjarta manns sannari og
mennskari en allt annað. Hún
hefur gert kynslóðum, milljón-
um, lífíð á jörðu bærilegt — er
raunar hið eina, sem varpar
örlítilli dagskímu á þá ógnarver-
öld, sem sumir menn og önnur
sköpun fæðast í á þessari bles-
suðu jörð.
Gáta Lasarasar er ef til vill
ráðin í nafni hans. Lasaras heit-
ir sá, sem Guð hjálpar. Og Las-
arasi var gefíð himnaríki. Hann
var réttur eigandi þess með öll-
um gögnum og gæðum og gat
sungið með Job: „Ég veit, að
Lausnari minn lifír, og hann
mun síðastur ganga fram á
foldu.“
Um það bil 15 þúsund Islendingar
hafa treyst Fjárfestingarfélaginu
fyrir sparifé sínu undanfarin ár!
Þar af leiðandi hafa Kjarahréfin
skilað umtalsverðum vöxtum
umfram verðhólgu, eins og sést
greinilega á línuritinu.
Þeir, sem hafa fjárfest í Kjara-
hréfum eru tryggðir gegn
verðhólgusveiflum þjóðfélagsins.
Á hak við Kjarahréfin stendur
Verðbréfasjóðurinn hf, stœrsti
verðbréfasjóður landsins, en sjóð-
urinn dreifir áhœttu sinni með
kaupum á hréfum ríkis og sveitar-
félaga, hankaáhyrgðum, sjálf-
skuldaráhyrgðum, hréfum stórfyr-
irtcekja og fasteignatryggðum
bréfum.
Á verðbólgutímum eru Kjara-
bréfin öruggur og arðbær
kostur.
Símsvari ALLAN SÓLARHRINGINN í síma 28506. Upplýsingar um daglegt gengi Kjarabréfa, Markbréfa, Fjölþjóðabréfa og Tekjubréfa
Gengi: 3. júní 1988: Kjarabréf 2,875 - Tekjubréf 1,420 - Markbréf 1,499 - Fjölþjóðabréf 1,268
FJARFES11NGARFEIAGIÐ
Hafnarstræti 7, 101 Reykjavík S (91) 28566
Kringlunni, 103 Reykjavík S (91) 689700
Ráðhústorgi 3, 600 Akureyri S (96) 25000