Alþýðublaðið - 08.07.1932, Blaðsíða 3

alþýðublaðið
9
Sóknin mikia.
Eftir karl í koti.
III.
Jslenzki verkalýðUTánn á nú
fyrir höndum |)á höröustu bar-
áttu, æm hann nokkurn tíma hefir
áttt. Atvinnutækin eru stö&vuð á
sjó og landi. Kauplækkunar er
krafist, Jrrált fyrir atviininuleysi og
aukna dýrtíð. Málgögn íhaldsins
til sjávar og sveita nedita allra
bragðia til pess að telja fólki trú
um blesisun kauplækkumar. Þaó
gierir „Moggi“ daglega, svo prúð-
ur sem hann er, og Vísir gjamimar
með eins og hans er vani, pegar
Kobbi Möller eða Kveldúlfur
siga. „Tíminin“ haiði þaö hlutverk
að byrja sönginn, en ér orðinn
all-hjáróma síðan nýir menn tóku
við fórustu sóknarionar á hendur
verkalýðnum. Báráttan er tvenns
konar: Reynt er að sundra sami-
tökum verkalýðsins, rægja stétt á
móti stétt, rægja og svívirðia for-
jngja þá, er verkaJýðurinn hefir
valið sér, og eiíki linniri þeim
árásum, þótt húið sé að koma
þehn frá á beinan eða
óbeinian hátt. Kaupgjaidið skal
ndður. Öll möguleg meðul skulu
inotuð í sókninni mikiu.
Náist nú ekki einhver kaup-
lækkun, þá mun herferðinni ekki
lokið þax með á hendúr verka-
lýðnum. fsJ. krónan hefir hing-
að til verið látin fylgja sterlings-
pundiinu. Þetta þykir hinum svo
nefndu framleiðendum og fisk-
útflytjendum ekki nóg. Þeirra
krafa er: Krónan verður að
lækka. Með öðrum orðum: Ofan á
kauplækkun og atvinnuleysi, dýr-
tíð ög raingláta skatta, á. aö skella
nýrri .dýrtíð. Dýrtíð, sem enginn
veit hvað mikil getur orðið. Þeg-
ar þessu er öllu komið í kring,
þá er mælirinn fullur.
íslenzkur verkalýður! Sér þú
ekki hættuna, sem bíður þín? Þú,
sem malar gullið handa yfirstétt-
um J>essa lands. Hrintu sókninni
miklu af þér! Hrintu burt vika-
drengjum íhaldisflokkanna, er
sitja í trúnaðarsætum og nota að-
stöðu sína tíl þess að skapa þér
hungur og vesaldóm.
„íslendingar em allir komnir af
víkingum.,“ sagði eitt sinn kunnur
íslenzkuT stjómmálamaður.
Þeirra orðtak var: „Betm er að
fa.Ua með sæmú en lifa með
skömm“.
Tileinkið ykkur peita heróp her-
manmins fomci og hreytið eftir
pví. ■
■■ \
Fðrin að Laugarvatni
og á Þingvöil.
Munið eftir för F. U. J. austur að
Laugarvatni og á Þingvöll á sunnu-
daginn kemur. Þáttakendur verða
margir. Farið alla leiðina kostar kr.
6,50 og verður farið í kassabilum frá
Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu kl.87a
um morguninn.
Griótkait
og kylfiibarsmiði.
1 gær þegar hæj arstjórnarf’und-
ur átti að byrja, voru á að gizka
þúsund manms fyrir utan húsið,
er ætluðu sér að hluista á Um-
ræður á . bæjarstjórnarfundi. En
lögieglan leyfðá emgum imn að
gamga fyr en bæjarfulltrúamir
voru komnir inn. Síðan var á-
heyrendum hleypt inn meðan
rúm vamst, en eigi var það mema
lítill hluti af öllum þeim fjölda,
er þarna var saman komiinn.
Þegar leið á fundinn, tók fjöld-
dnn, sem fyrir utan var, að ó-
kyrrast, og höfðu sumiir þar ýms-
an strákskap í frarnmi, svo sem
að henda sandd á lögiegluna og
að lemja húsið að utan. En par
sem hvomgt petta gat haft nokk-
iir minstu áhr.if í pá átt að knijja
fram atviivwbœtiir, þá verða
þetta að skoöast eingömgu sem
heimiskujeg ólæti, því þau gera
heldur að auka andúð en samúð
með kröfum verkalýðsins.
Barsmíðin á húsveggmum varð
um tíma svo mikil, að lítt heyrð-
ist til ræðumamna inni' í fundar-
salnum, og um líkt leyti voru
tvær rúður barðar imn að utan.
En inni í salnum fór alt fnam
með kyrð og spekt, nema hvað
áheyrendur stóðu upp þegar mest
gekk á úti fyrir og reyndu að
sjá út um gluggann hvað um
væri að vera.
Kalli svarti missir húfirna.
Þeir, sem úti voru, vildu ryðj-
*ast inn, en fult var fyrir irmi
og stóð lögieglan á móti. En að
lokum gerði lögieglan útrás og
lamdi með trékylfum alla, sem
fyrir urðu, og komu þau högg á
ýmísa, isem emgiar óspektir höfðu
haft í frammi. En tilefnið til út-
rásar lögieglunnar var, að húfán
vaT tekin af Karli Guðmumdssyni
lögregluþjóni (sem í daglegu tali
er kallaður* Kalli svarti af því
hann er dökkhærður). Gerði Karl
þá úfcrás með kylfunmi, og allir
lögiegluþjónarinir á eftir.
Um þetta leyti byrjaði grjót-
hríðin að dynja á gluggum fund-
arsialsins, og þeyttust steinamir
sumir alveg yfir að veggnum
hinum megin í húsimu. Flestum
steinunum var hent í þá tvo
gluggana, er voru inst í salnum,
og voru þegar fundinum lauk 9
göt á öðrum, en 4 á hinum. Kom
allmikið af grjóti inn í saliiinn,
en flest voru það smásteinar. Eru
þrír þeirra til sýnis í fréttakassa
Alþbl.
Trékylfur lögmglunmr.
Illa hlýtur að mælast fyrir að
lögreglan skuli vera farin að nota
trékylfur. Hér er ekki meitt það í
hættu fyrir yfirráöastéttina, að
það réttlæti jafnvel frá hennEir
sjónaiimiði, að barið sé á mönn-
um með svo fanitalegu vopni.
Ráðþrota ráðuneyti.
ðngþveiti skipulagsins.
Hvers vegna hrjóta kuldaleg
svör af vörum vaidhafanna?
Hvers vegna svara peir hált
og loðið?
Hvers vegna hrjúta kuldaleg
svör af' vömrn valdhafcmmT?
Hrnrs vegna svam peir hált og
loðið? Hvernig stendur á því, að
ráðandi mienn bæjar og ríkis við-
urkenna vandræðin, játa almenna
neyð meðal verkalý'ösiins, en gera
svo ekkert til bjargar né umbóta?
Er þetta alt af einsfcærri mann-
vonzku? O-ned. Svörin eru ekki
sprottin af eintómum illvfflja eða
illkvittni; borgaristjóri og dóms-
málaráðh'erra eru ekfci lakari
rnenn en margir aðrir eða ókriistii-
legri. Fiokksbræður þeirra hver
um sig myndu gefa sömu svör
við spurningum og áskorunum
verkalýðsinsi, ef þeir sltipuðu
þessi borgaralegu virðingarsæti,
Undiirtektir yfirvaldanna eru
eðldlegar afleiðingar af ríkjiandi
þjóðskipulagi. Bæjar- og ríkis-
stjórnir eru útverðir auðvalds-
skipulagsins, fulltrúar forréttiinda-
stéttanna gagnvart sveltandi
verkalýð. Þeirra hlutverk er að
bjarga auðvaldsheiminum, bjarga
hrynjandi hrófatildri frá fallii, án
þess að auðjötnarnir bíði veru-
legan fjárhagsíegan hnekki. Hlút-
vexk þeirra er, að velta afleiðáing-
um skdpulagsleysis og stjóroleysis
samkeppnispostulanna yfir á herð-
ar verkalýðsliœ, yfir á hin breiðu
hök sveltandi alþýðu. Þeir eru
síoð og stytta óréttlætisins, bjarg-
vættir aúðvaldisiskipulagisims, sem
er orsök alls böls. Þeir eru post-
ular Mammons, dyggir þjónar í
hans víngarði. Þeir eiga að hrein-
rækta ágirnd og kúgurn sérrétt-
indamaninanna í þjóðfélaginu og
bæla niður mieð valdi hverja
frelsishreyfingu verkalýðsins.
Þesis vegna er náðist að verica-
lýðnum við opinhera slarfnekslu
mieð tilraun til kaupkúgumar. í
valdast ó 1 um auðvaldsríkisin s
sitja mienn, siem fyrst og. friamst
er falið að berjast gegn verka-
lýðnum, bæla niður frelisisibaráttu
hans og, ef unt er, ganga enn
imeir á irétt hans. Þeir sátja I wn-
boði atvinnurekendann,a, í upnjboði
f j ármál aau ðval dsin.s, til þess í
nafni rikis og þjóðar að skerða
enn meir réttindi fjöldans til hags-
muna fyrir örfáa einstakliinga.
Húgtökin og orðin riki og þjóð
hafa fengið sérsitaka merikingu í
stéttabaráttunni. Yfirstéttin, arð-
ránsstéttin, telur sig vera þjóðina
og ríkið. Verkalýðurinn, alþýðan,
er ekki talin með, nema nauðsiyn
krefji, eins og t. d., þegar sérstak-
lega þarf að túlka stéttafrið fyrir
fólkinu. Þegar kreppan veltir ógn-
andi byrðum sínum yfir auðvald'S-
hieiminn, þá er nauðsyn að kalla
vinnandi stéttiTnar á vettvang til
hjál’ ir þjóðfélaginu(!!), tffl hjálp-
ar arðræningjunum. Þá er heitið
á verkalýðánn til stuðnings, tffl
að efla þjóðarhedll og þjóðþrif.
til að reisa við atvinniuvegfiina o.
s. frv. o. s.. frv. Alt þetta viðreisn-
arhjal er blekking, svikráð gegn
verkalýðnum, tilraun til þess að
kaupa fylgi þeirra undirokuðu,
fá þá til þesis að knékxjúpa og
leyfa góðfúslega bök sín undir
byrðarnar, blekking til að koma
afleiðingum auðvaldssikipulagsiinis
yfir á þá, sem enga sök eiga á
því, hvernig kornið er. En í góð-
ærunum — pá gleymist að kalla
á verkalýðinn; pá er. ekki hrópað:
Komið og takið ykkar bróðurpart!
Komið og hirðið ágóðann af fnam*
leiðslunni. Nei, þá stingur auð-
valdið ágóðanum í sinn sjóð án
pess að tala um verkalýðinin sem
hluta þjóðarimnar, án pess að
minnast einu orði á hlutdeild
vininandi stétta í framleiðsilumni,
þátttöku þeirra í sköpun þjóðar-
auðsins. — Auðvaldsskipulagið
mu allan heim riðar á haroii glöt-
unar og gjaldþrots. Mótisetning-
arnar vaxa dag frá degi, en jafn-
framt er neynt eftir fremsta megni
að samrýma hagsmuni auðvalds-
)i:ns í hverju lamdi. Verklýðshreyf-
ingin er orðin svo sterk, að au,ð-
valdiið sér sitt óvænna og þjapp-
ar sér saman í stærri verzlulnar-
hringa en mokkru sinni fyir. Þess
vegna eru íhaldsflokkamir hér á
landi búnir að taka opmibert og
algerlega höndum saman í bar-
áttu sinni gegn verkalýðnum og
allri fátækri álþýðu. En samt er
verklýðsfélagsskapurinn ekki nógu
sterkur, hin pólitisku samtök uind-
irstéttanna ekki nægilega sterk.
Ef svo væri, þá tækjum við loð-
m.ælgi og úrræðialeysi stjórnar-
valdanna á viðeigandi hátt; þá
tækjum við ráðin í okkar hendur
að þeim fomspurðum. Þess vegna,
félagar!. fylkjmn okkur fastar
saman. Myndum sterkari samtök,
steikari baráttuhug, og —- sigr-
arnir. munu stœkka.
Hér á larndi liefir stéttamiótsietn-
ingin aldrei verið jafn greinileg
og nú. Aldrei befir auðvaldið
komilst í hann jafn-krappan. Aldr-
:ei hefir úrræðaleysi yfirstéttanima
verið meira eða jafn-áberandi.
Aldrei liefir verið meiri, ástæða til
harðdrægrat sóknar á báðar hlið-
ar. Þess vegria er stéttastríðdð
harðara en noltitru sinni áður.
orusturnar þéttari og snarpari. En
verkalýðurinn þekkir ekki siiinn
vitjunartima. Tækifærim ganga úr
gneipum fyrir sinnuleysái og að-
gerðarlieysi. Herðum sóknina, fé-
lagar! Seint og snemma, ljóst og
leynt skulum við vinna fyrir okk-
ar hugsjón, herjast fyrir okkar
réttlætiskröfum. Alt verður að
gera, sem unt er, til þess að opna
augu þjáningarbræðra okkar fyrir
þvi raunverulega ástandi. Bendið
félögum ykkar á I hverju rnein-
semdirnar eru fólgnar! Fáið stétt-
arsystkini ykkair til að hugieiiða
afstöðu sína í ráðaindi skipulagi!