Morgunblaðið - 06.09.1988, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 6. SEPTEMBER 1988

Minning:
_____O
Kristján Krisljáns
son, skipsijóri
Fæddur 8. apríl 1898
Dáinn 25. ágúst 1988
í dag, þriðjudag 6. september,
verður til moldar borinn afi minn,
Kristján Kristjánsson, skipstjóri.
Afí var fæddur í Efra Vaði á
Barðaströnd 8. apríl 1898, ásamt
tvíburabróður sínum, Gunnari
Kristjánssyni. Ungur fluttist hann
með foreldrum sínum vestur í Am-
arfjörð og ólst þar upp í stjórum
systkinahópi. Snemma tengdist
hugur hans sjónum og hefur hann
vafalítið fengið góðan undirbúning
í sjósókn við Amarfjörð bæði á ára-
bátum og skútum. Afí fékk snemma
skipstjóraréttindi og varði allri
starfsævi sinni á sjónum. Hann var
meðal annars skipstjóri á Skaft-
fellingi og reyndist alla tíð farsæll.
Hann var einn af þeim hugrökku
bjartsýnismönnum sem lögðu upp í
mikla hættuför með Gottu til Græn-
lands 1929 til að fanga sauðnaut
til eldis hérlendis. Um þá ferð hefur
mikið verið rætt og skrifað og var
honum ávallt lýst sem mjög gætn-
um manni,.hæggerðum en þó ein-
beittum. Vafalítið hafa það verið
eiginleikar sem komu sér vel, því
að í þá daga var ekki til staðar sú
tækni um borð í skipum sem nú
auðveldar allar ákvarðanatökur í
dag.
Þann 26. maí 1933 gekk afí að
eiga ömmu mína, Margréti Ingvars-
dóttur frá Stokkseyri. Þeim varð
fímm bama auðið og hafa þau öll
komist vel til vegs og ára. Þau eru
Kristján, fæddur 7. apríl 1934, Vil-
borg Inga, fædd 13. maí 1936,
Ingvar, fæddur 12. október 1939,
Gíslína, fædd 7. febrúar 1941, og
Unnur, fædd 6. febrúar 1943. Mest
alla sína búskapartíð bjuggu afí og
amma í Reykjavík, á Mýrargötu 3,
og síðan á Fálkagötu 23. En síðast-
liðið ár hafa þau dvalið á Dvalar-
heimili aldraðra sjómanna, Hrafn-
istu, Hafnarfírði. Þannig að nálægð
sinni við sjóinn hélt afí alltaf. Amma
var og er mikil myndarhúsmóðir
og bjó afa og bömum sínum mynd-
arheimili. Hér áður fyrr hefur fólk
vafalítið haft minna á milli hand-
anna heldur en tíðkast nú til dags.
En með mikilli hagsýni og hugviti
unnu þau saman þannig að aldrei
var skortur á neinu.
Afí var bæði bömum sínum og
bamabömum mikill félagi og átti
auðvelt með að segja skemmtilegar
sögur af ferðum sínum. Og síðast
en ekki síst ávallt reiðubúinn að
laga og bæta allt það sem aflaga
fór með verkfærum í skúmum
sínum. En þar eyddi hann miklum
tíma sín síðustu ár.
Ég kveð afa minn með söknuði
og þakklæti fyrir allt sem hann
veitti mér. Eftir langa og viðburð-
aríka ævi veit ég að hann er í góð-
um höndum nú.
Blessuð sé minning hans.
Jóhanna Margrét Guðjónsdóttir
Leiðrétting
í minningargrein um frú Guð-
laugu M. Þorsteinsdóttur á Akur-
eyri hér í blaðinu á sunnudaginn,
eftir Sverri Pálsson, varð meinleg
prentvilla. Um leið og höfundur og
aðrir hlutaðeigendur eru beðnir af-
sökunar birtist þessi málsgrein eins
og hún átti að vera:
„Frá því að við hjónin stofnuðum
heimili okkar og við Gestur urðum
samstarfsmenn við Gagnfræða-
skóla Akureyrar, hefír sambandið
milli fjölskyldna okkar verið mjög
náið og vinátta heil og traust. Ófá-
ar kvöldstundir höfum við átt sam-
an við spilaborð eða kaffíborð við
spjall og spaugsyrði. Þau Guðlaug
og Gestur kenndu okkur að spila
brids, svo að gagni kæmi í heima-
húsum, og þau kenndu okkur einn-
ig snemma að spila púkk, sem síðan
er sjálfsagður og óhjákvæmilegur
þáttur í jólahaldi, ekki aðeins á
heimili okkar, heldur einnig á heim-
ilum bama okkar, arfur úr Goða-
byggð l.“
Leiðrétting
ÞAU MISTÖK urðu í vinnslu
greinar Magnúsar L. Sveinsson-
ar í sunnudagsblaði Morgun-
blaðsins að eitt orð féil úr setn-
ingu sem gjörbreytti merkingu
hennar.
Orðrétt mun hún eiga að vera:
Slíkt bendir ekki til mikilla erfíð-
leika hjá fyrirtækjum.
Morgunblaðið biðst velvirðingar
á þessum mistökum.
LITGREINING
MEÐ
CROSFIELD
ER
LYKILLINN
AÐ VANDAÐRI
LITPRENTUN
MYNDAMÓT HF