Morgunblaðið - 14.09.1988, Page 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. SEPTEMBER 1988
4.
Belgtengi
Fenner

Reimar og
reimskífur
Tannhjól
og keðjur
Leguhús
Pvtil&en
Sudurlandsbraut 10. S. 686499.
LITGREINING
MEÐ
CROSFIELD
ER
LYKILLINN
AÐ VANDAÐRI
LITPRENTUN
MYNDAMÓT HF
HANDKNATTLEIKUR
Karl Þráinsson:
Evrópuleik með Víkingnm.
„Já, já — hún hefnr heilmikinn
áhuga á handbolta," sagði Karl, er
hann var inntur eftir því hvort
íþróttir væru sameiginlegt áhuga-
mál þeirra. „Hún mætir á leiki og
fylgist vel með. Hvað framtfðina
varðar þá steftium við jafnvel á að
fara í framhaldsnám eitthvert út í
heim. Mig langar til að læra meira
um tölvur og hvemig þær geta
gagnast manni í byggingaverk-
fræðinni."
En er atvinnumennska í útlönd-
um þá ekki á dagskrá?
„Eg veit það ekki,“ svaraði Karl.
„Ef ég gæti sameinað þetta tvennt
á einhvem hátt væri það náttúm-
lega ffnt. En f framtíðinni hugsa
ég að námið verði látið ganga fyrir."
Manstu eftir fyrsta leiknum, sem
þú lékst með landsliðinu? spurði ég
Karl að lokum.
„Jaaaá,“ svaraði hann að bragði
og brosti út að eyrum. „Við Iékum
þá gegn Finnum."
Og hvemig fór sá leikur?
„Við unnum, 32-16, að mig
minnir." Eigum við ekki bara að
segja að það verði táknrænt fyrir
feril þinn í landsliðinu? spurði ég.
„Það em þín orð,“ sagði Karl,
„en ég skal gera mitt besta ..."
IAA
Óhollur matur finnst
mér rosalega góður
Ég vissi ekki alveg við hveiju
ég bjóst er ég hentist inn á Hót-
el Borg til að hitta Karl Þráins-
son handknattleiksmann.
Kannski upptrekktum, rauð-
eygðum manni, í krumpuðum
fötum og óreimuðum skóm. Ég
meina, hvernig lftur maður út,
sem er landsliðsmaður í hand-
bolta og hefur þar að auki verið
f erfiðum prófum í verkfrseði,
aðeins tveimur vikum fyrir
Ólympfuleika? — Ég veit það
ekki, en Karl Þráinsson virtist f
það minnsta langt frá því að vera
uppgefinn. „Jú, jú, - auðvitað er
þetta hörkuvinna," viðurkenndi
hann, „en ef viljinn er fyrir
hendi, þá er allt hægt. Það er
alveg staðreynd," bætti hann við
og brosti. Ég kinkaði bara kolli
og hellti kakói f bollann hans.
„Ég er ekkert ofurmenni," full-
yrti hann, þegar hann sá svipinn á
Morgunblaðið/KGA
„Mér finnst ofboðslega gott að liggja f leti.“ Karl Þráinsson ásamt
unnustu sinni, Helgu Melkorku Óttarsdóttur.
mér, „á oft mjög erfítt með að ein-
beita mér að handboltanum og há-
skólanum í senn. Nú, svo hef ég
líka farið mér aðeins hægar í verk-
fræðinni en venjulegt er. Þegar ég
var á fyrsta ári slasaðist ég rétt
fyrir próf og missti úr tvær vikur.
Ég gerði þau reginmistök að reyna
að taka samt öll prófin. Það gekk
ekki alveg upp, svo mér seinkaði
aðeins. En nú er ég kominn á þriðja
ár — og líkar bara vel.“
Eftir andartaks hlé hélt hann
áfram, sposkur á svip: „Þegar þetta
tvennt skarast þá hættir mér svolít-
ið til að láta handboltann ganga
fyrir. Það má þvi eiginlega segja
að áhugamálið sé yfírleitt aðalmál-
ið, eða þannig sko.
Ég er búinn að vera á kafí í
íþróttum alveg frá því ég man eftir
mér,“ upplýsti Karl. „Fijálsum
fþróttum, blaki og badminton ásamt
öllum tegundum boltaleikja. Ég hef
alltaf fengið útrás í gegnum sport-
ið,“ sagði hann. Aðspurður kvaðst
Karl kunna betur við boltaleikina
en td. frjálsar íþróttir. „Mér finnst
ekkert gaman að vera einn úti á
velli að æfa. Það á mun betur við
mig að vera hluti af einhverri heild.
Ifyrir mér er sportið þetta þrennt;
hreyfíng, útrás og félagsskapur."
. An þess að vita af hverju spurði
ég Karl næst að því í hvaða stjömu-
merki hann væri.
„Ég er !jón“ svaraði hann dálítið
undrandi. Það er kannski þaðan
sem eldmóðurinn kemur.
„Annars finnst mér ofboðslega
gott að liggja í leti og slaka á,“
sagði Karl eins og hann væri að
játa á sig stóra synd. „Og óhollur
matur fínnst mér rosalega góður —
alls konar sósur og sull,“ bætti
hann við í afsakandi tón.
„Ef ég hinsvegar gef mig í eitt-
hvað á annað borð, þá geri ég það
af heilum hug. Annars er betra að
sleppa því. Það er m.a. þess vegna
sem ég hef veigrað mér við að fara
út í golfíð. Ég er hræddur um að
það yrði þá næsta æðið."
Sambýliskona Karls er Helga
Melkorka Óttarsdóttir laganemi og
búa þau í kjallaranum hjá foreldrum
hennar.
Austur-Húnavatnssýsla:
Réttað í Auðkúlurétt
Blönduósi.
FYRSTU aðalréttir haustsins
voru f Auðkúlurétt f Austur-
Húnavatnssýslu sl. laugardag.
Er talið að um 16.000 fjár hafi
smalast á Auðkúluheiði að þessu
sinni og er það á milli 15%-20%
færra fé en gekk á heiðinni f
sumar.
Auðkúlurétt er viku fyrr í ár en
venjulega en þrátt fyrir það voru
menn sammála um að lömbin væru
feit og í góðu meðallagi. Einar
Höskuldsson bóndi á Mosfelli var
gangnastjóri og sagði hann að vel
hefði gengið að smala, veðrið hefði
verið gott, bjart en sólarlaust.
Fjölda manns dreif að í réttina á
laugardaginn í blíðskaparveðri og
gekk vel að draga. Allt sem prýða
má góðan réttardag og skapa hina
margumræddu réttarstemmningu
var fyrir hendi. Það fékkst út úr
einum réttargesti að það að fara í
göngur og komast upp fyrir 200
metra hæð yfír sjó breytti mönnum
gjörsanilega. Áhyggjur hvérsdags-
ins hyrfu og maðurinn yrði hann
sjálfur á ný. Það varð einhveijum
á orði að samkvæmt þessari kenn-
ingu væri viturlegast að ríkisstjóm-
arfundir yrðu eftirleiðis haldnir í
a.m.k. 200 metra hæð yfír sjó.
Sigurður Sigurðarson dýralæknir
á Keldum og sérfræðingur hjá sauð-
fjárveikivömum var í Auðkúlurétt
til að skoða mannlífíð og upplifa
réttarstemmninguna. Einn bóndi í
utanverðum Torfalækjarhreppi mis-
skildi nærvem dýralæknisins og
taldi hana valda því að bændur
gengu flestallir þráðbeint og riðu-
spor væru engin stigin. í framhaldi
af þessu skal þess getið að sauðfé
fækkaði verulega í Austur-Húna-
vatnssýslu á síðastliðnu hausti
vegna riðuniðurskurðar og á því enn
eftir að fækka í haust svo bóndan-
um í Torfalækjarhreppi er kannski
vorkunn að líta svona á málin. Á
stundum sem þessum er græsku-
laust gamanið í hávegum haft, flest
liðið og allt látið flakka.
— Jón Sig.
Morgunblaðið/Jón Sigurðsson
Menn þurfa að sýna mikil
tilþrif til að koma fé úr nátt-
haga í almenning. Gott er
að hafa sterka rödd og
stælta útlimi.
Á innfelldu myndinni er
Björn bóndi á Löngumýri
að horfa yfir féð.