Morgunblaðið - 14.09.1988, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. SEPTEMBER 1988
43
Hanna Sofie Hall-
dórsson—Minning
í dag verður til moldar borin frá.
Áskirkju Hanna Sofíe Halldórsson,
en hún lést í Hjúkrunarheimilinu
Skjóli 6. þessa mánaðar.
Söknuður er það sem fyllir huga
minn og hjarta er ég kveð elskulega
ömmu mína í hinsta sinn, en hugga
mig við að eftir mun hjartkær minn-
ingin um hana lifa.
Amma mín leit fyrst dagsins ljós
15. ágúst árið 1904. Hún var fædd
í Haugesund í Noregi, dóttir Mörtu
Kristine, sem var mikil athafnakona
þar í bæ, og Knut Jobsen skipstjóra.
Það var fyrir tilstilli mágs ömmu
minnar að hún réð sig 19 ára göm-
ul til starfa á Norska sjómanna-
heimilinu á Siglufirði og vann þar
í tvö sumur við hjúkrunarstörf.
Það var þar sem hún kynntist
afa mínum, Sigmundi Halldórssyni
húsasmíðameistara, sem lést fyrir
17 árum.
Eftir seinna sumarið sitt á Siglu-
fírði hélt amma aftur til Noregs og
stundaði m.a. nám við lýðháskóla í
Norður-Noregi og það var ekki fyrr
en 7 árum síðar að hún flutti alfar-
ið til íslands. í heil 7 ár skiptust
amma og afi á innilegum bréfum
sín á milli og þegar amma var 27
ára gömul sótti afí brúði sína til
Noregs og þau hófu fyrst sinn bú-
skap á Laugavegi 18 í Reykjavík.
Síðar reisti afí þeim hús í Efsta-
sundi 42 þar sem þau bjuggu svo
öll sín búskaparár. Þeim varð 5
barna auðið, en misstu næstelstu
dóttur sína unga. Eftirlifandi dætur
þeirra eru: Kristín, gift Guðna Ingi-
mundarsyni, Dóra, gift Gunnari
Gunnarssyni, Jenný Bergljót, gift
Áma Björgvinssyni og Guðrún, gift
Jóhannesi Steinþórssyni.
Heimili afa og ömmu í Efsta-
sundi var gott heim að sækja og
tel ég mig lánsama að hafa fengið
að alast þar upp ásamt systur minni
á meðan móðir okkar vann hörðum
höndum til að geta fest kaup á íbúð.
Mfnar bestu minningar úr bam-
æsku em þær stundir sem við áttum
hjá þeim í Efstasundinu.
Amma var mikill höfðingi heim
að sækja og aldrei mun ég gleyma
hversu gestrisin og góð hún var.
Alltaf tókst henni að bera fram
veisluborð þegar ég kom heim eftir
skóla með félagana og það vom
jafnan fleiri sem nutu hennar miklu
gestrisni. Ég minnist kolamann-
anna sem komu með kolin heim í
hlað, sem í þá daga vom notuð til
upphitunar, en það var algeng sjón
að sjá þá í kaffí og meðlæti hjá
ömmu.
Eins man ég eftir því þegar
amma vann á Kleppsspítalanum,
að hún átti það til að koma gang-
andi inn Efstasundið með sjúklinga
og á leiðinni með þá heim í kaffí, en
í þá daga vom fordómar miklir í
garð hinna geðsjúku, sem í dag
hefur breyst til hins betra með auk-
inni þekkingu.
En þetta lýsir ömmu minni best,
hún hlýddi ávallt hjarta sínu og
mátti aldrei neitt aumt sjá.
Hún fylgdist alltaf vel með þegar
við krakkamir vomm að leik í göt-
unni að við beittum sanngimi við
hin minnimáttar og bfyndi það vel
fyrir okkur að vera réttlát og skilja
engan útundan.
Það sama gilti um dýrin, en hún
var mikill dýravinur sem sást best
á því að alltaf áttu villi-kettimir
ömggt skjól hjá ömmu þegar kóln-
aði í veðri og svengdin fór að láta
bera á sér. Amm saman komu þeir
til Ömmu og fengu í svanginn og
nutu hlýjunnar hennar.
Það var gott vegamesti út í lífið
sem hún amma gaf okkar aðstand-
endum og skal henni ávallt þakkað
og minnst fyrir það.
Þó að kali heitur hver
hylji dali jökull ber
Steinar tali allt hvað er
aldrei skal ég gleyma þér.
(Skáld-Rósa)
Blessuð veri minning ömmu
minnar.
Michiko S. Gústafsdóttir
Minning um ömmu Soffíe er mér
tær og hlý. Vegamesti það sem hún
hefur fært afkomendum sínum ber
andblæ góðvildar og glaðværðar.
Þegar ég hugsa til baka minnist
ég ömmu þar sem hún segir okkur
sögur frá Noregi. Frásögn hennar
var svo skemmtileg og lifandi. Einn
helsti kostur ömmu var hversu mjög
hún gat glaðst með manni, hlegið,
sungið og dansað. Hún naut líðandi
stundar glaðværðar.
Dagar ömmu hér á íslandi, frá
því hún flutti sem ung kona frá
Haugasundi í Noregi, hafa ekki allt-
af verið albjartir. Hún horfði á eft-
ir fjölskyidu og vinum í fjarlægu
landi og tókst á við lífið á íslandi
með afa Sigmundi, þar sem aðstæð-
ur voru stundum erfíðar og ólíkar
því er hún hafði átt að venjast.
Dætur sínar Kristínu, Dóm, Jenný
og Guðrúnu ól hún upp af dug og
veitti þeim hlýju hjarta síns og bar
þeim gleði og góða lund. Eina dótt-
ur, Halldóru, missti hún fjögurra
ára gamla.
í augum ömmu var réttur lítil-
magnans alger, og varði hún hend-
ur hans í krafti dómgreindar sinnar
á réttu og röngu. Minnist ég þess
sérstaklega hversu vel hún varði
böm fyrir illindum og flækingsketti
fyrir hungurvofu.
Ég þakka Guði fyrir að hafa
fengið að kynnast andblæ elsku
ömmu minnar. Von mín er sú, að
minningin um hana verði afkom-
endunum lífsneisti og tákn fyrir
sameiningu þeirra á vegum lífsins.
Salvör Gunnarsdóttir
xnfeU>*'8°ííre^#bS
ve9r'®^-

S^agíe!nSJeg°nPj'I^ra9/a/da
^Z'aunaareidslna
P'|0>rlii.n(,
°0 að / Mottokuöig,
Frvmrlt
G*»tluuiti
EINDAGI
. SKILA .
A STAÐGRBBSLUFE

Launagreiðendum ber að skila afdreg-
inni staðgreiðslu af launum og reiknuðu
endurgjaldi mánaðarlega. Skilin skulu
gerð eigi síðar en 15. hvers mánaðar.
Ekki skiptir máli í þessu
sambandi hversu oft í mánuði laun eru
greidd né hvort þau eru greidd fyrirfram
eðaeftirá.
Með skilunum skal fylgja greinargerð á
sérstökum eyðublöðum „skilagreinum",
blátt eyðublað fyrir greidd laun og rautt
fyrir reiknað endurgjald. Skilagrein ber
ávallt að skila einnig þó svo að engin
staðgreiðsla hafi verið dregin af
í mánuðinum.
Allar flárhæðir skulu vera í
heilum krónum.
:
Allir launagreiðendur og sjálfstæðir
rekstraraðilar eiga að hafa fengið send
eyðublöðfyrirskilagrein. Þeirsem
einhverra hluta vegna hafa ekki fengið
þau snúi sér til skattstjóra, gjaldheimtna
eða innheimtumanna ríkissjóðs.
RSK
RÍKISSKATTSTJÓRI