Morgunblaðið - 14.12.1988, Page 47

Morgunblaðið - 14.12.1988, Page 47
8861 H38M333Q .M JIUOAQirXIVQIM .QIQAI8HUQHOM MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. DESEMBER 1988 47 Guðrún F. Jóns- dóttir - Minning Fædd 6. nóvember 1903 Dáin 29. nóvember 1988 Guðrún Fanney var nýorðin 85 ára er hún lést. Foreldrar hennar voru þau Oddný Erlingsdóttir og Jón Kristjánsson. Þau bjuggu síðast á Baldursgötu 30 og áttu stóran bamahóp, alls 9 böm en þar af er aðeins eitt á lífi, Jón Oddgeir. Systkinin vom Kristján vélstjóri, Þómnn kennari, Jóhanna húsmóðir í Bandaríkjunum, Sigríður amma mín, húsmóðir í Reykjavík, Erlingur húsgagnabólstrari; næst í systkina- röðinni var Guðrún, síðan Jón Odd- geir sem nú er vistmaður að Hafn- arbúðum en kona hans er Fanney Jónsdóttir; Sigurlaug Valgerður húsmóðir í Bandaríkjunum og síðan var Þórður sem lést samdægurs en Guðrúnu var það minnisstætt. Þórdís Erla Jónsdóttir heitin, dóttir Þómnnar, ritaði bók sem heitir „Bemska í byijun aldar" og er sú bók mikið byggð á uppvexti þessara systkina af aldamótakyn- slóðinni. Þessi bók var Guðrúnu ætíð hugleikin og ekki síst í veikind- um hennar síðustu árin en þau hóf- ust 1981 og vom dætur hennar iðnar við að lesa upp fýrir hana úr þessari bók. Á þeim ámm sem Guðrún var að alast upp áttu ungar stúlkur ekki mikla möguleika á því að mennta sig. Guðrún sat þó í Kvennaskólanum í Reykjavík einn vetur í matreiðsludeild árið 1929. Árið 1938 giftist Guðrún Ólafi Sig- urðssyni, sjómanni frá Eyrarbakka. Fjölskyldur systranna Guðrúnar og Sigríðar tengdust enn nánar því menn þeirra Ölafur og Grímur vom systkinabörn. Mest allan sinn búskap bjuggu þau Guðrún og Ólafur á Framnes- vegi 15 í litlu húsi sem ekki lét mikið yfir sér en þangað var gaman að koma. Mér er það í bamsminni hve ég kom þar oft í heimsókn ásamt Sigríði ömmu minni og hve við fengum allar hlýjar viðtökur og að Gunna frænka, eins og ég ka.Il- aði hana, tók ekki síður vel á móti smáfólkinu og lánaði mér leikföng og sýndi mér ýmsa fallega muni sem hún átti í hlýlegu stofunum sínum. Guðrún var yfírlætislaus kona, frekar seintekin en ákaflega trygg vinum sínum og vandvirk og nost- urssöm. Samband hennar og systk- ina hennar var ætíð mjög gott og þau tíðir gestir hvort hjá öðm. Hjónaband hennar var farsælt en auðvitað var sjómannskona mikið ein með sín böm, en þau em þijú; Jón stýrimaður, hann á tvo syni af fyrra hjón.abandi og er giftur Elínu Markan; Viktoría Valgerður hús- móðir, gift Guðmundi Ármanns- syni, þau eiga þijú böm og tvö bamabörn; Jóhanna Oddný hús- móðir, gift Guðna Ottósyni og eiga þau þijú böm og þijú bamaböm. Ég tel að eitt mesta lán Guðrún- ar hafi verið bamalán og em þeir heppnir sem það hljóta. Utför Guð- rúnar fór fram frá Fríkirkjunni þann 8. desember og votta ég að- standendum hennar samúð mína. Ingibjörg Jónasdóttir HalldórB. Ivarsson Djúpavogi — Miiming Fæddur 18. desember 1904 Dáinn 7. desember 1988 Beggi afí minn, Halldór Björgvin ívarsson, lést síðastliðinn miðviku- dag og verður jarðsettur á Djúpa- vogi í dag. Hann var á áttugasta og fjórða aldursári og stóð svo sann- arlega fyrir sínu allt fram á hinstu stundu. Afí var góður maður, að vísu ekki fullkominn frekar en aðr- ir, og margur stærir sig af minni mannkostum en prýddu hann. Afi mótasðist af harðri baráttu við nátt- úmöflin og þörfinni á að komast af með stóra fjölskyldu fyrir tíð almannatrygginga og barnabóta. Sú mótun lýsti sér best í því hversu viljasterkur og ákveðinn hann var alla tíð. Alltaf var honum efst í huga að bjarga sér sjálfur og að ~vera ekki upp á aðra kominn. Þeg- ar hann var kominn á efri ár hélt hann andlegum kröftum óskertum, en sjónin versnaði og hann átti erf- itt með hreyfingar. Þrátt fyrir það vildi afi trauðla þiggja hjálp og undi sér illa á stofnunum sem gera eldra fólki lífið létt. Hann þráði að vera heima á Djúpavogi, geta séð sjóinn og heyrt brimhljóðið. Það hefði verið ógerlegt ef ömmu minnar, Þorgerðar Pétursdóttur, hefði ekki notið við. Hún stóð með honum í gegnum þykkt og þunnt í meira en hálfa öld og þrátt fyrir eigin veikindi var amma í Miðhúsum þess megnug að gera afa kleift að vera heima. Afí var ekki ríkur af þessa heims gæðum. Hann stundaði sjómennsku framan af ævi og vann við neta- gerð síðar meir. Það þarf mikið til þess að brauðfæða stóra fjölskyldu og oft var þröngt í búi hjá afa og ömmu í Miðhúsum. Einhvem veginn bjargaðist allt og þau komu á legg ellefu bömum, en tvö önnur dóu. Eftirlifandi afkomendur þeirra em nú 78, en fleiri em á leiðinni og því fer víðsfjarri að sögu afa og ömmu sé lokið. Hann afí minn var af þeirri kyn- slóð sem gerði aðrar og minni kröf- ur til lífsins en við. Lífsgæðin og þægindin sem við njótum í dag og teljum sjálfsagðan hlut, byggjast á þeirri ósérhlífni og ómældu vinnu- þrælkun sem afí og hans kynslóð lagði á sig til þess að koma upp bömum sínum og leggja gmndvöll- inn að betra samfélagi fyrir þau. Aldrei heyrði ég afa kvarta undan Eggert Eniil Hjartar- son — Kveðjuorð Fæddur 4. apríl 1912 Dáinn 15. nóvember 1988 Eggert er dáinn, kominn til fyrir- heitna landsins sem hann trúði svo mjög á. Elskulegur móðurbróðir minn lést að morgni 15. nóvemer sl. eftir erfíð veikindi. Þá em þau þijú systkinin sem hafa kvatt á tíu mán- uðum og er það stórt högg á svo skömmum tíma. Eggert var mér svo kær sem og heimili hans og Möggu, þar sem gestrisni ávallt ríkti. Alltaf var tekið á móti mér og börnum mínum með slíkri ástúð sem aldrei gleymist. Það var hið mesta gæfu- spor í lífí Eggerts, þegar hann gekk að eiga eftirlifandi eiginkonu sína, Margréti Sigtryggsdóttur, og samgladdist öll fjölskylda Eggerts með honum. Með natni og kærleika hefur hún hlúð að honum og aldrei kom það betur í ljós en eftir að hann veiktist og má segja að hún væri hjá honum öllum stundum. Gaman var að koma á Kársnes- brautina og hlusta á Eggert spila á sögina og orgelið og varð það eiginlega til þess að ég eignaðist orgel. Eftir það áttum við ótal margar yndislegar stundir saman við að spila og hlusta á tónlist. Eggert samdi mörg falleg lög, sem ég fæ nú að njóta og hlusta á, en liðinni tíð eða erfíðum tímum, en augljóst var stoltið og ánægjan þegar hann sá afkomenduurna, af- rakstur erfíðis síns, vaxa úr grasi. Þó að bömin hafí sest að víðsvegar um landið fóru afkomendumir í heimsókn til afa og ömmu á Djúpa- vogi, oft til þess að kynna nýfund- inn maka fyrir þeim og síðar til þess að sýna þeim nýja afkomend- ur. Ávallt var gott að koma til afa og ömmu og njóta gestrisni þeirra; á móti öllum var tekið með sömu alúðinni og hlýjunni og þau gerðu engan greinarmun á því hvort skyldir eða óskyldir vom á ferð. Taugaóstyrkum tengdabömum sem vom að koma í fyrsta skipti, sem og öðmm gestum og gangandi, leið umsvifalaust vel í Miðhúsum og fengu á tilfinninguna að nú væm þau loksins komin heim að lokinni langferð. Afí er nú kominn að leiðarlokum eftir langa og giftusamlega ferð. Ilann stritaði fyrir aðra alla sína ævi og verðskuldar að fá að hvíla í friði og ró. Ömmu minni bið ég blessunar og óska þess að hún sætti sig við að okkur er öllum ásköpuð þau örlög að deyja. Beggi afí, eins og aðrir, gat ekki umflúið sín örlög. _ Ivar Pétur Guðnason á mínu heimili hljóma þessi lög oft og munu gera áfram. Eftir að Eggert og Magga fluttu í Holtagerðið gafst mér oftar tæki- færi til að heimsækja þau, og er Eggert var búinn að taka í sögina sem hann spilaði mjög vel á, þá ræddum við oft um trúmál_ sem vom honum mjög hugleikin. Á erf- iðum stundum í veikindum Eggerts gat hann jafnvel huggað okkur Möggu með trú sinni og styrk, sem hélst þar til yfir lauk. „Ég hélt að þið mynduð ekki ná mér,“ sagði Eggert þegar ég og Magga komum til hans að morgni 15. nóvember, aðeins tveimur tímum áður en hann dó. Ég þakka Guði fyrir að við náðum að vera hjá elsku frænda mínum, þegar hann flutti yfir til fyrirheitna landsins. Megi algóður Guð taka hann í sinn kærleiksríka faðm. Elsku Magga mín. Ég og fjöl- skylda mín biðjum Guð að styrkja þig og leiða um ókomin ár. Guð blessi minningu Eggerts E. Hjartarsonar. Þú Ijós sem ávallt lýsa vildir mér, þú logar enn. I gegnum bárur, brim og voðasker, nú birtir senn. Og ég finn aftur andans fógru dyr, og engla þá sem bam ég þekkti fyr. (Þýtt. M. Joch.) Sigurlín Ellý Vilhjálmsdóttir Birting afmælis- og minningargreina Morgunblaðið tekur af- mælis- og minningargreinar til birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit- stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal- stræti 6, Reykjavík og á skrif- stofu blaðsins i Hafnarstræti 85, Akureyri. XtniwmŒk r,LUGGATJ()Oy SKIPHOLTI 17A REYKJAVÍK GERIÐ JÓLIN ÁNÆGJULEG MEÐ JÓLA- OG GJAFAVÖRUM FRÁOKKUR I jLLICjGAIJ ()LI7 SKIPHOLTI 17A REYKJAVÍK Jólagluggatjöld, margar gerðir, jóladúkar, jólahandklæði og margt fleira. Satin rúmteppi, stærð 220 x 250 cm. Samstæðir púðar og koddar, margir litir.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.