Morgunblaðið - 14.12.1988, Qupperneq 47

8861 H38M333Q .M JIUOAQirXIVQIM .QIQAI8HUQHOM
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. DESEMBER 1988
47
Guðrún F. Jóns-
dóttir - Minning
Fædd 6. nóvember 1903
Dáin 29. nóvember 1988
Guðrún Fanney var nýorðin 85
ára er hún lést. Foreldrar hennar
voru þau Oddný Erlingsdóttir og
Jón Kristjánsson. Þau bjuggu síðast
á Baldursgötu 30 og áttu stóran
bamahóp, alls 9 böm en þar af er
aðeins eitt á lífi, Jón Oddgeir.
Systkinin vom Kristján vélstjóri,
Þómnn kennari, Jóhanna húsmóðir
í Bandaríkjunum, Sigríður amma
mín, húsmóðir í Reykjavík, Erlingur
húsgagnabólstrari; næst í systkina-
röðinni var Guðrún, síðan Jón Odd-
geir sem nú er vistmaður að Hafn-
arbúðum en kona hans er Fanney
Jónsdóttir; Sigurlaug Valgerður
húsmóðir í Bandaríkjunum og síðan
var Þórður sem lést samdægurs en
Guðrúnu var það minnisstætt.
Þórdís Erla Jónsdóttir heitin,
dóttir Þómnnar, ritaði bók sem
heitir „Bemska í byijun aldar" og
er sú bók mikið byggð á uppvexti
þessara systkina af aldamótakyn-
slóðinni. Þessi bók var Guðrúnu
ætíð hugleikin og ekki síst í veikind-
um hennar síðustu árin en þau hóf-
ust 1981 og vom dætur hennar
iðnar við að lesa upp fýrir hana úr
þessari bók.
Á þeim ámm sem Guðrún var
að alast upp áttu ungar stúlkur
ekki mikla möguleika á því að
mennta sig. Guðrún sat þó í
Kvennaskólanum í Reykjavík einn
vetur í matreiðsludeild árið 1929.
Árið 1938 giftist Guðrún Ólafi Sig-
urðssyni, sjómanni frá Eyrarbakka.
Fjölskyldur systranna Guðrúnar og
Sigríðar tengdust enn nánar því
menn þeirra Ölafur og Grímur vom
systkinabörn.
Mest allan sinn búskap bjuggu
þau Guðrún og Ólafur á Framnes-
vegi 15 í litlu húsi sem ekki lét
mikið yfir sér en þangað var gaman
að koma. Mér er það í bamsminni
hve ég kom þar oft í heimsókn
ásamt Sigríði ömmu minni og hve
við fengum allar hlýjar viðtökur og
að Gunna frænka, eins og ég ka.Il-
aði hana, tók ekki síður vel á móti
smáfólkinu og lánaði mér leikföng
og sýndi mér ýmsa fallega muni
sem hún átti í hlýlegu stofunum
sínum.
Guðrún var yfírlætislaus kona,
frekar seintekin en ákaflega trygg
vinum sínum og vandvirk og nost-
urssöm. Samband hennar og systk-
ina hennar var ætíð mjög gott og
þau tíðir gestir hvort hjá öðm.
Hjónaband hennar var farsælt en
auðvitað var sjómannskona mikið
ein með sín böm, en þau em þijú;
Jón stýrimaður, hann á tvo syni af
fyrra hjón.abandi og er giftur Elínu
Markan; Viktoría Valgerður hús-
móðir, gift Guðmundi Ármanns-
syni, þau eiga þijú böm og tvö
bamabörn; Jóhanna Oddný hús-
móðir, gift Guðna Ottósyni og eiga
þau þijú böm og þijú bamaböm.
Ég tel að eitt mesta lán Guðrún-
ar hafi verið bamalán og em þeir
heppnir sem það hljóta. Utför Guð-
rúnar fór fram frá Fríkirkjunni
þann 8. desember og votta ég að-
standendum hennar samúð mína.
Ingibjörg Jónasdóttir
HalldórB. Ivarsson
Djúpavogi — Miiming
Fæddur 18. desember 1904
Dáinn 7. desember 1988
Beggi afí minn, Halldór Björgvin
ívarsson, lést síðastliðinn miðviku-
dag og verður jarðsettur á Djúpa-
vogi í dag. Hann var á áttugasta
og fjórða aldursári og stóð svo sann-
arlega fyrir sínu allt fram á hinstu
stundu. Afí var góður maður, að
vísu ekki fullkominn frekar en aðr-
ir, og margur stærir sig af minni
mannkostum en prýddu hann. Afi
mótasðist af harðri baráttu við nátt-
úmöflin og þörfinni á að komast
af með stóra fjölskyldu fyrir tíð
almannatrygginga og barnabóta.
Sú mótun lýsti sér best í því hversu
viljasterkur og ákveðinn hann var
alla tíð. Alltaf var honum efst í
huga að bjarga sér sjálfur og að
~vera ekki upp á aðra kominn. Þeg-
ar hann var kominn á efri ár hélt
hann andlegum kröftum óskertum,
en sjónin versnaði og hann átti erf-
itt með hreyfingar. Þrátt fyrir það
vildi afi trauðla þiggja hjálp og
undi sér illa á stofnunum sem gera
eldra fólki lífið létt. Hann þráði að
vera heima á Djúpavogi, geta séð
sjóinn og heyrt brimhljóðið. Það
hefði verið ógerlegt ef ömmu
minnar, Þorgerðar Pétursdóttur,
hefði ekki notið við. Hún stóð með
honum í gegnum þykkt og þunnt í
meira en hálfa öld og þrátt fyrir
eigin veikindi var amma í Miðhúsum
þess megnug að gera afa kleift að
vera heima.
Afí var ekki ríkur af þessa heims
gæðum. Hann stundaði sjómennsku
framan af ævi og vann við neta-
gerð síðar meir. Það þarf mikið til
þess að brauðfæða stóra fjölskyldu
og oft var þröngt í búi hjá afa og
ömmu í Miðhúsum. Einhvem veginn
bjargaðist allt og þau komu á legg
ellefu bömum, en tvö önnur dóu.
Eftirlifandi afkomendur þeirra em
nú 78, en fleiri em á leiðinni og
því fer víðsfjarri að sögu afa og
ömmu sé lokið.
Hann afí minn var af þeirri kyn-
slóð sem gerði aðrar og minni kröf-
ur til lífsins en við. Lífsgæðin og
þægindin sem við njótum í dag og
teljum sjálfsagðan hlut, byggjast á
þeirri ósérhlífni og ómældu vinnu-
þrælkun sem afí og hans kynslóð
lagði á sig til þess að koma upp
bömum sínum og leggja gmndvöll-
inn að betra samfélagi fyrir þau.
Aldrei heyrði ég afa kvarta undan
Eggert Eniil Hjartar-
son — Kveðjuorð
Fæddur 4. apríl 1912
Dáinn 15. nóvember 1988
Eggert er dáinn, kominn til fyrir-
heitna landsins sem hann trúði svo
mjög á.
Elskulegur móðurbróðir minn
lést að morgni 15. nóvemer sl. eftir
erfíð veikindi. Þá em þau þijú
systkinin sem hafa kvatt á tíu mán-
uðum og er það stórt högg á svo
skömmum tíma. Eggert var mér svo
kær sem og heimili hans og Möggu,
þar sem gestrisni ávallt ríkti. Alltaf
var tekið á móti mér og börnum
mínum með slíkri ástúð sem aldrei
gleymist. Það var hið mesta gæfu-
spor í lífí Eggerts, þegar hann gekk
að eiga eftirlifandi eiginkonu sína,
Margréti Sigtryggsdóttur, og
samgladdist öll fjölskylda Eggerts
með honum. Með natni og kærleika
hefur hún hlúð að honum og aldrei
kom það betur í ljós en eftir að
hann veiktist og má segja að hún
væri hjá honum öllum stundum.
Gaman var að koma á Kársnes-
brautina og hlusta á Eggert spila
á sögina og orgelið og varð það
eiginlega til þess að ég eignaðist
orgel. Eftir það áttum við ótal
margar yndislegar stundir saman
við að spila og hlusta á tónlist.
Eggert samdi mörg falleg lög, sem
ég fæ nú að njóta og hlusta á, en
liðinni tíð eða erfíðum tímum, en
augljóst var stoltið og ánægjan
þegar hann sá afkomenduurna, af-
rakstur erfíðis síns, vaxa úr grasi.
Þó að bömin hafí sest að víðsvegar
um landið fóru afkomendumir í
heimsókn til afa og ömmu á Djúpa-
vogi, oft til þess að kynna nýfund-
inn maka fyrir þeim og síðar til
þess að sýna þeim nýja afkomend-
ur. Ávallt var gott að koma til afa
og ömmu og njóta gestrisni þeirra;
á móti öllum var tekið með sömu
alúðinni og hlýjunni og þau gerðu
engan greinarmun á því hvort
skyldir eða óskyldir vom á ferð.
Taugaóstyrkum tengdabömum sem
vom að koma í fyrsta skipti, sem
og öðmm gestum og gangandi, leið
umsvifalaust vel í Miðhúsum og
fengu á tilfinninguna að nú væm
þau loksins komin heim að lokinni
langferð.
Afí er nú kominn að leiðarlokum
eftir langa og giftusamlega ferð.
Ilann stritaði fyrir aðra alla sína
ævi og verðskuldar að fá að hvíla
í friði og ró. Ömmu minni bið ég
blessunar og óska þess að hún
sætti sig við að okkur er öllum
ásköpuð þau örlög að deyja. Beggi
afí, eins og aðrir, gat ekki umflúið
sín örlög. _
Ivar Pétur Guðnason
á mínu heimili hljóma þessi lög oft
og munu gera áfram.
Eftir að Eggert og Magga fluttu
í Holtagerðið gafst mér oftar tæki-
færi til að heimsækja þau, og er
Eggert var búinn að taka í sögina
sem hann spilaði mjög vel á, þá
ræddum við oft um trúmál_ sem
vom honum mjög hugleikin. Á erf-
iðum stundum í veikindum Eggerts
gat hann jafnvel huggað okkur
Möggu með trú sinni og styrk, sem
hélst þar til yfir lauk. „Ég hélt að
þið mynduð ekki ná mér,“ sagði
Eggert þegar ég og Magga komum
til hans að morgni 15. nóvember,
aðeins tveimur tímum áður en hann
dó. Ég þakka Guði fyrir að við
náðum að vera hjá elsku frænda
mínum, þegar hann flutti yfir til
fyrirheitna landsins. Megi algóður
Guð taka hann í sinn kærleiksríka
faðm.
Elsku Magga mín. Ég og fjöl-
skylda mín biðjum Guð að styrkja
þig og leiða um ókomin ár.
Guð blessi minningu Eggerts E.
Hjartarsonar.
Þú Ijós sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn.
I gegnum bárur, brim og voðasker,
nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fógru dyr,
og engla þá sem bam ég þekkti fyr.
(Þýtt. M. Joch.)
Sigurlín Ellý Vilhjálmsdóttir
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins i Hafnarstræti
85, Akureyri.
XtniwmŒk
r,LUGGATJ()Oy
SKIPHOLTI 17A REYKJAVÍK
GERIÐ JÓLIN ÁNÆGJULEG MEÐ
JÓLA- OG GJAFAVÖRUM FRÁOKKUR

I jLLICjGAIJ ()LI7
SKIPHOLTI 17A REYKJAVÍK
Jólagluggatjöld, margar gerðir, jóladúkar,
jólahandklæði og margt fleira.
Satin rúmteppi, stærð 220 x 250 cm.
Samstæðir púðar og koddar, margir litir.