Morgunblaðið - 05.02.1989, Blaðsíða 1

ÞAÐ ERSVO UNDAKLEGT
MBBUNGA
jjjT’ ■n . vT-\
Tónlist Rúnars 1, ^ X, flfl
Gunnarssonar liflr enn
ÞRJÖ N? fSLENSK
LEIKRIT í JEHNGU
SUNNUDAGUR
SUNNUDAGUR
5. FEBRÚAR 1989

BLAÐ
eftir Friöriku Benónýsdóttur
Faðirinn - þessi strangi, fjarlægi stjórnandi heimilisins, sem sér um að öllum reglum sé fylgt en tekur lítinn þótf í
daglegu amsfri barnanna. ímynd sem við þekkjum öll. Ef ekki af eigin reynslu þó úr óföluiegum fjölda bóka og
kvikmynda. Þessi ímynd er nú ó undanhaldi og algengt orðið að feður taki mun virkari þótt í uppeldinu en fyrr.
En hvernig hefur hlutverk þeirra þróast? Er verkaskipting milli foreldra í uppeldinu? Sjó feður um eina hlið þess og
mæður um aðra? Hver tekur frí úr vinnunni þegar börnin eru veik? Hver huggar? Hver skammar? Hver hlustar,
útskýrir, rökræðir og fyrirgefur? Og hvert finnst íslenskum pöbbum vera hlutverk sitt? Vilja þeir njóta ónægjunnar
af samvistum við börnin í leikjum, íþróttum og uppbyggilegri fræðslu en lóta mæðrunum eftir bleyjustand, þvotta,
óhyggjur og erfiðleika, eða eru þeir virkir í öllum þóttum uppeldisins? Og hvað finnst þeim um hugtakið „móðuróst"? Halda þeir
að tengsl móður og barns séu af nóttúrulegum orsökum sterkari en föður og barns, eða trúa þeir að slík tengsl myndist
vegna samskipta við börnin?
Hin nýja föðurímynd er nokkuð ó reiki og ekki
kyn þótf ýmsir feður séu óöruggir um stöðu sína
eftir oð þeir hafa verið sviptir fyrirvinnuhlutverkinu.
Það færist einnig í vöxt að foreldrar slíti samvistir
og algengast er að börnin fylgi mömmu, en pabbi
sitji eftir með sórt ennið og hið marghædda hlut-
verk sunnudagapabbans. Þess eru þó æ fleiri dæmi
að faðirinn fói forræði barnsins og voru einstæðir
feður skróðir 533 hinn 1. desember 1986.
Fjölskyldutengsl gerast sífellt flóknari, einstæðir
foreldrar stofna til nýrra sambúða, stjúpfeður og
stjúpmæður verða óhrifavaldar í lífi barnanna,
kannski aðeins stutta stund og heyrst hefur til
barna að metast um hvert eigi flesta pabba. Er
hið klassíska „pabbi minn er sterkari en pabbi þinn“
kannski að víkja fyrir „ég ó líka fleíri pabba en þú“?
I nýlegu hefti tímaritsins Newsweek er fjallað
um breytingar ó afstöðu bandarískra feðra til hlutverks síns og þar kemur fram að
74% þeirra karlmanna sem þótt tóku í könnun gerðri af Bostonhóskóla telja að
óbyrgðin og vinnan við uppeldið ætti að skiptast jafnt milli foreldra, en að aðeins
13% taka jafn mikinn þótt í umönnun barnanna og mæðurnar. Hvernig skyldu íslensk-
ir pabbar standa sig í því efni? Morgunblaðið leitaði til nokkurra pabba og krofði þó
sagna um viðhorf til föðurhlutverksins.
HVAÐ SEGJA
ÞEIR UM
HLUTVERK
SITT?