Alþýðublaðið - 22.10.1920, Side 1

Gefið úí af A.lþýðwflokknum.
1920 Föstudaginn 22 október. 243 töiubl.

jfftviaiinrekesiGr
ðzniir hart.
Hr. Sigurður Þórólfsson, sem
liefir borgun frá auðmannaklíku
þeirri sem gefur Morgunblaðið út,
fyrir að leiða iýðinn í allan sann-
*eika, með því að rita um alt
milli himins og jarðar í blað
þeirra, verður það óvart á í grein
sem hann nefnir „Ójafnaðarmenn",
að ieggja mjög þungan dóm á
atvinnurekendur.
Hér skal skýrt tekið fram, sð
honum verður þetta á óvart, því
vitanlega fær hr. Sigurður Þórólfs-
son ekki borgun fyrir að segja
það sem atvinnurekendum kemur
íitiður að heyra. Tæki hann upp
^ því, mundu Morgunblaðseigend-
ur ekki verða lengi á sér, að fá
sér annan mann til þess að skrifa
4 blaðið; skrifa þann „sannleika*
sem þe*r viija sjá þar.
Hr. Sig. Þór. segir í áðurnefndri
grein, að harm telji „það ójafn-
^ðarmenn, sem engan mun vilja
gera á duglegum mönnum og lið-
teskjum." Það er svo sem enginn
vafi á því að Sigurður ætlar þarna
að vega að verkamannaleiðtogun-
Utn, sem hann segir að heimti að
Öllum sé goldið sama kaup. En
hvenær hafa verkamenn eða leið-
*ögar þeirra gert þaðf Því er
%’ótsvarað: Þeir hafa aldrei gert
Þad. Verkamenn setja lágmarks■
^erð á vinnukaup sitt, en það
^efir aldrei heyrat að þeir hefðu
^ móti því að atvinnurekendur
^°rguðu rnönnum hærra kaup en
^gmarkið. Lágmarkskaupið er
tttiðað við það sem kaupið má
Vera lægst, með öðrum orðum,
^iðað við það sem þeir eiga, sem
^instir eru verkrnenn aí þeim sem
atvinnurekendur á annað borð vilja
^ka f vinnu.
Hvers vegna er það þá að „dug-
'egir menn og liðleskjur “ (svo við
^otum orð hr. Sig. Þór.) vinna
Vfirleitt fyrir sama kaup? Það er
blátt áfrðm af því, að atvinnurek-
endur tíma ekki að borga þeim
duglega meira en hinum. Réttlæt-
istilfinningin er ekki meiri en þetta.
Það má því með sanni segja
það, að hr. Sigurður Þórólfsson
hafi hitt atvinnurekendur í hjarta-
stað með spjóti því er hann skaut
að „verkamannaleiðtogunum", og
fer ekki ólíkt fyrir honum eins og
fór fyrir öðrum þjóni auðvaldsins
(fjandanum), þegar hann skaut
spjótinu að englinum, en hitti
ömmu sínal
Og eins og fór í þetta sinn fyr-
ir hr. Sig. Þór., fer oftast fyrir
þeim sem íyrir borgun belgja sig
út með heilagri reiði.
En sú heilög reiði eða heilög
vandlæting, sem á rót sína að
rekja til fáfræðisfljótfærni og pen-
ingaborgunar, hún er þeim sem
sýnir hana sízt til sóma.
Þegar skammdegið kemurvaknar
lestrarþrá almennings, sem legið
hefir í dvala yfir sumarið — mesta
annatíma ársins. — Þá langar
margt alþýðufólk til þess að stytta
sér stundir roeð lestri bóka. Sumir
kjósa sögur og skáldrit, aðrir
fræðibækur. En allur almenningur
hefir ekki eíni á því að kaupa sér
það, sem hann helst vill lesa —
sízt nú upp á síðkastið, þegar
ekki er hægt að fá innfluttar bráð-
nauðsynlegar bækur frá útlöndum
og íslenzkar bækur eru mjög
dýrar.
Til þess að gera mönnum hægra
fyrir, fyrst og fremst, hafa bóka-
söfn verið stofnuð; þar á meðal
iandsbókasafnið, svo nefnt, sem
léttara mundi að kalla „Bóka-
varðasafnið", eftir því fyrirkomu-
lagi sem haft er nú á því. Þetta
safn er, sem kunnugt er, eign
landsins og kostað af þvf. Og þar
sem alt það fé, er landið hefir
með höndum, er komið frá al-
menningi — engu síður þeim fá-
tæku — væri eðlilegt og sjálfsagt
að fyrirkomulagi safnins væri hag-
að þannig, að bækurnar kæmu að
sem mestum notum. En því e(f
ekki að heilsa.
Hér í blaðinu var fundið að því
í fyrrahaust, og af engum mót-
mælt, að nauðsyn bæri til að
breyta útlánstíma safnsins og lestr-
artímanum. Þetta mun ekki hafa
fundið náð meðai þeirra háu herra
er safninu stjórna, því enn situr
svo að segja við hið sama; aðeins
sú breyting gerð, að lestrarsalurinn
er nú opinn frá kl. i—7 síðdegis
daglega. Töluvert verra en áður
var. Útlánstíminn kl, 1—3.
Allir sjá, án þess að athuga
þetta hið minsta, að þetta er ó-
tækt og verður að breytast hið
bráðasta. Mönnum er alment gert
ófært að hagnýta sér safnið, bæði
lestrarsalinn og bækur til útlána.
Verkamenn, verzlunarmenn, iðnað-
armenn og yfirleitt allir þeir, sem.
störfum eru bundnir hjá öðrum,
hafa varla nokkurt tækifæri til
þess að fá bækur að láni á safn-
inu, hvað þá að njóta bóka þeirra,
sem aðeins eru lánaðar á lestrar-
salinn.
Ef vel ætti að vera, þyrfti lestr-
arsalurinn að vera opinn ekki
skemur en til kl. 10 síðd, alla
daga vikunnar, og ekki sízt á
sunnudögum, og útiánstími verður,
einhverntfma í viku að minsta
kosti, að vera á þeim tíma sem
almenningur getur notið hans.
Tregða hlutaðeigandi stjórnar á
því, að kippa þessu í lag, er ó-
skiljanleg og óverjandi msð öllu.
Góð bókasöfn, með góðri stjórn,
eru andlegum þroska þjóðarinnar
lffsnauðsyn, en sé þeim illa og
óviturlega stjórnað eru þau verra
en ekkert bókasafn.
/. 7
St. Mínerva heldur fund ann-
að kvöld kl. 81/!.