Morgunblaðið - 25.02.1989, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. FEBRÚAR 1989
Hrefha Bjamadóttir,
Ólafsvík - Minning
Fædd 21. október 1924
Dáin 16. febrúar 1989
Fimmtudaginn 16. febniar sl.
andaðist áheimili sínu hér í Ólafsvík
frú Hrefna Bjamadóttir á sextug-
asta og fimmta aldursári.
Ekki er hægt að segja að andlát
hennar bæri óvænt að því hún hafði
átt við erfíðan sjúkdóm að stríða
hin síðari ár og sýnt þótti frá sl.
miðju ári að brugðið gæti til beggja
átta. Má segja að frá þeim tíma
hafí heilsu hennar hrakað og frá
síðustu áramótum var hún að mestu
rúmliggjandi.
Engum hér í byggðinni blandast
hugur um að með Hrefnu er fallin
í valinn mikilhæf og merk kona sem
átti að baki óvenjumikinn og fjöl-
breyttan starfsferil, ekki bara sem
húsmóðir og íj'ölskyldumanneskja,
heldur einnig fyrir farsæl og óslitin
störf í áratugi hjá Hraðfrystihúsi
Ólafsvíkur og jafnframt því að
framlag hennar hér í byggðinni til
félags- og menningarmála hefur
verið mikið og samfellt í þijá ára-
tugi. Sérstaklega skal hér tilgreint
starf hennar í Kirkjukór Ólafsvíkur
þennan tíma. Og það sem af er
þessum áratug hefur hún verið
formaður sóknamefndar og for-
ystumaður safnaðarstarfsins. Al-
kunnir eru sönghæfíleikar hennar
sem Kirkjukórinn hefur notið ríku-
lega.
Hrefna Bjamadóttir var elst fjög-
urra bama þeirra sæmdarhjóna
Vigdísar Sigurgeirsdóttur og
Bjama Sigurðssonar, vélsmíða-
meistara, sem fyrst bjuggu á Þing-
eyri við Dýrafjörð. Öll böm þeirra
fæddust á Þingeyri en önnur böm
þeirra eru Gunnar, tæknifræðingur
og síðar forstjóri Hraðfrystihúss
Ólafsvíkur. Hann lést árið 1971,
langt um aldur fram, en við hann
voru bundnar miklar vonir hér sem
framkvæmda- og hæfileikamann.
Sigurgeir, vélsmíðameistari, búsett-
ur hér í Ólafsvík, og Guðrún, hús-
móðir og skrifstofumaður, búsett í
Reykjavík. Móðurætt þeirra kemur
frá Amarstapa og föðurættin úr
Eyrarsveit.
Fjölskyldan bjó á Þingeyri til
ársins 1943 að hún flutti hingað til
Ólafsvíkur. Bjami faðir Hrefnu
hafði lært og starfað hjá hinum
landsþekkta vélsmíðameistara Guð-
mundi á Þingeyri og getið sér þar
hið besta orð. Var því mikill fengur
að komu fjölskyldunnar hingað en
um þessar mundir efldist Ólafsvík
í fískveiðum og vinnslu. Starfsferill
föður hennar hér í vélsmiðjunni
Sindra er alkunnur. Hann var hér
virtur og mikilsmetinn fyrir störf í
þágu sjávarútvegsins og leysti þar
með hugviti og snilli úr tæknilegum
vandamálum fískveiða með þorska-
netum við svæðisbundnar aðstæður
hér í Breiðafírði með þeim árangri
að nú í þijá áratugi hafa þessar
veiðar verið stundaðar með góðum
árangri hér og mikil verðmæti
streymt í land úr þorskanetunum
ár hvert.
Foreldrar Hrefnu, þau Vigdís og
Bjami, eru látin fyrir um 13 og 14
árum.
Um það leyti sem fjölskylda
Hrefnu flutti hingað var hún að
ljúka námi við Kvennaskólann í
Reykjavík. Sem nú þótti það gott
og hagnýtt nám í þá daga og reynd-
ist henni hið besta veganesti síðar
á ævinni.
Um þetta leyti giftist Hrefna
Þórði Magnússyni, kennara frá
Miklholti á Snæfellssnesi. Hófu þau
búskap í Reykjavík en slitu sam-
vistum um miðjan sjötta áratuginn.
Böm þeirra eru fjögur og fæddust
á árunum 1943 til 1947. Hingað
til Ólafsvíkur flutti Hrefna svo með
bömin árið 1958. Böm þeirra eru:
Bjami, búsettur í Reykjavík,
Kristín, búsett á Rifí, Erla, búsett
hér í Ólafsvík, og Magnús, búsettur
í Reylqavík. Bamaböm hennar eru
nú 11 og eitt bamabamabam.
Fljótlega eftir að hún flutti hing-
að til Ólafsvíkur hóf hún störf hjá
Hraðfrystihúsi Ólafsvíkur, jafti-
framt því sem hún starfaði við flöl-
skyldufyrirtækið vélsmiðjuna
Sindra fyrstu árin. Hjá Hraðfrysti-
húsi Ólafsvíkur hefur hún starfað
óslitið síðan eða þar til heilsan
brást.
Það var mikið gæfuspor Hrefnu
er hún giftist árið 1963 eftirlifandi
manni sínum Ólafí Kristjánssyni,
yfírverkstjóra hjá Hraðfrystihúsi
Ólafsvíkur, traustum hæfileika-
manni. Árið 1965 byggðu þau sér
íbúðarhús í Skálholti 15 hér í bæ
þar sem þau hafa búið síðan.
Hefur það komið æ betur í ljós
hve traust þeirra hjónaband hefur
verið og hið góða heimili þeirra
reynst fjölskyldunni traust athvarf.
Ólafur og Hrefna hafa alið upp frá
unga aldri dótturson hennar, Guð-
Fœst hjá helstu tolvusblum um land allt.

SKRIFSTOFUVfLAR H.F.
%
Hverfisgötu 33,
W"
sími 623737.
JL

TÖLVUPRENTARAR
Hjá Star fara saman mikil gæði og hagstætt verð.
.* «** mœ*w&m*mm**M*9**'WM*m* wm#»*
mund Jóhannes Ólafsson. Ólafur
hefur í hvívetna reynst bömum
Hrefnu sem besti faðir eins og við
mátti búast um slíkan verðleika-
mann.
Þau hjónin hafa reynst atvinnu-
og menningarlífi hér í Ólafsvík hin-
ir öflugustu liðsmenn og hafa stutt
hvort annað í þeim efnum eins og
flestum er kunnugt hér á staðnum.
Það hefur ekki farið fram hjá
okkur sem starfað höfum með
Hrefnu á vinnustað og í félagsmál-
um í Qölda ára hve ríkulegum
mannkostum hún var búin. Aldrei
minnist ég þess að hafa heyrt hana
taka þátt í að dæma eða hneyksl-
ast. Aldrei brást hin fágaða og
elskulega framkoma hennar við
hvem þann er hún átti samskipti
við. Þrátt fyrir miklar annir hafði
hún ávallt tíma aflögu ef til hennar
var leitað í félags- og menningar-
málum. Alltaf átti hún skilning og
samúð með þeim sem hallað var á.
Þegar við nú kveðjum Hrefnu
Bjamadóttur munu margir minnast
hennar með þakklæti í huga. Ef
litið er til baka er ljóst að mikil og
fjölbreytt starfsævi er að baki þar
sem starfsdagurinn var oftast lang-
ur og strangur. Frá öllu þessu og
ómældum skömmtum af ýmiss kon-
ar erfiðleikum komst hún klakk-
laust, teinrétt og yfírveguð.
í dag, laugardaginn 25. febrúar,
er hún kvödd frá Ölafsvíkurkirkju,
kirkjunni þar sem hún hefur svo
lengi þjónað í söng og starfí.
Okkur sem munum hana sem
unga og glæsilega stúlku er ljóst
að þrátt fyrir að mörgu leyti strang-
an æviferil þá tókst henni ávallt
að varðveita mikilvæga þætti æsku-
þokkans s.s. léttleikann og glaðlega
og fágaða framkomu. Þannig mun-
um við lengi minnast hinnar mætu
konu og samferðamanns.
Elínbergur Sveinsson
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Fimmtudagurinn 16. febrúar
rann upp með hríðarkófí, frosti og
ófærð, svona hefur þetta verið und-
anfarið. Það var þó hægt að hlakka
til kvöldsins því okkar vikulega
söngæfíng stóð til þetta kvöld, þá
er alltaf glatt á hjalla hjá samstillt-
um kórfélögum. En síminn hringdi
í þann mund sem allir voru að hafa
sig á stað og okkur tjáð að Hrefna
Bjamadóttir væri dáin. Enginn gat
hugsað sér kóræfíngu þetta kvöld.
Öll vissum við að hveiju stefndi hjá
henni en samt getur enginn verið
viðbúinn slíku áfalli.
Hrefna Bjamadóttir var félagi í
kirkjukór Ólafsvfkur í um það bil
þijátíu ár. Lengst af var hún for-
maður kórsins, þar sem annars
staðar nutu forustuhæfíleikar henn-
ar sín vel. Kirkjukórinn er eins og
stór samhent fyölskylda og er það
þann tíma, sem Hrefnu naut við,
ekki hvað síst henni að þakka, sem
hafði á hendi forustu hópsins, en
var jafnframt ætíð besti félagi og
ekki síst á gleðistundum og munum
við ætíð minnast hennar með gleði
og hlýju, sem einkenndi viðmót
hennar allt. Þar að auki hafði
Hrefna óvenjulega hljómfagra og
þýða sópran rödd og var afar lag-
viss og söngelsk eins og fleira ætt-
fólk hennar. Söng hún oft á öðrum
mannamótum en innan kirkjunnar.
Auk kórsöngsins hafði Hrefna á
hendi trúnaðarstörf fyrir söfnuðinn
meðal annars formennsku í stjóm
safnaðarins. Öllum þessum störfum
sinnti hún af einstæðum áhuga og
trúmennsku.
Þegar Ólafsvík.hélt upp á 300
ára verslunarafmæli 1987 var hald-
in hátíðarmessa í Ólafsvíkurkirkju
að viðstöddum forseta íslands frú
Vigdísi Finnbogadóttur, sem var
þá í opinberri heimsókn af því til-
efni. Enginn sem viðstaddur var þá
athöfn getur gleymt þeim hátíð-
arblæ sem yfír þeirri guðsþjónustu
var. í minningunni getum við séð
fyrir okkur þegar forseti íslands
gekk til viðhafnarsætis í fylgd
Hrefnu, sem formanns safnaðarins.
Það var vissulega ein af stóru
stundunum í lífí hennar og starfí í
þágu safnaðarins. Þess er gott að
minnast.
Þakklátum huga kveðjum við
félagar kirkjukórs Ólafsvíkurkirkju
hina mætu konu Hrefnu Bjama-
dóttur og óskum ástvinum hennar
allrar Guðs blessunar.
F.h. kirkjukórs Ólafsvík-
urkirkju, Sigurbjörg
Kristjánsdóttir.
Þegar okkur bárust þær fregnir,
að góð vinkona okkar væri látin
eftir hetjulega baráttu við skæðan
sjúkdóm, þá setti okkur hljóð. Minn-
ingamar streymdu fram í huga
okkar hann fylltist af þakklæti til
Guðs fyrir Hrefnu og allt það sem
hún var okkur.
Kynni okkar hófust fyrir um átta
árum, þegar við hjónin fluttumst
til Ólafsvíkur. Við munum alltaf
eftir fyrstu kynnum okkar. Eins og
það hafí gerst í gær. Veðrið var
mjög vont. Við brutumst yfír Fróð-
árheiðina með áætlunarbifreiðinni.
Svo þegar við komum til Ólafsvík-
ur, þá var allt í myrkri. Rafmagnið
hafði farið af. Við höfðum ein-
hveijar áhyggjur af því hvemig við
ættum að rata heim til Hrefnu, en
það voru óþarfa áhyggjur. Hún var
búin að sjá fyrir því. Það var beðið
eftir okkur þegar við komum.
Og svo þegar við sáum hana fyrst
í myrkrinu heima hjá henni. Þá kom
hún á móti okkur og brosti sínu
fallega brosi. „Verið hjartanlega
velkomin, kæru vinir. Gjörið svo
vel. Ég hitaði handa ykkur súpu
og kakó.“ Þó að það væri mikið
myrkur í ólafsvík þennan dag og
inni á heimilinu var það bjartur
hugur og björt sál sem tók svona
hlýlega á móti okkur.
Hrefna var óvenju bóngóð kona
og vildi allt fyrir alla gera. Okkur
hjónunum fannst ávallt gott að
koma til hennar og reyndar þeirra
hjóna Ólafs og Hrefnu. Þar var
gott að ræða málin, að taka á
vandamálinu og einnig að gleðjast
saman.
Við vomm ung og óreynd prests-
hjón, þegar við komum til Ólafsvík-
ur, en Hrefna var sóknamefndar-
formaður. Það var ómetanlegt að
hafa slíka manneskju sem sam-
starfsmann. Hún var alltaf fús til
að aðstoða, leiða og hjálpa. Hún
var ódrepandi í því að uppörva og
gera veru okkay í Ólafsvík sem
ánægjulegasta. í erfíðleikum stóð
hún sem klettur og vildi ekki gef-
ast upp fyrr en lausn fyndist. Og í
gleðinni var hún hrókur alls fagnað-
ar.
Hrefna lét sér mjög annt um
kirkjuna sína fallegu í Ólafsvík.
Hún var vakandi og sofandi með
hugann við hana. Hún var með
kústinn á lofti til að þrífa, sláttuvél-
ina þegar þyrfti að slá, og var dug-
leg að segja öðrum fyrir verkum.
Hún hafði sterka og hljómmikla
rödd, sem naut sín vel í frábæmm
kirkjukór í Ólafsvík. Það var í raun
sama hvað Hrefna tók að sér, allt
var gert af hinni mestu samvisku-
semi og óeigingimi.
Nú lifum við eftir með minningar
um góða konu, sem gaf okkur svo
mikið af sjálfri sér. Ólafi, Guð-
mundi og öllum ástvinum hennar
biðjum við blessunar Guðs og varð-
veislu í sorginni.
Hjördís og
Guðmundur Karl
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
Vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja,
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Með þessum fátæku orðum vil
ég kveðja hana Hreftiu frænku
mína sem alltaf var tilbúin að rétta
hjálparhönd þeim sem á þurftu að
halda, því fékk ég að kynnast er
ég bjó í Ólafsvík með dætrum
mínum Áslaugu og Elsu Láru. Ég
dáðist alltaf að samheldni þeirra
hjóna Hrefnu og Óla og neistanum
sem var á milli þeirra, og hvað þau
voru alltaf ástúðleg við hvort annað.
Mér fannst húsið alltaf vera fulit
af ást og kærleik, sem þau voru
tilbúin að gefa öðrum.
Ég gat alltaf komið til þeirra og
leitað ráða, þau voru alltaf tilbúin
til að greiða götu mfna.
Það er svo margs að minnast og
gott að eiga góðar minningar. Ég
vil þakka Hrefnu fyrir að fá að
vera henni samferða þau ár sem
ég bjó í Ólafsvík.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Elsku Óli og aðrir aðstandendur.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur sendi ég ykkur, megi Guð styrkja
ykkur á þessari sorgarstund.
Jenetta Bárðardóttir
Kveðja frá Sóknarnefiid
Ólafsvíkursóknar
Við fráfall frú Hrefnu Bjama-
dóttur viljum við færa eiginmanni,
bömum, bamabömum og öðmm
skyldmennum okkar einlægustu
samúð.
Um leið viljum við þakka mikil
og ómæld störf hennar í kirkjukóm-
um og þann mikla styrk sem hún
veitti kómum alla tíð. Ekki síður
skal þökkuð hér forysta í safnaðar-
starfí og förmennska í sóknamefnd
það sem af er þessum áratug.
Megi Guð blessa minningu henn-
ar svo og fjölskyldu hennar og
venslafólk.
Birting af-
mælis- ogminn-
ingargreina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavik og á skrif-
stofft blaðsins I Hafnarstræti
85, Akureyri.
pr' ' »1 III
F Einn vetur stundaði Odd
I nam við Kvennaskólann
I var mun meiri en almen
r síðar vlð almenna kenní
> Hún var mikil hannyrða
Kvennaskóiann á Blönd
I Árið 1955 hófu systur
f Guðrúnar og Pálma á Bj
| sunnan Másstaða. Þar
Mikil áhersla er á það Iögð
að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
• ■ . ■ í l