Morgunblaðið - 25.02.1989, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. FEBRÚAR 1989
35
Minning:
*
OskarB.
Fæddur 28. október 1900
Dáinn 8. febrúar 1989
Fremst á ásunum, þar sem þeir
falla fram og verða að engu, yst á
tungunni milli Víðidalsár og Fitja-
ár; þaðan sem dalurinn víkkar og
opnast síðan eins og faðmur um
Hópið mót Húnaflóanum; þar gnæf-
ir höfuðbólið og sögustaðurinn Víði-
dalstunga, vettvangur auðs og
vaida á öldum áður, en einnig upp-
spretta menningar: fræðimenn álíta
Flateyjarbók ritaða hér og jafnvel
fleiri merkar heimildir. I dag er
þarna bújörð í engu frábrugðin
hundruðum slíkra staða á íslandi
við fyrstu sýn, en ekki þarf lengi
að dvelja, að sagan tali til manns
úr hverri þúfu — hveijum stein.
Uppi í ásenninu, út í dalinn, má enn
sjá merki landnámsjarðarinnar,
Svölustaða; þar verður túnhóllinn
grænni en annar svörður á hveiju
sumri — og þó hefur þar ekki verið
nýtt um aldir; sunnan túns á höfuð-
bólinu kúra grónar tóttir hjáleigu-
kotanna; kirkjugarður staðarins er
íslandssaga útaf fyrir sig.
Mér býr f grun, að nábýlið við
söguna hafi mótað vin minn og
fóstra, Óskar í Víðidalstungu, meira
en hann hefði sjálfur viljað viður-
kenna. Hann var maður sterkra
stofna og höfðingi af sjálfum sér,
mikill persónuleiki, sem hefði sómt
sér hvar sem var — og þurfti vart
fomfrægt höfuðból til að eftir hon-
um væri tekið. En meðan hann sat
Víðidalstungu, var hann Vfðidals-
tunga og Víðidalstunga var hann —
og varð ekki sundur skilið. Sú til-
finning, sem hann eins og ósjálfrátt
hafði fyrir reisn og sögu staðarins,
held ég hafi gert hann að þessum
sérstæða heimsmanni, sem hann
alla tíð var, án þess nokkum tíma
að fara út fyrir landsteinana, það
ég veit, né mæla á aðrar tungur
en sína eigin. Allt fas hans ein-
kenndist af raunsæi og festu, jafn-
framt djúpri hlýju, enda laðaðist
að honum vinaj^öld meiri en ég
hefi kynnst hjá öðmm mönnum;
hann var eins konar nútfma Njáll,
sem menn leituðu gjaman til um
góð ráð — og held ég fæstir hafi
Teitsson
gengið bónleiðir tíl þeirrar búðar.
Eins og áður sagði, þá var Óskar
höfðingi af sjálfum sér og hafði það
fram yfir ýmsa miður skipaða höfð-
ingja samtímans að vera afskaplega
mannlegur og hafa ríkt næmi og
umburðarlyndi gagnvart mannleg-
um breyskleika. Þeir, sem áttu eitt-
hvað á brattann að sækja eða mis-
stigu sig á lífsins braut; böm, fylli-
byttur og annað þrautafólk, áttu í
honum sálusorgara hjartastærri
nokkmm presti — og mörgum kom
hann nokkuð til vegs. Brokkgengir
unglingar úr ijölbýlisstöðum þurftu
ekki áð dvelja marga daga hjá
Óskari, að eiga þá ósk heitasta að
verða að manni — og þá helst líkjast
honum í einhveiju. Sjálfur kunni
hann mæta vel að meta lífsins
gæði; naut sín manna best í góðum
hópi á góðri stund — og vildi þá
gjaman hafa í glasi, án þess ég
vissi það nokkum tíma há hornmi.
En hann skynjaði skilin milli feigs
og ófeigs í þeim efnum og kom þá
oft til stuðnings vinum sfnum, ef
þeim varð hált á svellinu. Vinum
var hann ætíð klettur.
Mér og mínum skilur Óskar eftir
þau ein blóm minninganna, sem
aldrei fölna. Gegnum tíðina vom
þau hjónin, hann og Hallfríður heit-
in kona hans, sem hann missti fyr-
ir einum og hálfum áratug, mér sem
aðrir foreldrar, fjölskylda mln sem
þeirra eigin. Yngsti sonur minn,
sem ber nafn Óskars, leit á hann
sem afa sinn og nefndi svo alla tíð;
þekkti reyndar enga aðra sem slíka
og fann aldrei koma að sök; þessi
var bestur allra. Víðidalstungu-
heimilið stóð okkur alltaf opið, sem
væri það okkar eigið — og stendur
enn; kynslóðaskiptin breyttu þar
engu, því Ólafur, sonur þeirra
hjóna, hefur ávallt reynst okkur
Þórunni sem besti bróðir — og ijöl-
skyldur okkar verið sem ein.
Þegar ég nú kveð þennan vin
minn og fóstra, finnst mér eins og
að fullu hafi rofnað tengsl; ekki
bara við hann, því ekkert er í raun
eðlilegra en aldnir kveðji, heldur
alla þá kynslóð er hann var mér
síðasti fulltrúinn; holdtekja svo
margs þess besta, sem sú kynslóð
hafði að miðla okkur, er á eftir
komum. Hreinljmdi var hans aðal
og hann lá ekkert á skoðunum
sínum, ef því var að skipta, og þá
ekkert síður þó þær gengu þvert á
hugmyndir félaga hans úr bænda-
stétt, sem var held ég oftar en ekki.
Hann var alla tfð sjálfstæðismaður
af gamla skólanum og áleit því
aðeins bændur bústólpa, að þeir
stæðu sig — hver um sig. Sjálfur
var hann fordæmi; famaðist bú-
skapur vel og bjó af reisn.
A tímum ijölmiðlaskapaðra allt-
vitandi þjóðaijesúsa, sýnifikinna
holdgervinga meðalmennskunnar,
er það eins og andleg hvíld að hafa
þekkt mann eins og Óskar Berg-
mann Teitsson — og fengið að vera
honum samferða um stund. Öll
gervimennska var eitur f hans bein-
um — og hann hafði sérstaka
skömm á pólitískum glannaskap;
taldi slíkt þjóðarógæfu meiri en
tárum taki. Að líkum hafði hann
sfvakandi auga með þjóðmálúm til
hins síðasta. Þriðjudaginn 7. febrú-
ar sl. lá hann í rúmi sfnu f sjúkra-
húsinu á Hvammstanga og las dag-
blöðin: Sólnes og félagar hnigu til
viðar þann dag og fáránleiki
íslenskra stjómmála tók á sig nýjar
víddir niðurlægingar. Á þessu rauða
Ijósi held ég að hinum aldna höfð-
ingja í Víðidalstungu hafí þótt nóg
komið; hann hafði séð allt og tími
til kominn að ganga út og loka á
eftir sér. Morguninn eftir var hann
aliur.
Tómas Agnar Tómasson
Daði Sigurvins-
son - Kveðjuorð
Ég vil kveðja vin minn, Daða
Sigurvinsson, sem var svo skjótt
kallaður á brott úr okkar heimi.
Kynni okkar Daða hófust í sex ára
bekk en rofnuðu um stundarsakir
er hann fór í annan skóla en end-
umýjast er hann kemur aftur í
bekkinn ellefu ára og hafa staðið
óslitin síðan.
Daði var traustur félagi, glað-
lyndur og hrókur alls fagnaðar hvar
sem hann kom.
íþróttir áttu hug hans allan og
ætíð var hann kappsamur að ná sem
bestum árangri. Hann var hreinskil-
inn og ófeiminn að láta skoðanir
sínar í ljós. Hann var minn eini og
besti vinur og er það mér mikils
virði að hafa átt slfkan vin.
Ég vil biðja góðan guð að styrkja
foreldra, systur og hans nánustu
við þessar erfiðu aðstæður.
Ég vil þakka honum allar okkar
góðu stundir er við áttum saman.
Bjöm Karlsson
Harmi slegin verð ég skyndilega
að kveðja í hinsta sinn minn góða
vin, Daða Sigurvinsson.
Daði átti ijölda vina og var öllum
kær. Hann var hress strákur og
mikill íþróttamaður. Það kom mér
því mjög á óvart, að allt í einu lá
hann Daði okkar í sjúkrahúsi,
hættulega veikur. Ég reyndi að
biðja fyrir honum, en allt kom fyrir
ekki. Daði lést nokkmm dögum
seinna, aðeins 14 ára að aldri. Það
var eins og drægi fyrir sólu. Eftir
stendur dýrmæt minning um jmdis-
legan dreng.
Ég votta nánustu ættingjum og
vinum Daða mína dýpstu samúð.
Eva Björg
í dag verður til grafar borinn
frændi okkar hann Daði. Ég ætla
að skrifa nokkur fátækleg orð með
honum fyrir hönd fjölskyldu
minnar. Okkur setti hljóð. Að hann
svona ungur og efnilegur sé skyndi-
lega kallaður burt. Þetta er hlutur
sem ekki er hægt að skilja og því
sfður að sætta sig við. Við vitum
að Daði var alveg sérstakur og
ætla ég ekki að tfunda það sérstak-
lega því við vitum það öll sem þekkt-
um hann. Við kveðjum hann með
söknuði og þökkum honum innilega
samfylgdina þennan stutta tíma.
Hans bíða sjálfsagt æðri verkefni
og óskum við honum góðrar ferðar
á þeirri leið. Hvíli hann í friði. Megi
guð gefa elskulegum foreldrum og
öðrum ástvinum styrk í þessum
erfiðu þrautum. Innilegar samúðar-
kveðjur,
f.h. fjölskyldu minnar,
Linda Sjðfii Hreiðaredóttir
Kveðja frá íþróttafélagi
Kópavogs
Okkur setti hljóða þegar okkur
barst sú sorgarfrétt að félági okk-
ar, Daði Sigurvinsson, væri látinn,
aðeins 14 ára. Það er alltaf erfitt
að sætta sig við það þegar ungt
fólk deyr. En minningin um góðan
dreng lifir um ókomna tíð.
Með þessum fáu orðum langar
okkur að þakka honum fyrir sam-
starfið. Daði gekk til liðs við Í.K.
fyrir nokkrum árum. Hann sýndi
strax mikla hæfileika sem knatt-
spyrnumaður og var hann til fyrir-
mjmdar í einu og öllu. Daði var
mikill keppnismaður og metnaðar-
gjam. Hans aðalsmerki var að vera
alltaf með og láta sig ekki vanta,
hvort sem var á æfingar, í keppni
eða í félagsstarfíð. Daði var mjög
vinsæll hjá félögum sfnum, einkum
fyrir forystuhæfileika, jákvætt hug-
arfar og heiðarleika.
Við sendum foreldrum hans og
öðrum ættingjum okkar dýpstu
samúðarkveðjur og biðjum Guð að
styrkja þau í þeirra miklu sorg.
f.h. íþróttafélags Kópa-
vogs, Grétar Þór Bergs-
son, Magnús Harðarson.
t
Eiginmaður minn,
JAMES R. MYERS,
lést á sjúkrahúsi f Cleveland, Ohio, 23. febrúar.
Þyrl Þorláksdóttir Myers.
I __________________________■
t
HUGI P. HRAUNFJÖRÐ,
Fannborg 1,
Kópavogi,
andaðist á Hjúkrunarheimilinu Reykjalundi, fimmtudaginn 23. febr-
úar sl. Jarðarförin auglýst sfðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
börn hins látna.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
ÁRNÝ marta JÓNSDÓTTIR,
Njálsgötu 76,
andaðist á heimili sínu, fimmtudaginn 23. febrúar.
Jón M. Vilhelmsson, Steinunn Gfsladóttlr,
Halldór K. Vllhelmsson, Aslaug B. Ólafsdóttlr,
Kristfn S. Vilhelmsdóttlr.
t
Sonur okkar og bróðir,
ÁSTÞÓR HELGASON,
Blrkiteig 37,
Keftavfk,
sem andaðist 18. febrúar verður jarðsunginn 25. febrúar kl. 16.00
frá Keflavfkurkirkju. Fyrír hönd aðstandenda,
Ástrföur Slgþórsdóttir, Helgl Svelnbjömsson,
Sólvelg Harpa Helgadóttlr, Skúll Helgason.
t
Maðurinn minn, sonur, faðir, tengdafaðir og afi,
INDRIÐIJÓNSSON,
stýrimaöur,
Stóragerðl 7,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 27. febrúar
kl. 13.30.
Guörún Martelnsdóttir, Vigdfs Þjóöbjarnadóttir,
Vllborg Llnda Indrlöadóttlr, Jón Þór Stefánsson,
Kolbrún Indrlöadóttlr, Slgurjón Jónsson,
Guörföur Guöjónsdóttlr
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug vegna andláts og
útfarar
BJÖRNS ÁSGEIRSSONAR,
Raykjum,
Lundarreykjadal,
og umhyggju honum sýnda.
Fyrir hönd aðstandenda,
Lelfur Asgelrsson,
- Slguröur Asgeirsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall eigin-
manns míns, fööur okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓHANNS GUÐMUNDSSONAR,
fyrrv. verkstjóra,
Skaröshlíö 13d,
Akureyrl.
Guð blessi ykkur öll.
Ólöf Inglmarsdóttlr, Guölaug Jóhannsdóttlr,
Stefanfa Jóhannadóttlr, Vöggur Magnússon,
Hulda Jóhannsdóttlr, Jóhannes Oll Garöarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
I
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlðt og
jarðarför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRfÐAR PÁLSDÓTTUR,
Neshaga 6.
Sórstakar þakkar til starfsfólks Hafnarbúða fyrír fróbæra umönnun.
Ingólfur Ágústsson, Asdfs Elnarsdóttir,
Hulda Agústsdóttlr, Oddur Arnason,
Ágústa Ágústsdóttlr,
Hjördfs Ágústsdóttlr, Pátur Guöjónsson,
BJÖrn Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.