Morgunblaðið - 07.03.1989, Side 34

34
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. MARZ 1989
Minning:
Ingólfur Þorsteinsson
yfírlögregluþjónn
Ingólfur Þorsteinsson yfirlög-
regluþjónn lést á Landspítalanum
aðfaranótt föstud. 24. febr. sl. á
áttugasta og níunda aldursári.
Hann hafði átt við hjartasjúkdóm
að stríða nokkur hin síðari ár, sem
að lokum varð honum að aldurtila.
Ingólfur fæddist að Eyvindar-
tungu í Laugardal 10. janúar 1901,
sonur hjónanna Þorsteins Jónssonar
bónda þar, og konu hans, Arnheiðar
Magnúsdóttur, hreppstjóra, Magn-
ússonar, sem bjó um skeið í Úthlíð
í Biskupstungum og síðar á Laugar-
vatni. Þorsteinn var sonur Jóns
Collins Þorsteinssonar bónda í
Úthlíð, en hann var sonarsonur
Þorsteins Steingrímssonar bónda í
Kerlingardal, bróður séra Jóns
Steingrímssonar, eldprests. Amma
Ingólfs, kona Jóns Collins, var
Kristín Ámadóttir, systir Sesselju,
síðari konu Þorsteins langafa Ing-
ólfs, systur séra Kjartans í Skógum.
Ættar Amheiðar verður ekki getið
hér frekar; hana er að finna í ævi-
sögu bróður hennar, Böðvars Magn-
ússonar á Laugarvatni, Undir Tind-
um.
Eyvindartungusystkinin voru alls
ellefii, en tvö létust í bemsku. Þau
sem upp komust vor tvæc stúlkur
og sjö drengir. Ingólfur var hinn
sjötti í röðinni. Eftir lifa nú aðeins
tvö, Hjörtur bóndi að Eyri í Kjós
og Sesselja ekkja Arboe Clausen.
Er Ingólfur var tveggja ára, var
hann tekinn í fóstur af móðurbróður
sínum, Brynjólfi Magnússyni bónda
að Nesjum f Grafningi, og konu
hans Þóm Magnúsdóttur, en þau
vom bamlaus og sóttust mjög eftir
að fá þennan fallaga dreng. Ekki
mun það hafa verið sársaukalaust
að sjá af honum úr bamahópnum.
En ástríkis naut hann hjá fósturfor-
eldmm sínum, og hann lét þess oft
getið. Eftir honum er haft, er hann
minntist fóstm sinnan „Ekki gæti
ég hugsað mér betri móður."
í fámenni sveitalífsins liðu
bemskuár Ingólfs sem margra ann-
arra og snemma hófst vinnan. Það
vom fráfæmmar og að sitja yfir
kvíaánum, ásamt mörgu öðru, er
til féll á sveitaheimili, en æskan
finnur sér líka alltaf eigin viðfangs-
efni til að njóta, og svo fékk hann
einnig að hafa samband við systkini
sín eftir því sem ástæður leyfðu.
Hann mun því ekki hafa fundið til
þeirrar kenndar, að hann væri ekki
einn af hópnum, eins og hin systkin-
in, enda urðu þau öll mjög samrýnd
ævina út.
Árið 1910 flutti Ingólfur með
fósturforeldmm sínum að Nesja-
völlum, sem var næsti bær við
Nesja. Þar em nú mest umsvif
Reykjavíkurborgar um virkjun há-
hitans. Sá hiti var ekki talinn mik-
ils virði á þeim dögum, aldrei nýtt-
ist hann til upphitunar annars
kaldra bæjarhúsanna, en mun al-
mennt hafa verið notaður til þvotta.
Í æsku átti Ingólfur ekki kost ann-
arrar skólagöngu en tveggja mán-
aða farkennslu í fjóra vetur, en þar
naut hann hins frábæra kennara,
Jóns Finnbogasonar, bróður Guð-
mundar Finnbogasonar landsbóka-
varðar. En auk þessa náms fékk
hann tilsögn í orgelleik um tveggja
mánaða skeið og varð organisti við
Úlfljótsvatnskirkju aðeins 16 ára,
frá 1917-1919.
Á Nesjavöllum átti Ingólfur
heima til tvítugsaldurs, en þá
bmgðu fósturforeldrar hans búi.
Tóku þá við hin ýmsu störf án fastr-
ar búsetu, fyrst sjóróðrar frá Þor-
lákshöfn og Grindavík og land-
búnaðarstörf í Engey, en þar var
búið á þeim áram. Þá varð áfanga-
staðurinn Reykjavík og þar hefur
heimilið verið síðan. Tvö árin næstu
var þó stunduð sjómennska á togur-
um, og svo loks vömbifreiðaakstur
til 1929, að mestu á eigin vegum.
Með þennan lífsundirbúning er
Ingólfur 29 ára gamall, og þá búinn
að staðfesta ráð sitt. Hinn 22. okt.
1926 hafði hann gengið að eiga
heitkonu sína, Helgu Guðmunds-
dóttur frá Seli í Grímsnesi. Þau
áttu farsæla sambúð í rúm 62 ár,
þótt mótlætið hafi ekki að öllu fram
hjá þeim farið.
Hinn 1. jan. 1930 verða svo at-
vinnuleg þáttaskil í lífi hans; hann
hefur störf sem lögregluþjónn í
Reykjavík. Þá var stefnan mörkuð
og hans framtíðarlífsstarf hafið.
Hann helgar sig viðfangsefnum á
vegum lögreglunnar allt til starfs-
loka, eða í 41 ár. Hjá lögreglunni
gegndi hann hinum fjölbreyttustu
störfum. Að loknu þriggja mánaða
námskeiði vann hann sem almennur
lögregluþjónn fram til ársins 1935,
en næstu tvö árin sem varavarð-
stjóri. Árið 1937 hefur hann svo
störf hjá rannsóknarlögreglunni,
fyrst við almennar rannsóknir mála.
Á fyrsta ári sínu þar fór hann á 7
vikna námskeið, sem haldið var í
Nottingham í Englandi fyrir lög-
regluforingja frá nýlendum Breta.
Kynnti sér svo störf rannsóknarlög-
reglumanna í London, Þýskalandi
og Frakklandi. Alls tók sú ferð 3
mánuði, en til hennar hafði hann
fengið styrk frá borgarsjóði
Reykjavíkur. Árið 1948 fór Ingólfur
svo, ásamt Valdimar Stefánssyni
þáverandi sakadómara, til London
og fleiri staða í Englandi, í boði
British Council, til að kynna sér enn
frekar lögreglurannsóknir og dóms-
mál þar í landi.
Mikils trausts naut Ingólfur í
störfum sínum hjá rannsóknarlög-
reglunni. Hann var skipaður varð-
stjóri 1940, yfirvarðstjóri 1947,
aðstoðaryfirlögregluþjónn 1963 og
svo að lokum yfírlögregluþjónn
1969. Sérstakan orðstír vann hann
sér á stríðsámnum, en þar hafði
hann meginumsjón með samskipt-
um við bæði enska og ameríska
herinn, hvað varðaði afbrotamál og
árekstra við íslendinga. Þar komu
oft upp erfið og viðkvæm mál, sem
ekki hefur verið vandalaust að
leysa. Af störfum lét Ingólfur 1971,
þar sem hann hafði þá náð aldurs-
mörkum opinberra starfsmanna.
Kynni mín við Ingólf og Helgu
konu hans hófust fyrir nær 50
ámm. Lára Böðvarsdóttir kona mín
hafði verið í heimili hjá þeim í þijú
ár áður en við giftumst, og var þar
eins og heima hjá sér. Naut hún
þar frændsemi beggja hjónanna,
því báðum var hún skyld, Helgu í
móðurætt en Ingólfi í fö.ðurætt, þau
vom systkinaböm. Þegar ég var
kynntur fyrir þeim hjónum í fyrsta
sinn, tóku þau mér með einlægri
hlýju, og ég fann að ekki var of-
sagt af þeim kostum, er prýddu þau
bæði. Mat Lám á því hafði ekki
bmgðist. Eftir öll þessi ár hefur
vinátta milli heimila okkar verið
gleðirík og aldrei borið skugga á.
Ingólfur var tryggur og hreinn í
lund í þess orðs fyllstu merkingu
og hreinskiptinn í viðræðum. Aldrei
var svo efnt til dagamunar á hvom
heimilinu sem var, að við væmm
ekki gestir þeirra eða þau okkar,
eftir því sem tilefnið gafst. Ingólfur
var gleðskaparmaður og hafði yndi
af umræðum um hin ólíkustu efni.
Hann var skarpgreindur og vel að
sér í öllum þjóðmálum, sögulegum
efnum svo og skáldskap og tónlist,
enda sjálfur vel hagmæltur og
söngvinn eins og þau systkinin öll.
Hann átti gott píanó, sem hann lék
á, sérstaklega fyrr á ámm, en org-
el var hans leikfang strax frá
æskuámm. Þessir eiginleikar hans
nutu sín ekki síst í hópi vina. Og
hinn fallegi, landskunni söngtexti
hans, „Kvöldið er fagurt, sólin
sest", var oft sunginn á góðum
stundum þessara ára. Allmörg önn-
ur kvæði liggja eftir hann, sérstak-
lega sem ort höfðu verið í tilefni
hátíðlegra viðburða.
Ógleymanlega ferð fómm við
saman til útlanda sumarið 1957;
fengum bíl með skipi til Edinborg-
ar, og svo var farið um Glasgow,
London, París, en heim um Kaup-
mannahöfn. Betri ferðafélaga var
ekki hægt að hugsa sér en þau hjón-
in og vinkonu þeirra Ritu Steins-
son, en hún var skosk/íslensk. — 6
vikna ferðalag um Evrópu skildi
eftir margar góðar minningar, sem
síðar bar oft á góma. Nú em þeir
góðu tímar löngu liðnir.
Ingólfur Þorsteinsson var maður
hár vexti og samsvaraði sér vel, var
þó allt að því grannvaxinn. Hann
bar sig vel, hafði yfirvegað fas og
framkoman höfðingleg. Þessum
eiginleikum hélt hann ævina út.
Varla er að efa, að þrátt fyrir með-
fæddan góðan vöxt og líkamlegt
atgervi hefur hann einnig notið
þjálfunarinnar úr lögreglustarfinu,
íþróttaiðkana, sérstaklega sunds,
og svo sjálfsaga um lífshætti. Góðri
heilsu hélt hann fram á efri ár, eða
þar til hjartabilunarinnar fór að
gæta. Og þrátt fyrir að sjónin væri
farin að bila hin síðari ár stundaði
hann útivera og sund hvenær, sem
færi gafst. En enginn má sköpum
renna; sjúkdómurinn sótti á, sjúkra-
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns mins, föður, sonar og bróður,
KJARTANS JÓHANNSSONAR.
Vlvi Anesen og börn,
Margrét Kjartansdóttir og synir,
Sólberg Vigfússon.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför bróður
míns, mágs og fraenda,
BJARNA SIGURÐSSONAR
loftskeytamanns,
Austurbrún 4,
Reykjavfk.
Elfn Sigurðardóttir, Trausti Ó. Lárusson,
Auður Traustadóttir, Anna Kristfn Traustadóttir,
Sigrún Traustadóttir, Óskar Lárus Traustason.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för sonar okkar og bróður,
DAÐA SIGURVINSSONAR,
Bjarnhólastfg 19,
Kópavogl.
Sérstakar þakkir til íþróttafólaganna ÍK, HK og Breiðabliks fyrir
allar þær gleðistundir, sem Daði fékk að njóta innan þeirra raða.
Læknum og hjúkrunarfólki gjörgæsludeildar Landspítalans færum
við bestu þakkir fyrir veittan styrk og hluttekningu.
Kristfn Reimarsdóttir,
Sigurvin Elnarsson,
Erna Sigurvinsdóttir.
+
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför elsku-
legu dóttur minnar, unnustu og systur,
ÓLAFAR SÆUNNAR MAGNÚSDÓTTUR
hárgreiðslumeistara.
Einfna Fanney Einarsdóttlr,
Kristján Magnús Hjaltested,
Brynhildur Rósa Magnúsdóttlr,
Helena Björk Magnúsdóttir,
Magnús Magnússon.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för eiginmanns míns, föður, fósturföður, tengdaföður, afa og lang-
afa,
KRISTJÁNS KARLS PÉTURSSONAR
frá Skammbeinsstöðum,
Holtum.
Sólveig Eysteinsdóttir,
Auður Karlsdóttir,
Pétur Viðar Karlsson,
Ottó Eyfjörð Ólason,
Eifas Eyberg Ólason,
Karl Lúðviksson,
barnabörn
Sveinn Andrésson,
Brynhildur Tómasdóttir,
Fjóla Guðlaugsdóttir,
Sigrún Pálsdóttir,
Svala Jósepsdóttir,
barnabarnabörn.
LOKAÐ
eftir hádegi í dag þriðjudaginn 7. mars vegna jarðarfarar
INGIBJARGAR GUNNLAUGSDÓTTUR.
Fræðsluskrifstofa Reykjanesumdæmis.
húsvist af og til, og nú er æviskeið-
ið á enda mnnið.
Ingólfur var félagslyndur; kom
það strax í ljós, þegar hann var
fluttur til Reykjavíkur. Árið 1924,
ér hann stundaði vörabílaakstur,
var hann meðal stofnenda Vörabfla-
stöðvar íslands og formaður hennar
frá byijun til ársloka 1929, er hann
gekk í lögregluna. 1928 var hann
einnig meðal stofnenda Félags
vömbflaeigenda, og var þar einnig
formaður til sama tíma. Hann var
meðal stofnenda Lögreglufélags
Reykjavíkur og síðar í stjóm þess
sem varaformaður. Þá í stjórn Lög-
reglusjóðs um margra ára skeið og
fulltrúi Lögreglufélagsins í stjóm
Lífeyrissjóðs starfsmanna
Reykjavíkurborgar frá 1958 til
1974. Svo meðal stofnenda Lög-
reglukórs Reykjavíkur og formaður
hans frá 1961 til 1969. Heiðurs-
félagi kórsins var hann kjörinn
1971. í Ámesingafélaginu var hann
frá stofnun og formaður þess frá
1961 til 1967. Á sjötugsafmælinu
var hann svo sæmdur gullmerki
félagsins. Þá var Ingólfur sæmdur
Hinni íslensku fálkaorðu 17. júní
1974.
Helga kona Ingólfs var dóttir
hjónanna Guðmundar Bjamason-
ar, bónda að Seli í Grímsnesi, og
Guðbjargar Eyjólfsdóttur konu
hans, fædd 21. apríl 1904. Lengst
af áttu þau heima á Bergþóm-
götu 37, en síðar Skipholti 60, þar
sem þau byggðu stóra og glæsilega
íbúð. Fyrir fáum ámm keyptu þau
svo íbúð í húsinu Bólstaðarhlíð 41,
sem byggt var sérstaklega fyrir
aldrað fólk. Þar fór vel um þau og
þau nutu sameiginlegrar aðhlynn-
ingar, er Reykjavíkurborg veitir
öldmðum. Þau Ingólfur og Helga
eignuðust ijóra syni: Þorsteinn f.
9. febrúar 1927, d. 20. ágúst 1935;
Guðmundur Ármann, f. 28. apríl
1929, d. 13. ágúst 1987. Hann lauk
prófi frá Verslunarskóla íslands og
Iþróttakennaraskóla íslands. Síðast
rak hann fyrirtækið Nesgarð hf. í
Keflavík. Kona hans var Guðrún
Guðmundsdóttir frá ísafírði. Þau
áttu fimm dætur; Öm Brynþór, f.
8. ágúst 1937. Lauk prófi frá Sam-
vinnuskólanum og íþróttakennara-
skóla íslands. Er nú framkvæmda-
stjóri Iðnskólaútgáfunnar í
Reykjavík. Kona hans er Hjördís
Óskarsdóttir; Þorsteinn, f. 9. des-
ember 1944. Lauk lögfræðiprófi frá
Háskóla íslands. Hann er sendi-
herra og gegnir nú starfi skrifstofu-
stjóra vamarmálaskrifstofu ut-
anríkisráðuneytisins. Kona hans var
Guðrún Valdís Ragnarsdóttir. Þau
slitu samvistum. Eiga 2 böm.
Við Lára kveðjum kæran heimili-
svin með eftirsjá. „Það syrtir að er
sumrin kveðja". Helgu og fjölskyldu
hennar sendum við innilegar sam-
úðarkveðjur.
Haukur Eggertsson
Mig langar að kveðja afa minn
Ingólf Þorsteinsson með nokkmm
orðum, en hann lést 24. febrúar
sl., 88 ára að aldri. Afi bar aldur
sinn mjög vel og gætu allar líkams-
og heilsuræktarstöðvar nútímans
verið stoltar ef þær gætu ábyrgst
slíkt útlit f ellinni.
Það er ekki sjálfgefið að halda
öllu sínu fram á efri ár. Afi gerði
sér grein fyrir því að gmndvöllur
að bæði andlegri og líkamlegri vel-
líðan er fyrst og fremst heilbrigt
lífemi, hófsemi og sjálfsagi.
Hann var meðvitaður um hve
mikilvægt er að neyta hollrar fæðu
og stundaði líkamsrækt fram undir
það síðasta. Snyrtimennska var
aðalsmerki þessa manns sem átti
lLOMI>
HAFIMARSTRÆT115,
SIMI21339
Ki'ansar, krossar o<r
O
k is t usk > 'c y t i/iga >\
Sendum um allt land.
Opið kl. 9-19 virka daga
og 9-21 um helgar.