Morgunblaðið - 06.04.1989, Blaðsíða 54

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. APRÍL 1989
54
„ Síddu þangati tilpú scrb baklnu^mcicxr-
foöggin KaAs."
TM Reg. U.S. Pat Otf.—atl rights reserved
° 1989 Los Angeles Times Syndicate
Við höfum ákveðið að búa
saman í nótt, a.m.k....
Mat okkar á hjónabandinu
fer ekki saman og það vit-
um við. Eg hef það þó
umfram þig að geta borið
um að vera giftur konu ...
Þessir hringdu . . .
Kosningar í Rússlandi
Húsmóðir hringdi:
Ég vona að kosningarnar í
Rússlandi gleðji hvem einasta kjó-
sanda í lýðræðisríkjunum. Þetta
er í fyrsta skipti sem fólkið hefur
getað þakkað kúgurunum fyrir
sig, annars hafa kjósendur þurft
að kjósa með fótunum eins og
Reagan sagði. í öllum kosningum
í Rússlandi hafa kúgararnir getað
flaggað með nærri 100% fylgi
handa trúuðum marxistum og
handa þeim sem ekki hafa vílað
fyrir sér að vinna fyrir þá óhæfu-
verk. Alltaf hafa þessir menn var-
ið allt sem gert er í Rússlandi,
þrælabúðimar, geðveikrahælin,
sultinn og heilbrigðiskerfið sem
ekki er mönnum bjóðandi. Nefna
má þegar 20 ungbörn smituðust
á fæðingarheimili af eyðni vegna
þess að notaðar voru gamlar
sprautur en því var hætt hér á
landi árið 1960. Þegar þetta sann-
aðist þá • var forystumanninum
hegnt en ekki girt fyrir að svona
endurtæki sig. Marxisminn lagar
allt með hegningum því mannúð-
arsjónarmið fínnast ekki í hag-
kerfinu því. Nú sjá ráðamenn
Rússlands loksins að þjóðin þolir
ekki þetta líf lengur. Verkamenn-
imir, hungraðir á óhollum vinnu-
stöðum, skila sáralitlum vinnuaf-
köstum og lýðræðisríkin krefjast
mannréttinda fýrir fólkið. Það
verður að reyna að laga þetta
helkerfi. Það verður erfitt því
gamlir marxistar sem snúist hafa
frá villu síns vegar segja sem
satt er að það sé ekkert í marxis-
manum sem ekki þyrfti að breyta.
Kosningamar era fyrsta breyting-
in og svo er bara að vona að hald-
ið verði áfram að bæta lífskjörin
og þá vonar maður að þeim fækki
þessum í lýðræðisríkjunum sem
unnið hafa fyrir KGB í öll þessi ár.
Mál og málrækt
Guðlaugur Magnússon
hringdi:
Mig langar til að benda á tvö
málfarsleg atriði sem betur mættu
fara. í fyrsta lagi heyrir maður
slagorð á borð við: „Akstur og
áfengi fara ekki saman“. Hér er
um tvö hugtök að ræða og því
væri réttara að segja: „Akstur og
áfengi fer ekki saman“. Hitt varð-
ar orðaröð. í sjónvarpsauglýsingu
heyrði ég: „. . . fyrir þá sem eru
góðu vanir.“ Betra væri:
„. . . fyrir þá sem góðu era van-
ir“. Skýringin er sú að „era“ er
áhersluminna en „góðu“. Svona
nokkuð þarf að kenna betur, ekki
síst í Háskólanum.
Tryggnr er ófundinn enn
Siguijón Jónsson
kvað hundinn sinn Trygg hafa
tapast frá Vatnsendabletti 18 í
janúarbyijun. Hann er ársgamall,
af blonduðu kyni, gulbleikur að
lit og með lafandi eyra. Ef ein-
hver kynni að geta gefið upplýs-
ingar um afdrif hans er hann vin-
samlegast beðinn að hafa sam-
band í síma 91-680213.
Þakklátir ferðalangar
Gerd Einarsson hringdi:
Við hjónin voram á meðal
þeirra sem vegna mikillar ófærðar
urðu að gista á Ketilási í Fljótum
á leið okkar til Siglufjarðar fyrir
páska. Okkur langar til að koma
á framflæri þakklæti til eftirfar-
andi aðila fyrir frábæra aðstoð á
ævintýralegu ferðalagi: Til kaup-
félagsstjórans og starfsfólks hans
á Ketilási, björgunarsveitar
Fljótamanna, vegagerðarmanna
og hinnar frábæra skipshafnar
togarans Stálvíkur sem flutti okk-
ur síðasta spölinn frá Sauðárkróki
til Siglufjarðar og sýndi okkur
mikla umhyggju og ástúð í ægi-
legum þjáningum sjóveikinnar.
Gullarmband tapaðist
Lilja Mitchell hringdi:
Gullarmband tapaðist á Hótel
Sögu aðfaranótt laugardags.
Finnandi vinsamlegast hringi í
síma 91-42965.
TAKMARK ÖLLU ÆÐRA
Til Velvakanda.
Eitt það sem allra mest ríður á,
er að hér geti skapast sterkt afl-
svæði sameiningar og samstillingar.
Mundi ekkert hafa eins gagnleg áhrif
á þjóðlíf vort. En hvað er það sem
einkum vantar, til þess að slíkt afl-
svæði gæti myndast? Þjóðina vantar
sameiginlegt markmið, til að beijast
fyrir, sameiginlegt merki til að fylkja
sér undir, sameiginlega hugsjón til
að vinna að, hugsjón öllu æðri, hug-
sjón sem allir fengju áhuga á að
bera fram til sigurs. — Takmark, sem
svo væri mikilvægt og svo augljóst,
að allir vildu fúslega skipa sér undir
merki þess. Takmark öllu æðra.
Eigum vér íslendingar ekki slíka
hugsjón, slíkt markmið? Eða höfum
vér aðeins ekki komið auga á það?
Er sinnuleysi vort slíkt, að vér sjáum
ekki og metum.ekki það, sem best
hefur verið borið fram, þjóðinni til
heilla.
Ég álít, að slíkt markmið sé til,
takmark, sem hefði í sér fólgið alls-
heijar farsæld, ef aðeins nógu marg-
ir ynnu af alhug að framgangi þess.
Og hvert er þá þetta markmið? Það
er, að ná fullkomnu lífsambandi við
lengra komin mannkyn annarra
stjama og njóta þaðan mögnunar og
líforku, meiri en enn er orðið.
Vegna skorts á öflugu lífsambandi
við lengra komin mannkyn, stefnir
hér til ófarsældar. Vegna þessa
líforkuskorts er þjóðinni verr stjómað
en vera ætti, og verri lög samþykkt
á Alþingi en vera þyrfti. Vilja og vit
vantar til að hugsa rétt og gera rétt
og þetta á ekki eingöngu við um
ráðamenn þjóðarinnar, heldur og um
hinn almenna borgara. Sundrang og
ósamstilling er um of ráðandi á flest-
um sviðum þjóðlífsins og leiðir til
síversnandi ástands.
Að minni hyggju er sambands-
kraftur frá íbúum annarra stjama
hið eina sem dugað gæti til að snúið
yrði á rétta leið.
Hugsið sem flest til stjamanna og
til íbúa þeirra. Það er fyrsta skrefið.
Hugsið ykkur að frá orkumögnuðum
og kærleiksríkum íbúum þeirra sé
þa mögnun að fá, sem ekki verður
án verið, ef breyta á hér um stefnu.
Því fleiri sem hugsa til stjarnanna
og hins fullkomna lífs, sem þar mun
víða að finna, því fyrr mun geta orð-
ið hér breyting til batnaðar. Þá mun
geta myndast hér lífsaflsvæði þeirra,
sem til stjamanna hugsa, stutt sam-
bandskrafti hinna fullkomnari stjam-
búa, sem vel munu fylgjast með öll-
um tilraunum manna til samstillingar
og mannlífsbóta.
Veram samtaka tilraunum
lífstefnumannkynja annarra stjama
til að leiða þjóð vora og mannkyn
allt á rétta braut.
Hlýðum kalli hinnar æðstu vera.
Styðjum hinn mikla mátt, svo snúið
verði af þeim óheillavegi, sem nú er
genginn.
Ingvar Agnarsson
HÖGNI HREKKVÍSI
,, pA&B/ HANS VALPI VEGGFÓOrzie> ■"
Yíkverji skrifar
Víkveiji dagsins var ekki alveg
laus við afleiðingar verri hliða
bjórsins margumtalaða þegar hann
sá í Vestfirska fréttablaðinu
skondna grein sem nefnd er gömul
samantekt um áhrif áfengs mjaðar
eftir stöðu neytandans í dýra-
hringnum. Vestfirska segir að sam-
antektin hafi birst í Hauki, alþýð-
legu skemmti- og fræðiriti, sem
gefið var út á ísafírði árið 1900,
en Haukur er sagður birta upplýs-
ingarnar upp úr bók sem gefin var
út árið 1690. Upplýsingarnar hafa
þvl borist Víkveija eftir nokkram
krókaleiðum eftir tæpar þijár aldir,
vonandi þó ekki í tilefni 1. apríl sem
var um þessar mundir. Víkveija
þótti full ástæða til að leyfa lesend-
um sínum að sjá þessa skemmtilegu
uppsetningu á áhrifum öldrykkj-
unnar, enda má búast við að
Víkveiji dagsins sé ekki eini íslend-
ingurinn sem kynntist sumu af
þessu af eigin raun um helgina.
egar áfengir drykkir era að
byija að svífa á drykkjumann-
inn, finnur hann einhveija æsingu
í enninu á sér, líkast því, sem hom-
in séu að reyna að bora sér út um
það. Hann er kominn í hrútsmerk-
ið. Þaðan fer hann í bolamerkið.
Hann verður djarfur og fjöragur,
stappar og trampar, hrindir og
stangar, öskrar og lætur ýmsum
illum látum. Svo fer hann að verða
óskýrmæltur, eins og barn, sem er
að læra að tala, og getur þá hvorki
gengið né staðið. Það er auðséð,
að hann er kominn í tvíburamerkið.
Hann skjögrar öllu meira út á hlið-
ina, en áfram — hann er auðvitað
í krabbamerkinu. Út af þessu verð-
ur hann hamslaus af bræði, brýtur
og bramlar, rífur og slítur allt, sem
hann nær í. Þá er hann í Ijónsmerk-
inu.
xxx
Allt í einu er eins og hann átti
sig dálítið. Honum er rannin
reiðin, og hann hálf blygðast sín í
svip fyrir framkomu sína. Hann
mannar sig þá upp, er mikill á lofti,
og daðrar við hvern kvenmann, er
hann sér. Hann er sem sé kominn
í meyjarmerkið. Svo fer hann að
éta sig sundur og saman um það,
hvort hann eigi nú heldur að gera,
að fara heim, eða hverfa aftur að
drykkjuborðinu og drekka meira.
Hann vegur ástæðumar með og
móti, og er þá í vogarmerkinu. I
sporðdrekamerkinu fer honum að
verða hálf flökurt. Hann finnur
það, að hann hefur drakkið ofan í
sig einhveija ólyfjan. í skotmanns-
merkinu „skýtur" hann frá sér öllu
því, er hann hefur hlaðið sig með,
og hoppar eins og hafur inn í stein-
geitarmerkið. En ógleðin vill ekki
hverfa frá, og þegar hann kemur í
vatnsberamerkið, heimtar hann
vatn til að slökkva með eld þann,
sem ætlar að brenna innyflin í hon-
um. Kraftamir þverra, hann verður
máttlaus eins og slytti, missir fót-
anna, dettur, og hreyfir hvorki legg
né lið. Hann er í fiskamerkinu —
og verður málllaus eins og fiskur.