Alþýðublaðið - 05.09.1932, Blaðsíða 2

Pétnrs Balldérssonar
stefnan.
Mikla óánægju hiefiT það viakið
innan íhaldsflokksáhs, að ,,]>eir
stóm“ skuli ætla að hafa Siguxð
Eggerz í kjöri. Hefir risið upp
sterk alda innan flokksins um að
bjóða fram Pétur HaHdórsson
bæjarfuiltrúa, sem hefir mikið
orð á sér fyrir að vera veru!-
lega ósvikinih íhaldscmaður:. Jafn-
framt þessu er MorgunbLaðiið fár-
ið að pnedika pá ósviknu ihalds-
stiefnu, það er stefnu Péturs Hall-
dórissonar, eins og hún befir kom-
ið fram hjá honum í bæjarstjóm.
Eins og mienn vita, er vinnutímx
verkamíinna í atvinnubótavinn-
ekki nema um 2/3 úr venjuLegum
vinnudegi. En um meiri hluta
peirria, sem þarna vinnia, á það
við, að þeito mundi eigi veíta
af að fá að vinna heilan dág og
fá fult dagkaup. En nú er ekki
einu sinni að þeir fái að vinna
alt af, því ekki eru nema 200
onanns í atvinnubótavinnunini í
einu, en þeir menin, sem bfýna
þörf hiafa fyrir vinnU, svo mörg
hundrtuð, að margir fá ekki
vinnuna nema eina til tvær vikur
í einu, tád þess að aðrir geti kom-
ist að. Pað má því segja að at-
vinnubótavinnan sé rétt til þess
(að haLdal lífinu í þeim, sem hafa
hana, ekíki sizt þegar athugað ér,
áð enginn fæf þar vininu nema
hann hafi mörgum fyrir að sjá.
En Pétur HaLLdórsson, hinn
sanni íhaLdsmaður, er ekki á-
nægður með þessa tvenns koinar
takmörkun á tekjum verkamanna
þeirra, er njóta þeirrar miklu náðh
ar áð fá atvinúubótavinnu'na.
heldúr vill hainjl líka láM lœkka
tímakaiipið. Er þessu haldið fiíam
í Morgunblaðinu í gær, og ex þáð
í íul'.u samræmi við þá kenninigu
Pétuns Halldórssonar, að verka-
menn (og það þó giftir séu og
cmieð eitt eða fleiri börn) eigi enga
atvinnubótaviwnu að fá, ef þeir
®gi foreldra, sem þeir getli legið
uppi á. Það er með öðrum orðuto,
aö gamlir og lúnir verkamenn
eiga eftir íbaldskenningu Péturs
(áð taka, á sig skyidur bæjarins og
sjá fyrar uppkomnum börnuotri síri-
um og þeirra börnum.
Verkbann.
Berlin, 4. sept. UP.-FB.
Samband vefnaðarverksmiðju-
eigenda * SchLesíu befir sagt upp
núgildandi launasamningum frá
30, sept. Nær það tii 30 þúsUrid
rerkamanna.
Norsk loftskeijt'.istöTx befir ver-
ið sett á stofn í Petersbukta í
Grænlandi. Vérðá séndar þaðán
veðurfregnk, m. a. tii veðufstof-
Útnnar í Osló, segir í, NRP.-frétt-
IHH.
,ALPYÐUBL’AÐIÐ
„Vér erum sjálfstæðismenii!“.
„Alt með íslenzkum skipom!“.
Meðan íslenzka vikan stóð yfir
í vor, var eitt af aðal-hrópunum:
„Alt með íslenzkum skipuan!“
Þietta er auðvitað gott og bless-
að — ef þeir, sem mestu um
það ráða, að íslenzku skipin séu
notuð', færu eftir því.
Inn og útflutningur okkar og
flutningur með ströndum fram er
það mikill, að þrátt fyría* allar
„kreppuf" ér' tiil meira en nóg
. flutningsmagn handa öllum ís-
. ienzkum vöruflutningaskipunum.
En hvernig framfyLgir svo yfir-
, rá.ðastéttin, atorkumenn „Morgun-
b.laðsins“, sparsiemáimennirnir, sem
„hel'vítis iðjuleysingjarnir", verka-
lýðurinn, vilil éta út á gaddinn,
þiessari kenningu um að fiytja alt'
með ísLenzkum skipum?
í þessu eiga óskift máJ stjómar-
völd landsinis, útgerðanmienin og
nokkur hiuti terziuriarstéttarinnari
— Það - skal þó ;viðurkent, að
Eimskipafélagsskipin hafa fengið
mokkuö af flutnálngi að og frá
jlanidinu í sumar, en þó langt frá
því svo mikið, að þau hefðu ekld
gelað tekið meira. <
Hingað til landsins sigla döinisk
fog 'norsk skip í föstum. áætlun-
arferðum. En svö virðisf, sem
ýmisir Landsmenn hafi mikla til-
hneigingu til áð láta þessum út-
lendu skipum í té aliverulegt
flutningsmagn ,en þar að (auki
nota landar skipin mjög til að
ferðast með, og eru þar í farar-
broddi ýmsir menn, sem taldir
eru „beiztu menn“ hins borgara-
liega þjóðfélags, þar á m>eðaL for-
maZpp Eimsk&pafé!\ag,sims ög for-
sijáiri ríkisiitger(Mrmna<r.
Nokkur dæmi vil ég nú tiifæra,
er sýna öfuigúggaháttinn og þjóð-
fæknisleysið í þessuto ínáium,
Af íislienzka fiLutningaskipaflot-
anunr eru skip rikisins stöðvuó,
lagt dauðum, skipverjar afslkráð-
ír og sparkað í hóp atvinnuLeys-
inigjanna. Auðvitað gildir þetta í
flestuta tilfellum hina lægst laun-
uðu skipverja, því yfirmennirnir
eru ráðinir með þriggja mánaða
u p psagnarfnesti, og röðin kem-
ur því síðar að þieim að fara í
larid,
Á saroa tíma sem „Súðin“ er
bundin við garöinn, gq lielgt norskt
skip til c0 flytja beitmíld frú
Norourktnili til frgstihmmna á
Suður- og Vestur-lapdi. „Suðin“
hefír kælirúm og myndi þvi gfeta
varið sLíkan' fLutnáng frá því að
skemmast.
Þáð er þvi algerður óþarfi að
niota erlend skip tiíl slikra fLutn-
inga milli stranda landsins. Og ef
„Súðdn“ þætti of stór eða of dýr,
þá eru hér ritintiá skip tffl taks:
„Þór“ hefir eininiig Legið dauður í
alt sumar og myndi hafa getað
flutt slíkan farrn, ef nokkur Mgs-
uri hefði vferið á því að riota ís-
Lenzk skip.
Þá er „Esja“ látin hætta við
ferðaáætluri sína til Austfjarða
í ágúst og september. Kemur
þetta mjög hart niður á Aust-
firöingum, því éims og kunnugt
er, eru strandférðaskipin einu
skipin, sem þeir fá tíl sín héðan
frá Reykjavík austur um laud.
Þessi ráðstöfun er því vægast
:sagt gerræði við aila Austfirð-
irigai Þeir þúrfa að flytja tii sín
ýmsan varning héðan og aLlmarg-
ir þurfa að komast að heiman
og heim.
Hvert lendir svo þessi flutning-
ur fólks og famnguris? Til keppi-
ntautanna — Norðmamnanna.
„Nova“ er eina skipið, er kemur
á alLáí Austfirðina á Leið norður
itm land héðan frá Rvík, Sagt
er, að „Nova“ hafi fengið drjúg-
an flutmng fólks og farainiguris
vegna þess, að „Esju“ var lagt.
Er með þesisu verið að styðja
norska útgerð hér við land?
Fargjöld og flutniinigsgjöld eru
peningar út úr landinu. Á sama
títoa eru örðugLedfcar á því að fá
yfirfærða peniinga fyrir matpœli
handa landsbúum.
„ALexandrína drottning" kom
frá NorðtirLandi fnllhlaðin með
sild, fyiti síðUstu lestarhoLuna
með hestum hér í Reykjavik. Um
líkt leyti fer „Brúarfoss" héðan
með hálffemti, Bæði skipin sigla
fil Kaupmannahafnar. Eiimlskipiin
(hafa oft í ‘sUmar lumtiö með hálf-
fermi frá útlöndum. Á siama tíma
komu norskrir kLáfar með semení
tii H.allgrím's Bienediktssionar,
timbur til „Völundar“, „Lyra“
með vörur til MjóLkurfélagsins og
ýmsra kaupmannia,
ísienzkar afurðir, svo sem lýsi,
beinamjöl, nýr fiskxxr í köpsum,
jafnvel kjöt og uLI fer með
norsku og dönisku skipunum.
Hvar er þjóðtrækni þeitrra
manna, siem ráða þessu?
Nú gengur sú saga hér í borg-
inni, áð Eimskipafélagið viiji sielja
vörufLutningaskipin „SeTfoss" og
jaínvel „Lagarfa&s". Ástæðuna
fyrir þessu kváðu. stjórnendurriir
telja ónóga flutninga. En núrta á
sataá títoa sem þessi skip hafa
ónóga flutninga, leigir „saltfisks-
einkasala“ út gc rða nnanminna
hvert norsika skipið á fætur öðru
tíí þess áð fliytja fiskinn út.
Myndi ekki réttara að riota ís-
lénzku skipin til þesisara flutn-
inga heldur en að láta þau sigla
með hálfiérmi éða þar um bil
og neyðast þar af leáðandi til að
selja þau út úr landinu?
„Alt með íalenzkum skiputa!“
segir yfirráðastéttin. En benda
þéssi daémi, er hér hafá vérið tai-
im, tiil þess, að hún fari eftir
því? «
Öðrú nær;
Að hvcrjú stefnir með silíkum
og þvílíkum aðförum ?
íslénzkar siglingar eru í hættiuf
Við ráðum ekki Lengur yfir flutn-
ingum okkar, Dönsk og norsk
skipafélög keppa ekki lengur inn-
byrðiis um fLutinSirigatiaxtann. Við
komumst 25 ár aftur í títaano,
til þess tíma, þegar einvelidi þess-
ara herra réði hér Löigulm og lof-
um. Þiegar litáð var niður á land-
ann sem skrælingja, er alt yrði
að gera sér að góðu.
Frá sjónarmiði alþýðunnar er
| íslenzkur verzilunárfLofi nauösyn-
j iegur og avskiiegur. Á bonuto
| vinnur íslenzk sjömannastétt. En
| sú stétt er viðurkend fyrir það,
áð standa sjómannastéttum anri-
ará þjóða framar að ötuffleá'k og
harðfengi.
Sú stéfna, sém nú rikir meöa!
valdhafa og fjáratlamanna þjóð-
arinnar um í&lenzkar siglingar, og
miðar að þvi að draga úr þeim
á ýmsan hátt, er í fyrstia lagi
árás á þá stétt, er að sdigliug-
unum vinnur, hún er niðurdrep
fyri'r fjárliagslegt sjálfstæði lands-
ins og þar mpö gerræði við alla
þjóðina.
Morgunblaösfólkiö talar mjög
um það, að ekkert fé sé til fyr-
ir hendi til að verja álþýðuheim-
ilin núna í atvinnulieysiiimi gegn
hungri, en á sama tíma eýðíllegg-
ur það þýðingarmikinn atvinnu-
veg, er fjöldi ma'nna og jafnvel
ÖH þjóðin á afkomu sínia undir,
AUðvaldið ætLar áð eyðdlLeggja
Skipaútgerö ríkisins og jafnvel
Eimskipaféliagið líka. Hróp þess
o.g skrif um að alt skuíi flytja
með íslenzkum skipum er inn-
antómt glamur, því áð fram-
kvæmdin er: Mest mec) erlendum
skipum.
Hauðdílaveiki.
Það er víða í göröum farið uð
bera mikið á hinini svonefndu
„rauðdílaveiki". Hún finíst á fifest1-
um trjátegundrito, eri aðalilega á
reynivið (soxbris ancuparia) og
ribsi (rlbes rubrum).
Veiki þessa orsakar sveppur
riokkur, „nectria zinnabaria", sem
til að byrja með legst á kailnar'
greinar, dauða greinarstúfa (seni'
myndast við iffliá klippingu) o. þ!,
h. Frá þessuto stöðum getur han,n
griþið úto sig og fært sig yfir á:
hei'lbrigðar greinar trésins og
eyðiiagt þær.
Þess vegnia gætið þess vel við
klippirigu og grisjun trjánna, að
skera ætíð greinarnar af við
greinarhringinn, þ. e. við slofn-
inin, en látíð ekki stubbaœ standa
eftir. Skerið einnig vandlega all-
ar dauðar (kalnár) o,g veikar
greinar burtu og brennið þeito.
Veikin er auðþekt á isporamynd-
un sveppsins — rariöu dílunumt
þáðan af nafnið „rauðdilaveiki".
Óskar V Uhjáilmmon
garðyfkjutoaiðuri