Morgunblaðið - 25.05.1989, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. MAÍ 1989
Illugi Jónsson,
Bjargi - Minning
Mig langar að minnast frænda
míns, Illuga Jónssonar á Bjargi,
nokkrum orðum. Illugi andaðist á
heimili sínu 19. mars sl. Hann
fæddist í Reykjahlíð 6. nóvember
1909. Foreldrar hans voru Jón
Frímann Einarsson og Hólmfríður
Jóhannesdóttir. Illugi var yngstur
5 bama þeirra hjóna. Elstur var
Pétur, f. 18. apríl 1898, Hannes,
f. 24. febrúar 1900, Guðrún, f.
9. apríl 1905, og Snæbjöm, f. 6.
nóvember 1906. Margt ungt fólk
var í Reykjahlíð þegar Illugi var
að alast upp, og góður félagsskap-
ur við margs konar leiki og tóm-
stundagaman. Árið 1918 þurfti
Hólmfríður móðir Illuga að fara á
sjúkrahús í Reykjavík. Dvaldi hún
þar í þijú ár eða til ársins 1921.
Ekki er ólíklegt að svo löng fjar-
vist að heiman hafi haft veraleg
áhrif á hinn unga dreng. Allan
tímann sem Hólmfríður var fjar-
verandi gegndi föðursystir Illuga,
Sigríður Einarsdóttir, ráðskonu-
stöðu hjá Jóni Einarssyni. Hún
hugsaði ákaflega vel um heimilið,
og átti Illugi þar góð þroskaár við
nám, leiki og störf. Árið 1925 fór
Illugi á íþróttanámskeið á Laug-
um. Þar fékk hann þjálfun í bolta-
leikjum og fijálsum íþróttum.
Strax þótti hann mjög efnilegur
íþróttamaður í mörgum þessara
greina. Árin 1927-1928 stundaði
Illugi nám í Laugaskóla. Æfði
hann þá jafnframt íþróttir af miklu
kappi, og náði fljótt ágætum ár-
angri, og varð síðan fjölhæfur
keppnismaður um árabil. Hann tók
þátt í mörgum kappleikjum og
fijálsum íþróttum bæði hér í sveit-
inni og víðar um land. Ávallt sýndi
hann prúðmennsku og drenglyndi
í leik eins og sönnum íþróttamanni
sæmdi. Oft sigraði hann í mörgum
greinum og fékk ótal verðlaun
fyrir unnin afrek. Ég minnist þess
frá fyrri áram hvað ánægjulegt
var að sjá Illuga keppa á stórmót-
um og sigra, þar var afreksmaður
í fremstu röðum.
Árið 1930 eignaðist Illugi sína
fyrstu bifreið til vöraflutninga, og
þótti það ekki lítið í ráðist á þeim
áram. Síðan má segja að akstur
vörabifreiða hafi verið hans aðal-
atvinna um nálega 60 ára skeið.
Hann var ákaflega traustur og
öraggur ökumaður. Um tíma hélt
hann uppi föstum ferðum milli
Mývatnssveitar og Akureyrar.
Ætíð var mjög gott til hans að
leita, og í þessum ferðum þurfti
hann oft að reka margs konar
erindi, og það sem hann tók að
sér að gera brást aldrei, minnið
var frábært.
Margar erfíðar ferðir fór Illugi
á bíl sínum á vetram þegar mikill
snjór var og skaflar lokuðu vegum,
oft þurfti hann þá að taka skóflu
og moka til að komast leiðar
sinnar. Eitt sinn tók hann að sér
í ákvæðisvinnu að bera möl ofan
í vegarkafla á Mývatnsheiði. Hann
var þar með bíl sinn og handmok-
aði alla mölina. Um margra ára
skeið stundaði Illugi flutning á
hraunmöl á ýmsa staði hér á Norð-
ur- og Austurlandi. Oft varð hann
þá líka að handmoka mölina á
bílinn. Auðvitað var slík vinna
ekki á færi nema allra hraustustu
manna. Illugi og eiginkona hans,
Bára Sigfúsdóttir frá Vogum,
gengu í hjónaband 17. júlí 1937.
Þau bjuggu fyrst í Vogum í 5 ár
og síðan 5 ár í Reykjahlíð. Þau
eignuðust 4 böm, sem öll era á
lífi. Jón, f. 5. júní 1938. Sólveig
Ólöf, f. 21. júlí 1939. Hólmfríður
Ásdís, f. 27. september 1946,
Finnur Sigfús, f. 26. nóvember
1948. Barnabörnin era 13 og 1
bamabamabam.
Árið 1947 reistu Illugi og Bára
nýbýlið Bjarg á '/shluta af jörðinni
Reykjahlíð. Ekki var þó þeirra
búskapur mjög umfangsmikill og
hættu þau búfjárhaldi árið 1967.
Illugi var virkur í ýmsum fé-
lagasamtökum hér í sveitinni.
Hann var fjölmörg ár í Ungmenna-
félaginu Mývetningi. Einnig var
hann góður félagi í Iþróttafélaginu
Eilífí. Þá var skák og spila-
mennska honum mjög hugleikin.
Mikinn áhuga hafði hann fyrir öll-
um veiðiskap, ekki síst silung-
sveiði í Mývatni. Um tíma var 111-
ugi verslunarstjóri í verslun Kaup-
félags Þingeyinga í Reykjahlíð.
Fórst honum það starf allt sérlega
vel. Fjölda ára var hann í stjóm
Kaupfélags Þingeyinga. Einnig
var hann deildarstjóri Mývetninga-
deildar KEA. Illugi sat eitt
kjörtímabil í sveitarstjóm Skútu-
staðahrepps. í Bílstjórafélagi Suð-
ur-Þing. var hann virkur félagi í
flölmörg ár. Á sínum tíma hafði
Illugi brennandi áhuga fyrir bygg-
ingu sundlaugar í Mývatnssveit.
Eftir að búið var að reisa hana
notaði hann sér oft að bregða sér
í sund. Illugi var hið mesta hraust-
menni á yngri áram, hann var
atorkusamur reglumaður, en hlífði
sér aldrei. Margar ferðir fór hann
til Qárleita á Austuríjöll og víðar.
Ég minnist hér einnar ferðar er
við Illugi fóram ásamt tveimur
öðram mönnum í fjárleit austur
fyrir Nýjahraun árið 1937. Sú ferð
gleymist seint. Lagt var af stað
árdegis frá Reykjahlíð 4. janúar.
Allhvöss norðanátt var og snjó-
koma, skyggni slæmt en skíðafæri
sæmilegt. Ferðin austur að Nýja-
hrauni gekk þó nokkuð vel, en þar
var gist. Næsta dag, 5. janúar,
var leitað og fundust 3 ær. Þriðja
daginn, 6. janúar, var leitað lengra
suður á fjöllin. Þar fundum við
Illugi slóðir eftir 2 kindur sunnan
við Glæðás, stefndu þær til suðurs
sunnan við Feijuás. Röktum við
slóðimar suðaustur í Beinöldu og
Eiginmaður minn, ■
ÓLAFUR Þ. ÞORSTEINSSON,
fyrrv. leaknlr á Slgluf Irfil,
verður jarösunginn fró Siglufjarðarkirkju laugardaginn 27. þ.m.
og hefst athöfnin kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Elliheimilissjóð Kvenfélags
Siglufjaröar.
Krlstfne Þorstelnsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
INQIBJÖRQ ELÍASDÓTTIR,
Helmalandl,
Qrlndavfk,
er lést í Sjúkrahúsi Keflavíkur þann 18. ma(, verður jarðsungin frá
Grindavlkurkirkju laugardaginn 27. maí nk. kl. 13.00.
Elfas Quömundsson, Eva Oddgelrsdóttir,
Guðjón Qufimundsson, Svelnfrffiur Ragnarsdóttlr
og barnabörn.
síðan áfram suður gijótin á móts
við Kollóttafell. Þar lágu þær til
suðvesturs í stefnu vestan Herðu-
breiðar. Þá var komið myrkur, svo
við urðum að skilja við þær. Héld-
um við þá af stað að leita að kofa
Fædd 11. ágúst 1911
Dáin 21. apríl 1989
Elskuleg móðir okkar, tengda-
móðir, og um fram allt amma,
Svanhvít Rútsdóttir fékk hægt
andlát aðfaranótt hins 21. apríl
síðastliðinn.
Sú fregn kom ekki á óvart, en
söknuður og sorg okkar er því
meiri. Ömmu var hvað ljósast hve
hratt stundin nálgaðist. Þá nótt
vakti hún mann sinn í hinsta sinn
og sagði honum rólega að hún
væri að deyja.
Amma bjó mestan hluta ævi
sinnar á Hörgslandi á Síðu. Hún
var höfðingi heim að sækja og rækti
skyldur sínar með myndarbrag.
Hún var dáð og virt fyrir áræðni,
gestrisni og fyrir virðingu og vel-
vilja í garð allra. Amma var eins
og andamamma sem fylgist með
stóram ungahóp, en getur jafn-
framt gefíð hveijum einstökum
unga gaum af stakri hlýju og nær-
gætni. Amma hafði og til að bera
ákveðni þegar á reyndi, og vildi að
fjölskyldan yrði öðram fyrirmynd.
Hún var réttsýn og þoldi aldrei illt
austan í Miðfelli. Gekk okkur all-
vel að fínna kofann, en aðkoman
var ekki beint álitleg því töluverð-
ur snjór og klaki var í honum.
Engin eldunarfæri höfðum við, og
frekar nauman mat, aðeins 2 flat-
kökur. Við dvöldum í kofanum 12
klukkutíma. Fremur var visUn
daufleg, því ekkert gátum við sof-
ið um nóttina. Mjög var kalt í
kofanum, enda frosthart úti.
Reyndum við að beija okkur til
að halda hita. Illugi átti í vasa
sínum 1 pakka af súkkulaði, skipti
hann því jafnt á milli okkar. Þegar
nóttin var á enda, og birta tók af
degi, héldum við af stað frá kofan-
um. Byijuðum fyrst að rekja slóð-
imar frá kvöldinu áður. Um há-
degi máttum við hætta því þá var
kominn skafrenningur. Var þá lagt
af stað áleiðis norður að Nýja-
hrauni, en þangað var 6 klukk-
utíma gangur. Við Glæðás mætt-
um við einum félaga okkar. Kom
hann færandi hendi, með mat og
umtal um nokkum mann.
Hin síðari ár bjó amma í
Reykjavík, því að þannig gat hún
betur haldið sambandi við afkom-
endahjörð sína. Þrátt fyrir þrálátan
hjartasjúkdóm og sjúkrahúslegur,
kaus hún að Iifa eðlilegu Iífí. Amma
var alltaf tilbúin að hlusta á hvers-
dagsleg smámál og reyndi alltaf að
hjálpa, en aldrei kvartaði hún yfír
eigin vandamálum.
Það var skemmtilegt að vera hjá
ömmu, og hún var alltaf hrókur
alls fagnaðar. Hjá ömmu vora allir
í fjölskyldunni virtir jafnt, háir sem
lágir.
Vegna allra sinna mannkosta gat
ég, útlendingurinn, sem nam af
landi brott eina af dætram ömmu,
ekki annað en lært að dá og virða
hana til jafns við aðra í fjölskyld-
unni.
Amma er í hugum okkar sem
hið besta í íslenskri menningu,
tungu og gestrisni. Amma tengdi
okkur sterkara við ísland, og fjöl-
skyldan hér í Noregi mun aldrei
gleyma henni. í hjörtum okkar og
hugum mun minning ömmu lifa,
tengd sterkum böndum við fjöl-
kaffi sem við voram orðnir vel
þurfandi fyrir. Síðan var haldið
áfram í gististað við Nýjahraun.
Við héldum kyrra fyrir næsta dag
8. janúar, en ekki leitarveður.
Síðasta daginn, 9. janúar, fóram
við til byggða eftir allstranga ferð
með 3 kindur. Þessi ferð var okk-
ur öllum mjög minnisstæð.
Á síðustu áram áttu Illugi og
Bára kost á að fara til útlanda og
höfðu mikla ánægju af þeim ferð-
um öllum. Þau höfðu einnig bæði
mikinn áhuga fyrir að prýða og
fegra umhverfi heimilis síns. Unnu
þau vel að því verkefni og sést
þar þegar góður árangur. Ávallt
var sambúð þeirra hjóna til fyrir-
myndar og þau ákaflega samhent.
Ég minnist með þakklæti margra
ánægjulegra samverastunda með
Illuga á Bjargi. Hans skarð verður
sannarlega vandfyllt.
Illugi Jónsson var jarðsettur frá
Reykjahlíðarkirkju 28. mars sl. að
viðstöddu miklu fjölmenni.
skyldu okkar á íslandi og landinu
sjálfu, sem við unnum svo mjög.
í minningu ömmu.
Kjell Hafstad
Svanhvít Rútsdóttir, hrein og
bein, sterk, ástrík og tillitssöm í
garð allra í lífi hennar. Svona minn-
ist ég ömmu minnar.
í hverri fjölskyldu er alltaf per-
sóna sem allir leita til hvort sem
er til uppörvunar, huggunar, stuðn-
ings eða bara til þess að spjalla um
heima og geima. í okkar fjölskyldu
gegndi amma þessu hlutverki. Allt-
af reyndist best að tala við ömmu
þegar á móti blés. Með þolinmæði
sinni, sínu umhyggjusama brosi og
fáeinum vel völdum orðum beindi
hún manni inn á réttar brautir.
Jákvætt viðhorf hennar til lífsins
og gott skap gerði það að verkum
að öllum leið vel í návist hennar,
bæði ungum og öldnum.
Samband okkar ömmu var mjög
sérstakt og byggði á hreinskilni,
trausti og væntumþykju. Amma var
gædd þeim eiginleikum að geta lát-
ið hvem og einn finnast hann vera
sérstakur og hún tók manni eins
og maður var. Aldrei var þörf á
neinum látalátum við ömmu. Heim-
sókn til ömmu var eins og að koma
heim.
Frá því að vera sú sem rak mann
í rúmið á kvöldin og sagði manni
sögur og kenndi manni fyrstii
vísurnar, þá var hún líka besti vin-
ur minn og tranaðarmaður. Amma
á stóran hluta í sálu minni og ég
mun ætíð geyma minningu hennar
í hjarta mínu. Allar ungar stúlkur
ættu að eiga ömmu eins og amma
mín var. Hún gaf mér veganesti
sem mun fylgja mér það sem eftir
er lífsins. Hún kenndi mér að meta
fjölskyldutengslin sem tengir okkur
saman hversu löng sem vegalengd-
in er á milli okkar. Amma var sú
sem tengdi okkar fíölskyldu saman
og hún mun alltaf gera það. Hún
var tákn heiðarleikans, sannleikans
og andlegs styrks.
Þótt að vegalengdin milli okkar
ömmu hafí oft verið óralöng þá
höfum við alltaf verið og munum
alltaf vera sameinaðar í hjarta okk-
ar.
Minning ömmu lifir að eilífu.
Else Merete
t
Eiginkona mfn, móðir, tengdamóöir og amma,
KRISTÍN SIQURÐARDÓTTIR,
Rauðalœk 9,
lést að morgni 19. ma( í London. Jarðarförin fer fram fró Hallgríms-
kirkju í Reykjavík föstudaginn 26. maf kl. 13.30.
Frlfijón Þórfiarson,
Slgurfiur Rúnar Frlfijónsson, Gufiborg T ryggvadóttlr,
Þórfiur Frlfijónsson, Þrúfiur G. Haraldsdóttlr,
Halgl Þorglls Frlðjónsson, Margrót Líaa Stalngrfmsdóttir,
Lýður Arnl Frlfijónsson, Asta Pétursdóttir,
Stelnunn Krlstfn FrlSJónsdóttlr, Arnl M. Mathlesen
og barnabörn.
t
Hjartkœr systir mín og vinkona,
STEINUNN B. QUÐLAUQSDÓTTIR,
Víðlmýrl
vlfi Kaplaskjólsveg,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni mánudaginn 29. maíkl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar
er vinsamlegast bent á Samband dýraverndunarfélags fslands.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórunn Gufilaugsdóttlr,
Áslaug Cassata.
Móðir okkar,
INGIBJÖRG SIGURJÓNSDÓTTIR,
fró Tungukotl,
sffiasttll helmllla aðTJarnarlundl 19D,
Akureyrl,
verður jarðsungin frá Glerárkirkju, föstudaginn 26. maf kl. 13.30.
Þeir sem vilja minnast hennar eru vlnsamlegast beðnir um að
láta Hjálparstofnun kirkjunnaf njóta þess.
Sesselja Þorstelnsdóttlr,
Elnar Þorstelnsson,
Lllja Þorstelnsdóttlr.
Svanh vít Rúts-
dóttír — Kveðjuorð