Morgunblaðið - 26.05.1989, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. MAÍ 1989
Md hann leilca sérmeð
Hcxnn sbor Sundur 9ar^LönQ(jncuí
Með
morgunkaf&nu
Þú þyrftir ekki að koma
svona oft ef þú myndir
skera þig sjálfa niður um
25 kíló.
Pjársjóðurimi dýrmæti
Kven-
kostir
Til Velvakanda.
Mikið lifandis ósköp og
skelfing var skemmtilegt að
sjá og heyra til fjármálaráð-
herrans okkar, þegar hann
vændi menntakonurnar um að
vera náttúrulausar og geldar.
Þær ættu að taka sér Sóknar-
konur til fyrirmyndar. Að
þessu hlógu þær og þóttust
vita betur. En Ólafur Ragnar
brást ókvæða við og bað þær
langskólagengnu að láta vera
að hlæja að Sóknarkonum,
sem kynnu sitt fag og þyrftu
ekki að sækja námskeið í sjö
ár eins og hann kvað aðhlæj-
endur sína hafa gert án árang-
urs, að því er skilja mátti.
Af þessu öllu leiddi hið
mesta uppnám. Þær langþjálf-
uðu gerðu sérstaka samþykkt
í málinu. Fóru síðan að hitta
Sóknarkonur og báðu þær fyr-
ir Guðsskuld að skilja ekki
hláturinn á þann veg að þær
þættust eitthvað betur að sér
eða færari í faginu. Þær hefðu
bara átt við að þær stæðu jafn-
fætis í iðninni og vildu vera
stöllur þeirra og vinkonur í
nútíð og framtíð. Sér í lagi
drógu þær menntuðu í efa að
Ólafur Ragnar Grímsson hefði
nægilega mikla reynslu til að
kveða upp einhvem úrskurð
um stöðu kvenna í þessu sam-
bandi, lærðra sem ólærðra.
Þessu voru Sóknarkonur inni-
lega sammála og kváðust tala
af reynslu. Auk þess voru þær
sárgramar Ólafi Ragnari fyrir
að hafa látið í það skína, raun-
ar sagt berum orðum, að þeim
héldist verr á eiginmönnum en
hinum. Féll allt í Ijúfa löð með
þeim stöllum, en nú er að sjá
hver verður næsti leikur fjár-
málaráðherra í stöðunni.
Melamaður
Til Velvakanda.
Bravó, bravó. Þegar ríkissjón-
varpið okkar bregður sér í gest-
gjafahlutverkið þá kunna þeir svo
sannarlega til verka. Þegar lands-
mönnum öllum var boðið að dvelja
í félagsskap Önnu í Grænuhlíð og
vina hennar tvær kvöldstundir í röð
þá upplifði ég að okkur hefur verið
boðið í listaveislu í hæsta gæða-
flokki. Þar fór saman stórkostlegur
leikur, myndataka og handrit og
áfram mætti telja. Þvílíkir karakt-
erar og þvílíkt mannlíf, sem við
sannarlega mættum hafa til eftir-
breytni í mörgu. Ég veit ekki með
þig lesandi góður en ég bið góðan
guð að mannlíf nútímans mætti
færast nær því sem við sáum í sam-
skiptum Önnu og vina hennar. Því
eftir að hafa horft á Önnu í
Grænuhlíð þá hafa orð eins og
kærleikur, fegurð, einlægni og heið-
arleiki öðlast dýpri merkingu.
Þeir tímar sem við lifum á eru
því miður alger andstæða: hatur,
græðgi, ágirnd og losti virðast ráða
ferð þjóðanna en hvar endar sú
ferð? Eg er þakklátur fyrir það að
það er leið fyrir alla menn til lífs,
hamingju og friðar og sú leið er
fólgin í fjársjóði sem flestir íslend-
ingar eiga en er því miður „graf-
inn“. Þessi fjársjóður gæti verið
vendipunkturinn fyrir þitt líf en líka
vendipunkturinn fyrir þjóðina alla
til góðs. Fjársjóðurinn dýrmæti er
Biblían eða Nýja-Testamentið. Það
er guðs orð til þín sem gefur skýra
Ieiðsögn um alla þætti mannlegs
lífs. Leiðsögn sem leiðir til árang-
urs, hamingju og velmegunar.
En það mikilvægasta af öllu er
þó að við skiljum að við lifum öll í
synd, syndin veldur aðskilnaði frá
guði og góðu fréttirnar eru þær að
fyrir hjálpræðisverk Jesú Krists
getum við fengið lausn frá synd og
afleiðingu hennar. Og þannig opn-
ast leiðin til lífsins. Því Jesús er
vegurinn, sannleikurinn og lífið og
enginn kemur til föðurins nema
fyrir hann. Kynntu þér því þann
fjársjóð sem inniheldur mikilvæg-
ustu upplýsingar sem ritaðar hafa
verið. Kynntu þér hjálpræðisverk
Jesú Krists og stöðu þína sam-
kvæmt guðs orði. Og til þeirra sem
standa á bak við sýningu Önnu í
Grænuhlíð, hafið þökk og haldið
áfram að sýna mannbætandi mynd-
ir. Með bestu kveðju.
Örn Leó Guðmundsson
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkverji skrifar
Kunningi Víkveija varð fyrir því
óláni í byijun ársins að gömul
japönsk bifreið hans hrundi niður.
Reyndar hrundi hún ekki í orðsins
fyllstu merkingu, en krankleikinn
var svo alvarlegur, að maðurinn
taldi ekki skynsamlegt að láta gera
við hana og ekki hefur hann kunn-
áttu til að gera slíkt sjálfur; kúpl-
ingin búin, eða heitir það tengsli,
gat á bensíngeyminum og miðstöðin
þannig skapi farin að hún sprengdi
öll öryggi í bílnum sama hvað gert
var, þetta var þá líka veturinn til
að lenda í slíku. I ofanálag var
hundurinn búinn að éta áklæðið af
aftursætinu.
xxx
Ekki var um annað að ræða en
að fjárfesta í annarri rennireið
hvort sem fjárráðin leyfðu slíkt eða
ekki. Án bifreiðar er víst ekki hægt
að vera. Eftir að nýi bíllinn var
kominn á götuna var farið að at-
huga reikningana og ljósglæta var,
að maðurinn taldi víst að hjá hinu
opinbera ætti hann nú um tvö þús-
und krónur sem mætti sækja og
breyta í salt í grautinn.
Kunninginn segist vera tiltölu-
lega skilvís maður, svona yfirleitt,
og einn af þeim reikningum sem
hann hafði greitt á „réttum“ tíma
var bifreiðaskatturinn, heilar 2.612
krónur. Hann var sem sagt búinn
að borga skatt 10 mánuði fram í
tímann, fyrir bíl, sem kominn var
á haugana. Varla þarf að taka fram,
að skattur af nýja vagninum hafði
verið greiddur um leið og hann var
skráður, þannig að hið opinbera
átti þar ekki krók á móti bragði.
XXX
Heldur notaleg stúlka varð fyrir
svörum í afgreiðslunni er
söguhetjan bar upp erindi sitt á
skrifstofu tollstjórans í Reykjavík.
Maðurinn sagðist vera að sækja
ofgreiddan bifreiðaskatt og lýsti í
nokkrum orðum hvernig farið hafði
fyrir blessuðum gamla bílnum, bara
nokkrum dögum eftir að skatturinn
var greiddur.
Stúlkan var hin alúðlegasta,
hafði greinilega áður afgreitt eins
illa upplýsta menn og sagði kurteis-
lega að ríkið endurgreiddi ekki kíló-
gjöld og átti þar við skatta eins og
bifreiðaskattinn. Hún sagði þetta
ákveðið með lögum. Viðskiptavinur-
inn gerði sig digran og spurði hvort
ekki væri líka bannað með lögum
að svíkja fé af fólki, ef til vill not-
aði hann stór orð og þung.
Hinn alúðlegi opinberi starfs-
maður skildi hvað klukkan sló og í
stað þess að ergja sig eða æsa sótti
hún reglugerð, sem hún hafði áður
vitnað til, reglugerð um bifreiða-
gjald nr. 590 frá 29. desember
1987. Þar stóð þetta svart á hvítu:
„Eigi skal endurgreiða gjald af bif-
reið, sem greitt hefur verið af, þótt
eigendaskipti verði, hún flutt í ann-
að skráningarumdæmi eða afskráð.
Gildir greiðslan fyrir bifreiðina hver
sem eigandi hennar er eða hvert
sem hún er flutt á landinu.“
Hvernig datt blessuðum mannin-
um í hug að hann ætti peninga hjá
ríkinu?