Morgunblaðið - 21.12.1989, Blaðsíða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 1989
Bjargmundur Jóns
son - Minning
Fæddur 10. júlí 1915
Dáinn 10. desember 1989
í dag verður Bjargmundur Jóns-
son skipasmiður frá Stykkishólmi
jarðsunginn frá Fossvogskapellu.
Bjargmundur var Snæfellingur,
fæddur í Eyrarsveit, en að mestu
alinn upp í Stykkishólmi. Þangað
flutti móðir hans, með sinn stóra
barnahóp, eftir að hún varð ekkja.
Fjölskyldan var fátæk og þurftu
þau systkinin og móðir þeirra mikið
á sig að leggja til að halda heimil-
inu saman.
Gaman var að hlusta á Bjarg-
mund segja frá uppvaxtarárum
sínum fyrir vestan. Frásögn hans
var svo lifandi að það var sem
maður væri staddur í miðri rás at-
burðanna. Það fór ekki fram hjá
þeim er á hlýddu að hann dáði
móður sína mjög og taldi sig eiga
henni mikið að þakka.
Bjargmundur fór snemma að
vinna fyrir sér eins og venjan var
í þá daga. Víst er að hann hefur
bæði verið kjarkmikill og vinnufús.
Honum tókst, ungum manni, með
fádæma dugnaði og sparsemi að
byggja reisulegt steinhús í Stykkis-
hólmi. í þessu húsi við Skólastíg
bjó hann síðan öll sín manndómsár
með konu sinni, Unu Kristjáns-
dóttur frá Grundarfirði. Þar fædd-
ust og ólust upp börnin hans átta,
og þaðan átti hann sínar bestu
minningar.
Árið 1979 seldu þau hjónin hús
sitt fyrir vestan og fluttu til
Reykjavíkur. Una var þá orðin
heilsuveil og lést árið 1981. Bjarg-
mundur syrgði konu sína mjög. Þau
voru ákaflega samheldin og ánægð
hjón og börnum sínum góðar fyrir-
myndir.
Þó að Bjargmundur væri fluttur
til Reykjavíkur þá var hugur hans
í Stykkishólmi. Hann fylgdist
grannt með gangi mála þar, aðal-
lega atvinnulífinu, og fór þangað
eins oft og hann gat. Það er tákn-
rænt að hann var einmitt að koma
frá Stykkishólmi er dauða hans bar
skyndilega að.
Seinustu þrjú árin bjuggu þau
saman hann og móðir mín, en hún
og Una voru systkinabörn. Þau
voru bæði komin yfir sjötugt er þau
hófu sambúð. Það duldist engum
hversu vel þeim leið saman og
hversu mikinn félagsskap og styrk
þau höfðu hvort af öðru. Þau lifðu
sannarlega lífinu lifandi, sóttu sam-
an samkomur aldraðra og höfðu
gaman af að blanda geði við annað
fólk. Mig langar að þakka Bjarg-
mundi fyrir þessi ár. Hann tók okk-
ur systkinunum af mikilli ljúf-
mennsku og reyndist börnum okkar
afar vel. Bjargmundur er um margt
minnisstæður maður. Hann var
fastmótaður af óblíðum kjörum
bernsku sinnar, dugnaður, kjarkur
og ósérhlífni voru honum í blóð
borin. Þá var hann ákaflega fróður
og athugull. Greinilegt var að lífsins
skóli hafði orðið honum notadijúg-
ur. Það gefur augaleið að maður
sem hafði fyrir svo stóru heimili
að sjá, hefur ekki átt margar tóm-
stundir. En hin síðari ár, þegar tími
hans var nægur, naut hann þess
mjög að sitja við lestur og átti gott
safn bóka.
Bjargmundur hafðir einstaklega
gott samband við allan sinn stóra
barnahóp og fjölskyldur þeirra. Það
er sár harmur að þeim kveðinn við
skyndilegt fráfall hans. Ég sendi
þeim innilegar samúðarkveðjur og
þakkir fyrir hversu vel þau hafa
reynst móður minni á þessum erfiðu
tímum. Guð blessi minningu hans.
Minnie Eggertsdóttir
Hún var dimm þokan á Selvöll-
um, og kynjamyndir hraunsins tóku
á sig óhugnanlegar myndir, og
kunnustu heimilisdýrin birtust sem
algjörar ófreskjur í þokunni. Það
var erfitt að vera aðeins níu ára
drengur undir slíkum kringumstæð-
um, langt frá móður sinni og systk-
inum. Sjálfsagt var grátið smávegis
ofan í næstu mosaþúfu og hugsað
heim til mömmu. Eflaust var hugs-
að um hve gott væri að geta farið
heim niður í Hólm, en fyrir níu ára
dreng var það löng leið, of löng til
að takast hana á hendur einn í
þoku og dimmviðri, auk þess sem
það var að bregðast, bregðast hús-
bændum sínum, sem höfðu trúað
honum fyrir kvíaánum, bregðast
móður sinni sem hafði treyst honum
til að vera matvinnungur um sum-
arið, og síðast en ekki síst að bregð-
ast sjálfum sér, að vera ekki fær
um að axla þá byrði sem á hann
var lögð, en það var það síðasta sem
faðir okkar, Bjargmundur Jónsson,
sem þarna var á ferð hefði látið
um sig spyrjast. Endurminningar
frá þessum sumarstörfum voru eitt
af því sem við heyrðum hann oftast
segja frá.
Faðir okkar, Bjargmundur Jóns-
son, fæddist að Norður-Bár í Eyrar-
sveit 10. júlí 1915, sonur Olafíu
Hjálmrósar Ólafsdóttur og Jóns
Elíssonar, næstyngétur 18 barna
móður sinnar, en hún átti fyrir 16
börn úr fyrra hjónabandi.
Föður sinn missti Bjargmundur
á fjórða ári, en hann drukknaði 31.
janúar 1919. Flutti íjölskyldan þá
að Skallabúðum í sömu sveit, en
þá jörð keypti Ólafía móðir hans
og bjuggu þau þar þangað til 1924,
en í janúar það ár tók öll hús af
jörðinni í ofsaveðri, og lést þá elsta
systir Bjargmundar, er bæjarhúsin
hrundu yfir fólkið, þegar þakið fór
af bænum. Faðir okkar var þá átta
ára gamall. Börnum sínum tókst
Ólafíu að bjarga til sjávar og í
skjóli sjávarkambsins að komast til
næsta bæjar, Móabúðar.
Um vorið 1924 flutti fjölskyldan
til Stykkishólms og óíst faðir okkar
þar upp hjá móður sinni. Þetta var
ekki tími velferðar og trygginga-
kerfis eins og við þekkjum í dag.
Þeir sem þurftu að leita til sveitar
voru réttindalitlir eða réttindalaus-
ir, og máttu búa við þröngan kost.
Það var því mikið kappsmál og
mikið á sig lagt, að koma upp þess-
um stóra barnahóp hjálparlaust, og
börnin því snemma vanin við að
taka til hendinni, en það var ekki
heldur hlaðið undir verkafólkið á
þessum árum. Strax sem 16 ára
unglingur fékk faðir okkar að kynn-
Minningarkort
Blindrafélagsins,
Hamrahlíú 17,
Sími 687333.
t
SKÚLI SKÚLASON,
Skólavörðustig 46,
Reykjavík,
er látinn.
Systkini hins látna.
Faðir minn, t EYJÓLFUR JÓNASSON,
í Sólheimum,
er látinn. F.h. aðstandenda, Ingvi Eyjólfsson.
t
Elskuleg systir mín,
GUÐNÝ KRISTJÁNSDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
andaðist í Landspftalanum aðfaranótt 20. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kristín Kristjánsdóttir.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
RAGNHEIÐUR JÓHANNESDÓTTIR,
Dalbraut 27,
Reykjavík,
andaðist f Borgarspítalanum að morgni 20. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn og tengdabörn.
t
Eiginmaður minn,
EYJÓLFUR KRISTJÁNSSON,
Bergstaðastraeti 11a,
Reykjavik,
áður til heimilis á Brúarósi, Kópavogi, _
andaðist hinn 11. desember á Dvalarheimilinu Skjóli.
Útförin hefur farið fram í kyrrpey að ósk hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Emilsdóttir.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTÓBERT RÓSINKARSSON
vélstjóri,
Háaleitisbraut 26,
Reykjavík,
andaðist f Borgarspítalanum þriðjudaginn 19. desember. Jarðar-
förin auglýst síðar.
Víví Kristóbertsdóttir,
Lydía A. Kristóbertsdóttir,
Jensína Veise,
tengdasynir, barnabörn og langafabarn.
Eiginmaður minn og faðir okkar,
ALI ALLAN JAMIL SHWAIKI, '
Rauðahvammi,
v/Rauðavatn,
lést í Hebron, heimaborg sinni, þann
13. ágúst sl.
Sigurlaug Ásgeirsdóttir,
Ásgeir Jamil Allanson,
Diana Allansdóttir,
Hilda Allansdóttir,
Sara Allansdóttir.
Systir okkar,
t
ELÍSABET ÞÓRÐARDÓTTIR,
Hamrahlíð 17,
verður jarðsungin föstudaginn 22. desember kl. 15.00 frá Foss-
vogskirkju.
Karl Þórðarson,
Viktor Þórðarson.
t
Ástkær kona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
KRISTIN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Furugrund 22,
Kópavogi,
sem andaðist í Landspítalanum 16. desember, verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju föstudaginn 22. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Styrktarfélag van-
gefinna.
Þórólfur Sveinsson,
Birna G. Ágústsdóttir, Guðmundur Jónsson,
Petrína S. Agústsdóttir,
Sveinsjna Ágústsdóttir, Guðbjörn ÞórÆvarsson,
Dröfn Ágústsdóttir, Svanur Jónatansson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför
SVEINBJÖRNS KRISTINSSONAR,
Áshamri 59,
Vestmannaeyjum,
áður til heimilis íTeigaseli 1,
I Reykjavík.
Aðstandendur.
P * jh Itrjpí ■ TF ' nftfafr ií>
Metsölublað á hverjum degi!