Morgunblaðið - 13.01.1990, Page 18

18
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. JANÚAR 1990
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. JANÚAR 1990

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aðstoðarritstjóri
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
Árvakur, Reykjavík
Flaraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar:
Aðalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033. Áskrift-
argjald 1000 kr. á mánuði innaniands. I lausasölu 90 kr. eintakið.
Fallið
frá prófkjöri
Samkvæmt skipulagsreglum
Sjálfstæðisflokksins skal
viðhafa prófkjör við ákvörðun
um framboðslista á hans veg-
um, ef kjördæmis- eða fulltrúa-
ráð í viðkomandi kjördæmi eða
sveitarfélagi í sveitarstjórnar-
kosningum ákveður það. Und-
anfarin 20 ár hafa listar í
Reykjavík verið mótaðir með
prófkjöri nema fyrir þingkosn-
ingar 1974, þegar flokkurinn
hlaut sinn mesta meðbyr í þing-
kosningum á þessum tveimur
áratugum. Síðastliðinn mið-
vikudag ákvað almennur fund-
ur í Fulltrúaráði sjálfstæðis-
félaganna í Reykjavík að ekki
yrði prófkjör fyrir borgarstjórn-
arkosningarnar 26. maí næst-
komandi. Var þetta gert að til-
lögu stjórnar fulltrúaráðsins,
en á fundinum féllu atkvæði
þannig að 136 höfnuðu próf-
kjöri en 90 voru því hlynntir.
Það kemur ekki á óvart, að
skiptar skoðanir séu um jafn
mikilvægt málefni og þetta.
Prófkjörin hafa sett sterkan
svip á stjórnmálabaráttu und-
anfarinna ára. Fyrir tilstuðlan
þeirra hafa ýmsir mætir menn
komist til áhrifa í stjórnmálum.
Þegar vel tekst til eru þau
prýðileg aðferð til að laða fólk
að stjórnmálaflokkum og virkja
mikinn fjölda manns í jafn mik-
ilvægum ákvörðunum og þeim
að skipa fólki á framboðslista.
Á prófkjörum er einnig önn-
ur hlið. Vegna þeirra hefur
skapast mikil spenna innan
stjórnmálaflokka á tímum þeg-
ar mikið ríður á að skapa sam-
stöðu og fylkja liði gegn and-
stæðingum. Þau hafa fælt
marga frá virkri þátttöku í
þjóðmálabaráttunni. Einstakl-
ingar hafa verið tregir til að
hefja þau slagsmál við flokks-
bræður sína sem óhjákvæmi-
íega verða í prófkjörum eða
stofna til þeirra útgjalda sem
prófkjörsbaráttu fylgir. Komið
hefur í ljós að þeir hafa gott
forskot sem sitja fyrir í sætum,
hvort heldur í sveitarstjórnum
eða á þingi, og gefa kost á sér
áfram. Loks hefur þessi háttur
við skipan framboðslista ekki
ætíð skapað þann frið um list-
ann sem hefði mátt vænta.
Hvað sem þessum rökum
með prófkjörum og á móti líður,
réð vafalaust mestu á fundi
fulltrúaráðs sjálfstæðisfélag-
anna, að menn vildu fara inn
á aðrar brautir eftir 20 ára
prófkjörsreysnlu. Er það skyn-
samleg niðurstaða, þar sem í
þessu efni eins og endranær
er ávallt gott að staldra við og
líta í eigin bann. Ákvörðunin á
miðvikudagskvöldið gildir að-
eins vegna borgarstjórnarkosn-
inganna.
Sjálfstæðismenn háfa ekki
síður en aðrir ágæta reynslu
af því að kjörnefnd velji menn
á framboðslista. Vegna próf-
kjara hafa menn ef til vill ekki
gefið því gaum sem skyldi,
hvernig störfum slíkra nefnda
er háttað og eftir hvaða reglum
þær eiga að fara. Er tímabært
að fá nokkra reynslu af því og
rækta þennan þátt í flokks-
starfi og skipulagi.
Mestu skiptir auðvitað, að
þeir veljist á framboðslista sem
njóta almenns trausts og eru
best til þess fallnir að vinna
málstað flokks síns fylgi. í
Reykjavík eiga sjálfstæðis-
menn mikil og góð verk að
veija. Á kjömefndinni hvílir sú
ábyrgð að velja fulltrúa í sam-
ræmi við hinn góða málstað.
Andstaðan
gegn Nesja-
völlum
Fyrir síðustu borgarstjórn-
arkosningar í Reykjavík
gerðu andstæðingar sjálfstæð-
ismanna harða hríð að Davíð
Oddssyni borgarstjóra og sam-
starfsmönnum hans vegna
kaupa á landi að Nesjavöllum.
Að vísu treystu vinstrisinnar
sér ekki til að vera alfarið á
móti því að borgin tryggði að-
stöðu sína á þessu orkusvæði
en töldu það ótímabært og
reyndu að gera kaupin tor-
tryggileg með ýmsum ráðum.
Eins og sjá má á baksíðu
Morgunblaðsins í gær stæði
Hitaveita Reykjavíkur nú
frammi fyrir miklum vanda og
óvissu vegna orkuskorts, ef
ekki væri unnt að ganga skipu-
lega til þess verks að virkja
orkuna að Nesjavöllum. Vegna
framkvæmdanna þar verður
þetta síðasti veturinn, vonandi
um langt árabil, sem hætta er
talin á að Reykvíkingar og aðr-
ir viðskiptavinir hitaveitu
þeirra fái ekki nægilegan
varma frá þessari miklu orku-
veitu.
Að græða og tapa
eftir Þorstein Pálsson
Við sérstaka athöfn á Kjarvals-
stöðum í byijun þessarar viku var
kynnt átak um landgræðsluskóga
árið 1990. Það er Skógræktarfélag
Islands sem hefur forgöngu um
þetta framtak og hefur fengið til
samstarfs Landgræðsluna og land-
búnaðarráðuneytið.
Skógræktarfélagið hefur starfað
í 60 ár um þessar mundir. Og það
er í tilefni þeirra tímamóta sem
7.000 félagsmenn þess undir for-
ystu Huldu Valtýsdóttur hafa
ákveðið að hafa forystu um þetta
mikla átak í landgræðslu og skóg-
rækt.
Hér er á ferðinni markvert og
mjög mikilsvert framtak. Það var
ánægjuleg stund þegar þetta átak
í tilefni afmælis Skógræktarfélags-
ins var kynnt á Kjarvalsstöðum.
Það var sannarlega ferskur andblær
í fjallasal meistaraverka Kjarvals
þessa dagstund.
Átak í áratug
Það er ætlun forystumanna
Skógræktarfélagsins að þetta verk-
efni verði sameiginlegt átak þjóðar-
innar. Engum vafa er undirorpið
að fólkið í landinu mun taka kalli
Skógræktarfélagsins vel. Fá við-
fangsefni eru nú brýnni en að
stöðva gróðureyðingu og snúa vörn
í sókn í þeim efnum með myndar-
legu ræktunarstarfi. Þó að við ís-
lendingar getum deilt um bæði
stóra hluti og smáa, munum við
sameinast um verkefni sem þetta.
Skógræktarmenn gera sér vonir
um að þetta átak geti valdið
straumhvörfum í gróðursögu lands-
ins. Þeir ætla að með því verði stig-
in stærri skref en áður til að endur-
heimta glötuð landgæði. Og í sann-
leika sagt er ærin ástæða til þess
að leiða nú þegar hugann að því
hvert framhaldið eigi að vera. Senn
iíður að því að lýðveldi á íslandi
hafi staðið í hálfa öld. Það væri
myndarleg afmælisgjöf Alþingis af
því tilefni að ákveða að átak sem
þetta stæði í áratug, fremur en eitt
ár.
Forystumenn Skógræktarfélags-
ins eiga þakkir skildar fyrir frum-
kvæði að átaki um landgræðslu-
skóga og með vorinu verður allur
almenningur að sýna í verki að
þetta er þjóðarátak.
Litla Sovét
Á sama tíma og forystumenn
Skógræktarfélagsins kynna þetta
átak til þess að græða upp landið
birta fjölmiðlar stöðugt nýjar upp-
lýsingar um tap Sambands
íslenskra samvinnufélaga og áhrif
fjárhagsvandræða þess á banka og
almenning í landinu. Forsætisráð-
herrann hefur dregið upp dökka
mynd af stöðu þessa óskabarns fé-
lagshyggjunnar og gefið til kynna
að leggja verði byrðar á skatt-
borgarana til þess að koma í veg
fyrir alvarleg áföll Landsbankans
og halda uppi sóma Islands út á við.
Um sumt minnir SÍS-kerfið á
lítið Sovét. Tæpast hefur fallið
skuggi eða blettur á glæsileika yfir-
stjórnarinnar (yfirstéttarinnar).
Skrifstofuhallirnar, einkaskrifstof-
urnar og einbýlishúsin eru með
miklum glæsibrag. Allur er sá
glæsileiki reistur á félagshugsjón
bóndans í dalnum sem gekk í kaup-
félagið endur fyrir löngu og stúlk-
unnar sem vinnur í frystihúsi kaup-
félagsins.
Og rétt eins og í Austur-Berlín
eða Prag byija undirstöður glæsi-
leikans allt í einu að molna. Braut
félagshyggjunnar frá bóndanum og
frystihússtúlkunni alla leið upp í
einkaskrifstofu eða stjórnarher-
bergi SÍS-forstjóranna var orðin svo
löng og bugðótt að engu var líkara
en sambandið rofnaði.
Sú var tíð að forystumennirnir í
Austur-Berlín og Prag gátu reitt
sig á góða aðstandendur ef vanda
bar að höndum. Nú er það liðin tíð.
En sú tíð ríkir enn á íslandi að
SÍS-forstjórarnir geti reitt sig á
góða vini þegar á móti blæs.
Almenningur taki
á sig byrðarnar
Forsætisráðherrann greindi ný-
lega frá því í blöðum að erlendar
skuldir Sambands íslenskra sam-
vinnufélaga væru að mestu óverð-
tryggðar og hann sagði að íslenska
þjóðin gæti ekki látið þær gjaldfalla
því að það mundi valda Íslandi álits-
hnekki erlendis. Þar með var verið
að gefa skattborgurunum til kynna
að nú yrðu þeir að taka á sig byrð-
ar vegna þess að SÍS-forstjórarnir
hefðu siglt rekstri þessa óskabarns
félagshyggjunnar í strand.
En forsætisráðherrann lét ekki
þar við sitja. Hann upplýsti að ekki
sæi fyrir endann á alvarlegri stöðu
Landsbankans ef Samband
íslenskra samvinnufélaga lenti í
greiðslustöðvun. Sú yfirlýsing var
gefin í þeim tilgangi að réttlæta
að eigur almennings væru notaðar
til þess að skjóta á ný styrkari stoð-
um undir hinar glæsilegu skrifstof-
ur félagshyggjunnar.
Á síðasta ári hafði ríkisstjórnin
frumkvæði um að biðja Lands-
bankann að kaupa hlutabréf Sam-
bandsins í Samvinnubankanum. Og
í samræmi við þessar óskir hefur
Landsbankinn á pijónunum að
kaupa nú þessi hlutabréf á verulegu
yfirverði.
Á sama tíma hefur ríkisstjórnin
lýst því yfir að hún sé reiðubúin
að kaupa eignarhlut þeirra San>
bandsmanna í Aðalverktökum. í
stað þess að gera verktakastarfsemi
á Keflavíkurflugvelli fijálsa þykir
ríkisstjórninni henta að veija veru-
legum fjármunum skattborgara til
þess að leysa SÍS-menn út úr þessu
fyrirtæki. Og athyglisvert er að
fjármálaráðherrann sem telur ekki
lengur vera þörf fyrir varnarliðið í
landinu skuli telja skynsamlegt að
veija fjármunum skattborgaranna
með þessum hætti.
Skortur á upplýsingum
Það athyglisverðasta við þessar
björgunaraðgerðir er á hinn bóginn
að mjög litlar upplýsingar fást um
raunverulega stöðu Sambandsins
og engar upplýsingar hafa fengist
um það í hvaða hættu Sambandið
hefur sett Landsbankann og Sam-
vinnubankann. Það eitt hefur verið
sagt að almenningur verði að borga
brúsann. Óhjákvæmilegt er því að
kallað verði eftir ítarlegum upplýs-
ingum í umræðum um þessi efni á
næstunni.
Fram hefur komið að skuldir
Sambandsins í Samvinnubankanum
eru þrefalt meiri en eigið fé bank-
ans. Þeir sem borga eiga brúsann
hljóta því að spyija áður en kaup
Landsbankans verða formlega
Þorsteinn Pálsson
„Forsætisráðherrann
greindi nýlega frá því í
blöðum að erlendar
skuldir Sambands
íslenskra samvinnufé-
laga væru að mestu
óverðtryggðar og hann
sagði að íslenska þjóðin
gæti ekki látið þær
gjaldfalla því að það
mundi valda Islandi
álitshnekki erlendis.
Þar með var verið að
gefa skattborgurunum
til kynna að nú yrðu
þeir að taka á sig byrð-
ar vegna þess að SIS-
forstjórarnir hefðu siglt
rekstri þessa óskabarns
félagshyggjunnar í
strand.“
ákveðin hvert sé raunverulegt verð-
mæti Samvinnubankans og eðlilegt
er að spurt sé hvort Bankaeftirlitið
hafi rækt skyldur sínar um eftirlit
með útlánum til einstakra aðila.
Fyri’verandi stjórnarformaður
Sambandsins er nú einn af banka-
stjórum Landsbankans. Átti hann í
fyrra starfi sínu þátt í því að koma
Landsbankanum í þá alvarlegu
stöðu sem forsætisráðherra hefur
greint frá að Landsbankinn standi
nú frammi fyrir? Eru það óeðlilegir
hagsmunaárekstrar að hann taki
nú sem bankastjóri þátt í björgunar-
aðgerðum að fyrirlagi ríkisstjórnar-
innar og á kostnað almennings í
landinu? Spurningar af þessu tagi
hljóta að vakna.
Hverjir gæte
hagsmuna SÍS?
I „Þáttum úr 40 ára stjórnmála-
sögu“ kemst Bjarni Benediktsson
m.a. svo að orði um stjórnarsam-
starfið á árunum 1947—49: „Hug-
kvæmni framsóknarmanna við að
finna nýjar og nýjar ástæður fyrir
aukinni ásælní SIS var með ólíkind-
um. Þó fannst þeim sjálfum sér
ekki verða nóg ágengt og rufu þess
vegna stjórnarsamstarfið sumarið
1949.“
Svipuð sjónarmið koma fram í
grein sem formaður Alþýðuflokks-
ins skrifaði í DV í septembermán-
uði 1986 undir fyrirsögninni „Speg-
ilmynd Framsóknar". Þar segir
meðal annars þetta: „Það hefur
lengi verið vitað að Framsóknar-
flokkurinn er pólitískt rekald, að
hann virðist ekki eiga annað erindi
í Islenskri pólitík en að reka trippi
landbúnaðarkerfisins og gæta
hagsmuna SÍS á kostnað skatt-
greiðenda.
Samkvæmt þessum SÍS-hags-
munum hefur flokksforystan verið
reiðubúin að vera í ríkisstjórn með
hveijum sem er, um hvað sem er,
hvenær sem er. Á því er ekki breyt-
ihga að vænta meðan nokkur mað-
ur álpast til þess að kjósa þessa
menn til þings.“
Formaður Alþýðuflokksins
komst að þeirri niðurstöðu í þessari
sömu grein að Framsóknarflokkur-
inn væri í raun og veru „útideild
frá SÍS“. En tímarnir breytast. Ef
spurt yrði í dag hvar helst væri að
finna útideild SÍS eða spegilmynd
Framsóknar er líklegast að svarið
yrði: í Alþýðuflokknum!
Höfundur er formaður
Sjálfstæðisflokksins.
AF INNLENDUM
VETTVANGI
AGNES BRAGADÓTTIR
Kaup Landsbankans á meirihluta Samvinnubankans:
Áhöld um það hvort
sala hefur farið fram
*
Akveðnir stjórnarmenn Sambandsins telja vaxtagreiðsl-
una hafa verið forsendu fyrir sölu hlutabréfanna
ÞAÐ má segja að kaup Lands-
bankans á hlut Sambandsins í
Samvinnubankanum hafi snúist
upp í hálfgerðan farsa, eða jafh-
vel tragí-kómedíu, eftir að á
daginn kom að líklega er eng-
inn meirihluti fyrir því í bank-
aráði Landsbankans að Sam-
bandið fái vaxtagreiðslur á 605
milljón króna kaupverð, frá 1.
september síðastliðnum. Það er
mat stjórnarmanna Sambands-
ins að slík vaxtagreiðsla hafi
verið liður í því samkomulagi
sem gengið var frá sl. sunnu-
dag, í kjölfar þess að Eyjólfur
K. Sigurjónsson, formaður
bankaráðs Landsbankans hafði
lofað sendinefnd Sambands-
stjórnarinnar slíkri vaxta-
greiðslu, nálægt 60 milljónum
króna, að viðstöddum Jóni Sig-
urðssyni, bankaráðherra og
með hans samþykki.
Ég hef heimildir fyrir því að
kl. 16 síðastliðinn laugardag hafi
þeir Guðjón B. Ólafsson, forstjóri
Sambandsins, Ólafur Sverrisson,
stjórnarformaður, Þorsteinn
Sveinsson, varaformaður stjórn-
arinnar, Hörður Zophaníasson,
ritari og Þröstur Ólafsson, stjórn-
armaður gengið á fund Eyjólfs
K. Siguijónssonar, formanns
bankaráðs Landsbankans og Jóns
Sigurðssonar, bankaráðherra og
rætt óskir sínar um vaxtagreiðslur
á kaupverðið, vegna þess dráttar
sem hafi orðið á því að gengið
væri frá endanlegu samkomulagi.
Á þessum fundi hafi bankaráð-
herra lýst sig samþykkan því að
þessi háttur yrði hafður á, og for-
maður bankaráðsins hafi lýst því
yfir að hann hefði fullt vald á
bankaráðinu, til þess að slíkt yrði
ákveðið þar. Því segja ákveðnir
stjórnai-menn Sambandsins að
þær 60 milljónir króna sem Sam-
bandið átti að fá í vaxtagreiðslur
vegna þessa fjögurra mánaða
dráttar sem varð, þar til gengið
var frá samningnum, hafi verið
forsenda þess að sala hlutabréf-
anna var samþykkt á fundi stjórn-
arinnar sl. sunnudag.
Nú mun það vera bankastjórum
Landsbankans í sjálfsvald sett,
hvort þeir taka ákvörðun um slíka
vaxtagreiðslu eða ekki, og þurfa
þeir ekki að leita eftir samþykki
bankaráðsins þar að lútandi.
Það sem flækir málið á hinn
bóginn er það, að Sverrir Her-
mannsson, bankas.tjóri Lands-
bankans mun hafa gefið þá yfir-
lýsingu að um slíkt yrði ekki að
ræða, nema til kæmi ákvörðun
bankaráðs Landsbankans í þá
veru.
Fari svo á fundi bankaráðs
Landsbankans næstkomandi
fimmtudag, að meirihluti banka-
ráðsins verði því andvígur að
greiða Sambandinu ofangreinda
vexti, þá er talið að stjórn Sam-
bandsins muni taka þá ákvörðun
að koma saman á nýjan leik, til
þess að fjalla um málið og það
hvort slík ákvörðun jafngildi
samningsrofi. Þeir sem helst hall-
ast að þessu, eru þeir sem vildu
fresta málinu sl. sunnudag, en
urðu undir. Vilja þeir þá jafnvel
skoða þann möguleika á nýjan
leik, hvort nauðsyn beri til að
selja hlut Sambandsins í Sam-
vinnubankanum að svo stöddu,
eða hvort nægi að sejja rikinu
hlut Sambandsins í íslen'skum
aðalverktökum. Jafnframt vilja
þessir menn kanna til hlýtar tilboð
Olíufélagsins um kaup á hluta-
bréfum Sambandsins í Samvinnu-
bankanum upp á 300 milljónir
króna, og tilboð Samvinnusjóðsins
um einhver hlutabréfakaup.
Að vlsu eru ákveðnir stjórnar-
menn Sambandsins þeirrar skoð-
unar að bankastjórar Landsbank-
ans muni upp á eigin spýtur
ákveða slíka greiðslu, enda njóti
hún velvilja bankaráðherra og
formánns bankaráðsins, og telja
þeir málið þar með úr sögunni.
Væntanlega fæst ekki úr því
skorið fyrr en að afloknum bank-
aráðsfundi Landsbankans næst-
komandi fimmtudag, hvort Sam-
bandið hefur I raun og veru selt
Landsbankanum 52% hlut sinn I
Samvinnubankanum, eða hvort
samningaviðræður hefjast eina
ferðina enn.
A9
Stöð 2:
Fullyrðingar um óráðsíu 1
rekstri úr lausu lofti gripnar
- segir Jón Ottar Ragnarsson forstjóri
JÓN ÓTTAR Ragnarsson forstjóri Stöðvar 2 segir að fiillyrðingar um
að rekstur Stöðvar 2 hafi einkennst af óráðsíu, sukki og svínaríi séu
fáránlegar og tilhæfúlausar. Hann segir að fjármál fyrirtækisins heyri
alfarið undir framkvæmdastjóra Stöðvar 2 og hann geti fúllyrt að þau
séu í sérlega góðu horfi. Jón Óttar segist á þessari stundu ekki geta
sagt hvort og þá hvaða breytingar verði gerðar á dagskrárstefiiu stöðv-
arinnar við eignarhaldsbreytingamar.
í fréttaskýringu Morgunblaðsins
sl. fimmtudag voru ofangreindar
fullyrðingar um rekstur Stöðvar 2
hafðar eftir aðila sem skoðað hafði
bókhald Stöðvar 2. Jón Óttar Ragn-
arsson sagði I samtali við Morgun-
blaðið að þetta væru svo fáránlegar
fullyrðingar að engu tali tæki.
„Stöð 2 er einfaldlega með ein-
hveija bestu endurskoðunarskrif-
stofu á landinu að mínum dómi,
Endurskoðun hf., sem hefur haft
eftirlit með rekstri fyrirtækisins og
álit okkar á þeim hefur vaxið jafnt
og þétt. Við erum með mjög færan
fjármálastjóra, Jón Sigurðsson, sém
hefur komið málum I þannig horf
að bókhald og rekstur Stöðvar 2 er
til fyrirmyndar að mínum dómi.“
— Er ekki hægt að draga þá
ályktun af skuldasöfnun upp á 1,3
milljarða á þremur árum að rekstur-
inn hafi farið úr böndunum?
„Þvert á móti. Fyrirtækið þurfti
að ná arðsemismörkum, þ.e. að
minnsta kosti 35 þúsund áskrifend-
um á sem allra skemmstum tíma.
Það tókst á aðeins þremur árum sem
er talið mjög gott I sjónvarpsheimin-
um. Að ná því á svo skömmum tíma
afstýrði því að fyrirtækið lenti I miklu
erfiðari skuldastöðu. Á móti heildar-
skuldum, sem eru milli 1.200 og
1.300 milljónir, eru eignir að upphæð
800 til 900 milljónir. Þá er ótalin
hin dulda eign félagsins I áskrifta-
og dreifikerfi, sem er gífurleg, og
mánaðartekjur af auglýsingum og
áskriftum nema á milli 80-120 millj-
ónum. Þar að auki hefur alltaf legið
fyrir að mikill áhugi væri á hlutafé
I félaginu eins og nú hefur sannast
á síðustu dögum.
— Þið töluðuð upphaflega um að
gera Stöð 2 að almenningshlutafélagi
en reynduð samt að fá nokkur fjár-
sterk fyrirtæki til liðs við ykkur fyr-
ir áramótin. Er ekki mótsögn I þessu?
„Þvert á móti. Besta leiðin til að
selja áskrifendum hlut I fyrirtækinu
er að styrkja fyrst eiginfjárstöðuna
og tryggja góðan hagnað. Það er svo
á valdi hluthafa Stöðvar 2 hveiju
sinni hvenær og hvernig að þessu
er staðið.“
— Eignarhaldsfélag Verslunar-
bankans hefur selt kaupmönnum
37% hlut I stöðinni og á sjálft rúm-
Jón Óttar Ragnarsson
lega 24%. Telur þú heppilegt að versl-
unin eigi svona stóran hlut I þessum
fjölmiðli?
„Ég vil bara nota tækifærið til að
fagna því sérstaklega að allir þessir
aðilar skuli nú koma til liðs við stöð-
ina og vænti góðs af samstarfi við
þá I framtíðinni. Það er ljóst að
framtíðarhluthafar Stöðvar 2 verða
fjölmargir og hér verður um marga
minnihlutahópa að ræða eins og áður
hefur verið. Ég tel að Verslunarbank-
inn hafi staðið mjög faglega að þessu
máli, bæði til að tryggja nýtt hlutafé
og dreifða eignaraðild og á allra síst
von á öðru en gott samkomulag verði
milli allra aðila um stefnuna."
— Sérð þú fyrir þér breytingar á
dagskrá Stöðvar 2 I kjölfar eignar-
haldsbreytinganna?
„Á þessari stundu vil ég segja sem
minnst um það, enda verða engar
breytingar gerðar nema I samráði
allra aðila sem hlut eiga að máli.
Ef þú átt við hvort fréttir eða inn-
lend dagskrárgerð verði lögð niður
þá eru slíkar spurningar auðvitað út
I hött. Það þarf hins vegar ekki að
þýða að ekki verði gerðar margví-
slegar og víðtækar breytingar á
ýmsu I dagskránni en hveijar þær
verða veit ég auðvitað ekkert um á
þessari stundu.
— Nú hafa verið miklar aðhalds-
aðgerðir I rekstri. Verður ekki fram-
hald á því?
„Mitt hlutverk á Stöð 2 hefur fyrst
og fremst snúið að dagskrármótun
og markaðsmálum. Fjármálin verða
áfram alfarið I höndum fram-
kvæmdastjóra. Mér finnst því eðli-
legt að þessi spurning verði borin
undir hann.
— Þið fyrri eigendur stöðvarinnar
hafið lofað að leggja fram 150 millj-
ónir í viðbótarhlutafé. Ýmsir telja að v
þið getið ekki efnt þetta loforð.
„Hér er auðvitað um háar fjár-
fúlgur að ræða og við höfum kannað
margar leiðir við að afla fjárins.
Meðal annars höfum við leitað til
vina og kunningja og annara aðila
sem okkur tengjast og vonumst til
að geta staðið við okkar hlut innan
tilskilinna tímamarka.
— Er hlutafjárloforð ykkar tryggt
með einhveijum hætti I sölu á Vatn-
sendalandi?
„Allar vangaveltur um að okkar
hlutafjárloforð séu tengd Vatns-
endalandinu eru einfaldlega út I hött.
Þetta var einungis einn af mörgum
hugsanlegum möguleikum sem voru
ræddir til að fá hluta af þessu fé. ^
Kaup Reykjavíkurborgar á þessu
landi hafa að sjálfsögðu ekkert með
hlutafé I Stöð 2 að gera og ég hef
alltaf litið þannig á, að þegar upp
væri staðið værum við að tala um
allt aðrar leiðir I sambandi við okkar
hlutafé," sagði Jón Óttar.
Málefni Stöðvar 2 hafa verið mjög
til umfjöllunar I fjölmiðlum undan-
farnar vikur. Jón Óttar sagði um
það, að sér fyndist að fjölmiðlar
ættu að vera gagnrýnir á faglegan
og málefnalegan hátt hver á annan
því þeir hefðu nánast einokun I upp- ~e'
lýsingamiðlun til samfélagsins.
„Sú fjölmiðlaumfjöllun sem verið
hefur um Stöð 2 upp á síðkastið
hefur aftur á móti bent til mikillar
afbrýðisemi og öfundar út I vel-
gengni Stöðvar 2. Fjölmiðlamenn
verða að læra að greina á milli gróu-
sagna og traustra heimilda.
Fjölmiðlar eiga I samkeppni um
auglýsingar og áskriftir, þeir stela
fréttum hver frá öðrum, fólki hver
frá öðrum og svo framvegis. En þeir
mega ekki láta þessa _ staðreynd
hlaupa með sig I gönur. Ýmislegt af
þeim fáránlega óhróðri, sem DV hef-
ur dreift um Stöð 2, skýrðist hins
vegar betur þegar I ljós kom að þeir
eru þar að auki að kanna möguleika
á nýrri sjónvarpsrás I samkeppni við
Stöð 2. Sem betur fer er almenning-
ur ekki svo skyni skroppinn að hann
láti svo augljós hagsmunatengsl villa
sér sýn,“ sagði Jón Óttar Ragnars-
son.
Sverrir Hermannsson, bankastjóri Landsbankans:
„Þessar pempíur hafa aldrei
þorað að taka á sig ábyrgð“
SVERRIR Hermannsson, bankastjóri Landsbankans segist hafa tekist
ríka ábyrgð á herðar og miklar skyldur í Landsbanka íslands og
hann muni mæta öllum ágangi á hagsmuni bankans af fullri hörku.
Þetta sagði Sverrir, þegar blaðamaður Morgunblaðsins spurði hann
hvernig hann svaraði spnrningu Samtaka um kvennalista, hvernig
bæri að skilja þau orð hans að hann myndi mæta kjöri Kristínar Sig-
urðardóttur í bankaráð Landsbankans „af fúllri hörku“.
„Mér er nú satt að segja lítt skilj-
anlegur þessi buslugangur Kvenna-
listans og þessi fingurbijótur þeirra
á Alþingi ætlar að verða að opnu
og banvænu beinbroti hjá þeim,“
sagði Sverrir. „Auðvitað skiljaþess-
ar pempíur ekki þegar ég tala um
ábyrgð, því þær hafa aldrei þorað
að taka á sig neina ábyrgð. En
þegar þær geta ekki komist frá
svona einföldu rnáli, hvað skyldi þá
verða ef þær kæmust einhvern tíma
að stærri málunum, eins og stjórn
landsins, sem þær bjóðast nú til að
taka við?“ spurði Sverrir.
Aðspurður hvort hann hygðist
reyna að meina Kristínu aðgang
að bankaráðsfundi, sagði Sverrir:
„Fjarri öllu lagi. Enn tek ég fram,
sem ég gerði I upphafi, að ég þekki
stúlkuna ekki, en mér er sagt að
hún sé mjög skilgóð kona og vel
að sér. Hefði ég að öðru jöfnu haft
mikla ánægju af að starfa með
henni. En seta hennar, eins og staða
hennar gerir bankaráðið I Lands-
banka Islands vanhæft til sinna
starfa og þar er það sem brestur I
böndum.“
Sverrir sagðist gera sér ljóst að
hér væri ekki um lögleysu að tefla,
en samt sem áður væru á þessu
slíkir vankantar, sem allir sæju,
kvennalistakonur einnig, þótt þær
hefðu ofið sig fastar I vandræðin,
að annað tveggja þyrfti að gerast:
Að Kristín hætti störfum sínum hjá
Kaupþingi, eða að Kvennalistinn
veldi nýjan fulltrúa I hennar stað I
bankaráðið.
Spurningu þess efnis hvort
bankaráð yrði ekki kallað saman
til fundar, á meðan að Kristín væri
fulltrúi Kvennalistans I ráðinu, svar-
aði Sverrir svo: „Það er ég ekki að t _
segja. Það hlýtur að verða kallað
saman, en hvernig menn ætla að
taka á innri trúnaðarmálum bank-
ans, undir þessum kringumstæðum,
skal ég ekkert um segja. Svo átta-
villtar voru þessar blessaðar konur,
að þær hugðust meira að segja setja
upp aukaráð hjá sér, til þess að
taka trúnaðarmálin hér til upp- —
..skurðar einhvers staðar úti I bæ.“