Alþýðublaðið - 24.10.1932, Blaðsíða 3

nýta sér menningarleg og félags-
leg bjargráð. Það er mikið skarð :
höggvið í okkar fámennu fylk-
ingu við hið sviplega fráfall Guð-
'mundar. 1 þessum flokki átti Guðr
mundur marga vini, sem unnu
honum og virtu hann fyrir dugn-
að og mannkosti. Hann átti þessa
vini marga meðal þeirra, sem
kunnir eru og mikið bar á, en á-
reiðanlega miklu fleiri otneðai
Irinna mörgu ,sem lítið bar á, en
reynt höfðu persónulega góðleik
hians eða stóðu í hlé þeirra
strauma, sem hann klauf og veitti
frá þeim. Það ætti því illa við
að þessa væri ekki minst á þess-
ari kveðjustund.
I nafni flo.kksins vii ég því færp
Guðmundi hugheilar þakkir fyrir
starfið. Og ykkur samborgunun
bans og félögum vil ég að eins
benda á þetta. I félagslifi og
framkvæmdum þessa bæjar getið
þið áreiðanliega ekld gengið mörg
■spor án þess að rekast á verjt
Guðmundar. Hvert einasta minn-
ir á hið óvenjulega sviplega frá-
fall hans. Hvert eitt hrópar á
hendur til þess að halda því á-
fram. Þetta verðið þið að gera.
Það er þess háítar minnisvarði,
sem þið' eigið að reisa minniingu
Guðmundar Skarphéðdnssonar —
lifandi minnisvarði af sterkum á-
tökum og drengiLegum samtökum
í baráttunni fyrir bættum kjöruim
alþýðu hér í bæ. Um ykkur
flokksmenn Guðm. á það við að
segja:
Hví skal æðrast yfir tapi?
Enn eru heijir viðir og kjölur.
Stýrt mun enn þótt stjarna hrapi,
stefnt i átt þó að titri völur.
Þið eigið að láta harm ykkax
og söknuð verða aflvakann, sem
heldur viljanum vakandi. Ekkert
gætuð þið gert, sem meira gæti
glatt Guðmund Skarphéðinsson.
Það er að vísu satt að við vit;-
um smátt um þá alin, sem fram,L
tíþin leggur á vei'k okkar allra.
Tímarnir breytast hratt. Þjóðfé-
lögin eru nú eins og málmiur í
tíeiglu og engum er; fullljóst
hvernig hið! nýja smíði muni
verðja. Það eru til menn, sern
þegar þykjast hafa alin framtíö-
arinnar í höndum og bera, hana
sigurdrjúgir á verk þeirra, sem
fyqstir ruddu grjóti úr götu. Það
er von að það verk miælist siníátt
í höndum þeirra, siem lifa lífi
Isínu í anda handan við takmörk
allrar félagslegrar fullkomnunar.
Fyrir þann, sem fyrstur byrjar
að ryðja brautina, sem á að glíma
viþ seiga, bbnda tregðu, trúleýsi
og athafnaleysi, verður það ein-
att svo, aö bann heilsar með
fögnuði vagninuin þeim, sem eitt-
hvað í áttina líður. Það verða
líka einatt hans örlög, sem skáM-
ið kvað, áð
Oft hefir frægasta íoringjans blóð
á fjöliunum kliappirnar skolað,
ALÞÝÐUeilAÐIÐ
en það hefir örfað og eggjað
hans þjóð,
þvi alt af varð greiðara þar, sem
hann stóö.
Það blóð hefir blágrýtið holað.
Guðm. hefir nú fallið á vett-
vangi þessarar framsóknar. Og
almenningsálifið, rétitlætiskend
þjóðarinnar og sómatiifinming
hefir lýst vígi á hlendur andstæði-
ingum hans. Hin sanna réttlæt-
iskend allrar þjóðarinnar kijefst
þess, að Guðm. liggi ekki óbættur
hjá garðj. Hún krefst þess, að
merkið sé tekið upp. Hún krefst
þess, að fylkingin sé treyst og
efld og að gengið verði lengra
fram en nokkru sinni áður. Þessu
mega þeir aldnei gleyma, sem
nokkurs meta störf Guðm.
En isvo rnjög sem hugur minn
er hjá ykkur samherjum Guðni.
heitins og félögum á þessari
stund, svo mjög sem ég finn til
þess, hvert skarð hefir orðið fyr-
ir skildi hjá ykkur, þá er hann þó
mest hjá ykkur vandamönnum
Guðmundar, konu hans, forieldr-
um og börnum. Ég hefi ekki í-
myndunarafl og kannske ekki
kjark til þess að gera mér þess
fuila grein, hvað þið hafið öil
mist. Mér kom í hug þegar ég
var að hugleiða þetta, og það á
vafalaust við um fleiri en mig:
En freistaðu ei, vinur, að feta
þau spor
af ferli svo nístandd sárum;
þú trúir á kaldlyndi, karlmensku
og þor —
þú kemst hann ei samt fyrir
tárum.
I félagsmáiabaráttunni kemur
maöur í manns stað. Stórar hug-
sjónir eru eilífar og þær vekja
upp sína spámenn og liðsmenn.
En um það fíngerva verk tveggja
sálna að byggja upp heimili, að
vefa þar hamingjuvef sinn af
föður- og móður-kærleika, af
trygð, nærgætni og samúð, þar
kemnr aldrei maður í Imanns stað,
og það er ekki nema ein taug,
sem liggur milli tveggja sálna.
Það eru til hlutir svo smágervir
og viðkvæmir í leyndasta sam-
iífi manns og konu, að tun þá
verða jafnvel mýkstu orð að
þreytandi skvaldri og inniLegasta
samúð hrjúf og sár viðkomu. Og
þó erum við svo snauð, að nú
eigum við ekkert að gefa ykkur
nema þessa fátæklegu samúð, þeg-
ar sá eini er horfinn, sem ekki
gaf sálinni steina fyrir brauð. Það
er með háifmn huga að ég minn-
ist á þetta, vegna þess að ég veit
hvernig það vekur hjá ykkur
minningar um hveriniig þessar
hlýju sterku hendur1 héldu utan
urn hag ykkar allra, varmar ojg
nærgætnar. Ég veit að þú, Ebba
Flóventsdóttir, átt í huga þér víð-
an reit undursamlegra minninga,
um sigra og sorgir, um yndis-
stundir og áhyggjudaga, sem þið
áttuð saman. Ég veit, að oft befir
Rfklsútvarpi
Rikisútvarp Jslands.
Jcelandic State Broadcastina Sen/ice,
Atvinnu- og Somgöngumó/ófáðuneytið.
Ministry of Lobor Transporta ánd
Commumcations.
Otvarpsstjóri. Director-ðénerpl Forstjórn. umsjón með daglegum rekstri. Otvarps.rái. Proqramir,e Cour.cii.
dagskrársefnis i samrcði v. út/stj.

Viðtœkjaverslun Rikisms
State Radio Sales
Department.
VerkfrϚingur
Engineer - in - chfef
TechnicaI Sen/ice.
SkrjfsJtafa.
Dagskrá. Sjé&ur. Bhkkold.
Q&ne.ral Office'-
Prvqrammas, Secre'ary-
treásúra! dutiés.
Frjettastcfa.
Frjettir. PuglýsingctP
News Cffi'ci?
News, kame and forei'gn
fíávertisernents.
| Vidgerðastofa Ötyarpsihs |
] Radio Repair
i department
Útvarpsstöðin.
7’ransmitting atation.
■ftaqrarasaiur.
Corstrol Rcom and
Öutsfde firvadcást
Utvgrpssalin
Stuciios í
Speaker
Lecture roarf,
tlusic röam.
SkipiElagf RfikisútvaFpsisss*
Aðalsbrlfstofa útvarpsins annast um alla afgreiðslu, innheimtu og
útborganir, samningagerðir o. s. frv, Útvarpsstjóri er venjulega
til viðtals kl. 10—12 árdegis og kl. 2—5 siðdegis.
Útvarpsráðið hefir yfirstjórn hinnar menningarlegu starfsemi og velur
útvarpsefni. Formaður utvarpsráðs er til viðtals ki. 3—4 siðdegis.
Fréttastofan annast um fiéttastofnun innan lands og frá útlöndum.
Fréttaritarar eru i hverju héraði og kaupstað landsins. Frásagnir
um nýjustu heimsviðburði berast með útvarpinu um alt land
2—3 klst. eftir að þeitn er útvarpaö frá erlendum útvarpsstöðvum.
Anglýsingar. Útvarpið flytur auglýsingar og tilkynningar til lands-
manna með skjötum og áhrifamikium hætti. Þeir, sem reynt hafa
telja útvarpsauglýsingar áhrifamestar allra auglýsinga.
Viðgerðastofan annast um hverskonar viðgerðir og breytingar
útvarpsviðtækja, veitir leiðbeiningar og stendur fyrir námskeiðum
við og við.
Ríkisútvarpið.
þú minst þess, síðan örlagaveðrið
dundi yfir hús þitt, hvernig sál
þín brumaði og óx í samvistunum
við hann. Ég veit að það er þessi
gróandi, þessi vorþróttur, s-em þið
ídrukkuð í ykkur á heimilinu, sem
þið skópuð s-aman, sem nú hefir
borið þig uppi í vetrarhríðum,
vaxinnar æfi -og börnin ykkar
beggja. Geymdu hann og varð-
veittu, láttu ekki iisa 1-eggja að
honum. Við þennan brunninn
þyrstur dvel ég, s-egir skáldið við
guð sinn. Á s-ama hátt segi ég
við þig: Við þennan brunninn
skaltu dvelja þyrst. Og geymdu
það bezt, s-em er handan við all-
an mannlegan trúnað, það, s-em
in-st liggur og dýpst í s-amlífi
ykkar. Því þú þarft á því öllu
að halda, af því að á þín-ar herðl-
ar er nú lögð bæði móðurum-
hyggjan og föðurfor-sjónin. Þ-eg-
ar. börnin þin stálpast þurfa
þau að halda á kjarki og hvatn-
ingu föðurin-s, þó nú reyni m-est á
umhyggju móöurinnar. Með því
að vaka yfir og varðveita þenna
fjársjóð hugans, ber þú af börn,-
unum þínum þunga fööurmiss-
iisins. Þú ein gcyinir í sái þinni
svo mikið af persónul-eik Guð-
mundar, að þú getur skilað hon-
(um: í hendur barnainna, fægðum í
fer héðan fimtudaginh 27*
p. m. austur um land.
Vörusendingar óskast tii-
kyntar og afhentar á rnorg-
un og miðvikudaginn.
stórum sorgum. Það er mikið
hlutverk.
Ykkur aðstandendum Guðtm. og
öðrum vinum kann að þykja það
kynlegt, ef ég reyndi ekki að
bregða á loft blysi þeirrar huggr
uuar, sem trúin veitir, þegar svo
stendur á sem hér. Én bæði er
það, að í þeim efnum megna
mannleg orð Íítilis, og hitt, að
mín augu sjá svo skamt inn á
landið, sem er handan við gröf-
ina. Ég sé þar ekki lengra en
þið sjálf. Þ-ess vegna v-erður boð-
skapur minn til ykkar á þessari
stunóu ekki annað en inrileg sam-
úð frá þeim ótal mörgu, sem eiga
sínar andlegu rætur í djúpi
mannlegra þjáninga, sem bera