Alþýðublaðið - 26.10.1932, Side 3

&LBTOUHEAÐIÐ
3
bætt lífskjör í greipar yfirstéttar.
Þess' vegna\ væri líka staða sendi-
sveinanna við hlið verkamann-
anna. Ég sagði þeim frá því, að
samkvæmt skipulaginu í þjóðfé-
iaginu ættu þeir ekki annars úr-
kosta en að verða verkamenn,
og að þeir ættu því nú þegar að
standa við hlið þeirra, enda væru
feðúr þeirra verkamienn. Ég spurði
þá: „Hver á hann Jón? Hver á hann
Gvend ? Hver á haxm Kalla? Eru
pabbar þeirra ekki verkamenn ?
Hafið þið nokkurn tíma rekið ykk-
ur á, að strákar Thorsaranna eða
burgeisanna í bænum hafi verið
sendisveinar í búð? Hafið þiö
nokkurn tíma rekið ykkur á, að
dætur Thorsaranna, Jóns Ólafs-
sonar eða annara burgeisa í bæn,-
nm hafi verið vinnukonur þar
sem þið hafið komið með send-
ingar? Hafið þið nokkurn tíma
vitað, að konur burgeisanna í
bænum væru í fiski ? Nei. Það
eruð þið, synir verkamannanna og
sjómannanna, sem eruð sendi-
sveinar, það eru systur ykkar,
sem eru í vist, og mæður ykkar,
sem eru í fiski á siumrum. Þesis
vegna eigið þið að fylgja sam-
tökum foreldra ykkar, en hvorki
íhaidinu né þeim mönnum, sem
vilja sprengja s;amtökin.“
Verklýð'sblaðið hefir sagt, að
ég hafi komið þarna til að styðja
Gisla og íhaldið, en alt, sem ég
sagði, var á þá leið að benda
sendisveinum á, að þeir ættu að
fylgja verklýðssamtökunum. Að
þessu eru þeir allir vitni, sem
voru á fundinum, og verður þvi
lygi .Verklýðsbiaösins hlægileg í
eyrum sendisveinanna.
Og þetta vil ég segja að lok-
um:
Þar sem Alþýðuflokksmaður
talar á hann alt af þrjá andstæð-
inga: íhaldsmenn, kommúnista og
fxamsóknarmenn. Andstæðinga á
maður hægt með að taka tillit til
og bera virðingu fyrir, en enga á
maöur jafn-erfitt með að skoða
sem heiðarlega andstæðinga eins
og kommúnista, því að öll þeirra
barátta er bygð upp af lygi og
rögi, sem úrkynjaðir andlegir
skipbrotsmenn eins og Stefán
Pétursson og Brynjólfur Bjarna-
son fylla með atvinnulausan og
örvinlaöan æskulýð.
Erlendur ViLhjálm&s.on.
Hungurganga
i BretlandL
Lundúnum, 26. október. U. P.
PB. Hópar atvinnuleysingja eru
nú á leið til Lundúna úr öUlum
héruðum landsins, en þar safn-
ast „hungurgöngu“-menmrnir
saman til þesis að bera frnrn kröf-
ur sínar. Lögreglan hefir aðyarað
atvinnuleysingjana um það, að
verði gerðar nokkrar tilraunir til
þess að rjúfa friðinn og stofna
til óspekta, muni lögreglian grípa
til sinna ráða tafarlaust. Búist er
Ljósmagn og
rétt ending
ákveða gæði glólampa. Lampar án merkis
eða með óþektu merki eru oftast einungis
ódýrir í innkaupi. I notkun er sá lampi ódýr-
astur, sem gefur mesta birtu í hlutfalli við
straumeyðslu. Ef þér viljið kaupa góðan lampa,
þá kaupið „Osram". Hann er ekki ódýrastur
i innkaupi, en hann er ódýr í notkun.
„Osram“'iampar fást af
öllum gerðum og staerðnm.
Guðmundiir Skarphéðinsson.
Hinsta kveðja
frá stéttarfélögum.
Af bárufalli barst oss sorgin höró,
við birtu sólar fengum það til kynna:
þig helveg fárinn;, harmur gisti jörð, —
í hjörtum allra stéttarbræðra þinna.
Og það varð hljótt urn félagsstjórn og starf, — •
við fall þitt, bróðir,. eygðum glegst þess merki,
að vizku og snilli áttir þú í arf
og ávöxturinn sést í þínu verki.
! gullsius auð sem barn ei boiinn varst, —
þú bygðir kot við Norðurlandsins strendur.
En til þín einnig suðrænn söngur barst
um sigur þess, er jöfnuður er nefndur.
Og þessi söngur átti, máttugt mál, —
var merki þess, er réftlætinu varðaT.
Og þessi andi greip um glögga sál
á göllum okkar köldu fósturjarðar.
Með kjank í skapi sigldir suður höf
er sálin þráði mentun, — Ijóssins vörðu.
Og þú fanst menming, — menning er sú gjöf,
sem mannsins sál er dýrust hér á jörðu.
Þar beigðir þú af brunni orku manhs,
er breyta vil'di gerðum ttðar sinnar; —
og með, það nesti náðir þú til lands
á norðurstrendur fósturjarðar þinnar.
Þar vanst þú starfið sýnt við saninleiks gögn,
í sókn og djörfung fyrjr lægri sféttum. —
Þín minning veriður engin algeng sögn, —
sem ætíð barðist fyiii málstað réttum.
Af bárufalli barst oss sorgin hörð,
en birtu slær af hreir.ni minning þinni.
Er góðir faiia, vandfylt verða skörð, —
það verður einnig nú í þetta sinni.
Þín minning lifir hrein um hundruð ár, —
í hjörtum okkar fær þitt merki að skína.
Við fall þitt, bróðir, fengum rnikið sár,
en félagslíf vort bergir minning þína.
Við sendum þakkir út til ókends lands
fyrir unnið starf, og sjá, það til þín kemur,
til foringja og dáðadrengsins þanns,
er dug og vilja sýndi öðrum fremur.
Vilhjálnwr frú Skáholtt.
eðja fiski, en þeir eru líka mairgir,
smjöri líka ágætar einstö
við, að göngmnennirnir komi til
Lundúna í dag síðdegis eða
snenima á morgun. Atvinnuieys-
ingjar á ýmsum stöðum hafa hitt
kröfugöngumenn á tilteknúm
stöðum og slegist í hópinn. —
Fulltrúaþing verkalýðsfélaganna
kveður verkalýðsfélögin engin af-
skifti hafa af „hungurgöngunnii“,
sem sé eitt af fyrirtækjum kom-
múnista.
Hversu mikið
má auka garðrækt og neyzla
garðávaxta i landinn?
Það er spurning, sem töluverð-
ar rannsóknir og yfirlegu þarf við
til að geta svarað nokkurn veginn
nákvæmt. Það verður eklti borið
við í smágrein þessari. Aftur á
móti má gera sér málefnið tölu-
vert ljóst með fáum einföldum
athugunum, og við það er ekki
lítið unnið. Því málið er öilium
þorra manna meira og minnia ó-
ljóst. Og þaö er of mikilsvert
þjóðmál til þess, að slíkt megi
viðgangast.
Athugum t. d. hvað það er, sem
alþýða manna neytir sem morg-
unhressingar eða morgunverðar.
Fjöldi manna drekkur kaffi með
töluverðum sykri og kannske
rjóma eða mjólk (sem er tormelt
mjög með kaffi) og töluverðu eða
jafnvel miklu brauði (og kannske
smjörlíki). Mest af þessu er erlend
búðaxvara, að mestu sneydd holl-
ustuefnum. Eðá menn borða
hafragraut með mjólk (eða án
hennar) og kannske með sykri.
Mikið af þessu er líka erlend búð-
arvara, nokkru heilnæmari flest-
um en hin fyr talda. — í stað
hvors þessa, sem er, má hafa
alinnlenda morgunhressingu, sem
flest heimili gætu meira að segja
framleitt handa sér sjálf að
nokkru eða öllu iieyti — og haft
ánægju af í ofanálag. Sú morgun-
hressing myndi bera langt af
hafragraut að smekk líklega
flestra og meira að segja bera
til muna af honum að hollustu.
Réttur þessi er spmafmjólk. Þeir,
sem ekki vinna erfiðásvinnu, þurfa
ekki annað á morgnana. Exlfiðis-
menn þurfa lítið eða ekki annað.
Þá er spurningin hvort garðáí
vextir geti náð meira rúmi í há-
degismat en nú tiðkast Kartöfl-
íW horðia margir nógar með kjöti j
sem myndu hafa meiri ániægju
og nytsemd af hádegismatnum, ef
þeií ykju kartöfluskamtinn, en
minkuðtu kjöt- eða fisk-skaanitiun.
Kjöt og físk á helzt að borða
sem nokkurs konar smiekkbæti, þó
áð matartegundir þessar hafi
visisiulega hlutverk að vinna í
næringu flestra hérlendra maniia.
En svo eru kartöflur einar með
um. En þó eru rófur einar með
smjöri enn þá betii Þá á að
sjóða þær út af fyrjr sig í svo
litlu vatni, að hér um bil sé
gufað upp, þegar suðunni er lok-
ið. Er þá vökvinn dísætur og á
að hella út á rófurnar. Þær eru
iika dísætar. Með þessari aðferð
halda þær sínu upprunalega
bragði, sem flestir fara á mis