Morgunblaðið - 22.03.1990, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ F1MMTUJ)AGUK 22. MARZ 4990
89
Helga Lovísa
Kemp — Minning
Enginn veit hvað skammt er
milli gleði og harms nema sá sem
reynt hefur. Hvern gat grunað að
sú sem kvödd var að kvöldi dags
alheil og með gleðimál_ á vörum
hvíldi örend þegar nýr dagur rann.
Samt er þetta veruleikinn sjálfur í
öllu sínu miskunnarleysi. Staðreynd
sem vinir og hinir nánustu verða
að lúta, örlagadómur sem enginn
fær haggað. Svo undrafljótt skipað-
ist veður í lofti að við sem héldum
í átt mót sumri og sól urðum að
snúa aftur með sorg í hjarta og
full af söknuði. Lovísa var mikill
vinur vina sinna, aldrei reyndist hún
mér betur en þegar ég þurfti mest
á hjálp að halda og aldrei kom bet-
ur í ljós hvern mann hún hafði að
geyma en þegar þörfin var mest
fyrir góðsemi hennar og mann-
gæsku. Hún var ekki einungis
skemmtileg og glæsileg. Sú gull-
trygging mannkosta og mannlegrar
u hlýju sem að baki bjó var samt
miklu meira virði. Við fráfall henn-
ar verður þeim sem þekktu hana
best líkt innanbijóst og skáldinu
sem kvað:
Eftir ein á strönd við stöndum,
störum eftir dökkum nökkva,
sem að burtu lífs frá löndum
lætur út á hafið dökkva.
Eftir lifir minningin um kæra
vinkonu sem hvarf svo skyndilega
og óvænt. Hennar verður saknað
sárt og lengi, en jafnframt ber okk-
ur sem eftir lifum að þakka fyrir
þá gleði og gæfu sem því var sam-
fara að hafa þekkt hana og notið
návistar og alls þess góða sem hún
gaf okkur.
Drífa Garðarsdóttir
Með hryggð í huga skrifa ég
þessi kveðjuorð um kæra vinkonu
mína.
Andlát hennar bar brátt að, þar
sem þau hjónin voru á ferðalagi
erlendis. Glöð og hress að vanda
kvaddi hún ntig tveim dögum fyrir
brottför, kom því þessi harmafregn
okkur á óvart, þar sem við vinir
hennar vissum ekki annað en hún
væri heil heilsu. En dauðinn gerir
ekki alltaf boð á undan sér, þess
urðum við óþyrmilega vör nú.
Við Lúlla kynntumst ungar að
árum — glæsileg ung stúlka sem
tekið var eftir hvar sem hún fór.
Vinátta okkar hefur staðið í um
40 ára skeið, þrátt fyrir búsetu er-
lendis um árabil hélst tryggð henn-
ar. Gott er að minnast ótal margra
samverustunda, sem aldrei bar
skugga á.
Lúlla var gæfumanneskja í
einkalífi sínu, hún átti góðan mann
Hrafnkel Helgason, yfirlækni á
Vífilsstöðum. Þar hefur rausnarlegt
heimili þeirra staðið um árabil.
Lúlla átti stóra ijölskyldu, sem
var henni mjög kær, gerði hún sitt
til að halda við fjölskyldutengslum,
og naut þess að taka á móti og
veita af rausn.
Dugnaði hennar og hjálpsemi var
viðbrugðið.
Lúlla og Hrafnkell eignuðust þrjú
mannvænleg börn. Þau eru Helgi
skipstjóri, kona hans er Anna
Kristín Gunnlaugsdóttir, börn
þeirra eru 3; Stella Stefanía hjúkr-
unarfræðingur, maki Einar Sigur-
geirsson skipstjóri, börn þeirra eru
fjögur;. Hrefna Lovísa, maður
hennar er Gunnar Karl Guðmunds-
son, barn þeirra — óskírð stúlka.
Barnabörnin voru Lovísu sér-
stakur gleðigjafi og naut hún þess
að hafa þau hjá sér og gæta þeirra
hvenær sem þörf og tækifæri gafst.
Litla óskírða dóttir Hrefnú
Lovísu fer á mis við að kynnast ást
og umhyggju ömmu sinnar.
Að leiðarlokum minnumst við,
systur minar, Dóra og Hædy, Lúllu
og söknum vinar í stað, þökkum
fyrir góðar stundir saman á lífsleið-
inni.
Ykkur ástvinum hennar sendum
við innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hennar.
Halla Bergþórsdóttir
Síst hvarflaði það að okkur, þeg-
ar við kvöddum gestgjafa okkar,
þau Helgu Lovísu Kemp og Hrafn-
kel Helgason yfirlækni, í lok góðrar
veislu á Vífilsstöðum nokkrum dög-
um fyrir Spánarferð þeirra hjóna,
að þetta væri síðasta skiptið sem
við nytum samvista við Helgu
Lovísu. Sú er þó raunin — Helga
Lovísa andaðist suður á Spáni hinn
8. marz sl. Ótímabært fráfall góðs
vinar, sem ekki var vitað að kenndi
sér nokkurs meins, kemur mikið og
illa á óvart og skilur eftir sársauka.
Helga Lovísa, vinkona okkar, var
glæsileg kona, greind og skemmti-
leg. Hún var ein af níu börnum
Elísabetar Stefánsdóttur og
Lúðvíks Kemp vegavinnuverk-
stjóra, sem kennd voru við Illuga-
staði í Skefilsstaðahreppi í Skaga-
firði. Þar fæddist Helga Lovísa.
Hún var mikil Skagfirðingur og
taldi, eins og margir aðrir, það hér-
að hið fegursta og sagnaríkasta á
landinu.
Við ætlum ekki að rekja æviferil
Helgu Lovísu í þessum orðum, að-
eins að bregða upp nokkrum minn-
ingabrotum og segja frá kynnum
okkar af henni.
Við höfum átt því láni að fagna
Guðjón Árnason
vélstjóri - Minning
Fæddur 22. febrúar 1909
Dainn 13. marz 1990
Þriðjudaginn 13. marz bárust
okkur þær sorgarfréttir að afi okk-
ar, Guðjón Árnason vélstjóri, hefði
dáið þá um kvöldið, 81 árs að aldri.
Sú fregn kom eins og reiðarslag,
því þrátt fyrir að hann hefði átt við
veikindi að stríða var hann farinn
að hressast á ný þegar kallið kom.
Afi var alla tíð hvers manns hug-
ljúfi, hress og kátur og fórum við
bræðurnir ekki varhluta af því. Með
þessum fáu línum viljum við þakka
honum fyrir samverustundirnar
sem voru margar og ánægjulegar.
Minninguna um hann munum við
ávallt geyma í hjörtum okkar og
vitum að vel verður tekið á móti
honum á nýjum samastað.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Megi Guð geyma minninguna um
afa.
Guðjón, Magnús og
Jónas Árnasynir.
að vera í hópi vina Helgu Lovísu
og Hrafnkels og eigum margar
bjartar minningar um gleðilegar
samverustundir með þeim. Árlega
höfum við verið boðin í mikla gæsa-
veislu á Vífilsstöðum og var til-
hlökkunin ætíð jafnmikil. Hús-
bóndinn skaut gæsir á haustin,
húsfreyjan gerði að þeim, safnaði
þeim í frystikistuna og átti föng i
nokkrar veislur á ári. Sátu að jafn-
aði 12 til 20 manns þessar veislur,
setið var til borðs og nutu gestir í
ríkum mæli frábærs matar, gest-
risni, hlýju og rausnar húsráðenda.
Við höfum ferðast saman m.a.
til Austurlanda fjær í hópi vina og
skólafélaga. Hæst ber þó í minning-
unni hópferð í Skagafjörðinn, þegar
Helga Lovísa bauð okkur í sextugs-
afmæli sitt 17. júní 1985. Við mátt-
um enga afmælisgjöf færa henni,
gjöfin átti að vera sú að taka þátt
í ferðalagi til Skagafjarðar, á æsku-
stöðvar hennar og meðal annars
að fara út í Drangey. Helga Lovísa
kvaðst þess fullviss að forsjónin
myndi sjá okkur fyrir góðu veðri
og það gekk svo sannarlega eftir.
Leigð var rúta með bílstjóra, og í
för voru — auk Helgu Lovísu og
Hrafnkels — börn þeirra, tengda-
börn, barnabörn, skyldfólk og góðir
vinir. Haldið var norður og gist
þijár nætur í Varmahlíð en farið á
daginn inn í Skagafjarðardali og
um allt úthéraðið. Minnisstætt er
til dæmis, að í námunda við Örlygs-
staði lýsti Hrafnkell Örlygsstaða-
bardaga með slíkum ágætum að
áheyrendum fannst næstum sem
þeir hefðu sjálfir orðið vitni að at-
burðunum. Ferðin var eitt samfellt
ævintýri og skartaði Skagafjörður
sínu fegursta, afmælisbarninu og
gestum hennar til heiðurs.
í þessari ferð sátum við veislu á
heimili bróður og mágkonu Helgu
Lovísu á Sauðárkróki. Höfðu þá
fleiri bæst í hópinn, því að nokkuð
af skyld- og venslafólki býr fyrir
norðan. Leigðum við Hótel Mælifell
til kvöldfagnaðar, þar sem mikið
var sungið að skagfirskum sið og
ræður fluttar. Við klifum Drangey
á fögrum degi. Þar las Hrafnkell
Illugadrápu en Ragna, systir Helgu
Lovísu, flutti drápu eftir föður
þeirra systra um sigmann í Drang-
ey. Einnig var Grettisbæli skoðað.
Utsýni frá Drangey verður vart
með orðum lýst, spegilsléttur haf-
flöturinn og tign og fegurð Skaga-
fjarðarfjalla er okkur ógleymanleg.
Síðar um daginn voru Illugastaðir
heimsóttir og bál kynt og kjöt glóð-
að í Sævarlandsvík. Rétt fyrir fram-
an okkur reis Drangey í allri sinni
dýrð úr hafi í mildri kvöidsólinni.
Það var tignarleg sjón og veislu-
gestir voru allir glaðir og kátir,
ekki síst afmælisbarnið sem ljómaði
af góðvild og glettni. Til að full-
komna dýrðina sáum við miðnætur-
sólina speglast í haffletinum, þegar
við ókum heim að Varmahlíð um
nóttina.
Ótal fleiri minningar eigum við
frá samfundum, t.d. frá afmælis-
mótum stúdenta frá M.A. 1947,
þorrablótum og gönguferðum og
mörgu öðru. Við söknum Helgu
Lovísu mjög mikið og hugur okkar
er fullur þakklætis til hennar og
Hrafnkels.
Við samrhyggjumst vini okkar,
Hrafnkeli. Hann, börn þeirra,
tengdabörn og barnabörn, sem og
aðrir ættingjar Helgu Lovísu hafa
misst mikið við óvænt fráfall henn-
ar. Minningin um hana er björt.
Hún var sannarlega góð kona,
hreinlynd, kát og hispurslaus. Við
biðjum góðan Guð að vaka yfir ást-
vinum hennar.
Hólmfríður og Jón
Kveðja frá starfsfólki Vífil-
staðaspítala
Á Vífilsstöðum er ein elsta
byggða jörð á íslandi. Þar settist
að Vífíll, leysingi Ingólfs Arnarson-
ar, sá er fann öndvegissúlur hans
reknar í Reykjavík. Án efa hefur
alltaf verið myndar'egt bú á Vífils-
stöðum og það hefur sjálfsagt verið
fyrir landkosti jarðarinnar og hæfi-
legt nábýli við höfuðstað þjóðarinn-
ar, að þar var reistur berklaspítali
sem tekinn var í notkun 1. septem-
ber 1910. Á þeim tíma var spítala-
húsið á Vífilsstöðum stærsta bygg-
ing landsins og veitti ekki af, því
berklaveikin var þá einn mesti ógn-
valdur þjóðarinnar. Fyrr en varði
varð þetta stóra hús orðið yfírfullt
af sjúklingum. Samhliða spítala-
rekstrinum var rekið bú á Vífils-
stöðum, og smám saman risu upp
starfsmannahús í nágrenni spítal-
ans og er yfirlæknishúsið í sömu
húsaröð og spítalinn, myndarlegast
þessara bygginga.
Þeir, sem enn þá muna þá tíma
meðan berklaveikin fyllti herbergi
og ganga spítalans- af sjúklingum,
geta borið vitni um þann heimilis-
lega anda, sem ríkti á staðnum,’
þrátt fyrir ógnvekjandi aðstæður
margra þeirra, sem þar dvöldust.
Á þeim áttatíu árum, sem liðin
eru frá því að Vífilsstaðaspítali var
reistur, hefur margt breyst í þjóð-
félaginu. Ein mikilvægasta breyt-
ingin í heilbrigðismálum er sigurinn
sem vannst á berklaveikinni á sjötta
áratug aldarinnar. Innan veggja
breyttu Vífilsstaðir óhjákvæmilega
um hlutverk, þótt svipmót staðarins
héldist hið sama og áður.
Sennilega hafa fáir læknar á Is-
landi verið jafn ástsælir af sjúkling-
um og öllum almenningi og Helgi
Ingvarsson, yfirlæknir á Vífilsstöð-
um. Þegar hann lét af störfum fyr-
ir aldursakir 1968 var komið að því
að marka spítalanum nýtt verksvið.
Það var því vandasamt hlutverk
sem beið þeirra, sem fluttust í yfír-
læknisbústaðinn á eftir honum, að
setjast í sæti jafn vinsælla hjóna
og Helga Ingvarssonar og frú Guð-
rúnar Lárusdóttur, og þurfa að leiða
þær breytingar sem óhjákvæmilega
voru á staðnum. Þetta varð hlut-
verk frænda Helga, Hrafnkels
Helgasonar, og konu hans, Lovísu
Kemp.
Lovísa ólst upp á barnmörgu
sveitaheimili. Faðir hennar, bóndi,
vegaverkstjóri og orðlagður hag-
yrðingur, var mikið að heiman
vinnu sinnar vegna. Hún þurfti í
æsku að taka þátt í harðri og erf-
iðri lífsbaráttu. Það gefur kjark og
staðfestu, sem voru ríkir eiginleikar
í fari hennar. Æskuheimilið hefur,
eins og algengt var um góð sveita-
heimili, bætt upp með andlegum
auði það sem á skorti í veraldlegum
gæðum. Á Vífilsstöðum var Lovísa
myndarleg húsmóðir staðarins og
rausnarlegur gestgjafi. Þau tuttugu
og tvö ár, sem liðin eru frá því að
Hrafnkell og Lovísa settust þar í
húsbændasæti, hefur spítalinn þró-
ast í takt við tímann, en staðurinn
haldið persónulegu svipmóti, líkt og
stórt sveitaheimili, þar sem hús-
móðirin fylgt vökulum augum með
sínu fólki.
En skyndilega er hún horfin og
kemur ekki aftur. Við starfsfólkið
erum harmi slegin yfir óvæntum
dauða hennar. Vífilsstaðir hafa
misst drætti úr ásjónu sinni. En
þeim sem mest hafa misst, Hrafn-
katli, börnum, tengdabörnum,
barnabörnum og öðrum skyldmenn-
um færum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
t
BJARNVEIG SIGBJÖRNSDÓTTIR,
Torfufelli 21,
lést aðfaranótt 19. mars. Jarðarförin auglýst síðar.
Aðstandendur.
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
KAREN GESTSSON,
Reynivöllum 10,
Selfossi,
andaðist árla morguns 21. mars í sjúkrahúsi Suðurlands.
Hjalti Gestsson,
Margrét Hjaltadóttir, Kristján Guðmundsson,
Ólafur Hjaltason, Steinunn Ingvarsdóttir,
Unnur Hjaltadóttir, Friðrik Páll Jónsson,
Gestur Hjaltason, Sólveig Ragnheiður Kristinsd.
og barnabörnin.
t
Maðurinn minn og faðir okkar,
JÓN SIGURÐSSON,
bifreiðastjóri,
Mávahlið 2,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju föstudaginn 23. mars kl.
13.30.
Lilja María Petersen,
Birna Jónsdóttir, Sigurður Jónsson,
Guðný Jónsdóttir, Hans Pétur Jónsson,
Guðrún Margrét Jónsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LILJA GUÐRÚN GUÐJÓNSDÓTTIR
kaupmaður,
Kriunesi 5,
Garðabæ,
verður jarðsungin föstudaginn 23. mars kl. 13.30 frá Bústaða-
kirkju.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
Jón Sigurðsson, Svanlaug Bjarnadóttir,
Eydís Guðrún Sigurðardóttir,Páll Rúnar Ingólfsson,
Lilja Rós Sigurðardóttir, Óli Guðjón Ólafsson,
Þórir Sigurðsson
og barnabörn.
i