Alþýðublaðið - 03.11.1932, Blaðsíða 3

ALPVÐUBLAÐIÐ
3
aðl því sltuli iara. Bœjanmkstur,
iogiam breytir útgerðinni þannig,
að aðaláherzlan ér lögð á, að
hann veiti öllumi, sem að þeim
rekstri vinna, bæði á sjó og landi,
liFvænlega atvinim, í stað þess
að í einkarekstri er fyrsit og
fremst hugsað um gróða eigend-
anna og alt miðað við hann. —
Að lokum: Ætla íhaldsmennáim-
tir í bæjarstjórninni að standa vdð
vilorð sín 1. sept. — og fjölga
í atvinnubótavimnunni í samræmi
við þá samþykt —, þótt þeir hafi
nú svildst um þáð í fullan mán-
xið, eða ætla þeir að sviikjast um
það að fullu og öllu?
Verðar bæiarsimiim tii afnota
fplr almennitto?
Óðum nálgast sá dagur, er nýja
simaistöðin mun taka til staTÍa.
Enda heyri ég því oft hneyft meði-
á'l xnanna, hvernig starfrækslu
henniar muni verða háttað. Sér-
staklega beinist hugsun manna að
þvi|, hvernig væntanleg gjaldskrá
muni líta út. Eru þeir margir,
sem ekki munu ákveða hvort þeir
tóka síma fyrr en þeim er full-
ljóst hvemig afnotagjaldinu verðr
ur háttað1. Langar mig því að
biðjja Alþýðublaðið fyrir eftrrfar-
andi fyrirspurndr, sem fjöída-
mai]gÍT bíða eftir svari við:
1. Er gjaldskráin ekki enn þá
•fullsamin og ákveðin ? Ef svo er
ekki, hvenær mun þaö þá venða?
2. Hváð hefir Félag talsímanot-
enda hér í Reykjavík gert í þessu
máli?
3. Og hvernig svör hefir það
fengið við málaleitunum sínum?
Mér virðist ekki úr vegi að
nokkur skriðúr komist á þetta
mál, og aimenniingur fái að vita
hvað gerist, áður en stöðin tek-
ur til istarfa. Ég býst við, áð flest-
ir séu þeirrar skoðunar, að sím-
inn eigi að vera opinn sem flest-
um; annars virðást haim ekki ná
tilgangi sínum. Þegar heilar sveit-
ir koma sér upp siimakerfi, þar
sean sílmi er settur á hvern bæ, þá
ættu kaúpstaðirnir ekki að veiða
eftirbátár.
Það. er öllúm Ijóst, hvilík þæg-
indx það eru, að hafa síma á
hetmili síjnu, og það ætti að vera
áhugamál állra aðilja, að sem
flest beimiii nytu þeirra þæginda.
Bæjarsímanum sem stofnun
múndi lí'ka verða beinn fjárhags-
legur gróði að því áð hafa áf-
notagjöldin svo lág', að sem ailra.
flestum yrði kleift að háfa súna
á heimili sínu.
Eijtn, æm oantar sípm.
Útv£trpib í dag: Kl. 16: Ve&ur-
fregnir. Kl. 19,05: Söngvél. Kl.
19,30: Veðurfregnir. Kl. 20: FréttT
ir. Kl. 20,30: Erindi: íslendingar
á 16. öld ,(dr. Guðm. Finnboga-
son). Kl. 21: Tónleikar (Útvarps-
ferBpilið). — Söngvél.
Bazar V. K. F. Fram~
sóknar.
Verkákvennafélagið Fmimsókn
hefir ákveðið að halda bazar eins
og áð undanförnu, seint I þessum
mánuðíi, til ágóða fyrir hjálpar-
sjóð sinn.
Margar konur hafa að uúdan-
förnu fengið stynk úr sjóðnum, en
þó hvergi nærri eins margar og
hjálpar hafa þurft, og ékltí hefir
heldur verið' hægt að veita nema
smáár upphæðiir vegna þess, hváð
sjóðurinn hefir verið lítill.
En hjálparþörfin verður æ
meiri, eftir því sem atvinnuleysið
og bágindin, sem því fylgjd, auk-
ast, og því er meiri nauðsyn að
vera vel samtaka um að sityrkja
bazarinn vel áð þessU sinni, held-
ur en niokJtru sinni á'ður. Og því
leyfir bazamefndin sér að skora
fyrst og fremst á allar félagskon-
ur og svo á aðra þá, sem styrkja
vilja gott bg göfugt málefni, að
bregðast nú vel við og leggja
eitthvað af mörkum til þess að
bazarjnn' geti orðíð stærri og gef-
ið hjálparsjóðnum meiri tekjur en
ájður hefir verið,
Það er oft talað um það — og
með réttu — hvað vel konium
falli að vinna að líknarverkum,
en ástæður margra verkakvenna
eru þannig, að þær geta ekki
unnið að slíku eins óg hugur
þeima stendur til. En hér er tæki-
færi fyrir þær; því þótt framlögin
frá hverjum einstökum verði smá,
þá-,;safniast, þegar samian kemur“.
Félagskonur! Þið, sem erúð
hedlar heilsu og hafíð óskert
istarfsþrek, Minnist félagssystra
ykkar, sem ef til vill hafa mist
hvort tveggja. Minnist þess, að
hver eyrir, sem bazarinn gefur í
ágóða, fer til þess að styrkja
þær. Hver lítill hlutur, sem gefinn
er á bazarinn, verður kor.n, sem
fyllir þann mælir, sem varið
verður til að styrkja, og gleðja
þá, sem við veikindi og erfiðleika
edga að stríða.
Þeir hlutir, sem sérstaklega eru
kærkomnir, eru alls konar barna-
föt og ýmis konar kvenfatnaðúr,
enn íremár sokkar og vetlingar
o. þ. h.
Þessar konur veita munum mót-
töku:
Guðbjörg Brynjólfsdóttir, Loka-
stíg 8, Katrín Pálsdóttir, Freyju-
götu 25 A. Hóimfríiðúr Bjöms-
dóttir, Njarðargötu 61, Guðfinna
Guðmundsdóttix, Urðarstíg 7,
Gúðrún rngvarsdóttir, Viiastíg 11,
Jöna Guðjónsdóttir, LaUgavcgi
74, Petrína Jakobsson, Grettisgötu
6, Helga Steingrímsdóttir, Njáis-
götu 4, Kristín Guðfinnsdóttir,
Framnesvegi 4.
Veðrld. Útlit hér um slóðir:
Hæg noröaustanátt. Bjartviöri.
Svíjrr hafa fra'mtengt ákvæð-
in um frestun á gullintnlausn seðla
til 1. xnarz n. k. (UP.-FB.)
Hér með tilkynnist til allra minna mörgu viðskiftamanná, að ég
er nú hættur að vinna við Aðalstöðina. Mun ég nú framvegis halda
uppi ferðum til Eyrarhakka og Stokkseyrar. Afgreiðsla mín
verður fyrst um sinn á Bifreiðastöð Kristins. Sími 847. (Við verzl. Jes
Zimsen).
Vona ég, að minir mörgu viðskiftamenn Ieiti þangað með pant-
anir sinar eoa fyrirspurnir.
Virðingarfyllst.
Páll Guðlánsson
bifreiðastjóri.
Atvinna óg kanpg jald.
VII.
Ég minnist þess, að í haust las
ég grein í „Mgbl.“ eftir Pál nokk-
urn Ólafsson, sem eitt sinn var
finamkvæmdanstjóri fyrir H.f. Kára
i Viðey og síðar fyrir hlutafé-
lögunum Fylki, Ármaúini og Bel-
gaum,
I grein þessari ræðir Páll að-
allega um það hönmmgarástand,
sem útgerðarmenn eru búnir að
koma útgerðinni í. Hann er að
tala um' í grein sinni, að nú verði
allir liðir kostnaðar að lækka tál
muna, ef útgerð eigi að vera hægt
að reka hér. Kaupgjald verði að
lækka, tollar og hafnargjöld o.
fl1. Með öðru móti sé eigi hugs-
anlegt að hægt verði að gera út
togara hér. Ég fyrir mitt teyti
er alveg viiss um, að alJar þessa'r
eftirgjafir, sem P. Ö. er að tala
um, kæmti fyrirtækjunum áð engu
haldi, já, þótt sjómenjnimir og
verlíamennirnir, sem áð fram-
teiðslunni vinna, ynnu kauplauist,
þótt hafnrgjöldin hyrfu með öllu
og tollarnir líka, ef maður einis
og P. ó. ætti að stjórna fyrir-
tækjunum. Hvernig var viðskiln-
áðúr hans við Kárafélagið þegar
hann hrökliáðist þaðan? Hvennig
skildi hann við línubátana „Ár-
mann“ og „Bjarka“ og hvernig
var stjórn hans á„Belgaum“? Af
hverju hröklaðist hann frá stjóm
þess fyrirtækis? Varla hefir það
verið af of göðri stjórn, eða að
hann hugsaði um of um hags-
muni félagsins. .Þaði er áneiðan-
legt, að rnesti gróðinn, sem út-
gerðin yrði fyrir, væri sá, að
tesna að fulliu og öllu við Irnenn
eins og Pál ólafsson, því þá væri
þó von um að útgerðin kæmist
úr því öngþveiti, sem hún nú er
i, Það kemur úr hörðustu átt,
þ-egar menn, s,em berir eru að
því að vera manna frekastir á
fé þeirra fyrirtækja, er þeir vinna
við, fara að skriía, ræða og jafn-
vel hemta kauplækkun hjá verka-
mönnum, sem lifa við svo bág
kjör, að meiri hluti þeirra svelt-
ur meira eða minna. Slíldr menn
ættu áð sjá sóroa sinn, þ. e. a.
s. ef þeir þá eiga slíka tilfinningu
til, og hafa vit á að þegja.
VIII.
Verkamenn og konur! Tog-
streitan um kaup ykkar og kjör
I
Munið
auglýsingaútsöluna
á íslenzkum plötum.
40% afsláttur. Notið
tækifærið. Það kem-
ur ekki aftur.
ATLABÚÐ.
Sími 15. Laugavegi 38.
I
er byrjuð en eigi enduð. Þið ér-
uð orðin svo vön þvf að á kaup
ykkar sé ráðist. Það er venja
atvinnurekenda að ráðast á laUná-
kjör ykkar áu þess að lineyfa við
hálaunamöninuuum. Ríkisstjórniú
hefir gefið fordæmið og lækkað
á láglaunastéttunum, er hjá ríkinu
vinna, en eigi hreyft við' háiauina-
stéttúnum. Standið nú fast saman
um áð verja rétt ykkar. Revmim
nú öll áð koma því til leiðar, áð
sparnð verði þar, sem á einhverju
er hægt að spara. Launin verði
lækkuð þar, sem af einhverju er
a‘ð taka. Það er mælt, að forstjór-
ar Kveldúlfs hafi 30 þúsund kr.
laun á ári. Ætli þeir gætu ekki
komist af með tíu eins og eiitt
ár eða svo. Við það sparaði
Kveldúlfur 100 þúsund krónur.
Það eru meira en árslaun 40
verkamanna eins og þau eru nú.
Skipstjórarnir hjá Kveldúlfi gætú
iíka vel komist af með dálítið
lægri laun held.ur en þeir nú hafa;
á þvi myndi spar,ast álitleg
summa. Svona má lengi telja.
Sama mun sagan vera hjá flest-
um útgerðarfyrirtækjum. Og það
eru ótal fleiri liðdr í reksturs-
kostnaði útgeröarinnar, sem hægt.
er að spara allverulega. T. d.
með því að xieikna skipunum aldr-
ei mieixii vömúttekt en hún raun-
vexutega er. Það hefir teikið
gxiunur á, að hitt hafi komið
fyrár; en það er víst alger ó-
þarfakostnaður fyrir útgerðina.
Það er þvi áskorun nu'n til ykkar,
sjómenn, verkamenú og verkakon-
ur: Enga láunalækkun hjá verka-
lýðnum.. Að minsta kosti ékki
fyr en háiaunamenn fyrirta-kjanna
hafa sýnt og saninað, áð þeir
gangi á undan og lækki sín háu
laun verulega og við höfum feng-