Alþýðublaðið - 11.01.1959, Blaðsíða 5

KONRÆD Adenauer, kanzl-
ari Vestur-Þýzkaiands varð
83 ára í síðustu viku, og bend
ir ekkert til þess að hann sé
farinn að tapa áhuga á
stjórnmálaþrasi. En vera má,
að innan skamms verði úr því
skorið, hvort stjórnmála-
stefna hans hefur orðið til
þess að styrkja Þýzkaland eða
ekki, hvort hans verður
minnst se.m mikilmennis eða
falsspámanns.
Utanríkisstefna Adenauers
hefur verið rnjög einföld.
Hann hefur lagt áherzlu á afc
styrkja Þýzkaland hernaðar-
lega og að halda góðri sam-
vinnu við Vesturveldin og At-
lantshafsbandalagið og þann-
ig ryðja brautina fyrir sam-
einingu alls Þýzkalands.
Hanji er þeirrar skoðunar að
aðeins á þann hátt munu
Rússar að lokum fallast á
frjálsar kosnlngar í Austur-
Þýzkalandi og sameiningu
landsins.
En Rússar hafa þvert á móti
hert tökin á Austur-Þýzka-
Jandi síðustu mánuði ársins
3 958, og krefjast nú brott-
flutnings alls erlends herliðs
frá Berlín, enda þótt herlið
bandamanna þar sé aðeins að
nafninu til, og engar raun-
verulegar herstöðvar þar í
borg. Á síðastliðnu ári hættu
Rússar einnig að ræða urn
væntanlega sameiningu
Þýzkalands og virðist einsætt
j fr
Ánœgðir með S
velferðar j
ríkið I
DANSKI þjóðfélagsfræð §
ingurinn B. V. Elberling,
hefur nýlega lokið við
snerkilegar þjóðfélagslegar
athuganir í Slagelse á Sjá-
landi. Voru þær í því fólgn-
ar, að rannsaka hvort borg I
arar velferðarríkisins séu I
yfirleitt ánægðir með til-
veruna. Komst Elberling
að þeirri niðurstöðu, að sú
muni i’aunin í flestum til-
fellum vera.
Elberling hefur, ásamt
aðstoðarmönnum sínum,
lagt fjölmargar spurning-
ar xyrir svo til alla íbúa
borgarinnar átján ára og
eldri, eða um tuttugu þús-
und manns.
Elberling telur athyglis-
verf að yfirgnæfandi meiri
hluti aðspurðra kvaðst
vera ánægður méð kjör sín §
og ekki æskja breytinga á |
högum sínum. En Elberling
telur mögulegt, að þessi á-
nægja með lífið komi í veg
fyrir að fólk reyni að kom-
ast lengra á ýmsum svið-
um en nú er. Fólk velur |
sér lífsstarf og er við það
til æviloka og svo virðist
sem lítill áhugi sé fyrir að
öðlast frekari þekkingu í
sínu fagi. Á slíkt er litið
sem brot á einingunni inn-
an starfshópsins, sá sem
reynir að komast lengra en
samstarfsmennirnir, hefur
það á tilfinningunni, að
hann sé að falla út fyrir 1
samfélagið. Elberling |
hyggst athuga þetta athygl |
isverða atriði nánar í fram
tíðinni. I
Adenauer.
að þeim er lítt áfram um alla
samninga um það efni.
Adenauer og forráðamenn
Vesturveldanna hafa haldið
því fram, að Þýzkaland verði
aðeins sameinað á þann hátt
að haldnar verði kosningar í
öllu landinu og stórveldin
semji frið við ríkisstjórn, sem
mynduð verði eftir slíkar
Til skamms tíma hefur
Vdenauer haft mikið' fvrir að
eyna að halda góðri sambúð
Vakka. En nú er svo komið,
ð (ia Gaulle hefur sannfært
xann um heilindi Frakka í
amvinnu Evrópuþjóða, og
ru það nú einkum Bretar,
°,m Adenauer grunar ura
‘t’’æsku og einkum utanríkis-
’áðherranh Selv/yn Lloyd/. Og
'afnvel Dulles. einkavinur
\denauers, ol’i honum nokkr
’m áhyggjum í fyrrahaust, er
'ajin lét svo um mælt, að
vomið gæti til naála að Vest-
’rveldin semdu beint við
-usturbýzku stjórnina. Rúss-
->r notfæra sér út í yztu æsar
grunsemdir Adenauers. Þeir
láta í það skína að Sovétríkin
og Bandaríkin séu í þann
veginn að semja um heims-
málin bak við önnur ríki. í
Washington aftur á móti segj-
ast Rússar vera til samninga
um Þýzkaland ef Adenauer
verði látinn víkja. Þessi á-
róðursherferð Rússa hefur
þegar haft mikil áhrif. For-
ingjar Jafnaðarmanna á Vest-
urlöndum eru smám saman
að komast á þá skoðun, að
ekki verði samið við Rússa
fyrr en komið verði á ein-
hvers konar vopnlausu belti
í Mið-Evrópu, sameinað
Þýzkaland verði hlutlaust og
óvopnað. Sumir nánustu
stuðningsmenn Adenauers
eru meira að segja komnir á
þesSa skoðun. Þeir telja að
fyrst Rússar vilia ekki fallast
á sameiningu Þýzkalands geti
vel komið til mála að stofnað
verði einhvers konar ríkja-
Framhald á 10. síðu. I
ember að Rússar yrðu að falla
frá úrslitakostum í Berlínar-
deilunni áður en samningar
hæfust um sameiningu Þýzka
lands.
I fyrstu var þessi afstaða
túlkuð sem aðvörun til Rússa
en í raun og veru var um að
ræða áminningu til Vestur-
veldanna.
Adenauer óttast framar öllu
að Vesturveldin séu að láta
ndan Rússuni en slíkt mundi
ýða ósigur hans heima fyrir.
Ráðamenn Sovétrihjanna
telja aftur á móti Þýzkaland
verði aðeins sameinað með
samkomulagi miTi Austur-
og Vestur-þýzku ríkisstjórn-
anna.
Aaenauer er mjög andvíg-
ur öllum slíkum tillögum og
heldur því fram, að Rússar
mu-ni á endanum fallast á sam
einingu Þýzkalands ef ekki
verður látið undan kröfum
þeirra.
Í ljósi hinnar miklu hættu,
sem nú er á að farið verði út
í kja-rnorkustyrjöld út af Ber-
lín, hsfa margir leiðandi
menn í Vesturlöndum álitið,
að stefna Adenauers sé í
hæsta máta hættuleg og ó-
raunhæf. Adenauer er full-
ijóst að hann er að einangr-
ast og því krefst hann þess
skömmu fyrir ráðhe-rrafund
Atlantshafsbandalagsiiis i des
Ó, þú ungr. Eva! - hve nr.arg-
vísv.gir eru erfiðleikar þínir.
Hvernig átt þú að verðg eins
og Audrey Hepburn, Sophia
Loren og allar þær dísir, sem
sjá má í kvikmyndunum? —
Jafnvel þótt þú settir þér ekki
hærra mark en flugfreyja eða
fegurðardís á íslandi. Þú, sem
ert „ómöguleg“ að eigin dómi
og viljir þú eitthvað reyna til
lagfæringar mætir þú ísköld-
um. háðsglósum og spéi hinna
fullórðnu. Svo er þetía fólk að
fjasa um yndisleik æskunnar
-— þær mest, sem mála sig
sjálfar frá toppi til táar — en
hæða svo þig fyrir sama verkn-
að. ■—■ En elskan mín, víst get-
ur verið, að þú sért órétti beitt,
en reyndu að taka því með
þögn og stillingu og mundu, að
það er vonlaust verk að betr-
um bæta þá eldri — það er ekki
hægt að kenna gömlum ....
En þú skalt ekki skella skoll-
eyrum við öllu, sem mamma
gamla segir — það getur átt
sér stað að eitt og annaö glopp-
ist upp úr henni, sem taka
mætti til greina. — Og — ef
þú, elskan mín, lætur sjá þig
í óhreinni orlonpeysu, svört-
um sokkum með gati, óhreinni
apaskinnsúlpu auk þess sem
hárið á þér hangir í tjásum
niður á andlitið og blábleiki
varaliturinn hefur ekki
gleymzt — ja, þá fer ég nú að
halda með mömmu þinni. —
Ég held þú ættir ekki að hafa
slíkar áhyggjur af útlitinu og
Kirkjuþáttur
FERMINGAR-
UNDIRBÚNINGUR
er að hefjast. Sjálfsagt er það
misjafnt, hvað eftir situr af
áhrifum kennslustundanna.
hvort sem um er að ræða
fræðsluna eða uppeldisáhrif-
in. Staðreynd er þó, að þess
má finna ótal dæmi, að mað-
ur minnist þess eftir á með
þakklæti, sem hann hlaut frá
presti sínum að veganesti, og
við prestarnir höfum oft. fund
ið vinarhug og hlýju frá fólki
sem við fyrir mörgum árum
fræddum um heilaga trú. Ég
er ekki eini þresturinn, sem
hlakkar til barnaspurning-
aixna. Það gerurn við sjálf-
sagt allir.
HEIMILIN. -
ÞETTA mál hefur einnig aðra
hlið. Fermingarundirbúning-
urinn gerir það einnig að
verkum, oft og tíðum, að sam-
bandið verður meira m-illi
prests og heimilis. Oft ægir
mér sú hugsun, að í rauninni
er ég skyldur til að húsvitja
hvert heimili í sókninni einu
sinni á ári. Til slíks þ.yrfti ég
að vera þeirri dulargáfu
gæddur að vera sýnijegur og
áþreifanlegur á mörgum stöð
um í einu. Einu sinni hafði
ég hugsað mér að reyna að
húsvitja heimili fermingar-
barnanna, en einnig það hef-
ur orðið mér ofviða, og væri
þó skemmtilegt og gagnlegt
að komast í kunningsskap við
foreldra þessara barna, sem
ég’ hefi hjá mér í kirkjunni.
Það mun öllum prestum finn-
ast. En það er dálítil uppbót,
ef foreldrar fermingarbarn-
anna koma með þeim til
messu þann tíma, sem verið
er að spyrja börnin. Slíkt er
börnunum þýðingarmefra en
nokkurn grunar.
ORÐ TJNGA PRESTSÍNS.
Á PRESTAFUNDI var einu
sinni verið að ræða um nauð-
syn þess, að kirkjan næði til
I barna og unglinga með ýmis
hve þú ert klaufaleg þegar ein-
mitt mest á ríour. Ef þú ert
alltaf hreinleg og í heilum föt-
um með hreint hár fer ekki hjá
því að þú sért sæt og indæl
einmitt vegna þessa klaufa-
skapar — og — marglofuðu
æsku. Ein er þó hættan að
auki — reyndu ekki að fela
feimni þína með heimskulega
háværu flissi t.d. í strætó og
á biðstofu tannlæknisins — þú
veizt ekki hvað þér finnst slíkt
heimskulegt eftir örfá ár. —
Klæddu þig í föt sem fara þér
sjálfri vel ■— en ekki af því
að einhver stelpan í þínum
bekk keypti sér svona föt. Og
umfram allt reyndu ekki að
apa hana í öllum háttum, þótt
þér finnist hún aðdáunarverð.
— Þú nærð því aldrei að verða.
eins og hún — eftirlíking verð-
ur alltaf afkáraleg. Vertu þú
sjálf. -— En hvernig er með
Framhald á 10. síðu.
konar aðferðum. Voru alhr
ræSumenn sammála um þetta.
En þá reis upp ungur prestur
austan af landi. Ræða har
fór nokkuð í aðra átt. —
Hann sagði, að sinnuleysi
yngra fólks um trúmál væri
afleiðing af kæruleysi eldra
fólksins. Ef börnin fyndu að
kristindómurinn væri hinum:
eldri einhvers virði, og for-
eldrarnir ræktu .kirkjuna,
færi ekki hjá því, að börnin
tækju afstöðu. Áhúgi yngra
fólksins á stjórnmálum væri
afleiðing af þvi; að það fyndi,
að foreldrar og fulltíða fólk
léti sig þessi mál miklu varða.
Þannig myndi einnig verða,
ef fulltíða fólkið gerði skyldu
sína við kirkjuna. Þá yrðu
börnin fyrir áhrifum. — Þetta.
eru eftirtektarverð orð, hvað
sem öðru líður, og þess virði,
að foreldrar og aðrir athugi,
hvað í þeim felzt.
PRÉDIKUN LUNDE
BISKUPS.
NORSKI biskupinn Lunde
var frægur fyrir barnapré-
dikanir sínar. í einni þeirra
segir hann frá konu, er átti
dóttur á fermingaraldri. Hún
hafði lítið hugsað um kirkju
og kristindóm árum saman,
en þegar barnið hennar fcr
að ganga til prestsins, tók’
hún sjálf að íhuga sína eigin
afstöðu til Krists. Og hún ein-
setti sér að staðfestast líka:,
endurnýja með sjálfri sér sitt
gamla fermingarheit, um leið
og barnið hennar fermdist.
Þegar presturinn lagði spurn-
inguna fyrir dóttur hennar,
beygði konan höfuð sit't, bar
Framhald á 10. síðu.
BertrandRusse! j
um kapphlaup- |
iðum tunglið i
ENSKI heimspekingur- j
inn Bertrand Russel sencli jj
ekki alls fyrir íöngu frá;
sér bók, sem hann nefnír;
Comniðn Sense and Nu-»
clear Warfare, (Heilbrigð;
skynsemi og vetnisstyrj-:
öld). Ræðir hann þar mögu ;
leikana á því að stórveldin jj
komi upp herstöðvum á;
tunglinu eða öðrum hnött-;
um yfirleitt. Segir Russei >
orðrétt:
— Þegar ég las uni það,-
að vissir aðilar, sem eru ’«
blettur á eimii plánetu sól-i
kerí'isins, hefffiu í hyggju í
að setjast að víðs vegar um •
geiminn, fylltist ég gremju jj
. og fannst þetta nálgasí:
guðlast. Þegar þær vonir ■
margra rætast að tunglið, ■
Marz og Venus verða her-:
stöðvar, þá Iiafa eyðingar-;
möguleikar mannkyns aukj
ízt að mun. Aður en langtjj
uin líður förum við að þrá;
aftur hina gömlu og góðu;
daga þegar við áttum nóg;
af vetnishombum og við j
munum undrast hversu;
margir óttuðust eýðíngar- \
raátt þeirra. «
.........
Alþýðuhlaðið —■ 11. jan. 1958