Alþýðublaðið - 11.01.1959, Blaðsíða 10

Tánungur
Framhald af 5. síðu.
ævintýrin, sem lesa má um í
bókurn og sjá í kvikmyndum?
Aldrei kemur neitt spennandi
fyrir þig. — En — hvaS stend-
ur í bókunum — hún fór í bíó
— var heima og las — — —
o.s.frv. o.s.frv. Þessir hvers-
dagslegu atburðir svéipast
bara einhverjum dýrðarljóma
á prenti — jafnvel uppþvottur
getur orðið rómantískur, ef
söguhetjan gerir það. En —
viría mín — vefðu forlögunum
urn fingur þér og skrifaðu nið-
ur í dagbók — eða öðru hvoru
atriði úr eigin lífi, Eftir nokk-
ur ár kemstu að því — hve
margt hefur gerzt — hve róm-
antísku lífi þú hefur lifað. —
Þú sjálf — þrátt fyrir allt. Vör.
Framlrald ar 5. síðu.
sarnband hinna tveggja lands-
hluta. Framtíð Adenauers er
því undir því komin hvort
Rússar gera alvöru úr þeirri
hótun sinni að reka Vestur-
veldin frá Berlín ef þau. fara
þaðan ekki af frjálsum vilja.
Ef Rússar láta undan, eins og
nú lítur helzt út fyrir, þá get-
ur Adenauer bent á, að hann
hafi haft rétt fyrir sér. En ef
til vill gerist það í för Mi-
koyans til Bandaríkjanna,
sem geri alla spádóma Aden-
auers að engu.
Kirhjuþálfur.
Framhald af 5. síðu.
sem hún sat frammi í kirkj-
unni, og svaraðj með sjálfri
sér — eins og spurningin um
hina kristnu játningu væri
einnig lögð fyrir hana. —
Hvernig væri, að vér hinir
fullorðnu, að prestunum með
toidum, gerðum eitthvað svip
að? Börnin eiga að ganga til
spurninga, — en þurfum vér
ekki einnig að öðlast meiri
fræðslu og sýna meiri fram-
farir sem kristnir safnaðar-
menn? Svari hver fyrir sig.
Jakob Jónsson.
Utför míns hiartkæra e'ginmanns, föður, tengdaföður
og ata,
GRÍMS GRÍMSSONAE,
Bragagötu 36. er andaðist 2. þ. m.-fer fram frá Fossvogskap-
éllu þriðjudaginn 13. janúar klukkan 1,30 e. m.
Blóm og kransar v.tnsamlegast afbeðið. En þeir sem
vildu minnast hins látna, er bent á líkarstofnanir.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna.
Guðrún Guðbjartsdóttir.
E ginkona mín,
GUÐRÚN GUÐNADÓTTIR,
andaðist 9. þ. m. að Ellibeimilinu Grund.
Jarðárförin ákveðin síðar.
Fyrir hönd sona okkar, tengdadætra og barnabarna.
Ólafur J. Gestsson.
Jarðarför. dóttur minnar,
ÞÓREYJAR ÞORLEIFSDÓTTUR,
fer fram frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 13. jan, kl. 1,30
B3óm afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hinnar iitnu,
er bent á Blindravinafélag íslands, Ingólfsstræti 16.
Eagnheiður Bjarnadóttir,
Bókhlöðustíg 2.
Innilegar þakkir færum vilð öllum, sem sýndu samúð og
vinarhug við andlát og jarðarför móður okkar,
SIGURBJARGAR M. EYJÓLFSDÓTTUR.
eo’s’’-' _
Hjúkrunarkonum og starfsfólki að Sólvangi færurn við
jafnframt alúðarþakkir fyrir góða hjúkrun og umönnum.
Þórunn K. Ólafsdóttir. Ólafur Ólafsson.
BARNAGAMAN
Barnaspurningar
Jólablað Barnagamans. til þess að líta á hreið-
Lausn á verðlauna- ur, sem hann vissi að
inyndagátu biaðsins. var þar í tré. Þar steig
Ævintýri riddarans er hann af hesti sínum. Sá
rétt svona: | hann þá far eftir þunga
Einu sinni var ridd'ari, löpp, rétt við rótina á
sem hét Sveinn. Kastali einu trénu. í sama bili
hans stóð fynr neðan ruddist bjarndýr fram
hátt fjall. Dag nokkurn úr skógarþykkninu.
reið hann út í skóg og Riddarinn þreif sverð
fór eins og leið lá með- ! sitt, en það brotnaði und
RÉTT ráðning í mynda-
gátu í jólablaðinu hljóð-
ar svo:
Horf í sólarátt og haf
réttlæti og trúmennsku
að leiðarljósi.
fram kvís! úr ánni, lagði
síðan lykkju á ieið sína,
sagði Gyða, en drengir
eru einu sinni drengir
— stundum heimskir
eins og gengur, bætti
hún við, íbyggin, kink-'
andi kolli hátíðlega.
— Já, heimskir vor-
Um við sannarlega, sam
sinnti Frank.
Ætlið þið að segja
ir hjöltunum. Ginið á
dýrinu var komið þétt
að honum. þegar hann
mundi eftir hníf sínum
og rak hann á kaf í
hjarta dýrsins. Síðan
hélt hann heimleiðis, og
nú er sagan á enda sögð.
Fjölmargaf lausnir
bárust, en ekki reynd-
ust margar alveg réttar.
Effiðast var að finna
nafn riddarans, en hann
frá þessu heima? áagði j hét Sveinn, eins og að
Venni og leit spyrjandi ‘ ofan greinir. Dregið var
á frænkur sínar. I úr réttum ráðningum.
— Nei, nei, alís ekki, ! Fyrstú verðlaun hlaut
staðhæfði Nanna. lón Bjami Þorsteinsson,
— Höiid mín upp ~á SporSagrunni 9, Rvík.
það, sagöi Frank og smá Dnnur verðlaun hlaut
glotti við. I Þórhildur Þorleifsdóttir,
— Vihir — er það- Grenimel 4, Rvík og
ekki? sagði Venni Qgjjþriðjú verðlaun hlaut
leit hvasst á frænkur Pétur Maack, Ránargötu
sínar, til þess að vera 30, Rvík. Verðlaunanna
viss. (sjá nánar í jólablaðinu)
— í bltðu og stríðu, má vitja í afgreiðslu Al-
svöruðu þær báðar. I þýðublaðsins, Rvík.
11. jan. 1958 — Alþýðublaðiö

SKRYTLUR.
Ekki linýsinn drengur.
Kennari: ,,Hefur þú
ekki lesið bréf Páls post
ula til Korintuborgar-
manna?“
Drengur; „ónei, ég
hef aldrei lagt það í
vana minn að hnýsast I
bréf annarra manna.“
Beta og Bína fengu að
fara upp í sveit og bar
þar margt nýstárlegt
fyrir augu þeirra Meðal
annars voru þær lengi
að athuga kýrnar. „Af
hverju eru surnar kýrr,-
ar hvítar og sumar svart
j ar og sumar rauðar?“
; spurði Beta. „Ég veit
það ekki,“ sagði Bína,
„en líklega kemur
mjólkin úr þeim hvítu,
kaffið úr svörtu kúnum
og súkkulaði úr rauðu
kúnum.“ — Og þetta
þótti Betu mjög senni-
leg't.

BARNAGAMAN
7
Guðmundur Ingi Kristjánsson:
MUSARRINDILL
Þegar aðrir fara og flýja,
finna veröld bjarta og hlýja,
kyrr í sínum heimahögum
harður músarrindill býr.
Hann er öllum öðrum smærri,
ellir þó ei hina stærri.
Undan myrkri og fsalögum
aldrei hann úr dalnum flýr.
Hinir fara og heiminn kanna,
hylla dýrðir stórveldanna,
fyrir ráfa og soldán syngia
sóíarljóð frá heimskautsbaug,
öðlast frægð af flugi og Ijóðum,
frama sig með heldri þjóðum,
lifa ve). og efla og yngja
anda sinn í tímans laug.
Víst er gott þar syðra að sitja,
sönglist háa kórar flytja,
þar m.á njóta náms hjá snjöllum
næturgölum suðurheims.
Is og fannir þar ei þreyta,
þar er sífelld hitaveita.
Ljóma þar í litum öllum
leikhústjöld hins víða geim?.
Rindili situr heima hægur.
hirðir ekkj að verða frægur.
hræðum þeim, sem eftir eru,
yrkir hann sín kotungsljóð.
Sé þar litla list að heyra,
láta þau samt vel í eyra.
Ríkust er í raun og veru
röddin hans á bernskuslóð.
Aðrir bera fötin fegri,
frakkastélin merkilegri.
Hann er gráum kufli kiæddur,
kvartar ekki um rýran skammt,
Þótt við hret og hörku byggi,
hann er alla stund sá tryggi,
I13a húinn, illa fæddur
unir hann í dalnum samt.
Suður flugu sumargestir,
svo sem lóur, erlur, þrestir.
Þeirra vegna að vetrarlagi
vær; byggðin auð og tóm.
Músarrindill ver og varðar
-vonir sinnar fósturjarðar,
leggur yfir lund og bæi
lífstrú sína og gleðihljóm.