Alþýðublaðið - 17.11.1932, Blaðsíða 3

ALPVÐUBfiAÐIÐ
3
Magnús Gnðmnndsson
dómsmálaráðhem dæmdir
i 15 daga fangelsi.
--- Frb.
Um sumarið seldi ákæröur C.
Behrens húseignlna nr. 14 við
Lindargötu með aðsto'ð Magnúsar
Cruðmun dssonar, svo sem fyr seg-
tr, fyrir kr. 53200,00. Fékk á-
kærður Magnús Guðmundsson kr.
200,00 fyrir ómakið, en kr. 3000,00
var lagt inn í banka. Vörurnar
fékst lítíð fyrir; útistandandi
skuldir innbeimtust ekki, og virð-
ist ákærður aldrei hefa haft neina
möguleika til að standa við tíl-
boð sitt um 25«/o greiðslu á
skuldunum, og hefir ákæfður
Magnús Guðmundsson viðurkent
það undir rannsókn málsins, að
hann áliti, að greiðslutilboðið hafi
verið of hátt. Ákærður Magnús
Guðmundsison afhenti svo ákærð-
um C. Behrens bankainaeignina,
kr. 3000,00, en samningatíililaumr
féllu niður án þess að ákærður
Magnús Guðmundsson leitaði
nokkurn tíma nauöasamninga, srvo
sem hann kveðst þó í bréfinu
ætla að gera, og án þess að
skuldheimtumönnum væri nokk-
urn tima tilkynt að samningaum-
leitunin væri hætt.
Hinn 16, janúar 1931 var ákærð-
ur C. Behrens svo loks gerður
gjaldþrota samkvæmt kröfu mái-
færslufirma hér í bænum í um-
boöi firrhá eins í Kaupmánnahöfn,
sam hafði látíð gera þár árang-
urslausa áðfarargjörð hjá honum.
Átti þá ákærður C. Behrens eina
ritvél og leifar af hinum útí-
standandi skuldum, sem tæpast
mun hafa svarað kostnaði að inn-
heimta. Mun þetta þvi ekki einu
sinni hafa svarað kostnaði við
gjaldþrotið, og fengu þvi skuld-
heimtumennirniE ekki nieitt, aðrir
en h/f Garl Hoepfner, sem þá
þegar hafði fengið greiðslu sam-
kvæmt framansögðu.
Áfcærðiriít C. Behrens.
Það, sem þá liggur næst fyrir
að athuga, er, hvort ákærðum C.
Behrens hafi hlotið að vera það
ljóst, er hann gexði eignayfir-
færsluna til h/f Gafl Hoepfner,
tók vörur að láni og greiddi
nökkrum skuldheimtumönnuim
sínum, að gjaidþrotið var yfir-
vofandi.
Ákærðui hefir aðallega borið
það fyrir, sig sér til málsvairnar,
að hann hafi ekki þttrft að taka
tillit tiil skyldmennaskuldanna og
skuldarinnaf við bankafirmað
stórum verri en sýnt er á efna-
hagsreikningi 28/10 1929. — Hús-
eignin nr. 14 við Lándargötu er
talin um 60 þúsund kxóná virði,
en er kr, 28 800,00 að fasteigna-
■miatíi. 1 bréfinu, er ákærður Magn-
úis Guðmíundsson sendi skuld-
heimtnmönnunum um vorið 1930,
;er á það bent, að eigrún sé ekiki
svona mikils virði, og þá um
sumarið var eignin seld fyrir kr.
53 200,00,
Það var frá upphafi auðsætt,
áð verð þessarar eignar var of
hátt reiknað, Þá eru og allar úti-
standandi skuldir, eldri og yngri,
kf. 42261,52, taldar í nafnverði.
Nær slíkt vitanlega ekld nokkurri
átt, því hver og eirní veit, að
verzlunarskuldir eru meira og
minna óviissar og af þessum
skuldum hafði verið mjög óeðli-
lega lítið afskrifað undantoriin áf.
— Úrvaliö úr þessum skuldum
afhenti hanin h/f Carl Hoepfner
sem greiðslu með meir en 10%
afslætti, og var þar með sýnt,
að ákærður C. .Behrens og áður-
nefndir viðsemjendur áliti ekki
úrval skuldanna nærri nafnverðs-
virði. — Þær kr. 10 454,56 í
skuldum, sem getur um í bréfi
ákærðs Magnúsar Guð'mumdssion-
ar, eru aðallega sömu skuldimar
og í efnahagSjreikninignum 28/10
en þá taldar um kr. 2000,00 virði.
Hver og eintt, sem athugaði efna-
hagsreiknánginn frá 28/10, hlaut
að sjá, að eigmmaT vom tilfærð-
ar með hærfa verði en þær voru
verðar og skuldir ákærðs umf
fram eignár talsverðar raunveru-
lega, þótt varnarástæður hans,
sem greindar eiu að framan,
hefði verið fyrir hendi. En nú
skal athugað, hvort vafnarástæð-
urnar em sannar.
Hin framannefnda kr. 6000,00
eftirgjöf frá H. Tofte /, h. Cctrl
Hoepfncj\ hefir verið athuguð við
rannsókn málsi'ns mjög gaum-
gæfilega,
Þegar boriinn er sáman efna-
hagsreiknánguránn 28/10 1929 og
samningurinn frá 7. nóvember
sama ár, ber skuldarupphæðun-
úm ekki samán. Víxilskuldin, sem
samkvæmt efnahagsreikningnum
28/10 er talin kr. 14 362,50, er þá
/lækkúð niður í danskar krónur
8349,72, eða ísl. kr. 10 148,00 sam-
kvæmit bókunum, sem stafar af
!því, að í millitíðinni höfðu verið
Behrens við h/f Carl Hoepfnier
ítr, 53 305,69. Við þessa upphæð
er svo bætt ferðakostnaði H. Tof-
te kr. 1660,00 og vöxtum til h/f
Garl Hoepfner kr. 1840,00. Verða
þessar tvær upphæðir samtalis kr.
3500,00, En siðan er aftur dregin
frð upphæbinni kr, 6000,00, sém
eu umboðslaun og eftiingjöf frá
h/i Cafl Hoepfner, og verður þá
skuldin kr, 50 805,69, svo sem seg-
É’r j samningnum- En aúk þessa
kemur það að nokkru lieyti fram
í samningnum og hefir nákvæm-
lega uþplýzt með skoðun á
verzlUnarbókum ákærðis C. Beh-
rens, að honum voru reiknáðar í
áfskriftir á framseldar skuldir kr.
2000,68 og kostnað viÖ sendiingu
og vátryggingu varanna norður á
Akureyri kr. 1540,00; sbr. 1. gr.
samuingsins. Það er því að visu
svo, að H. Tofte hefir fyrir hönd
h/f, Carl Höepfner lækkað sikuld-
ina hjá ákærðum C. Behrenis um
kn. 6000,00, en alveg jafníramt
er svo bætt við skuldina nýjum
liðum, sem ekki komu fKam í
lefniahagsreikninginúm áður: Kr.
1660,00 + kt 1840,00 + kr. 20C0.68
+ kr. 1540,00, eða samtals kr.
7040,68, — og auk þess á ákærð-
ur C. Behrens að greiða ákærðum
Magnúsi Guðmumissyni áinn-
heimtulaun; shr. 2. gr. samnings-
insi.
Það er því sannað í máiinn,
að þótt þessar kr. 6000,00 séu
gefnar eftír við samninigsigerðina
7j nóvember, þá voru nýir skulda-
liðir, sem voru samtals nokkru
hærri, færðir ákærðum C. Beh-
rens til skuldar, og versrtáði því
fjárhagur ákærðs C. Behrens svo
sem sýnt er talsvert við þennan
samning,
Ákærður Magnús Guðmundisson
gekk frá þessúm samningi með
ákærðúm C. Behnens við H. Tofte,
og þeim var því vitanlega báðum
ljóst, er þeir gengu frá þessúm
samningi, að skuldir ákærðs C.
Behrens námiu talsverðu umfram
eigniP siamkvæmt efnahagsieáíkn-
ingnúmi, þótt allar eignir væru
fæfðar með hinu óeðlilega háa
verði og þótt öllum skyldmenna-
skuldum sé siept 'Og skuidum
við bankafirmað Bruhn & Baa-
strup,
(Frh.)
Skipafréttíir: „Esja“ fóif í gær-
kveldi vestúr um Ijand í hringferð.
„Seifoss“ kom í gær frá út-
löndum, — Fisktökuskip, sem
hefir verið fermt að nokkru á
öðrum höfnum hérlendis, kom
hrngað í gær og tekur hér við-
Bruhn & Baastrup, samtals kr.
23 489,93 og að H. Tofte hafi fyrir
hönd h/f Carl Hoepfner gefið sér
eftir kr. 6000,00, hafi hann þá
átt fyrir skuldum og eignayfir-
færslan þá ekki refsiverð.
Þótt þessi málsvarnarátriði
væri bæði rétt, hlaút ákærðum
C. Behrenis að vera það Tjóst, að
fjárhagur hans var raunverulega
greiddir 2 víxlar.
En upphæðin kr. 50 805,69 i
samningrtum eí þannig framkom-
in, að frá skuidailupphæðiinlnii í
efnahagsreikniingnum 28/10, sem
er eins og að framan greinir kr.
53 785,69 auk víxiLskuldai, eru
dregnar kr. 480,00, er virðist hafa
sýnt sig að vera ofreiknað, og
verður þá þessi skuld ákæxðs C.
botarfiarmj.
Vecirid. Kl. 8 í morgun var 7
stiga hití' í Reykjavík. útlit á
Suðvestur- og Vestur-landi: Vax-
andi sunnart- og suðaustan-kaldi;
sums stáðar allhvast. Regn öðru
hverju,
Dcmzleikitj\ verður háldinln. í K,-
R.rhúsinu á iaúgardagskvöildið
fyrir K.-R.-húsið.
Tannlæknar.
Tannskemdir eru algengasta
meinsemdir í heilsufari landsmanna
En tennur Reykvikinga hafa brunn-
ið i sundur meðan biðstofur tann-
læknanna hafa beðið tómar og
hálftómar, en hvers vegna?
Fyrir 2 árum komu ung hjón til
bæjarins, Jón Benediktsson læknir,
sem gert hafði tannlækningar að
sérgrein sinni, og kona hans, sem
einnig er tannlæknir. En nú brá
svo við að biðstofa þeírra var jafn-
an full og þau unnu frá tl. 8 á
morgnanna, margan daginn, og
þar til seint á kvöldin. Hvað hafði
skeð? Svarið sést glögt á árás
sem birtist nýlega í dagblaðinu
Vísi, sem 3 stéttabræður Jóns geia
á hann, og undiriótin er sýnilega
sprottinn af því, að pau hjón seldu
ekki hjálp sína dýrara verði en al-
menningi var kíeift að greiða.
Þau höfðu virt að vettugi okur-
samtök stéttarinnar og unnið bæðí
menningar- og mannúðar-starf fyr-
ir hæfilega þóknun.
Það er aumieg afsökun að taxt-
arnir hafi ekki mátt lægri vera, því þá
hefðu lækningastofurnar ekki bor-
ið sig. Sjá ekki allir heilvita menn
að einmitt vegna þess hvað þessi
stétt hefir selt verk sín dýrt, hefir
almenningur ekki haft efni á að
sækja til hennar og kosið heldur
tannpínuna en tannlæknana. Fá-
tækur rithöfundur lét gera við
tennur sínar og ugði ekki að sér,
spurði ekki fyrir fram hvað það
kostaði, eða hvers konar aðgerð
væri ódýrust. Hvað á ég að greiða?
1200 krónur var svarið. Ungur
verkfræðingur lét gera við tennur
sinar — verð 500 kr. — Tennur
mínar hafa undanfarið kostað mig
100 krónur á ári, sagði sá þriðji.
Hvaða réttlætingu hafa tann-
Jæknar á töxtum sínum, sem gilt
hafa. Snildarlæknar með embætt-
isprófi og stundum margra ára
spítalavist erlendis, ganga bæinn
á enda, rannsaka sjúkling og skrifa
lyfseðil fyrir 3—4 kr. Að vísu er
það of lágt, en þessi göfuga stétt
hefir skilið það að fátækt fólk og
bjargálna menn purfa Iika læknis
við. Eitt sinn stakk ungur læknir
upp á því að hækka þetta gjaldi
Matthías setti að eins hnefan í
boiðið og rotaði tillöguna. Auðvitað
kostar það allmikla fyrirhöfn
að veiða góður tannlæknir, en
kröfur, sem gerðar eru til þeirrar
stéttar frá löggjafavaldinu, eru ekki
sambærilegar við kröfur til almenn-
ra lækna hvað þá til sérfræðinga
t. d, augnlækna, nef- háls- og
eyrna-Iækna o. s. frv. Stúdents-
próf er ekki heimtað, þótt sumir
tannlæknar hafa lokið þvi, heldur
4. bekkja próf og námstíminn er
vanalega 4 ár við tannlæknisnám-
ið sjálft.
Þegar Jón . Benediktsson kom
hingað ákvað hann að ganga milli
bols og höfuðs á hinu almenna.
böli,tannskemdunum, eftir því sem
kraftar þeirra hjóna leyfðu, og
hefir þeim orðið meira ágengt en