Alþýðublaðið - 15.01.1959, Blaðsíða 5

uðu að leita suður yfir fjalla-
sliörðin og setjast að í Sikkim
og 1642 varð Tíbet beinlínis
háð. Árið 1860 komst Sikkim
svo undir brezk yfirráð, og
var svo til 1947, að Indland
varð sjálfstætt. Þá um tíma
var Sikkim sjálfstætt ríki,
eða unz stjórnarbylting var
gerð árið 1949. Bændur um-
kringdu höil Maharajans í
höfuðborgirini, Gangtok, sem
hefur 7000 íbúa og knúðu
hann til að afhenda völdin í
hendur ráði, sem yrði kosið.
Þessi stjórnarbylting kostaði
ekki einn einasta blóðdropa.
En eftir 29 daga lýðræði bað
Maharajann um hjáln Ind-
verja, sem sendu herlið inn í
landið og settu yfir það „dev-
an“ eða forsætisráðherra. Þeg
ar kommúnistastjórnin í Kína
tók Tíbet, gerði Indland Sik-
kim að verndarsvæði og setti
hervörð' við lestavegina um
fia’laskörðin frá Tíbet.
| KOIÍTIÐ sýnir hvar Sikkin |
| liggur sunnan í Himalaja. —I
| Myndin yfir fyrirsögninni |
= er af Siniolkum, fjállinu, 1
| semt kallað hefur verið feg- |
| ursta fjall jarðar.
■^IIfllllSltlllllllllllIEIllllllllllIIIIlllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH,
s.
ÍI'KKIM er eins og geysi-
legur hvammur upp í mesta
fjallgarð jarðarinnar, um-
kringt á þrjá vegu feiknar-
legum tindum. Að norðan eru
háfjöll Himalaja og landa-
mæri Tíbets í þeim, að vest-
an einnig feiknarleg fjöll, þar
sem himingnæfandi fjalla-

&mmm
gljúfur, eru landamæri Rhu-
tan, eitt afskekktasta land
iarðar. En í suðri er Indland.
Á landamærum þess er ferða-
mannaborgin Darjeeling, sem
er orðlögð fyrir fegurð. Þar á
hæð nokkurri, er nefnist Tig-
erhill, er útsýn til Everests
í björtu veðri.
r að er auðvelt að kom-
ast til Sikkim frá Indlandi,
og óvíða eða hvergi er betra
að komast til Tíbets, en úr
Sikkim yfir í Chumbidal.
Landslag er fjölbreytilegt í
Sikkim. Neðan til eru miklir
skógar, sem verða svo gisn-
ari, eftir því sem ofar dregur,
unz komið er upp í berangur
og jökla. Á þeirri leið má
skoða breytingar gróðurfars-
ins frá hitabeltinu norður
undir heimskautsbaug.
I búar Sikkim eru alls um
140 þúsund. Almenningur er
af sama uppruna og Nepal-
búar, fremur frumstætt fólk
og illa menntað, en annars
gott fólk, en yfirstéttin hefur
um aldaraðir verið af tíbetsk-
um uppruna, og regla hefur
það verið, að Maharajann,
furstinn, sem ræður ríkjum í
Sikkim, kvænist tíbetzkri að-
alsmær. Sikkimbúar eru mjög
löghlýðnir, lögbrot sjaldgæf,
svo að undrun sætir, aldrei
meira en 15 menn í fangels-
um í landinu í einu.
Maharajan í Sikkím.
rani skagar suður úr aðalhá-
lendinu. Þar er Kangchen-
junga, þriðja hæsta fjall jarð-
ar. Landamæri Nepal eru á
þessum fjallarana. í austri er
syðsti skanki Tíbets, fjallgarð
ur ekki mjög hár, en á bak
við hann Chumbidalur, hlýj-
asti og úrkomusamasti stað-
urinn í Tíbet. Austan þessa
<áals og suður af honum, þar
sem hann breytist í ófært
íverandi Maharaja er
sextíu og fimm ára gamáll og
heitir Sir Tashi Namgyal.
Hann er þrettándi í röðinni
hinna heilögu lamastjórnenda.
Hann sinnir lítið stjórnmál-
um, er hlédrægur og hneigð-
ur fyrir að mála. M.a. hefur
hann nýlega málað mynd af
ferlegum snjómanni, • er ber
nakta konu. Málverk hans eru
þannig, að svo virðist sem
hann hafi orðið fyrir áhrifum
Framhald á 10. síðu.
H a n n e s
á h o r n i n u
Það er að koma í ljós.
'k Sprengjiim vertíðina
í loft upp! . .
★ Tilraunir til skemmd-
arverka.
"k Endurnýjun íslenzkra
stjórnmála................
ÉG SAGBI dafíiim eftir að'
ríkisstjórnin tók við völdum, að
nú yrði athyglisvert að sjá hvern
ig' stjórnmáiaflokkarnir byggö-
ust við, livort kommúnistar og'
Framsókn tækju upp stjórnar-
andstöðustefnu Morgunblaðsins
og allt að {jví hvettu til kauií-
hækkana og þa.:- með áframhald
andi skrúfu. Af því gætu menn
svo ráðið siðferðilegan þroska
allra flofekanna og sannfærzt
um hvort þcir vsru í ráun og
veru einkahagsmunafyrirtæki
fárra manna cða þeir hugsuðu
um hag þjóðarinna:- í hcild.
ÞÓ :AÐ SKAMIVIT sé liðið af
stjórnartíð nýju ráðherranna og
ríkisstjórnin hafi ekki fyrr en
nú lagt fram grundvöll stefnu
sinnar, eru staðreyndirnar um
flokkana að koma í ljós. Ég vil
segja það strax, að enn hefur
ekki komið fram önnur stefna
hjá Framsóknarflokknum og
blaði hans en hann hafgi meðan
! hann sjálfur bar ábyrgðina. Við’
j skulum vona að framhald verði.
I á, en ýmsir ætla að hljóðið breyt
! ist ef jafnrétti eigi að gilda í.
efnahagsmálunum, þannig að all
ir skuli fórna einhverju í barátt-
unni fyrir því að tryggja verð-
gildi peninganna og færa dýr-
tíðina niður. Við skulum ætla að
þetta sé hrakspá — enn sem
komið er er húnj ástæðulaus.
EN MEB SKOÖANIR komm-
únista getur enginn farið í graf-
götur. Þeir æsa til kaupsknifu á
öllum -sviðum. Þeir reyna allt
sem þeir geta til þess að verk-
föll heíjist á bátafiotanum. Þeir
vildu helzt geta sprengt vetrar-
vertíðina í loft upp. Hver einn
og einasti rnaður sár þetta I blaði
j ílokksins, í ræðum forustumann
anna og framkomu klíkanna í.
hinurn ýmsu félagssamtökum.
Þarna er um skemmdarverk og
, tilraunir til skemmdarverka að
ræða. Um það er engum blöðum
að fletta.
RÍKISSTJÓENIN heíur farið
mjög vel af stað. Hún hefur
ekki fallizt á að taka út einstaka
hópa og krefja þá um fórnir ,en
vill með sameiginlegu átaki allr-
ar þjóðarinnar til að stemma
stigu við dýrtíðinni. Hún hefur
ekki fallizt á hrokakröfur Fær-
Frainhald á 10. síðu.
Þ£
'að mun hafa verið a
fjórtándu öld, ag Tíbetar byrj
uiniiimmmiimiiiiiiiimumimtiiniiiiiiiimiiiiliiiiiiiiii^ * . "
DERVIS'HARNIR í Tyrk-
landi hafa nýlega haldið há-
tíðlega árshátíð trúar sinn-
ar með viðeigandi hring-
snúningum. Ef þið lesendur
skiljið hvorki upp né niður
í þessari fróðlegu setningu,
þá skal það sagt til útskýr-
ingar, að Dervishar eru á-
hangendur sértrúarflokks
meðal Múhameðstrúar-
manna í Tyrkjaveldi. Trú-
flokkur þessi var stofnaður
af skáldinu og guðfræð-
ingnum Mevleni Jelaludd-
in-i-Rumi og þar eð nú eru
liðin 685 ár frá dauða þessa
merkismanns, héldu Derv-
isharnir rækilega upp á af-
rnælið 17. des.
Konya var fæðingarbær
Mevleni og þar voru hátíða
höldin. Þar liíði hann á 13.
öld og á dögum hans varð
Konya hslzta miðstöð hins
múhameðska heims.
Opinberlega eru engir
Dervishar lengur til í Tyrk-
landi. Trúflokkurinn var af-
numinn, þegar Mustafa Ke-
mal Atatyrki ákvað, að Mú-
hameðstrú væri ekki lengur
opinber ríkistrú.
En stjórnin leyfði Derv-
ishunum að viðhalda fornri
venju sinni og halda afmæl-
isdag stoínanda trúflokksins
hátíðlegan á sama hátt og
venja þeirra var.
Og talið er að Dervish-
arnir séu enn fjölmargir
hér og hvar um landið.
Helgisiðir þeirra eru þeir
einu meðal Múhameðstrúar
manna, sem leyfa að hljóm-
list heyrist og dans sé stig-
inn á meðan á bænum stenú
ur. ■—- Siðirnir eru fram-
andi og fagrir.
Dervisharnir sitja með
krosslagða fætur í svörtum
skikkjum með háa tyrk-
neska hatta og ákalla guð
sinn.
Undir bænunum ómar
tónlist flautna og trumbna.
Þeir verða loks viti sínu
fjær í guðsást sinni, svipta
af sér svörtuim kuflunum og
standa eftir á öðrum hvít-
um. Þá fara þeir að snúast
í hringi, hægt í fyrstu með
krosslagðar hendur, svo
harðar og harðar. Þá benda
þeir með annarri hendi til
guðsins, hinni til jarðar og
snúast og snúast eins og
þeir eigi lífið að leysa,
stjórnlaust og látlaust.
Eftir því sem þeir sjálíir
segja, snúast þeir í takt við
jörðina og þeir snúast þar
til þeir falla magnþrota til
jarSar.
Márgir hafa lagt leið sína
í ár til Konya til þess að
horfa á fögnuð Dervishanna
17. des.
JIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIMIimilliUIIIIIII
IIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIMMIIMIIIIIMMIIIIMMIMIIIIIMIimmiMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIMIIHIIIIIlíllllllllllMIMIIIIIIIIimilllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIMMIIIIIIIimillllllM'MIIMIIMO
Alþýðublaðið — 15. jan. 1959