Alþýðublaðið - 16.01.1959, Blaðsíða 6

NÚ er svo komið, að ætl-
að er, að Marilyn Monroe
verði efst á lista mánnvina-
skrár kvikmyndabæjarins
Hollywood.
Það var ekki með pen-
ingum, en sífelldu seinlæti,
sem: hún gerði meðleikend-
ur sína í síðustu mynd sinni
„Sumir vilja hafa það heitt"'
helmingi ríkari en þeir
höfðu nokkru sinni gert sér
vonir um.
Joan Shawlee, snotur,
Ijóshærð hnáta, sem segir
hér frá kynnum sínum af
stjörnunni, kveðst standa í
eilífri þakkarskuld. við
hana, þvi hún hafi útvegað
sér þriggja mánaða starf i
stað eins og hálfs mánaðar.
Og hún heldur áfram: —
Ég hafði ekki við að fara
með peninga í bankann og
ég kærði mig kollótta um
ailar tafir, en sumir voru
bálæstir.
Vegna þessara tafa gat ég
keypt mér bíl, nýtt hús, hús
gögn og dágóðan slatta fat.n
aðar. Auk þess vakti ég yfir
hverju spori hennar og á
því lærði ég meir en í
nokkrum leikskóla.
Þegar ég segist hafa lært
af Marilyn á ég við, að ég
hef lœrt heil ósköp um
hvernig á að vera kona —•
ekki leikkona.
Þrjá hæfileika hefur hún
til að bera, sem gert hafá
hana svo dáða og fræga.
Það er hvíslandi rödd, van-
máttur og — undirfataleysi.
Ef þú talar með hvískr-
andi röddu, verða allir, sem
þú talar við að koma mjög
nálægt þér. Það skapar
æskilega náið samband.
Vanmáttur konu æsir upp
hetjuhugsjón karlmannanna
og þeir vilja öllu fórna og
grípa hvert tækifæri, sem
gefst til að sýna þér og
sanna dirfsku sína og yfir-
burði.
Ég hef þegar fleygt öllum
mínum undirfötum.
Hún Marilyn er mjög, al-
úðleg, en utan við sig fram
úr hófi. Og hún þekkti mig
ekki þótt við hefðum .unnið
saman í þrjá mánuði.
Ég hafði í fyrstu sama
háralit og Marilýn. En ekki
höfðum við Iengi unnið sam-
an er hún kom, mér á þá
skoðun, að ég yrði að breyta
því. Eftir að hafa þvegið
það níu sinnum upp úr
bleikihárþvottaefni og
reynt fjóra mismunandi
háraliti var að því komið,
að ég hélt ég yrði sköllótt.
Ég sem hafði 7 þumlunga
langt hár, hafði nú gisnar
lVz þumlunga lýjur.
Það leit helzt út fyrir að
ég yrði kvenútgáfa af Yul
Brynner.
Ég gleymi seint þeim degi
þegar Billy Wilder, leik-
stjórinn okkar, reyndi að
segja henni hvernig hún
ætti að leika, visst atriði.
„Gjörið svo vel að tala
ekki til min,“ var það sem
stjarnan sagði, „ég get
gleymt hvað ég á að segja.“
Bill gekk burt í skyndi,
tautandi fyrir munni sér:
„Fyrirgefðu, ég er bara leik
stjórinn.“
Ég vil ógjarnan tala illa
um Marilyn. Hún á ekkert
slíkt af mér skilið.
Ég vona innilega að ég
fái að vera með í næstu
mynd,. sem hún leikur í. E£
allt gegnur eins og síðast,
get ég þá keypt mér hús í
tugatali.
^iiiiiimiimmiiiiiiiiimiimiiiiiHÍiiiiininiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiimimiiiiiiiiiii'Miiii
Ford fékk 3000 betlibréf
rir
BÍLAKÓNGURINN Henry
Ford virðist hafa verið jóla
sveinn Ameríku á síðast-
liðnu ári. Honum bárust
hvorki meira né minna en
3€00 betlibréf fyrir jólin,
ekki frá börnum eins og
ætla mætti, heldur frá full-
orðnu fólki. Undantekning-
arlítið biðja bréfritarar
Ford að gefa sér bíl í jóla-
gjöf. Hér er eitt sýnishorn
af bréfunum:
„Kæri herra. Undirritað-
ur er nemandi í mennta-
skóla og er óskaplega ást-
fanginn í einni bekkjar-
systur sinni. Því miður hef-
ur hún ekki sýnt nein
merki þess, að ég fái ást
mína uppfyllta. En eitt ráð
veit ég óbrigðult til þess að
vinna hug hennar. Ef ég
ætti nýjan og áberandi bíl,
gæti ég keyrt hana heim úr
skólanum á hverjum degi.
Gætuð þér verið svo vin-
gjarnlegur að senda mér
einn „Thunderbird" í jóla-
jólin
gjöf. — P.S. Helzt rauðan
og með útvarpi og miðstöð
og blæju.“
Það má reyndar reikna
með, að ofanritað bréf sé
frá óhörðnunuðum unglingi,
en meirihlutinn er þó frá
rosknu fólki, og sum meira
að segja frá sértrúarflokk-
um sem biðja um bif-
reið til styrktar starfsemi
sinni. Þess þarf vart að
geta, að engum þessara
manna varð að ósk sinni, en
öllum var þó sent vinsam-
legt svarbréf. Til þéss að
svara öllum þessum bréfum
varð Ford að ráða tvær nýj-
ar skrifstofustúlkur. Eitt
bréfið hafði nokkra sér-
stöðu, en það var frá löm-
uðum dreng, sem vonaði,
að hann gæti með öllu
bjargað sér sjálfur, ef hann
fengi bíl. Hann var hinn
eini, sem fékk ósk sína upp-
fyllta. — Að lokum enn
eitt bréf:
„Kæri herra Ford. Stöð-
ugt horfi ég á í sjónvarpinu
fólk vinna bíla í verðlaun
í alls konar spurningaþátt-
um. Ég er sannfærður um,
að allt þetta fólk á bíla fyr-
ir, og hefur þar af leiðandi
engin not fyrir einn enn.
Hins vegar þarfnast ég bif-
reiðar óskaplega. Ég hef
tekið þátt í spurningaþátt-
um og yfirleitt reye.t allar
leiðir, en aldrei tekizt að
fá bíl. Hvers vegna get ég
ekki eignast bíl? Kæri
herra. Sjáið aumur á mér.
Yðar einlægur, X.“
Þekkti ekki
dóttur sína
MÓÐIR kynþokkagyðjunn
ar nafntoguðu, Brigitte Bar
dot, hefur nú skrifað bók
um hina frægu dóttur sína.
Bókin fékkst eðlilega þeg-
ar í stað útgefin, en þegar
hún var sett og farið var að
lesa prófarkir, kom í ljós að
fella varð niður heilan
kafla. í honum lýsir móð-
irin því yfir,. að dóttir sín
muni aldrei aftur ganga í
hjónaband, þar sem hið
fyrsta hafi farið út um þúf-
ur. Eftir að þetta var skrif-
að hafði Bardot hins vegar
básúnað um allar jarðir, að
hún væri trúlofuð. Það’ sann
ast hér vissulega, að mæð-
ur þekkja aldrei dætur sín-
ar.
Smávegis um
DRYKKJUPENINGAR í
Frakklandi eru svo stór lið-
ur í heildartekjum ýmissa
starfsstétta, að erfitt er að
bera saman laun þar og í
öðrum löndum. Það er sið-
ur í Frakklandi, að gefa ný-
ársþóknun. Bréfberarnir fá
til dæmis oft yfir eitt hundr
að krónur í þóknun frá
þeim, sem þeir bera póst-
inn til. Að öðrum kosti get-
ur svo farið að útburður
póstsins verði ,,óreglulegur“
á árinu. Símasendlarnir
verða líika að fá sitt og
götusópararnir kunna því
illa að verða útundan. Lög-
regluþjónar og rafmagns-
menn vilja fá smáþóknun
hjá íbúum þeirra gatna,
sem eru á þeirra gæzlu-
svæði. Allt í allt má reikna
með að frönsk fjölskylda
greiði um 400 krónur á ári
í ýmis konar þóknanir um
nýárið.
íbúar sambýlishúsi sleppa
að mestu við þesar óreglu-
legu greiðslur, en þess í
stað verða þeir að borga
stórfé til húsvarðarkonunn
ar. Sú stétt er mjög áhrifa-
mikil í frönsku þjóðlífi.
Konur þessar innheimta
húsaleiguna, taka á móti
póstinum, hringja í leigu-
bíla og taka á móti skila-
boðum til þeirra, sem ekki
eru viðlátnir. Síðast en ekki
sízt vaka þær yfir því hverj
'um er hleypt inn í húsin.
Það þykir ekki hæfa að
bor.ga slikri konu minna en
200 krónur í nýársgjöf.
Aukatekjur hennar geta
nmið allt að 20 000 krónum
á ári ef reiknað er með að
10 fjölskyldur búi í húsinu.
iír
Fjarsýnísauga
ÞAÐ er alkunna, að ef
menn fara í bað, bregzt það
aldreí, að annaðhvort hring
ir síminn eða dyrabjallan.
Nú hefur verið fundið upp
nýtt tæki til þess að koma í
veg fyrir, að taugar manna
verði fyrir of mikilli á-
reynslu af þessum sökum.
Tæki þetta mætti kalla á ís-
lenzku „fjarsýnisauga“, en
það samanstendur af litlu,
kringlóttu sjónvarpstjaldi,
og á því birtast þeir, sem
standa fyrir utan dyrnar.
Jafnframt fylgir hátalari,
svo að unnt er að „halda
gestinurri uppi á snakki’*
þar til baðinu er lokið.
Framleiðendur þessa nýst-
árlega tækis segjast ábyrgj
ast, að ekki saki, þótt sápa
fari í „augað“.
ÞESSI s'
bátur varc
sæll á ítal:
liðnu ári,
jafnað við
æðið og ör
fyrirbfigði,
4000 Ítalír
bát af þe
sem nefnd
Katamar.
hann bori:
Nýtt
RÓM, 14. jan.
í dag kom hér fj
kennilegt mál.
Casciotti, 27 ára
forsíðu Morj
sl. þriðjudag.
| SOPHIA LOREN §
1 virðist ekki láta sm.á- 1
I muni á sig fá. Eins og |
I kunnugt er hefur hún =
I verið ákærð fyrir að |
I vera gift tveimur =
1 mönnum í senn, en af =
| þessari mynd að |
= dæma nýtur hún =
E hjónabandssælunnar 1
| eftir fremsta megni. =
| Myndin var tekin |
= skömmu fyrir jól í |
| Kaupmannahöfn, þar |
I sem leikkonan ásamt |
I hinum nýja eigin- |
i manni sínum leikstjór 1
1 anum Carlo Ponti, I
i var á leið frá París til f
i Hollywood. Þar mun |
i Loren leika í nýrri f
i kvikmynd. 1
l ^ l
íiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiir
nú
alvarlega yfirheyrðir.
er nú öllum ljóst orðið. að
þessi kórall er annað og
meira en efniviður skart-
gripa. Næsta dag einmitt í
sama bili og Frans ætlar að
fara að koma m
sína er dyrunur
. . . og Georg í
fylgd undurfagi
Georg er heils
lega. „Við höfu
6 16. jan. 1959 — AlJjýðublaðið
fBB