Alþýðublaðið - 30.10.1920, Blaðsíða 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
ogaæanaxnn*
Amensk /andnemasaga.
Kosningaskrifstofa
stuðningsmanna Póröar læknis Sveinssonar
er í Lækjarg. 14. (Búnaðarfél.húsinu, suður-
enda við Tjörnina). — Opin fillíiti daginn.
Simi 86. Slmi 86.
1 drengur
getur fengið atvinnu við að bera út
»Aiþýðublaðið« til kaupenda nú þegar.
Fyrir karla og konur
sníð eg undirritaður allar stærðir af sniðum og
veiti einnig tilsögn piltum og stúlkum í þessu.
O. Rydelsborg,
Laugav. 6 og Laufásveg 25 (viðgerðaverkstæði).
(Framh.)
„Vinur minn“, sagði hann,
„hefir þú nokkurn tísnan dvalið í
landi, þar sem kurteisi við ókunn-
uga og virðing fyrir konum er
talið meðal manakostai' Eg spyr
svona, vegna þess, að maður sem
hefði verið í slíku landi, mundi
gera alt, sem í hans valdi stæði,
til að hjálpa öðrum, einkum kon-
um, út úr kviksyndi, í stað þess
að standa aðgerðalaus á þurru
og hæðast að öllu saman".
„Ókunni maður", sagði fylgdar-
maðurinn hálf gramur og hálf
skömmustulegur, um leið og hann
stöðvaði hest sinn, „eg er hvorki
rauðskinni eða útlendur biökku-
maður, en maður eins og Guð
hefir skapað mig, jatnvel þó hátt-
erni mitt sé kamiske svipað
skógarmanni, sem eg fúslega skal
játa. Eg bið stúikuna fyrirgefn-
ingar, ef eg hefi móðgað hana,
en þú hefir lagt spurningu fyrir
mig, og eftir venjum vorum má
eg þá leggja fyrir þig aðra spurn-
ingu“.
„Gott og veí“, mælti Roland,
„vertu þá stuttorður".
„Þarna liggur vegurinn, greið
fær og þráðbeinn, og þannig er
hann alla leið að ánni".
„Það gleður mig að heyra",
svaraði herforinginn, „en spurn-
ingin?"
„Hún er þessi", sagði maður-
inn, og teygði úr handleggnum
reiðilega. „Sem hermann spyr eg
þig, hvort hyggilegra sé að senda
vopnfæran mann gegn rauðskinn-
um, sem myrða menn f landinu,
eða láta hann eyða heilum degi í
það, að vísa fólki leið, sem blind-
ur maður gæti fundið? Þetta er
spurning mín“, bætti hann við
þjösnalega, „og svaraðu mér eins
og hermanni sæmir".
„Enginn veit betur en þú sjálf-
ur, hvort eg þarfnast fylgdar eða
eigi“, mælti Roland. „Ef þú held-
ur það, að skylda þín kretjist
þess, að þú skiljir konu eftir í
vegleysum hjá manni sem ekki
ratar rétta leið, þá máttu fara,
hvenær sem þig lystir".
„Þú hefir á réttu að standa,
ókunni maður", svaraði leiðsögu-
maðurinn, „þarna er leið þín,
eins greið og ruddur vegur, og
þarna er mín leið, sem liggur
beint til rauðskinnanna".
Að svo mæltu snéri hann við
hesti sfnum, sveifiaði byssunni
yfir höfði sér, rak upp hátt stríðs
óp, sem lét í Ijósi gleði hans yfir
því að Iosna við hið Ieiða starf,
og þeysti af stað, og skildi þau
Roland eftir undrandi yfir svik-
semi hans.
Til allrar hamingju mundi Ro-
land vel lýsinguna sem Bruce
hafði sagt honum á veginum að
ánni. Eftir þeirri lýsingu hlutu
þau að vera komin hálfa leið.
Og fjórar stundir voru enn til
dagseturs. Það mátti því engum
tíma eyða, og lögðu þau þvf af
stað. Roland á undan og blökku-
maðurinn á eftir Edith. Þannig
héldu þau áfram meira en mflu,
og Roland var þungt hugsi að
litast um eftir stfgnum sem lá
niður að neðra vaðinu, þegar
blökkumaðurinn kom til hans og
kvaðst hafa heyrt hófadyn bak
við sig.
óskast í vetrarvist á fáment
sveitaheimili. — Uppl. á afgr.
Þó rafstööin sé elcki
fengin enn þá og yður ef til vill
finnist ekkert liggi á að láta
leggja rafleiðslur um hús
yðar, þá má búast við kapphlaupi
um innlagningar um það bil sem
straumur kemur til bæjarins, —
einmitt af því hve margir bíða
til síðasta dags. — Til þess að
lenda ekki í því kapphlaupi, þá
er hyggilegt að panta innlagningu
í hús yðar strax í dag.
Vönduð vinna. — Sanngjarnt verð.
H.f. Rafmf. Hiti & Ljós,
Vonarstræti 8. — Sími 830.