Morgunblaðið - 25.10.1990, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. OKTÓBER 1990
51 -
Sigiirður Þórður
Gunnarsson vélstjóri,
Fæddur 9. júlí 1925
Dáinn 17. október 1990
Við fráfall Sigurðar Gunnarssonar
rifjast upp minningar um góðan og
greiðvikinn granna. Sigurður fæddist
á Brettingsstöðum, Flateyjardal,
elstur fimm systkina. Þar sleit hann
barnsskónum í sveitasælu við fjall
og strönd. Barnaskólanám sitt stund-
aði hann í Flatey undir handleiðslu
Jóhannesar Bjamasonar kennara,
höfundar bókarinnar Fagurt er í
Fjörðum. Þá lá leiðin að Laugum í
Reykjadal. Að því loknu hóf hann
margvísleg störf við sjávarútveg og
var á skipum flotans m.á. við
síldveiðar.
Sigurður átti ekki langt að sækja
sjómannsblóðið, því afi hans, Sigurð-
ur Hrólfsson á Jökulsá, var þekktur
fyrir trúmennsku og seiglu sem há-
karlaskipstjóri. Við Vélskóla íslands
öðlaðist hann réttindi sem vélstjóri
og starfaði fumlaust og af festu,
lengst af á skuttogaranum Brettingi.
Efst í huga Sigurðar var þó það
sem fram kemur í kvæðinu „Blessuð
sértu sveitin mín“, því á vordögum
gekk hann frá borði og hélt á sínum
ljósbrúna Land Rover út á Dal, oft-
ast í för með systur sinni, Öddu.
Þar var hann í essinu sínu og því
ánægðari sem fleiri farartæki nál-
guðust hlaðvarpann. Þau voru grand-
skoðuð í stórum stjömusjónauka,
sem stóð utandyra. Öllum var vel
tekið, er knúðu dyra, og leyst var
úr málum á farsælan hátt.
Ég minnist sérstaklega allra ferð-
anna yfir Flateyjardalsheiði. Stund-
um beið hann mín ferðbúinn á Akur-
eyrarflugvelli fullur eftirvæntingar,
að komast út eftir sem fyrst.
A leiðinni var farið upp „Mannvits-
brekku" og niður „Afglapaskarð"
(Örnefni Sigurðar). Oftar var þó lagt
af stað í bílalest, því engu mátti
muna, er vatnavextir hlupu í árnar.
Þá var ekki ónýtt að hafa yfirvegað-
an og þaulkunnugan ferðafélaga í
broddi fylkingar.
Ég þakka samfylgdina um leið og
ég sendi systkinum hans mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Björn Amarson,
Efri Brettingsstöðum.
Genginn er góður drengur, langt
um aldur fram. Þegar „sláttumaður-
inn slyngi“ heggur skarð í raðir okk-
ar samferðamannanna verður okkur
hverft við, jafnvel þótt aðdragandi
hafi verið nokkur og endalokin
auðsæ. Þannig var það miðvikudag-
inn 17. október, er okkur bámst þau
tíðindi, að vinur okkar og frændij
Sigurður Gunnarsson, væri allur. I
nokkra mánuði hafði hann barist við
sjúkdóm sinn, æðrulaus og yfirveg-
aður, umvafinn ástúð og umhyggju
Öddu systur sinnar. Hann kvartaði
ekki, þótt líðanin væri ekki alltaf sem
best.
Sigurður fæddist á Brettingsstöð-
um, sonur hjónanna Emilíu Sigurðar-
dóttur og Gunnars Tryggvasonar
sem lengst af þjuggu þar. Þeirra
hjóna minnast margir vegna hjálp-
semi þeirra, góðvildar og gestrisni.
Á Brettingsstöðum ólst Sigurður upp
ásamt systkinum sínum, Tryggva,
Óla, Ingveldi og Öddu.
Á næstu bæjum, Efri-Brettings-
stöðum og Jökulsá, uxu einnig úr
grasi frændsystkini Sigurðar og var
mikill samgangur og vinátta á milli
heimilanna. Flateyjardalur er af-
skekkt byggðarlag sem hlaut þau
örlög að leggjast í eyði, sem svo
mörg önnur í okkar landi. Akvegur
var enginn til annarra byggða og
átti það stóran þátt í brottför fólks-
ins. Fljótlega var þó ruddur vegur
yfir Flateyjardalsheiði og Sigurður
eignaðist trausta fjallabifreið. Nú
gafst tækifæri fyrir Dalbúa að leita
á fornar slóðir til sumardvalar á
æskustöðvum. Margar ferðirnar ók
Sigurður yfir heiðina, fram og til
baka með fólk og farangur. Síðar
þegar fleiri fjölskyldur eignuðust eig-
in bifreiðar var oft farið í samfloti
yfir heiðina og var þá Sigurður sjálf-
kjörinn fararstjóri, sem vísaði veginn
og gaf góð ráð. Við áttum því láni
að fagna að slást í hóp frændfólksins
á Flateyjardal, er við hófum sumar-
dvöl okkar þar og ljúfar eni minnin-
gamar sem tengjast öllu þessu fólki.
Gott var að leita til Sigurðar, ef eitt-
hvað vantaði við endurbyggingu
hússins okkar. Hann lagði alltaf gott
til málanna og oft var hann mættur
með verkfæratöskuna sína tilbúinn
með sína högu hönd.
Marga stundina sátum við á spjalli
innan dyra eða utan, drukkum ómælt
kaffi og rifjuðum upp sögur af mönn-
um og málefnum. Ökkur er kunnugt
um, að margir sem til okkar komu
á Efri-Brettingsstöðum eru þakklátir
fyrir kynnin af Sigurði. Frá þeim
viljum við nú senda kveðjur, ekki
síst föður og tengdaföður okkar Bimi
Þórðarsyni á Akureyri.
Sigurður var vinmargur maður,
enda ræktaði hann vináttuna á ein-
stakan hátt. Hann var margfróður,
ljóðelskur og gestrisinn svo af bar.
Margir munu nú sakna vinar í stað.
Síðastliðið sumar, þegar Sigurður
var sjúkur orðinn, óskaði hann þess
heitast að komast til æskustöðvanna,
strax og snjóa leysti. Sannaðist þá
best hið fornkveðna „Römm er sú
taug er rekka dregur föðurtúna til“.
Sú ósk rættist og þegar haustlit-
irnir höfðu sett sinn svip á óvenju-
fagran gróður sumarsins kvaddi
hann Dalinn sinn í síðasta sinn.
Að leiðarlokum viljum við þakka
Sigurði og jafnframt Öddu systur
hans órofa vináttu öll árin, allar góðu
gjafirnar sem minna okkur á, hvers
virði góður vinur er í lífi hvers manns.
Orð
milli vina
gerir daginn góðan
það gleymist ei
en býr í hjarta þér
sem lítið fræ
það lifir
og verður að blómi
og löngu seinna
góðan ávöxt ber.
(Gunnar Dal)
Við sendum systkinum Sigurðar,
fjölskyldum þeirra, frændfólki og
vinum innilegar samúðarkveðjur.
Erla og Órn
Látinn er á Akureyri föðurbróðir
minn, Sigurður Þórður Gunnarsson
vélstjóri. Hann var fæddur 9. júlí
1925 á Brettingsstöðum á Flateyj-
ardal. Sigurður var elstur fimm
barna Gunnars Tryggvasonar bónda
og Emelíu Sigurðardóttur sem bæði
eru látin. Systkini hans eftirlifandi
eru: Tryggvi skipstjóri, kona hans
er Heiðbjört Björnsdóttir frá Syðra-
Laugalandi og eiga þau fimm börn.
Óli Brettingur sjómaður á Akureyri,
ókvæntur. Ingveldur ljósmóðir, gift
Albert Þorvaldssyni frá Hrísey og
eiga þau tvo syni. Adda húsmóðir
og gangastúlka á Sjúkrahúsi Akur-
eyrar, ógift.
Siggi frændi eins og við kölluðum
hann alltaf hélt heimili með Öddu
og Óla í Holtagötu 12 á Akureyri.
Þar stendur heimili' þeirra okkur
bróðurbörnunum alltaf opið, þar höf-
um við fengið gistingu, mat og
ómælda hlýju í gegn um tíðina sem
aldrei verður að fullu þökkuð.
Áhugamál þeirra systkinanna og
okkar barnanna er æskustöðvar
þeirra á Flateyjardal, Brettingsstað-
ir. Yndisfagur staður íjarri alfara-
leið. Að komast þangað á hveiju
sumri, einu sinni eða oftar og dvelj-
ast í kyrrð og ró er okkur afar dýr-
mætt. Að fara út á Dal eins og við
segjum í íjölskyldunni, hefur verið
hluti af okkar tilveru síðan ég var
lítil stúlka og átti heima á Akureyri
með foreldrum mínum. Siggi frændi
átti jeppa og þær eru ófáar ferðirnar
sem við höfum farið með honum á
dalinn. Heiðina þekkti hann eins vel
og lófann á sér, hvern stein og hverja
þúfu, og var hann í essinu sínu þeg-
ar hún tók við. Okkur þótti stundum
ferðin sækjast seint, vorum dálítið
óþolinmóð, en Siggi frændi fór sér
að engu óðslega, keyrði alltaf á sama
hraða hvað sem tautaði og raulaði
og alltaf komumst við heilu og höldnu
á áfangastað.
Síðustu fjögur árin hafa verið
Sigga frændi erfið vegna áfalls sem
hann fékk 1986, en Adda systir hans
hefur hugsað um bróður sinn af ein-
stakri ást og umhyggju. Vinir hans
og fjölskylda hafa séð um að hann
kæmist í dalinn sinn eftir að hann
hætti að geta keyrt sjálfur og eiga
þeir þakkir skilið.
Elsku Adda frænka og systkini,
guð blessi ykkur og Sigga frænda.
Þorgerður Tryggvadóttir
Frumsýnum stærstu mynd ársins
DRAUGAR
TRUIÐ
PATRICK SWAVZE DEMIMOORE WHOOPIGOLDBERG
HÁSKÓLABÍÖ