Morgunblaðið - 05.01.1991, Síða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. JANÚAR 1991
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTRÚN FRANSDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
lést fimmtudaginn 27. desember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Örn Sigfússon, Fríða Valdimars,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Konan mín, móðir mfn, amma og langamma,
OLGA HELENA ÁSGEIRSDÓTTIR,
Karlagötu 3,
lést á Landspítalanum að kvöldi 3. janúar.
Jarðarförín verður auglýst síðar.
Hans Jakobsson,
Helga Kristjánsdóttir,
Olga Helena Kristinsdóttir, Ólafur Aðalsteinsson,
Steinunn Kristínsdóttir, Árni Jónsson
og barnabarnabörn.
t
Eigínmaður minn,
AÐALSTEINN HELGASON
fyrrum bóndi,
Króksstöðum, Eyjafirði,
Mjósundí 13, Hafnarfirði,
lést á St. Jósefsspítala að kvöldi 3. janúar.
Arnfríður Pálsdóttir.
t
Frænka mín,
MARGRÉT ANTONSDÓTTIR,
andaðist í Kristnesspítala 31. desember sl.
Útförin verður gerð frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 8. janúar.
Margrét T rygg vadóttir,
Sigurgeir Sigurðsson.
t
Móðir mín og amma okkar,
HELGAJENSEN,
Vfðimel 23,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli 27. desember sl.
Útförin fer fram frá-Fossvogskapellu mánudaginn 7. janúar
kl. 15.00.
Cecil Viðar Jensen,
Helga Jensen, Gunnar Þór Jensen,
Ingi Steinar Jensen.
t
Útför bróður okkar,
ÍVARS BJÖRNSSONAR
frá Vopnafirði,
sem lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 30. desember 1990, fer fram
frá kapellu Hafnarfjarðarkirkjugarðs mánudaginn 7. janúar 1991
kl. 13.30.
Ragnar Bjömsson,
Hörður Björnsson,
Jóhann Björnsson,
Sigurður Björnsson,
Björn Björnsson.
t
Maðurinn minn, faðir, afi og langafi,
ÓLAFUR KRISTJÁNSSON,
Jökulgrunni 6a,
Reykjavík,
andaðist á hjartadeild Landspítalans 2. janúar sl.
Jarðarförin fer fram frá Áskirkju í Reykjavík fimmtudaginn 10. janú
ar kl. 13.30.
Ólafía Hermannsdóttir,
Lára Ólafsdóttir,
Ólafía G. Kristmundsdóttir,
Kristmundur Kristmundsson,
Ólafur S. Kristmundsson
og barnabarnabörn.
Minning:
Sigurður J. Berg-
mannháseti
Fæddur 14. apríl 1943
Dáinn 27. desember 1990
Föðurland vort hálft er hafið
helgað þúsund ára dáð.
Þangað lifsbjörg þjóðin sótti,
þar raun verða stríðið háð.
Yfir logn og banabylgju
bjarmi skin af Drottins náð.
Föðurland vort hálft er hafið
hetjuiífí og dauða skráð.
(J. Magnússon)
Það voru þung spor sem ég átti
upp landganginn um borð í Tý
síðdegis þann 27. desember. Ég
vissi hvað beið mín um borð og þá
rifjaði ég upp orð biskupsins okkar
á aðfangadagskvöld um gleðina,
sorgina og tárin. Ég felldi tár á
leið minni um borð og eins veit ég
að var um marga skipsfélagana,
vinina og samstarfsmennina er þeir
fréttu þessi ósköp. Tölum nú ekki
um ættingjana, en ekki meira um
það.
Ég var þeirrar gæfu aðnjótandi
að eiga vináttu Sigga í 30 ár. Siglt
samskipa honum í 15 ár og notið
þess sem bátsmaður að hafa hann
mér við hægri hlið. Þá og síðar
höfum við haft heilan her af efnileg-
um piltum í kringurn okkur og reynt
að skóla þá eftir bestu getu. Við
höfum átt sorgar- og gleðistundir
og sameiginlega tekist á við við-
fangsefnin í blíðu og stríðu.
Frístundum höfum við oft eytt sam-
eiginlega og stundum farið þá full
geyst. Ekki orð um það meir. Einn-
ig var sameiginleg ást okkar á bók-
um en Siggi naut þess til hins
ítrasta að lesa góðar bækur um
æviþætti, aldarfar og landafræði.
Hann var flugnæmur og minnið
gott. Sjónminnið var frábært og var
lygilegt hvað hann þekkti landið
okkar til fullnustu, enda elskaði
hann allt sem íslenskt var.
Sigurður J. Bergmann fæddist í
Keflavík 14. apríl 1943 og ólst þar
upp. Hann var sonur hjónanna
Sigríðar Gísladóttur og Þorsteins
Bergmanns. Hann átti 3.bræður,
Magnús (tvíburabróður) Gunnar og
Bjarna. Honum þótti alla tíð undur
vænt um foreldra sína og bræður
og var sérstaklega tiltekið hvað
samband hans við móður sína var
afa'- kært og náið. Ungur fór Siggi
í sveit norður í land og átti margar
góðar endurminningar þaðan. Hann
gerði góðlátlegt grín að minni
sveitamennsku í lágsveitum Suður-
lands og kallaði mig þá gjarnan
„Flóafífl“ á sinn vingjarnlega hátt.
Ungur byijaði Siggi til sjós á bátum
og í framhaldi af því réðst hann til
Landhelgisgæslunnar árið 1961.
Starfaði hann þar nær óslitið til
dauðadags, að undanskildum tæp-
um 6 árum hjá Eimskip. Ævistarfíð
var því sjómennska og að lang-
stærstum hluta hjá gæslunni. Á
meðal sjómanna vítt og breitt um
landið og hjá fleirum, var Siggi
orðinn lifandi þjóðsögn og eru til
stórar sögur af honum úr starfí og
frístundum. Það þarf mikinn mann,
þannig gerðan til sálar og líkama,
til að standa undir slíku og var Siggi
nákvæmlega þeirrar gerðar.
í blóma lífsins kynntist Siggi
Ingu Larsen og áttu þau saman
eina dóttur, Helgu. Amma hennar
var Helga Larsen og þótti Sigga
alla tíð afar vænt um gömlu kon-
una. Sambúð Ingu og Sigga rofn-
aði, en alltaf höfðu þau samt gott
samband og fór Siggi oft upp á
Engi. Sigga þótti afskaplega vænt
um Helgu dóttur sína og má segja
að hún hafí verið gimsteinn hans
og yndi. Hann sá ekki sólina fyrir
henni og kærleikurinn þeirra á milli
var á þann veg að maður fylltist
djúpri lotningu. Siggi var einstak-
lega barngóður og hændust bömin
ósjálfrátt að honum. Hann var
skapgóður og dagfarsprúður og
hafði líka þessa ljúfu og góðu barns-
sál sem ölium þykir svo gott að
umgangast.
Siggi var mikill að burðum og
er annáluð hreysti hans er hann var
upp á sitt besta. Síðustu árin hafði
þreki hans og heilsu hrakað allveru-
lega og átti hann í talsverðum veik-
indum seinni árin. Hann gekk ekki
heill til skógar og setti þetta mark
á Sigga bæði til sálar og líkama.
Þetta annálaða heljarmenni þoldi
illa vanmátt sinn og veikindi. Sigga
þótt vænt um gæsluna, vinina, sam-
starfsmennina og skipsfélagana.
Einnig þótti honum afar vænt um
skipið sitt „Tý“. Hann náði í skipið
og starfaði þar í 15 ár. Þetta var
hans annað heimili allan þennan
tíma. Fyrst að þetta þurfti allt að
enda svona, þá held ég að Siggi
hafí verið feginn að það skyldi þó
verða um borð í Tý. Hann var orð-
inn svo tengdur skipinu.
Oft er erfitt að kveðja góðan og
kæran vin og söknuðurinn virðist
vera óbærilegur. En minningin um
góðan dreng hjálpar okkur öllum á
erfiðri stund. Og þakklætið fyrir
allt og allt er þá efst í huga. Ég
samhryggist öllum gömlum vinun-
um og starfsfélögunum. Góðar
bænir fylgja til skipsfélaganna, því
ég veit að kvöl þeirra og missir er
mikill. En fyrst og síðast bið ég
góðan Guð að styrkja ættingjana.
Móður hans og föður, bræður,
frændsystkini, bamsmóður og eink-
um og sér í lagi dótturina sem hon-
um þótti svo undur vænt um. Þeirra
er missirinn mestur og þar er sorg-
in mest. Megi góður Guð styrkja
þau, hugga og varðveita.
Far þú friði,
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Með vinarkveðju
Olafur Þór Ragnarsson.
Kristrún Frans-
dóttir - Minning
Fædd 26. ágúst 1908
Dáin 27. desember 1990
Kveðjustund, alltaf er maður jafn
óviðbúinn. Með nokkrum orðum vil
ég minnast og þakka tengdamóður
minni, Kristrúnu Fransdóttur,
Norðurbrún 1, Reykjavík, fyrir dá-
samleg kynni. Frá því fundum okk-
ar bar fyrst saman, er hún tók mér
brosandi, opnum örmum og sagði
við mig falleg orð sem aldrei munu
líða mér úr minni. Mér reyndist hún
alla tíð sannur og elskulegur vinur,
sem ég sakna nú sárt. Hún var
sérstök kona, falleg og yfir henni
reisn sem ekki gleymist. Hún varð
fyrir sárum ástvinamissi og ýmsum
erfiðleikum öðrum á lífsleiðinni.
Hún ræddi það ekki við aðra. Hún
kaus heldur að tala um það sem
var að gerast í kringum okkur í
t
KRISTJÁN JÓHANNSSON,
sem lést á Elliheimilinu Grund þann 23. desember '90, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 8. janúar kl. 10.30.
Björgvin Kristjánsson,
Björg Jónsdóttir,
Magnús Helgi Magnússon.
t
Systir okkar,
SIGURLAUG SIGURÐARDÓTTIR
kennari,
er lést 19. desember sl., verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 7. janúar kl. 13.30.
Guðrún Sigurðardóttir,
Björn Sigurðsson,
Vilborg Sigurðardóttir.
daglega amstrinu. Samband okkar
var mjög náið og naut ég þessara
persónulegu samskipta við hana.
Hún hafði lifandi áhuga á leikhúsi
og fórum við oft saman í leikhús.
Það veitti henni nýja innsýn í hlut-
ina og hafði hún ánægju af að
ræða um það. Kristrún var oft á
heimili okkar og nutum við þess
hjónin að hún var hjá okkur á að-
fangadag og jóladag. Var hún með
hressasta móti. Við vorum öll bjart-
sýn og horfðum fram til komandi
daga og ráðgerðum leikhúsferð á
nýju ári. Allt í einu var öllu lokið.
Gleðin er léttfleyg og lánið valt.
Lífíð er spurning sem enginn má svara.
Vinimir koma, kynnast og fara.
Kvaðning til brottfarar er lífíð allt.
(F.G.)
Við kveðjum Kristrúnu með þökk
í hjarta.
Tengdadóttir