Alþýðublaðið - 02.11.1920, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Kosningaskrifstofa
stuðningsmanna Pórðar læknis Sveinssonar
er í Lækjarg. 14. (Búnaðarfél.húsinu, suður-
enda við Tjörnina). — Opin allan daginn.
Sími 86. Sími 86.
5
mikið úrval. Föt saumuð fljótt og af-
greidd. Fataefni tekin til sauma. Peysu-
fatakápur fást sniðnar eftir máli. —
Alt mjög ódýrt. — Komið í tíma.
Guðm. Sigurðsson, klæðskeri.
FATAEFNI
•HPfogÆff andínn,
Amensk /ancfnemasaga.
(Framh.)
BÞér skjátlast", hrópaði hann
og stöðyaði hest sinn.
„Þetta er rétta leiðin*, sagði
Telie, en þó dálítið skjálfrödduð.
„Alls ekki“, mælti Roland,
„þessi st'gur liggur niður að
neðra vaðinu; hérna er klofna
eikin, sem ofurstinn lýsti fyrir
mér''.
»Já, herra minn", svaraði Telie
kvíðin, „ofurstinn sagði, að við
ættum að hafa eikina á hægri
hönd".
„Alveg rétt", mælti herforing-
inn, „þvl það er sama hvern veg-
inn maður fer, þá er hún alt af
hægra megin, að eins sá munur,
að vegurinn til efra vaðsins, er
sá eini, sem við eigum að fara“.
„En þessi stígur, er bæði ör-
uggastur og stystur", skaut Teiie
inn í áköf.
„Það getur vel verið", mælti
Roland, „en þetta er leiðin, sem
Bruce vísaði mér á. Eg veit það
fyrir víst; auk þess sé eg hér för
eftir marga hesta, sem vafalaust
benda á slóð félaga okkar, en
hin leiðin virðist aftur á móti
ekki hafa verið farin ianga lengi".
„Eg skal fylgja ykkur á rétta
leið", sagði Telie enn þá kvíða-
fyllri.
„Stúlka mín", mælti hermaður-
inn ákveðinn, „þú mátt ekki fyrt-
ast af því þó eg efist um að þú
getir það. Þetta er leiðin, og
hana förum við".
„Þú sérð, að bróðir minn er
vís í sinni sök", sagði Edith við
Telie, „og þér hlýtur að skjátlast".
„Mér hefir ekki skjátlast", sagði
unga stúlkan mjög alvarlega, „og
bróður þinn mun síðar iðra þess
að hann fór þessa leið, vegna
þess að húa er stundum hættuleg".
Loksins lét Telie mjög nauðug
undan herforingjanum, sem hélt
áfram þá leið, sem hann hafði
valið. En eins og hún áður var
áköf í það að vera á undan hin
um, eins virtist hún nú ákveðin í
því, sð vera sfðust. Hún leit
af einum runni á annan, eins og
hún óttaðist dulinn fjandmann.
Þó Roland öruggur færi þá
ieið, er hann hafði valið, gat
hann þó ekki annað en hugsað
um aðvörunina, er hann hafði
vaknað við um morguninn, og
sem féll undarlega saman við álit
Telie á því, hvaða leið ætti að
fara. Hann var alt í einu rifinn
upp úr þessum hugsunum sínum
við það að Edith lagði skelfd
hendina á handlegg hans og
hrópaði: „Rolandl — Heyrir þú
ekkert? Hvað er þetta?"
„Eg heyri, massa", hrópaði
blökkumaðurinn, „eg heyri, massa
— held, það eru rauðskinnar. —•
Guð varðveiti okkur!"
Roland leit þangað er hljóðið
kom.
Hann heyrði nú greinilega, að
innan úr þykninu hægra megin
við þau, kom úr fjarlægð, hljóð
er lfktist neyðarópi manns. Þau
stóðu á öndinni og hlustuðu, og
hið ógurlega hlióð kvað við aftur
og aftur og bergmálaði um allan
skóginn svo ömurlega, að það
virtist neyðaróp manns sem barð-
ist við hinar ógurlegustu kvalir.
Þau hrúkku saman, og Telie
sagði lágt við sjálfa sig: „Það er
D-chibbenönosch; hann er hér
venjulega á ferli. Það er sagt að
hann væli á bráðl Það er enn þá
ekki of seint, við skulum snúa
viðl"
"V"erzlunin ,'Von‘ hefir
fengið birgðir af fægilög (Sol
Sol), handsápum, kristalssápum,
grænsápu, Sólskinssápum, Red
Seal og demantasápu, sápuspæni,
skúrepúlver, sóda, ofnsvertu (Ze-
bra), skósvertu, feitisvertu, hausa
á þýzka prímusa, hárgreiður,
skeggbursta, tvinna hvftan og
svartan, sjóvetlinga, pakkalit, eld-
færi, kerti, lampakveiki og lampa-
glös, 6" 8" io" 14", brensluspritt,
steinolíu, Sólarljós, höggvinn melís
og yfirleitt allar íslenzkar matvör-
ur og nauðsynja kornvörur. Lftið
inn og gerið kaup. Líki viðskiftin,
segið öðrum, en líki ykkur ekki,
þá segið mér sjálfum.
Virðingarfylst.
Gunnar Signrðsson.
Sími 448. Sfmi 448.
Á Bergstaðastræti 8 er
gert við olfuofna og Prfmusa,
lakkeraðir járnmunir og gert við
allskonar olfulampa og luktir.
Brýnd skæri og fleira.
Svört tausvunta tap-
aðist á Laugaveginum á Laugar-
daginn. Skilist á afgr. Alþbl.
RltstjOri og ábyrgöarmaöur:
Ólafur Friöriksson.
Prentsmið)an (jrutenherg,