Alþýðublaðið - 01.02.1959, Page 7
m
hefsf í fyrramálið.
ei
Seljum meðal annars:
KVÉNKJÓLA
DRENGJANÆRFÖT
DRENGJASKYRTUR
VINNUIiUXUR á börn og unglinga
KARLMANNASKYRTUR
REGNFATNAÐ á börn og unglinga
Auk þess margs konar fatnaður annar.
UTSAU - UTSALA
á kven- og barnafafnaði.
Hafnarstræti 4 — Sími 13350
— Þetta er mjög athygl-
isvért og sérkennilegt verk.
Það kom fyrst fram 1942 og
undirtónn þess er stríðið og
áhrif þess. Það fjallar um
líf fjölskyldu í aldaraðir og
þær ógnir, sem hún gengur
í gegnum. Um efnið er fjall
að af skemmtilegri kímni og
verkið er að formi til gam-
anleikur. '
— Hvað um aðsókn að
slíku leikriti?
— Ég geri ráð fjxir að
fólki þyki það forvitnilegt
og þá um leið skemmtilegt.
Annars er ómögulegt að
spá um slíkt.
KROSSGÁTA NR. 25:
Lárétt: 2 réttir, 6 verk
færi, 8 mannsnafn (þf.),
9 ávani (þf.), 12 fiskteg-
und (þgf.), 15 samstæð-
urnar, 16 óopinská, 17
tónn, 18 héldum.
Lóðrétt: 1 höggva, 3
klukka, 4 hænsni, 5 at-
viksorð, 7 spræna (þ£.),
10 selsungi, 11 anar, 13
ræða (þf.), 14 fljót, 16
andaðist.
Við komum ag máli við
þjóðleikhússtjóra Guðlaug
Rósinkranz og báðum hann
að segja okkur lítillega frá
þessu nýja leikriti:
að ná tali af honum stund-
arkorn:
— Ánægður? Jú, ég er
mjög ánægður með þá vinnu
og þann áhuga, sem sam-
starfsmenn mínir hafa sýnt.
Að vísu er alltaf hægt að
gera betur. Það væru ýkj-
ur, ef ég segði, að ég væri
fullkomlega ánægður.
— Hvað viltu segja okk-
ur um verkið?
— Þetta er mitt óskaleik-
rit. Ég hef í mörg ár vonað,
að það kæmi fram hér
heima. Boðskapurinn er
hrifandi og þó er ég fyrst
og fremst hrifinn af því,
vegna þess hve mikið leik-
húsverk það er. Það er sér-
staklega skemmtilegt að
vinná úr því. Leikstjóri og
leikendur £á geysimörg tæki
færi.
•— Og framtíðin?
— Það er ekki gott að
segja. Ætli ég sé ekki al-
kominn heim. Ég verð að
vísu fjarverandi um stund-
arsakir, en kem sennilega
fljótlega aftur. Hér — og
hvergi annars staðar vil ég
starfa.
um að
u síðast
brugð-
dabaki,
;u leik-
var um
ð höfð-
r, er við
iunnars
t á rág-
'smönn-
Munið
nú að líta alls ekki fram í
salinn, þótt þið kunnið að
þekkja- einhvern þar . . . .
Fatan tóm! Hvernig stend-
ur á því, að maðurinn setur
fötuna. tóma fram? Ég var
búinn að segja honum að
hafa eitthvað í henni, sand,
eða einhvern fjandann . . .
Það leið löng stund, þar
til Gunnar hafði lokið við
að telja upp allt það, sem
lagfæra þurfti fyrir frum-
sýningu. Loks tókst okkur
v mjó-
stíg í
l bökk-
erginu,
félagar
ætlanir
ú fund
ið undankomuleið, og hann
notar hljóðnemann sér til
hjálpar. Hann sezt nú fast
við borðið, þar sem blómst-
urvasinn stendur til að full-
vissa sig um að tal hans
heyrist vel og greinilega í
hátalaranum. „Heyrðu
Frans“, segir hann, .„ég hef
gert áætlanir, sepi líklega
munu bjarga okkur úr þess
ari klípu. Við liggjum illa
í því og verðum að reyna
að sleppa. Þessir náungar
treysta okkur auðvitað ekki.
Við erum algjörlega á valdi
þeirra, en ég er nú ekki á
því að segja bara já og
amen og reyna ekkert okk-
ur til bjargar. Ég hef hugs-
að mér þetta þannig . . .
heldur aðalfund í Tjarnarcafé þriðjudaginn
3. febrúar kl. 8,30.
Alþýðublaðið — 1- febr. 1959 J