Alþýðublaðið - 01.02.1959, Blaðsíða 11

FlugvéiarBiars
Loftleiðir h.f.:
Saga kom frá New York
kl. 7 í morgun. Hún hélt á-
fram til Oslo, Gautaborgar og
Kaupmannahafnar kl. 8.30.
k
BRÉFASKIPTI: Englending'-
ur nokkur, sem við vitum
ekki frekari deili á, óskar
eftir bréfaskiptum við ein-
hvern lesanda blaðsins. Ut-
anáskriftin er:
John Clements,
89 Aloersbrook Road,
London E. 12.,
England.
Þá hefur frönsk-kanadísk
hjúkrunarkona, sem starf-
að hefur í fimm ár á sjúkra-
húsi, óskað eftir bréfaskipt-
um. Hún talar og skrifar
ensku, frönsku og spönsku.
í tómstundum safnar hún
frímerkjum og vildi því
gjarnan skrifast á við frí-
merkjasafnara. Utanáskrift
hennar er:
Monique Pilon,
P. O. Box 128,
Chibougamau, Que.,
Canada.
it
JÖKUA-rannsóknarfélag ís-
lands heldur aðalfund 2.
febrúar n. k. kl. 20.30 í
Tjarnarkaffi (niðri). Dag-
skrá: 1. Venjuleg aðalfund-
arstörf. 2. Frá liðnu sumri.
(Ljósmyndir og litfilmur frá
Vatnajökli og víðar, S. Þór-
arinsson o.fl.). 3. Dansað tii
kl. 1.
*
STÉTTARFÉLAG barnakenn
ara í Rvk heldur fund í
dag, sunnudag, kl. 14.30 í
Melaskólanum. Á. fundin-
um verður flutt erindi um
fræðslulögin og sýnikennsla
verður í átthagafræði. Öll-
.um heimill aðgangur.
k
MÆÐRAFÉLAGIÐ heldur
fund á Hverfisgötu 21, —
mánudaginn, 2. febrúar kl.
8,30. Til umræðu verða fé-
lagsmál, sagt frá síðasta
fundi Bandalags kvenna. —-
Hallfríður Jónasdóttir segir
frá Kína-för og sýnir
skuggamyndir þaðan.
"k
SUNNUDAGASKÓLI Hall-
grímssóknar er' í Tómstunda
heimilinu kl..l0. Myndasýn
ing. Öll börn velkomin.
★
í KVÖLD kl. 8,30 hefst æsku
lýðsvika KFUM og KFUK,
Amtmannsstíg 2B. Verða al
mennar samkomur öll kvöld .
vikunnar, Felix Ólafsson,
krístniboði, yerður aða.l-
ræðumaður. í kvöld talar
auk hans Páll Friðriksson,
húsasmiður. Almennur söng
ur verður mikill á samkom-
um þessurn, einnig kórsöng
ur, einsöngur og tvísöngur.
Allir velkomnir.
★
TÓNLISTARKYNNING verð
ur í hátíðasal Háskólans kl.
' 5 í dag, sunnudag 1. febr.
Fluttur verður af hljóm-
plötum síðasti þáttur ní- g
undu sinfóníu Beethovens. I
Dr. Páll ísólfsson flytur 8
iskýringar. Aðgangur er ó- I
keypis og öllum heimill.
LEIGUBÍ LAR
BifreiðasíöS Steindórs
Sími 1-15-80
Bifreiðastöð Reykjavflcur
Sími 1-17-20
lega viS, aS þau komust að
raun um að þau þurftu ekki
að tala saman um neitt, luA..
Hún tók að koma farangri
sínum fyrir í töskurnar. —
Klukkan var rúmlega riíu, og
þegar 'hún hafði lokað tösk-
unum, sagði hún allt öf kæru-
leysislega: :
— Þú skalt ekki hafa fyrir
að fylgja mér á járnbrautar-
stöðina, Richard. ..
Hann hafði setið úti við
gluggann og horft til hafs, en
snéri sér nú að henni. Sól í
austri varpaði geislagliti á
lognsléttan haff lötinn, og
hann hafði glýju í augur.um,
svo að hann fékk aðeins
grent Jane eins og skugga
fyrst í stað. Og honum þótti
sem mörg ár væru liðin síðan
funclum þeirra bar saman.
— Ágætt, svaraði hann, og
hún kom til hans.
— Það var hvergi eins leið-
inlegt og á járnbrautarstöðv-
um, sagði hún, nema- þegar
maður kemur þangað til móts
við einhveirn með lestinni.
Augu hennar voru rök, þeg-
ar hún horfði á hann móti
birtunni frá glugganum.
Hann ók um báðar hendurn-
ar á henni og svaraði:
— Það verður ekki svo
langt þangað til þú kemur
þangað þeirra erinda.
Hann hafði byrjað að ijúga
að henni um nóttina, og nú
gat hann ekki snúið af þeirri
braut.
— Þú heldur iekki, sagði
hún og leit niður. Enn eru svo
margar spurningar, sem mér
finnst að mér hafi ekki unnist
tími til að bera upp við þig.
Einkum varðandi sjálfan þig,
. . hvers vegna þú hafð.'r
hvergi höfði þínu að að halla
kvöldið, sem fundum okkar
bar sáman. Og raunar er það
sú spurningin, sem mest vélt-
ur á, því allar hinar spurn-
ingarnar eru að einhverju
leyti tengdar henni. Eg ætla
mér samt ekki að spyrja þig
þess nú„ og það lítur ekki út
fyrir að þú hafir í hyggju að
segja mér það óspurður, ’svo
það verður að bíða síns tíma.
Hún þagði við nokkra
hríð. Svo lyfti hún höfði, leit
á hann og sagði: En þú lelskar
mig, er ekki svo?
Og hann varð því feg.nast-
ur, að þurfa ekki að segja
henni ósatt.
— Jú, Jane . . . ég els'ka
þig.
Líkami hennar titraði, —
•hendur hennar titruðu og hún
greip fastara um hendur
hans.
— Eg sagði ekki fyliilega
satt áðan, varð henni að orði.
Það er einmitt þessi spurning
mín, sem mest er undir kom-
ið.
— Það er svo margt og
mikið, sem ég á eftir að segja
þér, sagði hann. en það verð-
ur að bíða. Og 'ekkert liggur
á. En nú ætla ég að biðja þig
að segja mér heimilisfang
þitt. Og hann náði í pappírs
blað og hripaði niður það, sem
hún sagði honum.
— HeimiKsfang mitt veit.ég
ekki enn með vissu, sagði
hann.
— Nei, svaraði hún. Það er
nú það. ..
Og svo kom það r ’ Iartak,
er þau höfðu ekki n: i t meira
að segja hvort öðru Inn um
'gluggann barst : corhljóð
fólks, sem hraðaði för sinni
til strandar, köll, hjólagnÝr,
öll þessi mörgu hljói) dagsins,
sem enn vaknaði til sólskins
og hita. Það var sem hærra
yrði undir loit í herberginu,
þar sem þau stóðu. eins og þar
yrði allt öruggara og fjarlæg-
ara frá ys og þys umheimsins
en nokkru sinni fyrr. Það
hefði þeim þótt gott áður, en
nú, þegar þau voru bæði í
þann veginn að hvexfa á brott,
vakti það aðeins með þeim
gremju.
— Hvenær leggurðu af stað
spurði hann.
Hún lagfærði kjólbeltið, —
að óþörfu.
— Eg er að fara, sagði hún.
Eg sagði föður mínum, að ég
kæm; með tíulestinni.
Hún leit á hann sem snöggv
ast.
— Vitanlega þyrfti ég ekki
að leggja af stað fyrr en með
næstu lest, — en til hvers
yrði nú hinn skammi frestur
CAESAR SMITH :
okkur, fyrst ég verð að fara
hvort eð er. Eg held að það
verði aðei-ns sárara fyrir okk-
ur bæði eftir því, siem sk.ln-
aður okkar dregst lengur.
— Það er satt, sagði hann.
Hann stóð með arma að
hliðum og reyndi að hugsa:
Nú er Jane að kveðja og ég
fæ aldrei að sjá hana aítur.
En þessi hugsun hafði í raun-
inni ekkert gildi fyrir hann
lengur, lengin áhrif á hann.
því hann hafði lifað einmitt
þetta andartak hvað éftir ann
að áður í huga sér um nótt-
ina. Það andartak hlaut að
koma og líða hjáj, og svo
mundj þessu lokið.
— Eg held að ég fari þá,
Richard.
— Já.
— Áður en skilnaðurinn
verður okkur enn sárari.
— Já.
Hún tók skyndilega andköf
— hann vafði hana örmum
en hún fól andlitið við barm
honum, líkami hennar titr-
aði allur og skalf, en hún
þvingaði sig til að þegja.
Þannig stóðu þau langa stund
og mæltust lekki við, og bann
hjálpaði henni til, að þola
skilnaðinn, hvíslaðj nafn
hennar og að hann elskaði
hana .. að þau mundu hitt-
ast innan skamms, við mosa-
gróna múrvegginn, þar sem
sól skein, þegar hennar naut
á annað borð. Og hún kinnk-
aði kolli og sagði aðeins, ég'
veit, . . ég veit ..
Og þegar henni tókst loks-
ins að hleypa í sig kjarki og
slíta sig úr örmum hans, stóð
hún nokkurt andartak kyrr í
sömu sporum og snéri baki
við honum, hvarfiað: augum
um herbergið .. og hún
kreppti hnúana, eins og hún
reyndi að gera sér grein fyr-
ir hvernig hún gæti sem fyrst
komist á brott. S:
— Eg skal ná í bíl handa
þér, sagði hann.
— Já, þaklka þér fyrir, svar-
aði hann.
Hann gekk fram hjá henni,
án þess að snerta hana, gekk
niður stigana og hringdi í sím
ann í anddyrinu. Þegar hann
Ikom aftur, var hún að mála
varii- sínar. Og hann sagði:
—' Bíllinn kemur innan
stundár.
Hún gekk frá varalitnum
og lét hann ofan í handtösk-
una.
— Eiginlega er óþarft fyrir
mig að fá bíl, — jæja, það er
ferðataskan, sagði hún enn.
Hún gekk út að glugganum,
lagðist á hnén á bekkinn. —
Komdu hingað og talaðu við
mig nokkur orð, ástin mín,
sagði hún.
Þau studdu olnboganum á
gluggasilluna og horfðu á haf
út. Þegar var múgur manns
kominn niður í flæðarmálið,
margir höfðu lagst til sunds
eða ýtt á flot bátum og flek-
um. Sólin skein og það var
heitt.
— Manstu hvernig þú átt
að finna múrvegginn okkar,
spurði hún.
Nr. 46
Og hann svaraði lágt og
hægt:
— Eg á að ganga niður.
briekkuna frá járnbrautar-
stöðinni. þangað til ég kem að
viðtækjaverzluninni. Þá geng
ég yfir götuna og inn á stíg-
inn, og þegar ég hef haldið
■eftir honum nokkurn spöl,
kem ég að gömlu, fáförnu göt
unni, sem þið kallið einstigið.
Og eftir Einstgnu fer ég þang
að til ég kem að mosagróna
múrnum, þar sem sólin skín.
— Þegar sólar nýtur. ....
Hún þreifaði eftir hendi
hans.
— Já, sagði hann. Þegar
sólar nýtur.
Hún sat og horfði rólega á
haf út, og það lá við sjálft að
rödd hennar væri kuldaleg,
þegar hún tók enn til máls.
— Og hvað er annað, sem
er einkennilegt við þennan
múrvegg. ..
— Annað.
Hann virti fyrir sér hendur
hennar. Þær yrðu annars
manns gaman áður en langt
um liði.
— Jú. hann er mosagróinn,
sagði hann. Og svo eru það
sníglarnir. ..
- Og ....
Hún ætlaði að segja eitt-
hvað, en rödd hennar brast.
Hún horfði út, og þegar hún
hafði jafnað sig nokkuð, leit
hún á hann.
— Viltu bera töskuna mína
og leigan
liigéifssfræii f
Sími 19092 og 18966
Kynnið yður hið stóra úr
val sem við höfum af alls
konar bifreiðum.
Stórt og rúmgott
sýningarsvæði.
Bifreiðasalan
og leigan
lngólfsslræfl 9
Sími 19092 og 18966 >
Rafgcymar, 6 og 12 volt.
Rafgeyinasambönd.
Pólskó.r á rafgeyma.
V in.dlakv.ei k j arar.
Loftdælur.
Hvítir gúmmíhringir.
PI/rst-Lrómþstar.
Sogskálar undir farang-
ursgrindur.
Kattaraugu.
bifreiðaverzlun.
☆ Félaisilf &
ÆskuGýðsvikan
hefst í kvöld kl. 8.30 að Amt-
mannsstíg 2 B. Mikill al-
mennur söngur og bljóð-
færasláttur. Einnig kórsöng-
ur, tvísöngur og einsöngur.
Aðalræðumaður vikunnar:
Felix Ólafsson kristniboði.
í kvöld talar einnig Páll
Friðriksson húsasmiður. Allir
velkomnir.
KFUM — KFUK.
—o—
ÞRÓTTUR. — Knattspyrnu-
menn, Míl. 1. fl. 2, fl. Æfing
\ KR-húsinu í dag kl. 5,10. —•
Engin útiæfing. — Þjálfarinn.
GRANHARNIR ÝiiUTt!“‘i"“meS“**‘
HITA
BYLGJA
Alþýðublaðið — 1. febr. 1959