Morgunblaðið - 03.03.1991, Blaðsíða 38

38
MÖ'RGéffól.ÁÐH) FÓLK I FRÉTTUM
Ö: MÁRZ 1991
Að tína upp
gamla sauma-
klúbbsþræði
Það er þekkt félagsmunstur
meðal kvenna að mynda svo-
kallaða saumaklúbba. Sumir
þeirra risa undir merkjum og kon-
ur framleiða ógrynni af handa-
vinnu á meðan
þær sitja saman
kvöldstund
heima hver hjá
annarri til skipt-
is. Hver og ein fær
siðan að njóta sín
sem gestgjafinn í
húsmóðurhlut-
verkinu og bera
fram sínar dýr-
indis kökur og rétti.
Þessi klúbbastarfsemi tekur
gjarnan við þegar skólagöngu lýk-
ur og heldur áfram að tengja sam-
an skólasystur og vinkonur, jafn-
vel ævina á enda. Þannig viðhalda
konur vináttunni og fylgjast hver
með annarri, fjölskyldumyndun,
starfi, heimilishögum, barnsfæð-
ingum og taka þátt í gleði og sorg
hver með annarri. Alveg einstakt
-Jr félagsmynstur sem konur hafa
hannað og iðkað gegnum tiðina.
Auðvitað var ég í saumaklúbb.
Við höfðum haldið hópinn í nokk-
ur ár eftir að skóla lauk en töpuð-
um þræðinum. Ekki man ég hvort
ég hannyrðaðist mikið en ég man
að hún Rúna prjónaði margar
peysur. Nema hvað. Síðan eru
10-15 ár. í mörg ár sáumst við
aldrei en svo var eins og einhver
sameiginleg hreyfing hafi komið
yfir okkur og við fórum að rekast
hver á aðra af tilviljun hér og þar.
í fyrstu var sagt: „Mikið váeri nú
gaman að hittast einhvern tíma."
Þegar styttra varð á milli þess að
við sáumst var farið að segja: „Við
verðum nú að fara að hittast aft-
ur.“ Þegar ég rakst á eina okkar
fyrir jólin sagði ég það sem þurfti
að segja: „Við hittumst heima hjá
mér.“ Þá var það ákveðið. Kvöldið
var ákveðið, þegar bóndinn var
ekki heima. Eg hringdi í Rúnu,
því hún er sjálf í símaskránni! „Og
hverjum ætlarðu að bjóða?“ spurði
hún ákveðin. „Ja, hvað finnst
þér?“ spurði ég óörugg á móti.
Rúna var alveg með þetta á
hreinu. Ein hefði komið seinna í
klúbbinn, önnur var úti á landi
og sú þriðja hafi flutt til útlanda.
„Þú býður bara Önnu, Gullu og
Björgu.“ „Gullu,“ hváði ég. „Já,
-■ ■) manstu ekki eftir henni Gullu,“
spurði Rúna. „Jú, jú, henni Gullu,
ég man eftir henni,“ sagði ég. Ég
var samt ekki alveg viss en ég
þóttist vita að ég myndi þekkja
hana um leið og ég sæi hana. Eg
fékk síðan simanúmerin hjá Rúnu
og næst hringdi ég í Önnu, sem
ég nauðaþekki! Anna vildi líka
vita hveijum ég ætlaði að bjóða
og þegar ég las upp „Gullu," sagði
Anna mjög ákveðin: „Já, en þú
þekkir ekki Gullu.“ „Er það ekki
nei," sagði ég, svo bætti ég við: „En
Rúna segir að ég þekki Gullu.“
Önnu varð ekki haggað með það,
ég þekkti ekki Gullu, Rúna vissi
bara ekkert um það. Ég ætlaði
varla að koma út úr mér þessari
hringavitleysu við Rúnu fyrir
hlátri. En Rúna var ekkert að
tvinóna við þetta, hún hafði tvo
síma á heimilinu og fleygði sér á
hitt tólið og hringdi í Gullu. Gulla
kom í símann og ég heyrði Rúnu
spyija hana hvort hún þekkti mig
ekki! Jú, Gulla hélt nú það og ekki
bara mig heldur gat hún lýst ná-
kvæmlega vöfílunum mínum. Hún
hafði síðan endur fyrir löngu alltaf
notað mina vöffluuppskrift! Þið
getið rétt ímyndað ykkur hve djúpt
snortið mitt litla húsmóðurhjarta
varð við að heyra þetta. Þannig
var það komið á hreint að ég
þekkti Gullu. Kvöldið sem þær
ætluðu að koma varð að fresta
■ klúbbnum til sunnudags þar sem
ein átti ekki heimangengt vega
veikinda sonarins. Á sunnudegin-
um kom siðan versta óveður í
manna minnum og klúbbnum
frestað til miðvikudags. Um kvöld-
ið komu þær allar nema Gulla! Það
hafði engin þeirra viljað láta mig
vita að Gullagat ekki komist þetta
kvöld.
Ég á því enn eftir að sjá að ég
þekkti hana Gullu!
ÞRÆTUMÁL
LEGG TIL AÐ ÞESSU VERÐI
STUNGIÐ UNDIR STÓL
Eins og fram hefur komið í fréttum, t.d. á þingfréttasíðum Morgun-
blaðsins, liggur frammi í neðri deild Alþingis frumvarp til laga um
breytingu á lögum nr.76/1970 um lax- og silungsveiði. Frumvarpið
gerir ráð fyrir að skerða nokkuð heimildir landbúnaðarráðherra til
að takmarka silungsveiðar í sjó. Flutningsmaður frumvarpsins er
Jón Sæmundur Sigurjónsson þingmaður krata í Norðurlandskjör-
dæmi vestra, en meðflytjandi er Ragnar Arnalds, fyrir alþýðubanda-
lag í sama kjördæmi. Þeir hafa lagt á það áherslu að réttarstaða
þeirra sem eiga land að sjó þurfi að vera skýrari en í greinargerð
með frumvarpinu segir þó að fyrirvari sé um viss atriði í frumvarp-
inu og greinargerðinni enda hefði skammur tími gefist til að sam-
ræma sjónarmið. Mikil umræða er nú farin af stað vegna þessa
máls, ekki bara milli sveitamanna, heldur einnig meðal stangaveiði-
og fiskræktarmanna.
Orri t.h. ásamt félaga sínum Jó-
hannesi Kristjánssyni og 27
punda hæng úr Laxá í Aðaldal.
*
Iágústbyijun setti landbúnaðarráð-
herra reglur um silungsveiði í sjó
og var þar saumað verulega að fijáls-
um og eftirlitslausum veiðum. Fögn-
uðu veiðiréttareigendur því mjög,
enda er það opinbert leyndarmál, að
í mjög mörgum tilvikum er sjósilung-
urinn aukaatriði. Aðalatriðið sé lax-
inn sem víða veiðist mikið í silunga-
netin, ekki síst í Norðurlandskjör-
dæmi vestra þar sem heita má að
árlega kastist í kekki milli sjósilung-
sveiðimanna og veiðiréttareigenda,
t.d. við Miðfjarðará, enda hafa eftir-
litsmenn oftar en einu sinni tekið
siiungsveiðimennina með lax í netun-
um. Orri Vigfússon er hagsmunaleið-
togi veiðiréttareigenda og stanga-
veiðimanna. Hann sagði m.a. þetta
um málið er Morgunblaðið leitaði til
hans:
„Frá sjónarhóli fiskifræðinnar er
mikilvaegt að benda á tvö mikilvæg
atriði. í fyrsta lagi er nauðsynlegt
að laxar og silungar gangi í ferskt
vatn til að viðhalda stofnunum. í
öðru lagi þurfa laxar og göngusilung-
ar að vera vel aðskildir þegar þeir
ganga til hrygningar í sína upp-
runaá. Veiðistjórnun þarf að taka
mið af ástandi hvers stofns og til