Alþýðublaðið - 11.02.1959, Blaðsíða 6

ITALSKIR skóladrengir
er.u nú í bardagaha.m. Þeir
æða urn Róm og kasta stein
um í styttur og minnis-
merki eins og óðir væru.
Einkum og sér í lagi miða
þeir skeytum sínum á nef
styttnanna. Ýmsir ítalskir
myndhöggvarar eru einn-
ig önnu m kafnir, —
en iþeirra starf er að
bæta skemmdirnar. —
En hvers vegna er þessi
gauragangur? hlýtur ein-
hver að spyrja. Orsökin er
sú, að nú er hálfnaður skóla
tíminn og prófin geisa ákaft
og pína vesalings piltana.
Og þegar þeir reika í öng-
um sínum eftir skemmti-
görðum borgarinnar nær
dauða en lífi af örvæntingu
og sálarstríði vegna þekk-
ingarleysis á lögmálum
efnafræðinnar,. flóknum
reglum stærð'fræðinnar,
grískunni eða reyna af öll-
um mætti ao brjóta til
mergjar erfitt fornkvæði,
þá skeyta þeir eðlilega
skapi sínu á styttum spek-
inganna, sem standa þarna
bísperrtir eins og ekkert sé
sjálfsagðara en að teygja
álkuna út í loftið í kæru-
leysi. Það voru þó einmitt
þessir náungar, sem skópu
unglingspiltunum þessar ó-
velkomnu áhyggjur og sagt
er að Pythagoras, grískir
spekingurinn, semkomfram
með þekktar kenningar í
stærðfræði, sé vinsælasta
skotmarkið. Haim er með
ógnarstórt arnarnef, sem
auðvelt er að hitta jafnvel
úr fjarlægð.
Annað eftirlætis fórnar-
lamb er Júlíus Cæsar og hið
þriðja vinsælasta er Adel-
mo Della Casa, sem kom á
fót hótelrekstri í Rómaborg.
Það virðist nú í sjálfu
lítt skiljanlegt, hvað ung-
lingarnir eiga sökótt við
þennan vesalings gistihús-
rekanda, en skýringin
einfaldlega sú,
ur svo vel við
mum.
Þegar skólinn tekur til
starfa aftur eftir sumarfrí-
að gert hefur verið við nef-
ið stenzt yfirleitt á endum
in á körlunum, en skóla-
piltar sjá fyrir því, að
viðgerð verði skammgóður
vermir.
Lærisveinarnir lita svo
áð allt þetta amstúr sé
að kenna, sem skópu fræðin
og þess vegna séu þetta
spekingunum rétt makleg
málagjöld.
VIÐ LSKA
RÚSSI nokkur hitti am-
■erískan ferðamann, sem
var rneð pínulítið vasaút-
varp, og sagði:
— Við höfum svona líka.
Hvað er þetta?
GAMLI MAÐURINN
hann Ernst Heming-
way ■ var um iangt
skeið fréttaritarí' í Par
ís og er alla tíð síðan
mjög hriíinn af borg-
innii Hánn fér þang-
að eins oft og hann
getur komið þvi við,
en fer ævínlega
huldu höfði íil þess að
lítið herbergi í einka-
húsi og ævinlega á
stöðum, sem eru lítið
áberandi. Hér á mynd
inni er Hemingway í
góðum félagsskap á
næturklúbbnum Lido,
og hefur ekkj varað
sig á einum bannsett-
uim blaðaljósmyndara.
uiitiiiiiiiiiiiiiifiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiitiiiiiiiiiit iiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiuiiiiiiiiiiiii
EINKARITARI forstjóra
nokkurs setti eitt sinn upp
eftirfarandi auglýsingu til
starfsfólksins:
Stafsitnengarbogin mín
er horfen úr hellönne. H ein
kvur hifur tikið ana á ann
að skyla henni strags.
þriðja sinn missti hann þol
inmæðina:
•— Ég skal ná tali af hon-
um. Segið mér bara hvar
hann baðar sig.
— í Capri, svaraði þjónn
inn.

LOGFRÆÐINGAR lifa ým-
islegt skemmtilegt í starfi
sínu. Einn bandarískur lög-
fræðingur hefur t. d. haldið
til haga sérstæðum og bros-
legum bréfum, sem hann
hefur fengið, og fara nokk-
ur þeirra hér á eftir:
Kæri herra! Hef í dag
móttekig bréf yðar, þar sem
þér haldið því fram, að við-
skiptareikningur konu minn
ar sé orðinn of hár. Hér
hlýtur að vera um tengda-
móður mína að ræða. Reikn
ingur konu minnar hefur
reyndar alltaf verið of hár,
en hann er bara í allt öðr-
um banka.
-^- Kæri herra! Mér þyk
ir leitt, að þér skylduð
hafa móðgazt yfir bréfi
mínu. Ég meinti alls ekki
að þér væruð fáviti, heldur
að ég væri fáviti, að fá yður
mál mitt í hendur.
-jir Kæri herra! Þegar
þér sækið uan náðun fyrir
mig í sambandi við dauðá-
dóm minn, bið ég yður að
gera allt, sem í yðar valdi
stendur. Þetta er nefnilega.
mjög þýðingarmikið fyrir
mig.
minn gerði þetta, þegar
hann varð myndugur, langa
langafi minn, langafi minn,
afi minn og faðir minn
gerðu þetta einnig, — og
hvers vegna í ósköpunum
skyldi ég þá ekki gera það
líka?“
STÆRSTA
— Og svo, sagði prófess-
orinn, þegar matarbirgðirn-
ar voru þrotnar, tókum við
af okkur skóna og átum þá.
Ég var sá eini, sem komst
lifs af úr þessum leiðangri.
— Hvernig stóð á því?
var spurt.
— Ég notaði stærsta skó
númerið.
Þrátt fyrir þessa mynd-
arlegu mólsvörn var aðals-
maðurinn rekinn á stund-
inni, og var mál þetta mjög
umrætt í brezkum blöðum
næstu daga á eftir.
í viðtali við eitt blað-
anna sagði rektor Oxford-
háskóla, að uppátækið hefði
ef til vill verið fyrirgefið,
þar sem þetta er erfðavenja
ættarinnar, — ef piltamir
hefðu ekki farið að sláet
eftir athöfnina og það svo
heiftarlega, að hringja varð
hið snarasta á iögreglu og
sjúkrabíl!
FYRIR nokkrum vikum birtum við frásögn af flugbílum,
en nú nýlega rákumst við á mynd af fyrirbærinu. Á mynd-
inni er einnig yfirmaður tilraunastöðvar Fördverksmiðj-
anna. Enda þótt nú sé sagt, að innan örfárra ára komi
þessir nýju bílar á markaðinn er jafnframt áætlað, að enn
um langan tíma muni bifreiðar á fjórum hjólum verða
notaðar og því verður áfram unnið að því að endurbæta
þær á ýmsa lund. Hemlar og hjólbarðar hafa lengstum
skapað stærstu vandamálin. Á kappakstursbílunum veldur
það miklum erfiðleikum. Það er tiltölulega auðvelt að búa
til mótor, sem knýr bílinn með 300 km hraða á klukku-
stund og einstaka kappakstursbílar aka svo hratt. Eh undir
slíkum kringumstæðum er nauðsyniegt að skipta a. m. k.
einu sinni um hjólbarða og bílstjórinn getur alltaf átt von
á því að slangan sringi. Stálhjól þola ekki heldur meiri
hraða en 300 km á klukkustund.
í
ÞJÓNNINN opnaði dyrn-
ar fyrir herramanni, sem
var að koma í heimsókn.
— Er greifinn við? spurði
gesturinn.
— Nei, hann er í baði,
svaraði þjónninn.
Gesturinn fór, en kom
aftur eftir klukkutíma, en
allt fór á sömu leið. Og enn
kom hánn eftir tvo klukku-
tíma, en fókk sama svar. í
FRÁ Oxford berast frétt-
ir af stórfenglegu hneyksl-
ismáii við hinn gamla og
nafntogaða háskóla borgar-
innar. Elzti sonur jarlsins af
Eldon hefur verið rekinn úrc
skóla fyrir hneykslanlegt
athæfi.
Brottrekstrarsök hins
unga aðalsmannss var þessi:
Á 21. afmælisdegi sínum
fór hann út í skóg í ná-
grenni skólans ásamt nokkr
um félögum sínum og skutu
þeir þá hjört, steiktu hann
á teinum og átu og arukku
og vorujglaðir.
Þegar sökudólgurinn var
leiddur fyrir rektor háskól-
ans var hann ekki, hið
minnstá s körn mustu 1 e g u A
heldur þóttist þvert á móti
standa með pálmann í hönd
unum. „Þetta er ævagamall
vani í minni ætt,“ sagði
hann. „Langalangalangafi
FYR.IR. nokkriH
var Nelson R<
_het.ja. Af eigin :
hafði honum tekizí
rnill j óna mæ r ingur
á það hellíi hann
póltíkina og vai
borgarstjóri New "5
ar meðan flokksm
í Repúblíkanaj
. féilu hver uuii anna
Nú, aðeins nokk
um eftir að! ham
embætti, ,er svo 1
beztu vinir hanj
hann. Iiyað hefi
Jú, hann braut reg
eitt í amerískum s
um, en hún er á þ
Byrjaðu aidrei í
þinn með því að a
ana.
Himi: nýi. fy Itós
ur ákveðið- að aul
og opinber gjöid
milljón dollara ti!
standa straima af b
hagsáætlun, sem €
ónir dollara, og
mesta upphæð,, sei
ur.
Þessari. ákvörðti
fellers var í fyrí
með mikilli un<
skelfingu og siðas
um mótmasium.
Mönrcuffl, þykii
feller hafa tarugði
lítilmannlega við
unum. Hann hefi
einu sinni haldið
Lausn á krossgátu
Lárétt: 2 barok
tók, 9 all, 12 F1
týran, 16 Rut, 1'
rásar.
(liiiiuiiimiiiiimiimiuiiimmiiiiMtiiciiiiiiiiiuv
Eltingaleikurinn er háður
á tveim hraðskreiðum bíl-
um, en vegurinn er holóttur
og svellbunkar eru víða á
stórum svæðum. Það er
nauðsynlegt að ki
ann varlega, «
Frans og Georg
töluvert forskot. I
um er fyrirsiáanh
verði að gefa'st
6 11. febr. 1959 — Alþýðublaðið