Morgunblaðið - 08.05.1991, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. MAI 1991
37
heimili, er bar húsráðendum fagurt
vitni. Þar bjuggu þau uns þau
fluttu til Reykjavikur í ágúst 1972.
Síðan hefur heimili þeirra verið á
Háaleitisbraut 51 hér í borg.
Fundum okkar Olla bar saman
fyrst árið 1953, er ég kynntist
Halldóru, næstelstu dóttur Land-
lystarhjónanna. Sérstök eindrægni
og samheldni ríkti innan þeirrar
fjölskyldu. Sem dæmi má nefna,
að við fjórmenningarnir opinberuð-
um sameiginlega trúlofun okkar
17. júní 1954 að ósk þeirra systra,
en þær höfðu deilt saman herbergi
í 18 ár. Olli og Gunna gengu í
hjónaband 20. desember 1955 á
silfurbrúðkaupsdegi Landlystar-
hjónanna.
Börnin urðu fimm: Guðmundur
Jóhann, fæddur 14. janúar 1956,
starfandi læknir á Höfn í Horna-
firði, kvæntur Eddu Björk Arnar-
dóttur kennara, Sigríður Bina,
fædd 26. janúar 1968, nemi í hjúk-
runarfrfræðum við IIÍ, Þórhildur
Ýr, fædd 14. febrúar 1969, stúdent
frá MH, Gyða Björg, fædd 20. júní
1970, nemi I MH, og Olga Hrönn,
fædd 27. janúar 1973, nemi í MS.
Barnabörnin eru orðin fjögur. Þijár
dætranna eru í föðurgarði.
í Vestmannaeyjum var æsku-
heimili Gunnu, Landlystarheimilið,
miðstöð ijölskyldulífsins. Þar var
komið saman á hátíðar- og gleði-
stundum. Þótt húsakynnin væru
þröng, fann enginn til þess, hjarta-
hlýja og umhyggja réðu þar ríkj-
um. Fjölskyldurnar skiptust á tíð-
um heimsóknum, varla leið svo
dagur, að við hittumst eigi. Ærsl
og kátína ungu barnanna okkar
var gleðigjafi. Ofáar eru þær
stundir, er við höfum átt á heimili
þeirra hjóna. Þau voru óvenju sam-
hent og gestrisin, sannkallaðir
höfðingjar heim að sækja. Olli stóð
við hlið Gunnu í öllu, er að heimil-
inu laut. Heimilið og börnin voru
þeim allt. Hann hafði yndi af mat-
argerð og lagði sig fram til að
veisluborðið gæti orðið sem glæsi-
legast. Þess vegna fór hann á
matreiðslunámskeið til að ná sem
mestri leikni í þeirri grein.
Að eðlisfari var Olli hæglátur
maður, góðhjartaður og greindur.
Orðvar svo af bar. Honum lá aldr-
ei illt orð til nokkurs manns. Menn
treystu honum gjarnan fyrir
vandamálum sínum, hann tók þátt
í þeim á sinn hægláta hátt og gaf
góð ráð. Hann hafði gaman af
ættfræði og eyddi ófáum stundum
við rannsóknir á því sviði hin síð-
ari ár. Einnig var hann vel hag-
mæltur, en fór dult með það. Þó
lét hann eina og eina stöku íjúka
við sérstök tækifæri. Olli var fé-
lagslyndur maður. Hann gekk í
Oddfellow-stúkuna Skúla fógeta í
apríl 1977 og gegndi þar trúnaðar-
störfum. Þessi félagsskapur var
honum dýrmætur og þar eignaðist
liann nýja félaga og vini, er voru
honum mikils virði. Sem fyrr segir
var fjölskyldan honum allt. Hann
tók ríkan þátt í gleði og sorg barna
sinna, hjálpaði þeim við námið og
leiðbeindi á allan hátt. Varla leið
svo kvöldstund, að hann sæti ekki
með þeim yfir skólabókunum.
Umhyggja hans fyrir börnunum
eftir að Gunna dó var einstök.
Hann bar harm sinn í hljóði, en
þeir er best til þekktu, sáu hversu
mjög honum var brugðið. Eftir á
finnst okkur eins og hann hafi vit-
að, að skammt væri til skapadæg-
urs. Má þar nefna, að nokkrum
dögum fyrir andlát sitt fór hann í
heimsókn til æskustöðvanna á Fá-
skrúðsfirði að heimsækja móður
sína, sem þar býr á dvalarheimili
aldraðra.
Komið er að leiðarlokum og
margs er að minnast. Minningarn-
ar hrannast upp. Efst í huga mér
er þakklæti fyrir það, sem Olli var
mér og mínum. Mætur maður er
fallinn frá. En minning hans björt
og skær mun lifa í hugum okkar,
sem eftir erum.
Sigtryggur Helgason
Gísli Björns-
son - Kveðjuorð
Fæddur 15. apríl 1935
Dáinn 27. apríl 1991
Nú þegar vinur minn og
starfsfélagi, Gísli Björnsson, hefur
yfirgefið þennan heim og leiðir
skilið um hríð, ber mér að þakka
allt of stutta en ánægjulega sam-
leið,
Þegar ég hóf störf í lögreglunni
í Reykjavík, i ársbyijun 1965, var
stór hluti lögregluliðsins menn sem
voru komnir yfir miðjan aldur og
hafði verið svo um nokkra hríð.
Því var hópur yngri manna í liðinu
talsvert áberandi og var Gísli
Björnsson einn þeirra.
Fljótlega varð mér ljóst að Gísli
var ákaflega vel gerður maður og
drengur góður. Lundarfar hans var
alveg einstakt og er ég lít yfir far-
inn veg, man ég hreinlega ekki
eftir að hann hafi nokkru sinni
skipt skapi, svo teljandi sé. Sem
nýliða í lögreglunni fannst mér því
sérstaklega gott að leita til Gísla
og fá hjá honum ráð, því hann var
alltaf svo yfiiwegaður og rólegur,
sama hvað á gekk.
Árið 1968 vorum við Gísli send-
i_r út til New York ásamt Haraldi
Árnasyni, til þess að vinna tíma-
bundið í aðalstöðvum Sameinuðu
þjóðanna sem gæsluliðar. Þetta var
mikið ævintýri fyrir okkur alla og
eftii-væntingin mikil. Æðruleysi
Gísla var svo smitandi, að ýmis
vandamál sem upp komu við bú-
ferlaflutningana urðu að engu.
Þessi tími er mér ógleymanlegur
og ekki síst fyrir hvað Gísla tókst
á stuttum tíma að ávinna sér mikla
virðingu og hlýhug manna af hin-
um ýmsu þjóðernum og uppruna.
Öllum sem kynntust Gísla var
ljóst að þar var á ferðinni foringi,
enda var hann fljótlega valinn til
að gegna slíkum störfum í lögregl-
unni. Ég varð þess aðnjótandi að
vinna undir stjórn Gísla í nokkur
ár, þegar við störfuðum saman í
fíkniefnadeild lögreglunnar í
Reykjavík. Ég held að ég geti full-
yrt að hvergi í lögreglu er jafn
krefjandi og erfitt að starfa eins
og að fíkniefnamálunum. Þar
komu hæfileikar Gísla vel í ljós og
hversu dýrmætt er að eiga slíka
skaphöfn sem hans.
Barátta Gísla við erfiðan sjúk-
dóm hefur verið jöng og erfið og
því mál að linni. í ljósi þess að ég
er fullviss um að leiðir okkar Gísla
muni liggja aftur saman síðar verð-
ur fráfall hans, langt fyrir aldur
fram, ekki eins sárt.
Elínu, Laufeyju og Birni votta
ég fyllstu samúð mína.
Bjarnþór Aðalsteinsson
Minning:
Bjarni B. Víglunds-
son, Vestmannaeyjum
Fæddur 26. maí 1955
Dáinn 28. apríl 1991
Þegar okkur að morgni sunnu-
dagsins 28. apríl bárust þau hörmu-
legu tíðindi að Bjarni bróðir hefði
látist af slysförum um borð í Berg
VE 44, varð allt svart og kalt. Því-
lík fregn. Tilfinningin sem grípur
mann við slíka fregn er ólýsanleg.
Allt verður svo hljótt og þrúgandi
við slík tíðindi. Okkur koma í hug
ljóðlínur Tómasar Guðmundssonar:
„Tilvera okkar er undarlegt ferða-
lag við, erum gestir og hótel okkar
er jörðin." Við spyrjum af hvetju
þessi ótímabæri dauði Bjarna bróð-
ur en svör fást ekki, þau fást eflaust
þegar okkar tími kemur. Bjarni var
fæddur á Akureyri 26. maí 1955.
Foreldrar hans eru Hermína Marin-
ósdóttir og Víglundur Arnljótsson.
Olst Bjarni upp í stórum systkina-
hóp en alls voru þau fjórtán systkin-
in. Þau eru: Jóhann en hann er lát-
inn, Sigurður, Jónína, Jóhanna,
Helga, Jónhildur, Ingimar, Guðrún,
Smári, Ragnheiður, Sóley, Gunn-
hildur sem er látin og drengur sem
dó í fæðingu. Eins oggefur að skilja
hefur margt verið að gerast á svo
stóru heimili og tók Bjarni þátt í
ýmsu á sínum æskuárum bæði í
leik og starfi. En æskuárin líða og
Bjarni fer mjög ungur til sjós. Hann
hafði sitt barnaskólapróf og svo var
það skóli lífsins sem er oftast best-
ur. Bjarni starfaði sem matsveinn
alla sína sjómannstíð, hann var lis-
takokkur og alveg sérstakt snyrti-
menni, fylgir honum gott orð frá
öllum sem með honum hafa starf-
að. Bjarni hafði mjög gaman af
börnum og fengu þau oft að finna
fyrir stríðninni í honum og eiga þau
vafalaust eftir að sakna þess.
Árið 1976 kynntist Bjarni Brynj-
ar Hafdísi Sveinsdóttur, og hófu
þau búskap á Akureyri. Þau taka
sig síðan upp og flytjast til Vest-
mannaeyja árið 1984, hér bjuggu
þá fyrir fjórar systur Bjarna þannig
að honum og fjölskyldu hans var
tekið opnum örmum. Bjarni og
Hafdís höfðu þá eignast tvo syni,
Ævar Þór, fæddur 1981, og Víg-
lund Brynjar, fæddur 1978. Hafdís
hafði áður eignast dóttur sína Bryn-
hildi sem Bjarni annaðist sem hans
eigin dóttir væri. Brynhildur er gift
Jóhanni Pálssyni frá Akureyri og
eiga þau eina dóttur, Hafdísi Eriu.
Eiga þau nú öll mjog um sárt að
binda, við biðjum algóðan Guð að
styrkja þau og styðja.
Minningarathöfn um Bjarna fór
fram í Landakirkju 4. maí, þar
komu saman vinir hans og vanda-
menn og kvöddu Bjarna í hinsta
sinn, skipsfélagar hans á Berg VE
báru síðan kistuna úr kirkju. Var
þetta yndisleg athöfn. Bjarni verður
jarðsettur á æskuslóðum sínum,
Akureyri, í dag, 8. maí.
Nú að leiðarlokum viljum við
þakka yndislegum dreng sem Bjarni
bróðir var fyrir samfylgdina sem
var alltof stutt en enginn ræður
sínum næturstað. Við biðjum góðan
Guð að gefa foreldrum okkar styrk
á þessum erfiðu tímum sem og
Hafdísi og börnum, tengdasyni og
litlu Hafdísi Erlu sem sárt saknar
afa síns. Systkinum mínum sendum
við einnig samúðarkveðjur og öllum
þeim sem syrgja Bjarna Brynjar
Víglundsson.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vðrn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
þvi nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
Gurra systir og fjölskylda.
----------------------
Leiðrétting
Í minningargrein um Gísla
Björnsson lögreglufulltrúa í blað-
inu í gær, eftir Pál Jónsson, misrit-
aðist ártal giftingarárs Gísla. Hann
og kona hans, Elín Björg, giftu sig
árið 1962, 17. nóvember, og leið-
réttist það hér með.
sAarCyí you^ME þW (ZfiLí