Morgunblaðið - 18.05.1991, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. MAÍ 1991
27
Minning:
Aldís Schram
Vegria tæknilegra mistaka
féllu niður nokkrar línur úr
tveimur minningargreinum um
Aldísi Schram í blaðinu í gær,
svo og tilvísun í aðrar greinar,
sem voru á blaðsíðu 40 og 41.
Þessar tvær minningargreinar
eru birtar á ný. Morgunblaðið
biður velvirðingar á þessum
mistökum.
Þar sem hún var, þar var engin
önnur. Allar aðrar rósir fölnuðu
við hlið hennar. Sem var einstök.
Eldrauð, ilmandi og svo sláandi
falleg. Hún amma mín og mamma,
Aldís Þorbjörg Brynjólfsdóttir
Schram.
Svo fögur, því hún var rík að
innihaldi þessi kona. Efni í þúsund
síður. Um slíkar ódauðlegar konur
hefur Njáluhöfundur skrifað.
Shakespeare og Laxness líka. Um
skörunga og húsmæður. Drottn-
ingar og greifynjur. Alþýðukonur
og vinnandi konur. Vitrar og vísar
konur. Andríkar og eljusamar.
Sterkar og stormasamar. Góðar
og gjafmildar. Stórlyndar og skap-
andi. Glaðar og gefandi konur.
Þetta allt var hún amma mín og
miklu meira.
ítölsk mamma. Stolt í sinni hóg-
værð. Ströng í sinni blíðu. Mild í
sinni dómhörku. Og jú, jú, príma-
donna. Enda draumadísin manns-
ins síns, sem bar hana á höndum
sér. Ljónynja, sem varði unga sína
með kjafti og klóm. Um slíka
móður yrkja menn ódauðleg ljóð.
Vegna hennar drýgja menn hetju-
dáðir. Fyrir hana rembast lítil börn
við að „sigra heiminn“. Eflaust
hjóm og húmbúkk í hennar aug-
um. Hún ætlaðist til þess að börn-
in sín yrðu manneskjur. Enda
verður lífsafrek Aldísar ekki í titl-
um talið. Henni sjálfri var nóg að
sigra hjörtu afkvæma sinna. Sem
og hún gerði.
Eitt lítið bros og sólin skein.
Eitt hlýtt orð og það var tilgangur
í því að lifa. Eitt stutt faðmlag
og maður elskaði heiminn. Þannig
voru einhveijar sælústu stundir
lífs míns sóttar til hennar. Þá hún
lyfti hug í hæðir. Er hún sat við
píanóið og spilaði og söng sín Ijúf-
ustu lög. Er hún þuldi upp ljóðin
eða las mér þessi gullkorn um iífið
og tilveruna. Eða þegar hún ein-
faldlega, nýkomin heim, endur-
fyllti húsið lífi þá hún lýsti spaugi-
legum atvikum dagsins með svona
líka leikrænum tilbrigðum. Eða
þegar hún rétti fram kræsingam-
ar. Aldrei fór maður frá henni
svangur, Þvert á móti, fullmettað-
ur af heimagerðri list. Og oftar
en ekki klæddur upp á nýtt. Því
þannig var hún amma mín, Aldís
Þorbjörg. Alltaf gefandi. Allt sem
hún átti. Ekki af þrælslund og
ekki í von um endurgjald. Heldur
einfaldlega af því henni þótti sælla
að gefa en þiggja. Sem ég held
að hafi verið hennar lífsregla. Hún
lét verkin tala. Iðjulaus maður
fannst henni enginn maður. Og
hversu oft ítrekaði hún ekki fyrir
mér að „morgunstund gefur gull
í mund“, svefnpurkunni. Hversu
oft rak hún mig ekki á fætur,
fyllti minn maga af hafragraut og
lýsi og ýtti mér út í lífsins ólgu-
sjó. Bíttu á jaxlinn og spjaraðu
þig. Það vildi hún sagt hafa. En
okkur skolaði alltaf aftur að landi,
til móður jarðar. Nú er hún ekki
lengur hér, konan sem gaf okkur
líf. Lífsakkeri hennar hefur losnað
frá jörðu, en taugin er römm. Við
munum sigla áfram undir leiðar-
ljósi Aldísar. Sem mun lýsa í
myrkrinu, sterkar en nokkru sinni
fyrr. Amma sjálf, líf hennar og
breytni er okkur fyrirmynd. Ef
aðeins við gætum lært af henni,
um hvað allt þetta snýst, nefnilega
að rækta garðinn okkar og að
gefa, ef aðeins við gætum gefið
okkar bömum slíka móðurást, þá
hefur líf hennar borið ávöxt.
Elsku hjartans afí og fjölskylda.
Ragnar Jóns-
son - Kveðjuorð
Þegar ég frétti af andláti góðs
vinar og velgjörðarmanns, Ragn-
ars Jónssonar baðvarðar, hvarflaði
hugur minn til liðins tíma. 9 ára
gömul lærði ég sund í Austurbæj-
arskólanum í Reykjavík. Það voru
fyrstu kynni mín af þeim ágætu
hjónum Ragnari Jónssyni og
Björgu Guðfinnsdóttur. Ekki datt
krakkanum í sundfötunum í hug
að hún ætti eftir að verða búsett
í Svíaríki í 14 ár, en þangað lá
leið mín á unglingsárunum. Eftir
tvö ár í Svíþjóð flutti ég til Guð-
fínnu dóttur þeirra hjóna Ragnars
og Bjargar. Ég var unglingur á
erlendri grund, og reyndist Guð-
finna mér sem uppeldismóðir, svo
nærri má geta að um náin tengsl
er að ræða.
Það eru bjartar minningar sem
leita upp í hugann, þegar ég hugsa
til þess tíma, er ég fékk að njóta
þeirra forréttinda að vera á meðal
fjölskyldu Ragnars bæði heima og
erlendis. v,
Nú er liðið á þriðja áratug frá
því undirrituð kynntist sinni þriðju
ætt, og minningarnar góðar.
Ragnar var maður af góðum
ættum, eðlisgreindur, söngelskur,
léttur í spori, og tók ófá dansspor-
in, heimilisfólkinu til ánægju, því
hann var mikill hæfileikamaður á
íþróttasviðinu. Það er einnig
ógleymandi fyrir Norðlending af
minni kynslóð þegar Reykvíking-
urinn Ragnar fræddi mig um lífið
í Reykjavík og eftir síðustu alda-
mót. Þar sem nú stendur blokkin
var bóndabær og á túninu í kring
var heyjað. Þetta var frásögn sem
ekki var fengin úr bókum, heldur
þau auðæfi sem kynslóð Ragnars
býr yfír.
Ragnar var fjölskyldu sinni
ómissandi, og brást aldrei föður-
skyldum sínum. Megi Guð leiða
lítinn dótturson, dætradætur eig-
inkonu og dætur. Ég votta ykkur
innilegustu samúð mina. Guð leiði
ykkur um ókomin ár.
Anna María Guðmundsdóttir
Við grátum ekki þessa konu. Það
væri ekki í hennar anda, sem
kynntist dauðanum aðeins átta ára
að aldri. Við gleðjumst. Því við
erum rík. Af góðum minningum.
Um mæta konu og milda móður.
Sem við elskuðum, virtum og dáð-
um.
Aldís Baldvinsdóttir
Að leiðarlokum leitar hugurinn
til horfinna daga. Á þessari stundu
fínnst mér það næstá ótrúlegt að
meir en hálf öld skuli liðin frá því
fundum okkar Aldísar bar fyrst
saman. Það var á sólbjörtum sum-
ardegi við lognkyrran Eyjafjörð-
inn. Björgvin, yngsti bróðir föður
mins, var kominn norður til þess
að kynna heitkonu sína, Dídí, fyr-
ir eldri bróður sínum og fjölskyldu
hans. Næm má geta að þar urðu
miklir fagnaðarfundir. Mér er í
barnsminni hve fögur og glæsileg
þessi nítján ára Reykjavíkurstúlka
var. Af henni ljómaði lífsgleðin og
á skammri stundu hafði hún unnið
hug og hjörtu okkar allra sem þá
tengdumst henni vináttu-, og
tryggðaböndum sem vöruðu ævina
alla. Það var líka ljóst á þessum
degi að hér hafði Björgvin fundið
hamingjuna í lífi sínu, sólina sem
geislaði við hlið hans árin og ára-
tugina alla sem þau bjuggu saman
í óvenju ástúðlegu og farsælu
hjónabandi.
Ungu hjónin settu fyrst saman
bú í vesturbænum, ekki langt frá
æskuheimili Björgvins á Stýri-
mannastíg, gerðu stuttan stans í
austurbænum en fluttu síðan í
veglegt hús í Sörlaskjóli árið 1948
þar sem þau bjuggu ætið síðan.
Þar ólust börnin upp, þau Bryndís,
Ellert, Margrét, Björgvin, Magda-
lena, Ólafur Magnús og Anna
Helga.
Nú um stundir er algengt að
tala um hina svokölluðu kjai'nafjöl-
skyldu og miða flestar þjóðhags-
stærðir við hana. Slika fjölskyldu
mátti að sönnu finna i Sörlaskjól-
inu en í þeirri merkingu að þar
bjó óvenju kjarngott fólk. Sú fjöl-
skylda var sannkölluð stórfjöl-
skylda, barnahópurinn óvenju fjöl-
mennur og vinir og vandamenn
daglegir gestir. Stundum hvai-flaði
að manni að þar væri kominn vísir
að félagsmiðstöð hverfisins þegar
bömin stækkuðu og engum vafa
var undirorpið að þar var starf-
rækt útibú frá KR, bæði í yngri
og eldri flokkum, enda húsbóndinn
fræknastur knattspymumaður
landsins á sinni tíð og forystumað-
ur um langt árabil í þeirri íþrótt.
Dídí var miðpunkturinn á þessu
annasama heimili og veitti þar öll-
um af hlýju, gestrisni og höfðings-
skap svo enginn fór þar bónleiður
til búðar. Raunar mátti hún sjálf
muna tímana tvenna í þeim efnum.
Hún var alin upp á kreppuámnum
þegar flestum var naumt skammt-
að til hnífs og skeiðar og margoft
máttu foreldrar hennar, Margrét
og Brynjólfur, skipta um húsnæði
eftir að þau fluttust að austan á
mölina í Reykjavík. Sú reynsla
hefur eflaust mótað lífsskoðanir
hennar að veralegu leyti og það
fór ekki fram hjá neinum að jafn-
aðarstefnan átti hauk í horni þar
sem hún var og síst var henni á
móti skapi að sumir tengdasynir
hennar legðu þar gjörva hönd á
plóginn.
Á áram mínum i háskólanum
var ég tíður gestur í Sörlaskjóli
og stundum búsettur þar. Mér er
það minnisstætt frá þeim tíma hve
einstakur heimilisbragurinn þar
allur var. Bömum sínum var Dídí
Ræktendu r
Waterworks eru kristallarsem draga í sig hundraðfalt rúmmál
sitt af vatni, stuðla þannig að jafnri vökvun, betra ioftstreymi
í moldinni og draga úr vaxtarsveiflum. Samkvæmt tilraunum
ræktenda vex gróðurinn 20-40% hraðar.
Waterworks er jafnt fyrir gróður innandyra sem utan og er
skaðlaust lífríkinu.
Kyrnið fæst í 56,7 g bréfum, mjölið og duftið í Vz, 3, 5 og
23,8 kg umbúðum. íslenskur leiðarvísir.
Gerið ykkar eigin tilraun.
Waterworks er til sölu í öllum helstu blómaverslunum.
Heildsölubirgðir:
Heildverslun Þórhalls Sigurjónssonar. Sími 641299. Fax 641291.
mikill félagi og trúnaðarvinur og
vinum og frændum var tekið af
hlýju og frábæm alúð. Oft lék hún
á píanóið á góðri stund enda gædd
mikilli tónlistargáfu og fæmi
hennar í tungumálum var sérstök
þótt ekkert hefði hún langskóla-
námið að baki. Áhugi hennar á
því sviði var slíkur að á sjötugs-
aldri hóf hún nám í frönsku sem
hún síðan talaði ágæta vel. Stærð-
fræðin var þó hennar uppáhald og
lengra þurftu börnin ekki að leita
einkakennara eftir að mennta-
skólanámið hófst. í mannlegum
samskiptum átti Dídí fáa sína líka.
Kom þar bæði til eðlislæg hátt-
vísi, glaðværð og óvenjulegur
glæsileiki í allri framgöngu. Eng-
inn var glaðari á góðra vina fundi
og enginn gat rætt málin af meiri
hreinskilni og næmari tilfinningu
en hún, ef svo bar undir. í raun-
inni skipti engu máli hvert um-
ræðuefnið var hverju sinni, þjóð-
mál, íþróttir, brids eða unga fólkið
sem var að alast upp undir handar-
jaðri hennar og hún taldi mikil-
vægast af öllu að koma til manns.
Hún var jafnan miðpunkturinn
með sína léttu, léikandi lund, lif-
andi frásagnargáfu og sérstæðu
persónutöfra. Á þann hátt brá hún
lit á dagana svo ekki gleymist.
Þegar litið er yfir farinn veg
að leiðarlokum má í sannleika
segja að Dídí hafi verið hamingju-
kona í lífinu. Hún eignaðist ung
hinn prýðilegasta mann, og bjó
með honum í óvenju ástríku hjóna-
bandi þar til yfir lauk. Af börnum
sínum og barnabörnum var hún
maklega stolt og þau vora henni
augasteinn lífsins. Nú þegar hún
er horfín á braut er mestur missir-
inn Björgvins. En minningin um
góða konu mun lifa. Honum og
fjölskyldunni allri sendum við hug-
heilar samúðarkveðjur.
Gunnar G. Schram
RflYMOND WEIL
GENEVE
IC TÍMPS CRÉATEUR
FIDELIO
Sígild hönnun, handunnið,
með 18 K. gullhúð, vatnsþétt.
Einnig til í dömustærð með
eða án steina.
Útskriftarfyöfin í ár
GARÐAR ÓLAFSSON,
úrsmiður, Lækjartorgi, sími 10081
^SKIPAPLOTUR - INNRETTINGAR
PLÖTUR í LESTAR
JliXn SERVANT PLÖTUR
I I 1 I | SALERNISHÓLF
jm * * BAÐÞIUUR
ELDHÚS-BORÐPLÖTUR
Á LAGER -NOfíSK HÁGÆÐA VARA
Þ.ÞOBSRÍMSSON&CO
Ármúla 29 - Múlatorgi - s. 38640