Morgunblaðið - 18.05.1991, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. MAÍ 1991
Eiginmaður minn, +
GEIR ARNESEN
efnaverkfræðingur,
Hvassaleiti 63,
andaðist á heimili sínu 16. maí.
Ása Valdís Jónasdóttir.
t
Hjartkær maðurinn minn,
STEFÁN Þ. SIGURJÓNSSON,
Brautarlandi 24,
Reykjavík,
andaðist í Borgarspítalanum 16. maí.
Fyrir mína hönd og barna okkar,
Aðalbjörg Jónsdóttir.
t
Konan mín og móðir okkar,
HELGA GUNNARSDÓTTIR
tónlistarfræðingur,
Brekkustíg 3,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum fimmtudagskvöldið 16. maí.
Sigurgeir Steingrimsson,
Steingrímur Sigurgeirsson, Gunnur Sif Sigurgeirsdóttir,
Sólveig Ýr Sigurgeirsdóttir, Embla Sigurgeirsdóttir.
t
Ástkær eigimaður minn, faðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÓLAFUR H. SIGURJÓNSSON,
lést 3. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð.
Inga Bergþórsdóttir,
Bergþór Ólafsson,
Sigurjón Ólafsson, Guðný Rut Sigurðardóttir,
Sigurberg Ólafsson, Krístborg Björgvinsdóttir,
Ingibjörg Ólafsdóttir, Skúli Hreggviðsson,
Hlöðver Ólafsson, Álfheiður Guðmundsdóttir.
t
Þökkum af alúð vináttu og hlýhug við andlát og útför systur okk-
ar, mágkonu og frænku,
HERDÍSAR MAGNÚSDÓTTUR,
Reynimel 50.
Sæunn Magnúsdottir,
Jónas Óskar Magnússon, Alda Guðmundsdóttir,
Ragnhildur Magnúsdóttir, Torfi Jónsson,
Inga Magnúsdóttir, Teitur Þorleifsson
og systkinabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
jarðarför
JÓNS ANTONS INGIBERGSSONAR
járnsmiðs,
Kleppsvegi 120,
Reykjavík.
Við þökkum læknum og hjúkrunarliði á deild 13-D, Landspítalan-
um, fyrir góða umönnun. Einnig fá vinnufélagar í Áburðarverk-
smiðjunni i Gufunesi og sambýlisfólk á Kleppsvegi 120 sérstakar
þakkir.
Þórunn Þorvarðardóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Sveinn Kristófers-
son — Minning
Fæddur 24. júní 1897
Dáinn 10. maí 1991
Sveinn Kristófersson fæddist í
Kúskerpi í Engihlíðarhreppi og átti
heima í Húnavatnssýslu alla sína
ævi. Hann bjó á nokkrum stöðum
í sveit, lengst á Blöndubakka og
var lengi við þann bæ kenndur.
Foreldrar hans voru Sveinsína
Sveinsdóttir og Kristófer Jónsson,
af Hnjúkaætt. Sveinn kvæntist eft-
irlifandi konu sinn Teitnýju Guð-
mundsdóttur 14. ágúst 1926. Þau
eignuðust tvo syni, Guðmund sem
fæddist 17. nóvember 1928, skip-
stjóri á Akranesi, kvæntur Mar-
gréti Guðbrandsdóttur og Gunnar
Arna sem fæddist 15. desember
1939, skipstjóri og útgerðarmaður
á Skagaströnd, kvæntur Hjördísi
Báru Þorvaldsdóttur. Dóttir þeirra
sem hét Elínborg Anna dó nýfædd.
Með sveitabúskap sínum stund-
aði Sveinn oft önnur störf, t.d. vega-
vinnu og vörslu fyrir sauðfjárveiki-
varnir, sem hann hafði með höndum
í 9 sumur á hálendinu milli Hofsjök-
uls og Langjökuls. Kom sér þá vel
að eiga góða hesta og kunna með
þá að fara. Sveinn hafði mikið yndi
af hestum, hestamennsku og öllu
sem að henni laut. Átti marga góð-
hesta sem hann hafði tamið sjálfur
og tamdi einnig fyrir aðra. Frábært
minni hans vakti athygli allra sem
kynntust honum. Heill sjór af vísum
og kvæðum var honum tiltækur án
minnstu umhugsunar. Sveinn þurfti
ekki að heyra vísu nema einu sinni
til að læra hana. Hann vissi oftast
um höfund og tilefni þeirra vísna
sem hann fór með. Hestar, vísur
og víðáttur hálendisins voru honum
hugstæð viðfangsefni. Bókmennta-
maður var Sveinn í orðsins fyllstu
merkingu. Las mikið úrvalsefni og
átti gott safn bóka.
Sveinn flutti með fjölskyldu sína
til Skagastrandar árið 1949 og
skömmu seinna urðum við sam-
verkamenn hjá Hólanesi hf. Hann
vakti strax athygli mína fyrir ýmsa
augljósa mannkosti. Athugull ná-
kvæmnismaður sem vann allt vel
sem hann tók að sér og lét sig lítið
varða um tíma eða fyrirhöfn. Öll
hans störf báru með sér snyrti-
mennsku og vandvirkni. Við urðum
vinir og samherjar í ýmsum félags-
málum. í stjóm Verkalýðsfélags
Skagastrandar störfuðum við sam-
an um árabil. Hann var þar gjald-
keri, sem hafði næstum 100% inn-
heimtu og öll sín gögn í góðu formi,
ætíð tiltæk án fyrirvara. Félags-
málastörf hans einkenndust af sam-
viskusemi, nákvæmni og tölvísi.
Auk þess var rithönd hans afar góð
og greinileg með fágaðri áferð.
Sveinn var einn af stofnendum
Sparisjóðs Skagastrandar 1959.
Hann var endurskoðandi hans frá
upphafi og samfellt í 17 ár. Það
var mikið lán fyrir Sparisjóðinn og
alla þá sem að honum stóðu að
Sveinn varð þar virkur þátttakandi
frá upphafí. Meðal annars fékk
hann til liðs við stofnunina vildar-
vin sinn Guðmund Pétursson frá
Höfðakoti, sem var traustur og
vinsæll efnamaður. Þeir Sveinn og
Guðmundur lögðu því sjóðnum til
bæði fé, festu og tiltrú almennings,
sem er nauðsynleg hveiju fyrir-
tæki. Sparisjóðurinn var byggður á
bjartsýni fárra en félítilla manna
og þörfum Skagstrendinga fyrir
Jón Bergmann Stur
laugsson - Minning
Fæddur 10. inars 1967
Dáinn 31. apríl 1991
Hugur minn um helga nótt
blessar yfír bam sem sefur,
bjarta soninn örmum vefur
signir þig í svefn í nótt.
(G.Þ.)
Þessi vísa er í jólakorti til Jóns
Bergmanns frá afa og ömmu í
Hvammsdalakoti.
Frammi í heiðardalnum, í
Hvammsdal, voru tvíburarni Jakob
Ingi og Jón Bergmann hjá foreldr-
um sínum fyrsta sumar ævi sinnar.
Þau Ragnhildur og Sturlaugur voru
í sambúð í tvö ár, en slitu þá sam-
vistir.
Skammvinna ævi þú verst í vök
þitt verðmæti gegnum lífið er fómin.
(Einar Benediktsson)
Tvíburarnir eignuðust þrjú hálf-
systkini, frá móðurinni Björgvin
Arnarson og frá föður sínum íris
Einhildi og Jóhannes. Þetta unga
fólk er heilbrigt og vel af Guði gert.
Það hefur allt stofnað eigið heimili
og á maka og börn. Barnabörn
Ragnhildar eru tvö og Sturlaugur
á fímm barnaböm, yndislegt ung-
viði.
Það er sorglegt að Jón okkar
skuli vera horfínn frá hópnum og
minnir okkur á, að enginn á morg-
undaginn vísan.
Myndir frá liðnum árum leita á
hugann, þegar bræðurnir komu
fyrst í heimsókn í burðarrúmunum
sínum. Það er alltaf sérstök
stemmning þegar maður horfíst í
augu við lítið bam sér nákomið í
fyrsta skipti, þetta voru tvíburar,
það var dýrðlegt.
Annar dagur er minnisstæður,
það var sól og fjöllin spegluðust í
fírðinum. Bína frænka var komin í
heimsókn og systurnar Ransý og
Bibba með tvíburana og Ragnar
Halldór. Það var til fílma í vélina
og það er ánægjulegt að eiga þess-
ar myndir nú. Tveir af þessum
systrasonum, Jón og Halli, hafa
kvatt þetta líf. Það voru þeir tveir
sem voru í boltaleik þegar bíllinn
keyrði á Halla, aðeins götubreiddin
milli þeirra. Ekkert barn verður
samt eftir að horfa upp á slíkan
atburð og auðvitað enginn þeirra
sem málið er skyldast.
Halli var að verða sjö ára þegar
hann kvaddi, hann var hraust bam
og Iífskraftur og gleði geisluðu af
andlitinu. Oft hef ég hugsað hversu
yndislegt það hefði verið ef hann
hefði fengið að leiða yngri systkini
sín, en þau eru Ingibfórg Kristín,
Ragnar Halldór og Eiríkur Haf-
steinn Eiríksböm, öll efnisfólk.
Frá fjögurra ára aldri þjáðist Jón
af astma á háu stigi og má geta
nærri að móðirin unga hefur oft
verið lítið sofín og þreytt þegar hún
fór til vinnu að morgni. Síðustu
árin stundaði Jón sjómennsku. Á
t
Innilegar þakkir færum við öllum, sem sýndu okkur samúð og
vináttu við andlát og jarðarför
BJÖRNS KRISTINS KJARTANSSONAR,
Skipasundi 88,
Reykjavík.
Guðbjörg Guðnadóttir
og aðrir aðstandendur.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna andláts og útfarar
RAGNHEIÐAR BJÖRNSDÓTTUR,
Lynghvammi 4,
Hafnarfirði.
Jón Magnússon,
Magnús Jónsson,
Guðrún Þóra Jónsdóttir.
peningastofnun á staðnum.
Sveinn hafði einstakan hæfíleika
til að umgangast fólk á jákvæðan
og vinsælan hátt. Hann var alvóru-
maður í störfum sínum en fijáls og
glaður á vinafundum. Heimili þeirra
hjóna var hlýtt og vingjarnlegt. Þar
var gott að koma og kasta frá sér
dagsins önn. Þiggja veitingar, ræða
málin eða hlýða á nýjar vísur með
skýringum. Bókmenntir voru vin-
sælt umræðuefni, en hestasögur
þótti mér ekki eins áhugaverðar,
þar sem ég er ekki hlutgengur í
þeirri grein.
Sveinn og Teitný fluttu fyrir
nokkrum árum frá Skagaströnd að
Hnitbjörgum, dvalarheimili aldr-
aðra á Blönduósi og hafa verið þar
síðan, hann á sjúkradeild að und-
anförnu. Að lokum vil ég þakka
Sveini samfylgdina í rúm 30 ár,
órofa tryggð hans og vináttu sem
aldrei bar skugga á. Ég óska konu
hans og aðstandendum farsældar í
framtíðinni.
Björgvin Brynjólfsson
sjónum leið honum best. Um tíma
bjó Jakob Ingi í Svíþjóð. Jón heim-
sótti bróður sinn þangað í sumar-
fríinu, það er dýrmætt þegar litið
er um öxl að geta riijað upp
ánægjulegar samverustundir.
Það er ekki aðalatriðið hversu
marga áratugi við lifum hér, heldur
hversu vel við nýtum þann tíma sem
við höfum til umráða.
Við erum sem betur fer þannig
gerð að við munum best það já-
kvæða og góða, augnatillit, handar-
tak, bros eða samverustund ein-
lægra vina. Þetta eru verðmæti sem
enginn getur tekið frá okkur, við
varðveitum þau í handraða minn-
inganna, sem við ein höfum aðgang
að.
Jakobína Jakobsdóttir, lang-
amma bræðranna, var ein þeirra
mörgu sem létu sér annt um þessa
ungu menn. Þegar þeir fetuðu sin
fyrstu spor sótti hún þá á barna-
heimilið, þar sem Ásta frænka
gætti þeirra og fylgdist alltaf með
þeim upp frá því.
Hafíð öll þökk fyrir það sem vel
var gjört. Eg og fjölskylda mín
vottum ástvinum öllum dýpstu sam-
úð. Látum ekki erfíðleikana buga
okkur því lífíð tekur aldrei enda.
Föðursystir,
Dóra frá Dal.