Morgunblaðið - 19.05.1991, Blaðsíða 16
•16
M0RGUX13LADID aUN’NÍJDAGUR 19. AlAl 1991
Vestmannaeyjar:
„Mamma, þú veist að ég á að hafa
hjálminn þegar ég fer út að hjóla“
— sagði Sturla Arnarsson við móður sína áður en hann fór út, þar sem hann
varð fyrir bíl skömmu síðar - Talið er að hjálmurinn hafi bjargað lífi hans
V estmannaeyjum.
FULLVÍST er talið að öryggis-
hjálmur hafi bjargað lífi 7 ára
drengs sem ekið var á í Vest-
mannaeyjum síðastiiðinn sunnu-
dag. Drengurinn var að hjóla
utan við heimili sitt á Hásteins-
vegi er hann varð fyrir bíl. Skall
drengurinn á bílnum og kastað-
ist síðan yfir hann og í götuna.
I fyrstu var talið að meiðsli hans
væru alvarleg en eftir ítarlega
rannsókn kom í ljós að hann var
fingurbrotinn, marinn og hrufl-
aður en ekki slasaður að öðru
leyti. Drengurinn var með
barnahjálm á höfði þegar slysið
varð og ber lögreglu, læknum
og sjónarvottum að slysinu sam-
an um að hjálmurinn hafi bjarg-
að lífi drengsins.
í kjölfar slyssins hefur vakn-
að mikil umræða I Eyjum um
öryggisgildi slikra hjálma.
Ágúst Birgisson lögregluþjónn,
sem hefur sýnt öryggi barna í
umferðinni mikinn áhuga, hefur
haft frumkvæði að því að á
næstu dögum verða 7 ára börn-
um í Eyjum gefnir slíkir hjálm-
ar.
Drengurinn sem ekið var á á
sunnudag heitir Sturla Arnars-
son. Hann var fluttur til rann-
sóknar í Reykjavík strax eftir
slysið en er nú komin heim.
Morgunblaðið heimsótti Sturlu
og ræddi við hann og Jakobínu
Sigurbjörnsdóttur, móður hans.
Sturla var hress og ekki að sjá
að hann hefði lent í slysi fyrir
nokkrum dögum. Hann hljóp um
og hoppaði enda alltaf verið
kraftmikill krakki að sögn móð-
ur hans. Hreinasta hörkutól.
„Pabbi hans gaf honum hjálm-
inn fyrir rúmu ári,“ sagði Jakob-
ína. „Fyrst var hann duglegur að
nota hann og fannst það voða flott
og spennandi að vera með hann á
höfðinu en þar sem fáir krakkar
eru með slíka hjálma þá hætti
hann að vilja hafa hjálminn á sér.
Hann vildi ekki vera einn með
hann. Ég hef verið mjög stíf á að
láta hann nota hjálminn, alltaf
þegar hann fer út að hjóla, og því
er hann yfirleitt með hann. Ég hef
þó oft þurft að elta hann héma í
nágrenninu til að koma á hann
hjálminum ef hann hefur laumast
af stað á hjólinu án þess að vera
með hann. Mér hefur alltaf fundist
mikið öryggi í því að vita af honum
með hjálminn á höfðinu. Ég hef
haft einhveija trú á því að hann
gæti hjálpað ef eitthvað kæmi fyr-
ir,“ sagði Jakobína.
Hún sagði að það hefði verið
skrýtið á sunnudaginn þegar slysið
varð að þá vildi Sturla endilega
hafa hjálminn þegar hann fór út
að hjóla. „Við vomm búin að vera
á skóladeginum uppi í bamaskóla
frá hádegi. Við komum hérna heim
rétt fyxir fjögur og þá vildi Sturla
fara út að hjóla. Það var hálf nap-
urt úti og þar sem hann hefur
verið slæmur í eyrunum setti ég á
hann eyrnaband tit að hlífa eyrun-
um, og ætlaði að sleppa því að
hafa hjálminn á honum því hann
komst þá ekki á. En þá leit hann
á mig stómm augum og sagði:
„Marama, þú veist að ég á að nota
hjálminn þegar ég fer út að hjóla.“
Síðan tók hann af sér eyrnaband-
ið, skellti hjálminum á höfuðið og
fór út að hjóla.“
Jakobína segist alltaf hafa haft
áhyggjur af stráknum þegar hann
hafi verið úti að hjóla því bílarnir
aki svo ótrúlega hratt, þó gatan
sé þröng og mikið af bömum að
leik við hana. Hún segist því ætið
hafa litið eftir honum annað kastið
út um gluggann. „Rétt eftir að
Sturla fór út var komið hér að
safna í Rauða kross-söfnunina. Ég
gaf í hana, lokaði hurðinni og var
rétt komin inn í holið þegar ég
heyrði hræðileg óhljóð úti. Óskur,
brothljóð, bremsuvæl og högg og
það fyrsta og eina sem kom upp
í huga minn var Sturla. Ég fann
það strax á mér að eitthvað hafði
komið fyrir hann. Ég rauk út í dyr
og sá þá Sturlu liggja hreyfíngar-
lausan á götunni. Mér datt ekki
annað í hug en að barnið væri
stórslasað. Eftir á hefur mér líka
verið sagt af fólki sem sá þegar
slysið varð að því hafi ekki komið
annað til hugar en að drengurinn
væri stórslasaður. Ég fékk hálf-
gert lost þarna á tröppunum, fraus
alveg og man ekki glöggt hvað
gerðist fyrr en það kom kona til
mín og sagði mér að fara til stráks-
ins því hann væri að kalla á mig.
Hann var með rænu og þegar sjú-
krabíllinn kom sagðist hann ekki
vilja fara í hann, hann vildi bara
fara inn með mömmu. Eftir stutta
rannsókn á spítalanum var ákveðið
að senda hann strax til Reykjavík-
ur til frekari rannsóknar þar sem
einkenni gátu bent til þess að hann
væri alvarlega slasaður. Sturla var
fluttur á Borgarspítalann þar sem
hann var rannsakaður mjög ítar-
lega. Út úr þeim rannsóknum kom
að hann hefði ekki hlotið nein al-
varleg meiðsli. Einungis fingur-
brot, skrámur og mar víða um líka-
mann.“
Jakobína segir það ótrúlegt
hversu vel Sturla hafi sloppið úr
slysinu. „Ég held að ég geti fullyrt
að hjálmurinn bjargaði lífi hans.
Það er talið að hann hafi skollið
tvisvar á bílnum, er hann kastaðist
upp á hann, og þaðan flaug hann
svo í götuna. Hjólið hans er lítið
skemmt þannig að hann hlýtur að
hafa fengið mest af högginu á sig
sjálfan. Það má líka sjá það á
hjálminum að höggið hefur verið
mikið því hann er sprunginn í sund-
ur.“
Sturla vill lítið tala um slysið.
„Þetta er bara draumur," er það
eina sem hann segir þegar talað
er um það. „Hann sagði þetta strax
eftir slysið uppi á spítala og segir
það enn,“ segir Jakobína. „Hann
man eflaust ekkert eftir þessu en
þó finnst mér stundum eins og
hann sé eitthvað hræddur að tala
um þetta. Það er eins og honum
finnist hann hafa gert eitthvað
rangt með því að fara út á götuna
og verða fyrir bílnum."
Sturla talar um vist sína á Borg-
arspítalanum og man eftir rann-
sóknunum sem hann fór í þar. „Ég
Sturla Arnarsson með hjálminn
sem talið er að hafi bjargað honum
Höggið hefur
verið mikið enda
er lijálmurinn
sprunginn.
var þar í einn og hálfan sólarhring
og fór í tæki sem var eins og geim-
flaug,“ segir hann.
Jakobína segir að henni finnist
hraðinn í umferðinni hræðilega
mikill. „Hér í Eyjum þar sem vega-
lengdirnar eru allar svo stuttar þá
getur fólk ekki þurft að keyra
svona hratt. Það munar svo sára-
litlu hvað fólk er fljótara á þessum
stuttu spottum hér á milli þó það
aki svona hratt. Aftur á móti skap-
ar þessi hraði óskaplegar hættur.
Sérstaklega fyrir börnin sem er(u
að leik við götumar.
„Ég er þakklát fyrir hversu vel
Sturla slapp úr þessu og þakka
það hjálminum. Eins og ég sagði
þér áðan þá hefur mér alltaf fund-
ist öryggi að því að vita af honum
með hjálminn og það öryggi sann-
aðist rækilega á sunnudaginn. Ég
vil því beina þeim orðum til allra
foreldra að þau hugi að öryggi
bama sinna og láti þau nota slíka
hjálma þegar þau em úti að leika
sér á hjólum, hjólabrettum, hjóla-
skautum eða öðrum slíkum leik-
tækjum. Það getur skipt sköpum
fyrir líf þeirra og heilsu,“ sagði
Jakobína.
Grimur
Ferbasalerni
Ferðasalemin
frá Atlas
sérstökum
öryggisloka
sem trj
hámarí
hreinleika við
losun.
Líttu við og
kynntu þér
þessa
gæðavöru.
Atlas
Borgartúni 24
s: 62 11 55
Landakotsspítali kaupir tölvu-
sneiðmyndatæki fyrir gjafafé
Birna Jónsdóttir, röntgenlæknir, sýnir Sighvati Björgvinssyni heil-
brigðisráðherra hið nýja tæki. Þorkell Bjarnason yfirlæknir á rönt-
gendeild fylgist með.
NÝTT tölvusneiðmyndatæki var
formlega tekið í notkun á Landa-
kotsspitala á fimmtudaginn. Tæk-
ið kostaði 27,5 milljónir og það
var fyrst og fremst höfðingskapur
Sigurgeirs Guðbjarnasonar sem
gerði spítalanum kleift að eignast
tækið, en hann ánafnaði spítalan-
um nær öllum eigum sínum, 14,5
milljónum króna er hann lést.
Sigurgeir ánafnaði spítalanum
nánast öllum eigum sínum þegar
hann lést hinn 7. apríl í fyrra. Féð
vildi hann að notað yrði til kaupa á
tæki eða tækjum til spítalans. Gjöfin
er gefín í minningu foreldra hans,
þeirra Halldóru Þorsteinsdóttur og
Guðbjarna Guðmundssonar, sem
síðast bjuggu að Jafnaskarði í Staf-
holtstungum í Mýrasýlsu.
Þegar upp var gert kom í ljós að
dánargjöf Sigurgeirs nam 14,5 millj-
ónum króna. Ákveðið var að nota
11 milljónir til kaupa á tölvusneið-
myndatækinu, en 3,5 milljónir renna
til kaupa á tækjum til speglunar á
meltingarfærum. Fullorðin kona,
Ástríður Einarsdóttir, hefur í mörg
ár fært spítalanum bankabækur að
gjöf með 50-100 þúsund króna inni-
stæðum. Að þessu sinni gaf hún
spítalanum 600 þúsund og hefur alls
gefið 1,6 milljón til spítalans. Styrkt-
arsjóður St. Jósefsspítala gaf það
sem á vantaði til kaupa á tækinu.
Uppistaðan í tekjum sjóðsins er 4%
af launum lækna spítalans sem renna
í hann, en einnig berast sjóðnum oft
gjafir.