Morgunblaðið - 23.05.1991, Page 44
MORGUNBLAÐIfi, FLMAITU.DAGL'H 23-, MAÍ ■ j,99,l.
Emilía Vigfúsdóttir
— Minningarorð
Fædd 6. júní 1907
Dáin 13. maí 1991
í dag verður vinkona mín Emilía
Vigfúsdóttir til moldar borin, en
hún andaðist 13. þ.m. Það kippir
alltaf í þegar maður heyrir andlát
einhvers kunningja, þó okkur sé
öllum kunnugt um að þetta er fer-
ill okkar allra og enginn fær um
flúið.
Emilía eða Emma eins og við
kunningjarnir kölluðum hana var
fædd í Viliingaholti í Flóa 6. júní
1907. Foreldrar hennar voru þau
Sigurbjörg Þorsteinsdóttir og Vig-
fús Jónsson er þar bjuggu. Tveggja
ára að aidri fer Emma í fóstur til
hjónanna Ingunnar Þorkelsdóttur
og Steins Jónssonar, sem bjuggu
að Skúfslæk í Villingaholtshreppi.
Þar elst Emma upp þar tii um ferm-
ingu að hún flytur til Reykjavíkur.
Þar stundar hún ýmiskonar störf,
sem til féllu. Hugur hennar hneigð-
ist þó fijótt til að vinna ýmiss kon-
ar handavinnu, þ.e. sauma- og
pijónaskap. Pijón og vinna úr ís-
lenskri ull féll henni þó sérstaklega
vel og náði hún góðum árangri í
þeirri iðn. Hér var um að ræða að
vinna úr og gera íslenskt hráefni
verðmætara og um leið að skapa
íslendingum vinnu. Ljóst er að á
þessum tíma var mikill áhugi meðal
landsmanna að skapa ný atvinnu-
tækifæri til sjós og lands, það var
einn liðurinn í sjálfstæðisbaráttu
okkar. Ekki er nokkur vafi á því
að þessi hugsunarháttur hefur haft
mikil og góð áhrif á þau börn, sem
ólust upp í þessu umhverfi. Eitt
þeirra barna er Emilía Vigfúsdóttir,
sem við kveðjum í dag.
Árið 1935 eru forsvarsmenn í
Búnaðarfélagi Nauteyrarhrepps við
Djúp að leita eftir kennara til að
kenna fólki á sínu félagssvæði
pijónaskáp og tækni er sneri að
þeirri iðngrein. Var þeim þá bent á
Emilíu sem hæfan og góðan kenn-
ara til að taka þetta að sér. Féllst
hún á að fara vestur að Djúpi til
að miðla sínum fróðleik til fólksins
þar. Jarðvegurinn fyrir ullariðnað
var þar til staðar þar sem Halldór
Jónsson, búfræðingur, sem bjó á
Rauðamýri kom með ullarvinnslu-
vélar frá Noregi þar sem hann var
við nám og setti þær upp á Naut-
eyri árið 1885, en þá var hvað
mestur fólksflótti af landinu, bjart-
sýni það. Vélar þessar voru starf-
ræktar í 17 ár. Orka til að drífa
vélarnar var fengin úr heitum læk,
sem rann meðfram vélarhúsinu.
Neistinn lifði því í hlóðunum, er
Emilía kom þarna og var hún með
eindæmum dugleg að skerpa á þess-
um áhuga.
Vera Emmu við Djúp varð lengri
en ætlað var. Þar kynntist hún
móðurbróður þess, sem þetta skrif-
ar, Jakobi Jónssyni á Hallstöðum,
f. 16. nóvember 1900, en hann var
þá orðinn ekkjumaður. Þau gengu
í hjónaband 1942. Jakob var bú-
fræðingur frá Hvanneyri. Að því
námi loknu fór hann til Danmerkur
og gekk þar í íþróttakennaraskóla
og lauk þaðan námi. Þegar Emilía
kom að Djúpi var hún búin að eign-
ast dóttur með Finnboga Eyjóifs-
syni, bifreiðastjóra. Dóttirin heitir
Viktoría, f. 13. júní 1930, kom hún
með móður sinni og ólst hún upp á
Hallstöðum hjá þeim hjónum ásamt
dóttur Jakobs frá fyrra hjónabandi,
Erlu, sem búsett er á Selfossi, en
Viktoría býr hér í Reykjavík.
Árið 1945 flytur fjölskyldan frá
Hallstöðum og sest að í Kópavogi,
fyrst á Kársnesbraut 37 og síðan
Hófgerði 12, þar sem þau höfðu
byggt íbúðarhús. Eftir að dæturnar
voru flognar úr hreiðrinu kom til
þeirra hjóna í fóstur Arnór Guðjón
Ragnarsson, sem er blaðamaður á
Morgunblaðinu, hann er sonur Vikt-
oríu. Arnór var í miklu uppáhaldi
hjá þeim Jakobi og Emmu, enda
leit hann mikið til þeirra er aldurinn
fór að færast yfir og heilsan að
bila. Jakob andaðist 6. desember
1981.
Það var gaman að koma í Hóf-
gerði 12 og þiggja þar kaffi og
aðrar góðgerðir hjá húsráðendum.
Umræðuefnin voru næg, það var
greinilegt að fylgst var vel með öllu
sem var að gerast bæði hér á landi
og erlendis. Það sem var að gerast
í okkar þjóðfélagi var þó efst á
dagskrá og tók húsmóðirin ákveðna
og eindregna afstöðu til málanna
og lét álit sitt tæpitungulaust í ljós,
það var henni eðlislægt. Þar komu
fram áhrifin, sem hún hafði orðið
fyrir á sínum uppvaxtarárum. Ekki
fer á milli mála að sú kynslóð sem
ólst upp, þegar baráttan var hvað
hörðust til að endurheimta sjálf-
stæði okkar, var með eindæmum
áhugasöm um allt sem snerti ísland
og íslenska hagsmuni. Frelsisþráin
var ofarlega í bijósti þessa fólks
eftir aldagamla erlenda áþján. Hver
atburðurinn á fætur öðrum markaði
spor í átt til fullveldis. Á fæðingar-
ári Emmu 1907 kom t.d. fyrsti botn-
vörpungurinn til landsins sem ís-
lendingar höfðu látið smíða erlend-
is. Það ár kom og Friðrik áttundi
Danakonungur til íslands ásamt
sínu föruneyti, m.a. til að skipa
nefnd til að móta stöðu íslands I
veldi Dana. Þessi heimsókn kon-
ungs vakti mikla athygli og jók á
spennu meðal landsmanna í við-
leitni þeirra til að ná sjálfstæði
landsins aftur.
Kynslóðir koma og fara, það er
lífsins saga. Við söknum þeirra sem
horfnir eru af sjónarsviðinu. Til að
halda uppi minningu baráttufóiks
eins og Emilíu og hennar kynslóðar
er haldbest að hopa ekki tii baka
frá línu sjálfstæðis og framfara
þjóðarinnar, sem þetta fólk hefur
fært okkur, heldur standa fast á
sjálfstæðinu og sækja fram í átt til
velfarnaðar allra landsmanna.
Ég færi Viktoríu, Erlu, Arnóri,
börnum þeirra, bamabömum og
fjölskyldum þeirra mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu hinnar látnu
heiðurskonu.
Jóhann Þórðarson
*Mig langar að minnast elsku
ömmu minnar með nokkrum orðum,
sem ekki eru tæmandi, en hún lést
að kvöldi 13. maí í Sunnuhlíð í
t
Eiginmaður minn,
GÍSLI BENJAMÍNSSON
múrari,
Logafold 26,
Reykjavík,
lést i Landspítalanum 18. maí sl.
Ragnhildur Rósa Eðvaldsdóttir.
t
Fósturmóðir mín, tengdamóðir og amma okkar,
GUÐFINNA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Finnbogastöðum,
verður jarðsungin frá Árneskirkju föstudaginn 24. maí kl. 14.00.
Hulda Þórarinsdóttir, Halldór Arason,
Gyða Þ. Halldórsdóttir, Ari Halldórsson.
t
Eiginmaður minn, sonur, faðir, tengdafaðir og afi,
JÓHANN SIGURLAUGSSON
bifvélavirki,
Klettagötu 4,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju föstudaginn 24. mai
kl. 13.30.
Margrét Óskarsdóttir,
Karitas Rósinkarsdóttir,
Karitas Jóhannsdóttir, Reynir Baldursson,
Lina Hildur Jóhannsdóttir,
Þór S. Jóhannsson, Þórhildur Þórðardóttir,
Jóhann Óskar Jóhannsson,
María Sigurlaugsdóttir.
t
Ástkær maðurinn minn og faðir okkar,
STEFÁN Þ. SIGURJÓNSSON,
Brautarlandi 24,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju föstudaginn 24. maí kl. 10.30.
Aðalbjörg Jónsdóttir,
Jón G. Stefánsson,
Sigurjón B. Stefánsson,
Jóhanna E. Stefánsdóttir.
t
Bróðir minn,
SIGURÐUR HELGASON,
Skólavörðustíg 18,
sem lést 17. maí, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudag-
inn 24. maí kl. 15.00.
F.h. ættingja hins látna,
Hlöðver Helgason.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
DANÍEL FRIÐRIKSSON
bifvélavirkjameistari,
Akranesi,
sem lést hinn 17. maí sl., verður jarðsunginn föstudaginn
24. maí nk. Útförin fer fram frá Akraneskirkju og hefst kl. 14.00
síðdegis.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Sjúkrahús Akraness.
Benóný Daníeisson, Aina Dam,
Haraldur Daníelsson, Ingigerður S. Höskuldsdóttir,
Margeir Daníelsson, Unnur G. Stephensen,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eigjnkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LÁRA LAUFEY SIGURSTEINSDÓTTIR,
Heiðmörk 1,
Selfossi,
sem andaðist 18. maí, verður jarðsungin frá Selfosskirkju föstu-
daginn 24. mai kl. 14.00.
Geir Þórðarson,
Rut Sigurgrímsdóttir, Oddvar Egeli,
Aðalheiður Sigurgrfmsdóttir,Halldór Haraldsson,
Svana Sigurgrímsdóttir, Örn Einarsson
og barnabörn.
t
Þökkum af alúð auðsýnda samúð og vináttu við andlát og útför
SIGRÚNAR M. SCHNEIDER,
Reynimel 51.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Lydia Schneider Jörgensen, Valgarð Jörgensen,
Guðrún Barbara Tryggvadóttir,Guðjón Sigurbjartsson.
Kópavogi. Hún fæddist 6. júni 1907
í Villingaholti en ólst upp á Skúfs-
læk í Flóa.
Foreldrar hennar voru þau Sigur-
þjörg Þorsteinsdóttir og Vigfús
Jónsson.
Amma eignaðist eina dóttur 13.
júni 1930 Viktoríu Finnbogadóttur,
sem er móðir mín. Amma fór með
dótturina unga vestur í ísafjarðar-
djúp að Hallsstöðum, sem kaupa-
kona eins og það var kallað í þá
daga,til Jakobs Jónssonar, sem þá
var ekkjumaður með unga dóttur
Erlu Jakobsdóttur. Amma og Jakob
afi giftu sig 17. janúar 1942, þeim
varð ekki barna auðið, en ólu up
dæturnar sínar.
Amma og afi hættu búskap árið
1945 og fluttu í Kópavog. Þau
bjuggu lengst í Hófgerði 12, en það
hús byggðu þau og þaðan á ég flest-
ar minningar.
I Hófgerðið var gott að koma og
þar átti ég líka stóran bróður, hann
heitir Arnór G. Ragnarsson. Hann
reyndist þeim sem besti sonur alla
tíð, ekki síst eftir að þau eltust.
Seinna þegar við fluttum í Kópa-
vog líka, var farið til ömmu beint
úr skólanum, því skóiinn var í næsta
húsi, þá var komið með mjólk og
eitthvað í gogginn, eins og hún
sagði alltaf. Það tilheyrði líka jóla-
hátíðinni að koma þar, og það hélst
fram á fullorðinsár.
Alltaf var gott að eiga ömmu að
ef eitthvað bjátaði á, þá var reynt
að gefa góð ráð og leiðbeina. Amma
kunni vel við að hafa marga í kring-
um sig til að spjalla við um öll
möguleg málefni yfir kaffibolla.
Amma hafði líka unnið í Félags-
heimili Kópavogs til margra ára.
Þegar ég eignaðist soninn Ragn-
ar Viktor, var hann fyrsta
langömmubarnið og sást þá vel
hvað þau báru mikla umhyggju fyr-
ir börnum. Fékk hann oft að gista
hjá löngu, eins og hann kallaði hana
alltaf og kunni hún því vel.
Alla tíð var tekið vel á móti gest-
um og gangandi um lengri og
skemmri tíma hjá henni, annar
bróðir minn Emil Jakob nafni
þeirra, bjó hjá þeim um tíu ára
skeið og undi vel sínum hag.
Árið 1976 selja amma og afí hús
sitt i Kópavogi. í nokkur ár bjuggu
þau í Miðstræti 3 í Reykjavík.
Afa missti amma 6. desember
1981 og varð hálfgert strá
eftir það.
Amma komst í Kópavoginn aft-
ur, en þangað átti hún sterkar taug-
ar. Komst hún í Sunnuhlíð, hjúkr-
unarheimili aldraðra, og naut þar
góðrar umönnunar síðustu ár ævi
sinnar.
Ég og sonur minn kveðjum nú
elsku ömmu og löngu og vitum við
að henni líður vel þar sem hún er nú.
Öðrum ættingjum og vinum votta
ég mína dýpstu samúð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt
Guð blessi minningu hennar.
Sólrún Ragnarsdóttir
Leiðréttingar
í minningargrein, er ég ritaði um
Svein Pálsson, menntaskólakenn-
ara, og birtist í Morgunblaðinu
laugardaginn 11. maí sl. urðu þau
pennaglöp í lok greinarinnar, að
kona Sveins var nefnd Úrsúla. Hið
rétta er, eins og lesandinn mun
hafa veitt athygli framar í minning-
argreininni, að eiginkona Sveins
eftirlifandi heitir Helena Pálsson.
Þá er í greininni getið um Skaftár-
tungur, en hið rétta heiti er Skaft-
ártunga.
Auðunn Bragi Sveinsson
★ ★
I minningargrein Sigfinns Sig-
urðssonar um Sigurð Agústsson í
Birtingaholti hinn 17. maí sl. þar
sem getið var barna haiis féll niður
nafn elsta sonar hans, Ásgeirs, sem
kvæntur er Jónu Símonardóttur.
Þau eru búsett í Bandaríkjunum.