Morgunblaðið - 23.05.1991, Side 50

50
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. MAÍ 1991
— I— ----:—. "iT :—rr, : 1—rrnx—
// Oof (Xu$i/i6cÁ hefar þettcx. mocie-L
■PeLLLreJ&hpL."
*
Ast er ...
.. .örvandi fyrír hjartslátt-
inn.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
® 1991 Los AngelesTimes Syndicate

Þú talar um „flöskuháls“.
Ég kem ekki auga á neina
flösku ...
Með
morgunkaffinu
Er ekki sniðugra að gefa
storkinum pilluna?
Biblían sem Vottar Jehóva nota
Kristnir menn sem hefja viðræð-
ur við Votta Jehóva ættu að gera
sér grein fyrir því að hin svokallaða
biblía, sem þeir nota, inniheldur
fjölda innleiddra breytinga á biblíu-
textanum. Hinn eini tilgangur með
þessu er til þess að styðja kenning-
ar þeirra.
Pétur postuli sagði eftirfarandi
um innblásin bréf Páls: „Það gjörir
hann líka í öllum bréfum sínum,
hann talar í þeim um þetta. En í
þeim er sumt þungskilið, er fáfróð-
ir og staðfestulausir menn rang-
snúa, eins og öðrum ritum sjálfum
sér til tortímingar.“ (2. Péturs-bréf
3:16). Venjulega er slíkur rang-
snúningur á ritningunni takmark-
aður við túlkun og það er það sem
Vottar Jehóva gerðu síðustu sjötíu
og fimm árin. Þeir gáfu út handa
fylgjendum sínum eintök af enskri
þýðingu biblíunnar (King James
Versioij) og seinna einnig banda-
rískri endurskoðaðri þýðingu bibl-
íunnar (American Standard Versi-
on) vegna þess að þær slá upp nafn-
inu „Jehóva“ eða „Jahve“ í gegnum
Gamla testamentið. Einnig með
leiðbeiningum um smáatriði um það
hvernig eigi að láta ritninguna sýn-
ast kenna það að Guð leyfi ekki
bólusetningar, það að hinir trúu
spámenn Abraham, ísak og Jakob
muni fá upprisu til jarðar árið 1925,
það að Guð hafi innblásið hinn mikla
Keops pýramída í Egyptalandi og
það að (h)armageddon muni koma
eða dómsdagur eða heimsendir eft-
irtalin ár: 1914, 1925, 1975. Það
*• av* M rm •». r* »»*.
e**»»•tz mwrrr*' »V »4«**
»•»■(#•**
wLxi £*/\ ÉiinynjNiui
er augljóst að þessir spádómar rætt-
ust ekki, þvi annars værum við
ekki hér.
Eru Vottar Jehóva þá falsspá-
menn? Svarið er já samkvæmt bibl-
íunni í (5. Mósesbók 18:21-22): „Ef
þú segir í hjarta þínu: Hvernig fáum
vér þekkt úr þau orð, er drottinn
hefir eigi talað. Af ofdirfsku sinni
hefir spámaðurinn talað það, þú
þarft ekki að hræðast hann.“ Það
er til fjöldi svipaðra falskenninga
og nefndar voru hérna áðan frá
Vottum Jehóva, sem þeir nota síðan
sfnar sérstöku biblíur til þess að
reyna að sýna fram á að þessar
kenningar séu sannar. En það voru
samt sumar kenningar sem mjög
Odrengilega vegið
að Gísla á Grund
Ég var að reka augun í forsíðu-
frétt Pressunnar í dag, þar sem
Gísli á Grund er svívirtur fyrir
ævistarfið. Þetta vil ég segja. Ég
er búin að vinna sem vökukona á
Grund í tæp fimm ár, og síðasti
íslenzki aðaliinn, það er að segja,
Gísli á Grund, á alla mína virðingu.
Ég hygg hann vera síðasta at-
hafnamanninn á íslandi, sem
vegna hugsjónar og ráðdeildar-
semi hefur komist í efni. Fólk
ætti að skammast sín fyrir að öf-
undast útí það. í öðru lagi á hann
afkomendur, sem ekki hafa byijað
á að kaupa sér peningaskáp, um
ieið og þeir tóku við fyrirtækinu,
sökum þess að foringinn er orðinn
aldraður, eins og heilsuræktarfólk
byijar á að kaupa sér dýra skó,
■ áður en það hefur lært nokkuð í
likamsræktinni. Heldur hafa af-
komendur Gísla á Grund gengið í
öll störf heimilisins!
Guðrún Jacobsen
erfitt var að rekja rætur til ensku
og bandarísku þýðingarinnar, sama
hvað biblíutextinn væri rangsnúinn.
Svo á sjötta áratugnum fóru
Vottar Jehóva umfram túlkanir með
því að framleiða þeirra eigin útgáfu
af biblíunni. Með hundruð breyttra
erinda til þess að samlagast kenn-
ingum þeirra. Og nýheimsþýðingin
(New World Translation of the
Holy Scriptures) er áfram endur-
skrifuð á fárra ára fresti með við-
bótarbreytingum gérðum til þess
að fá Guðs orð til að samlagast því
sem Vottar Jehóva kenna.
Til dæmis í staðinn fyrir „kross“
þá setur nýheimsþýðingin „kvalar-
staur“ til þess að styðja kenningu
þeirra um að Jesú hafi verið negld-
ur á láréttan staur án þverbjálka.
I staðinn fyrir „Heilagan anda“
finnum við heimildir um „heilagan
anda“ eða „starfskraft" til þess að
þeir geti verið samkvæmir sjálfum
sér um afneitun á guðdómi og per-
sónuleika hins Heilaga anda. Og
Jesú Kristur talar ekki um „endur-
komu“ sína heldur „návist“ (sem
Vottar Jehóva trúa að sé í dag ósýn-
ileg mönnum).
Nýheimsþýðingin setur sér það
að útrýma á kerfisbundínn hátt öll-
um sönnunum um guðdóm Jesú
Krists. I staðinn fyrir að falla fyrir
fætur Jesú til að „tilbiðja" hann
„hneigði" fólk sig. Jóhannesarguð-
spjall 1:1 segir ekki lengur að „orð-
ið var Guð“, heldur „órðið var guð-
legt“ og Jesús sagði ekki „á undan
Abraham var ég“ til að forðast sam-
bandið við „Ég“ í 2. Mósebók 3:14.
Yfirlýsingin verður því á þessa leið:
„Aður en Abraham varð til, hef ég
verið.“
En mest dreifða breytingin í ný-
heimsþýðingunni er nú samt inn-
setningin á nafninu „Jehóva“ 237
sinnum og það í Nýja testamentið.
Auðvitað er það viðeigandi fyrir
þýðanda að velja að nota hið guð-
dómlega nafn „Jahve“ eða „Jehóva"
í Gamla testamentið, þar sem hið
fjórstafa nafn YHVH er reyndar í
hebreska textanum. En Vottar Je-
hóva setja nafnið „Jehóva" í Nýja
testamentið, þar sem það er ekki í
grísku handritunum. Maður þarf
ekki annað en að skoða orð fyrir
orð enskuna sem er undir gríska
textanum í ríkis milli lína þýðing-
unni (Kingdom Interlinear Trans-
lation), til að sjá það að nafnið „Je-
hóva“ er ekki það á grísku.
Magnilss.
HÖGNI HREKKVÍSI
Víkverji skrifar
Góð vinkona Víkveija kom að
máli við hann og sagðist um
hvítasunnuna hafa horft á sjón-
varpsmessu frá Höfn í Hornafirði.
Hún sagðist hafa dáðst að ræðu
prestsins, sem hún kvað hafa ver-
ið afburðagóða og vel flutta. Síðan
að lokinni ræðunni hafi verið sjón-
varpað frá altarisgöngu, er sókn-
arbörn fóru upp að grátunum og
þágu sakramentið.
Þá féll henni allur ketill í eld.
Sóknarbörnin voru öll látin bergja
af sama kaleiknum, rétt eins og
gert var í gamla daga áður en
mönnum varð ljós smithætta og
tilvist sýkla og annars bakteríu-
gróðurs. Hún kvaðst furða sig á,
að þetta gerðist á árinu 1991.
Fyrir nokkrum árum fór
Víkveiji til altaris í einni af kirkj-
um höfuðborgarinnar. Þá var þessi
háttur hafður á, en presturinn
sneri kaleiknum um nokkra þuml-
unga og þurrkaði af barminum
áður en næsta sóknarbarn saup
á. Má nærri geta, hve gerlarikur
klúturinn var orðinn, þegar allir
höfðu lokið altarisgöngunni og
hefur kaleikurinn áreiðanlega snú-
izt í nokkra hringi áður en allir
höfðu fengið sitt.
Til allrar hamingju erþessi hátt-
ur nú aflagður. Ýmist eru kirkjur
með litla silfurkaleika, sem hellt
er í úr hinum eina sanna og stóra
og fær hvert sókarbarn sinn bik-
ar, eða að presturinn einfaldlega
dýfir oblátunni í kaleikinn og
stingur síðan upp í sókarbarnið.
Það er í senn einföld og þrifaleg
aðferð, sem eflaust á eftir að slá
á þá inflúensufaraldra, sem jafnan
hafa gengið hvert vor, skömmu
eftir að fermingarmessum lýkur.
xxx
Nýlega hlustaði Víkveiji á
tungutak umsjónarmanna
morgunútvarpsins á Rás 2, er
hann var á leið í vinnuna. Annar
stjórnendanna var að ræða við
mann, sem staðið hafði fyrir sýn-
ingu á saltfistá og nýjungum í
saltfiskvinnslu. Á sýninguna hafði
komið mikill fjöldi saltfiskfram-
leiðenda og lýst ánægju sinni með
það, sem til sýnis var. Þá spurði
stjórnandinn: „Voru þeir ekki imp-
oneraðir af sýningunni.“ Vera
kann að þetta sé daglegt mál ein-
liverra að vera „imponeraðir", en
að mati Víkveija getur starfsmað-
ur ríkisútvarpsins ekki leyft sér
að nota slíkt mál. Rétt á eftir i
sama þætti kom einhver viðmæl-
andi stjórnendanna og sagði, að
einhver hlutur væri „absurd“. Þeg-
ar stjórnandinn síðan tók saman
í þáttarlok það helzta, sem verið
hefði á dagskrá, notaði hann einn-
ig þetta orð. Það fannst Víkveija
fáranlegt, en ekki „absurd".