Alþýðublaðið - 17.02.1959, Blaðsíða 11

Fligfgvélaraar s
Fiugfélag íslands.
Millilandaflug: Millilanda-
ílugv.élin Hrímfaxi fer til
Glasgow og Kaupmannahafn
ar kl. 8.30 í fyrramálið. Inn-
anlandsflug: í dag er áætlað
að fljúga til • Akureyrar,
Blönduóss, Egilsstaða, Flat-
eyrar, isafjaröur. Sauðár-
króks, Vestmannaeyja og
Þingeyrar. Á morgun er áætl
að að fljúga tii Akureyrar,
Húsavíkur, ísafjarðar og
V estmannaey j a.
Loftleiðir,
Leiguflugvél Loftleiða er
væntanleg frá New York kl.
7 í fyrramánð. Hún heldur
áleiðis til Giasgow oig Lond-
on kl. 8.30.
Skiplns
Ríkisskip.
Hekla fer frá Reykjavík á
morgun vestur um iand í
hringferð. Esja er á Aust-
fjörðum á norðurleið. Herðu-
breið er á Austfjörðum á suð-
urleið. Skjaldbreið er yænt-
anleg til Reykjavíkur í dag
frá Breiðafjarðarhöfnum. —
Þyrill átti að íara frá Rvík í
gærkvöldi til Austfjarða-
hafna. Helgi Helgason fer frá
Reykjavík í dag til Vest-
mannaeyja.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell er væntanlegt
til Reykjavíkur í dag frá
Gautaborg. Arnarfell er væní
anlegt til Reykjavikur í dag
frá Barcelona. Jökulfell er
væntanlegt til Sauðárkróks á
morgun frá Rostock. Dísar-
fell er á Akranesi. Litlafell
er væntanilegt til Reykjavík-
ur í dag. Helgafell er vænt-
anlegt til Gulfport í dag.
Hamrafell keniur til Batum
21. þ. m. frá Palermo.
Eimskip.
Dettifass átti að fara frá
Reykjavík í gærkvöldi til Ro
stock og Ventspils. Fjallfoss
fór frá Reykjavík í gærkvöldi
til Hafnarfjarðar. Goðafoss
kom til Ventspils 15/2, fer
þaðan í dag tií Helsingfors,
Gautabqrigar og Reykjavíkur.
Gullfoss fer frá Kaupmanna-
höfn í dag til Leith og. Rvík-
ur. Lagarfoss fór frá Ham-
borg 11/2, var væntanl-egur
til Re.ykjavíkur í gærkvöldi.
Reykjaföiss fór frá Seyðis-
firði 15/2 til Hamborgar,
Rotterdam', Antwerpen og
Hull. Selfoss kom til New
York 15/2, fer þaðan 24-—
25/2 til Reykjavíkur. Trölla-
foss fór frá'Ventspils 15/2 til
Hamborgar og Reykjavíkur.
Tungufoss korn íil Reykja-
víkur 11/2 frá Gdynia.
Ms. Tungufoss
fer frá Rovkjavik miðviku-
daginn 18. þ. m. til Vestur-
og Norðurlands.
Viðkomustaðir:
Ísaí'jörðiir
Sauðárkrókur
Siglufjörður
Dalvík
Akureyri
Húsavík
Vrumóttaka í dag.
H.f. Eimskipafélag Islands.
rúm va" sett í; ítalska stúlk-
an o" börnin fengu herbergið
við bliðina á okkar.
V.. sem hafði sýnt mikla
sjálfsstjórn í ráðhúsinu, fór
að titra um leið og við kom-
um t;l hótelsins. Þegar ég
reynd-' að tala við hann, veik
hann undan, loks tókst mér
að k'óa hann af í ganginum
meðan hinir voru að líta á
herbergin.
V Uaði sér ,upp að veggn
u.m ' gluggann og horfði út.
Han"’ var grænn í framan.
„Farðu beint í rúm/ð“, sagði
ég.
F-’"ir neðan gluggann var
garður og lengra í burtu sást
vatv’ð.
,,Mér líður vel‘,, sagði hann
og p'kk brott.
F"ú T?hinelander gekk frani
hjá börn sín. ,,G.et ég
hjál yður?:“ spurði hún.
V. hrlsti hfuðið og svaraði:
„Ne1 bakka yður fyrir“.
Síðan gekk hann inn í her
bergið. sem karlmennirnir
höfúu til umráða. Eg horfði
á hann. en svo sá ég að frú
Rhinslander starði á mig úr
dyragættinn:.
/Seirma, þegar ég var að
taka 'unp farangur minn
heyrði ég í gegnum opna gætt
ina að frú Kretschmsr og frú
Rhinelander hvísluðust á í
baðherberginu. Eg var viss
um, að þær væru að tala um
onig.
Þá kornu þær inn og spurðu
|rú Gu'bran.son, hvernig hún
hefði bað. Frú Gulbranson
svaraSi blíðlega: „Ég er ekki
svöng, þakka ykkur fyrir“,
og h' n brosti þessu veika,
blíðT ga hrosi; Frú Rhineland
er var búin að skipta um föt,
frú Kretschmer var í hrylli-
leguF'n greiðsluslopp og var
að greiða sínar löngu, þungu
fléttur.
„Þetta er fallegasta krá“,
sagði frú Rhinelander. ,Bað
vatnið er á litinn eins og joð,
en rúm n eru góð.“ Hún fór
að hvísla. „Haldið þið að þeir
hafi komið fyrir hljóðnema
í herberginu?“
„Það hugsa ég að þeir hafi
ekk gsirt" sagði ég.
„Hvernig íeizt ykkur á Sven
igali majór?“
Frú Kretschmer sleikti á
sér fingurinn og strauk hon-
um yfir þvkkar augnabrúnirn
ar. „Hvílík augu“ sagði hún
og skalf. „Þegar hún leit á
.mig.mig þá roðnaði ég eins
og smátelpa“. á
Það var barið á dyrnar og
Rhinelander leit inn. Frú
Kretsohmer flíssaði eins og
ung stúlka og hélt sloppnum
fast að sér.
„Vinur yðar er veikur“,
sagði hann við mig, Við
reyndum að fá hann til að
hvíla sig en hann segisfc ekki
þurfa þ.-ss með. Ég held þór
ættuð að tála við hann Lady
Ashton.“
„Ég skal gera það strax“,
sagði ég og gekk út. Cotterill
beið mín hann var búinn að
þvq séir og bursta föt sín qg
hann leit mjög vel út í bláu
fötunum. Rhinelander varð
<eft r. Hann þurfti að tala við
•konu sína. Við vorum- ein á
ganginum og Cotterill hvísl?
aðí lágt:
,,Ég véit að mér ke.rnur það
ekki við“, sagði íhann og fitl-
aði við úrkeðju sína. ',Ég veit
ekki, hvernig ég á að koma
orðum að því. ... Mig langai’
e!kki til að móðga yður, en við
erum öll í sama vandanum ....
er eitthivað, sem þér þurfið
að §-egja mér?“
„Nei, því skyldi ég þu.rfa
þess?“
Sagan S
GEORGE
TABORI:
Honum leið illa. „Ég veit,
að ég á ekki að spyrja yður
þess, en hve lengi hafið. þér
þekkt hr. Flemyng?“
„Hvað eigið þér við? Er
eitthvað að?“
Þá kom það. „Þér eruð allt
af að tala við hann og það er
greinilega eittlhvað athuga-
vert við manninn.“
„Af því að hann er veikur?“
Hann mótmælti: „Nei, það
er ekk það, þó að é« verði
að játa að mér sýnist hann
ekki vepa með inflúensú*.
„Og hvað haldið þér að
hann sé með? Mislingana eða
hvað?“
„Látið þér eklri svona. Dí-
ana! Ég er að reyna að hjálpa
yður. Við erum í mjög erfið-
um kringumstæðum. Það er
ekki eins og verið sé að toll
skoða farangur okkar á Ítalíu.
Þetta er alvara lífsins og ef
við höldum ekki saman er
frelsi og hamingja fjórtán
manna í voða“. Mig langaði
tjl þess að segja honum allt
saman, en hann hefðd ekki
skilið mig. Einu sinni sagði
hann við mig: „Ég hef aidrei
kynnst jafn fullkomnu hjóna
bandi og ykkar Cecils“.
„Um hvað eruð þér að
tala?“ spurði ég.
„Flemyng er enskt nafn en
þessi maður hefur mikinn
hreim.“
„Svona, svona“, sagði ég.
„Maðurinn fæddist í Austur
ríki og hann skipt; um nafn,
þegar hann gerðist enskur
borgari. Er það glæpsamlegt,
eða ekki?“
Gulbranso kom út úr her-
berginu og giekk til okkar.
„Ég hitti yður við matborð-
iS“, sagði ég við Cotterill og
fór inn. Hr. Kretschmer var
að raka sig við glusaann og
br. Avron var að klæða sig í
jakkann. V. sat í stól og
reykti. Hann leit mjög illa út.
út.
„Fyrirgefið að ég ryðst_
svona inn‘Y sagði ég. „Móð-'
ureðlið segir til sín“.
„Þqr eruð velkomin“, sagði
hr. Avron. „Ég vildi að þér
gætuð talið yin okkar á að
leggja s'g. Hann viR endi-
lega fara niður . . . ”
„Hann ætti að hátta“, sagði
Kretschmer og skóf undan
hökunni.
„Hvað segið bér, sjúkling-
ur?“ sagði ég við.
„Ég þakka ykkur fyrir um
hyggjusemina“, sagði V. ,.Ég
er ekki bam og veit hvað mér
er fyrir beztu“.
„Svona ungi maður“, sagði
ég. „Ég var hjúkrunarkona í
stríð.nu og ég kann að með-
höndla menn eins og yður.
Hagið þéir yður vel!“
„Ég myndi láta það eftir
henni ef ég væri í yðar spor-
um,“ sagði hr. Avron um leið
og hann opnaði dyrnar. „Hún
véit hvað hún v 11“.
V. andvarpaði. „Af hverju
viljið þið öll ráða yfir mér“.
„,Svona, þegið þér nú.“
Ég hjálpáði honum að rísa
á fætur og færði hann úr jakk
anijim. Ég vissi að hann vildi
ekki fara úr skyrtunni fyrir
framan Þjóðverjann. Ég
leiddi hann yfir að einu rúm-
inu. Hann settist niður og
ég fserði hann úr skónum,
Hann lagðist niður.
„Svona vildi óg að konan
mín væri“, sagði Þjóðverj-
inn. „Lagin og dugleg.“
„Viljið þér fá meðalið yð-
ar?“
„Já,“ sagði hann. Hann gat
ekki mótmgslt lengur. Ég gat
vart tára bundist.
„Hvar er það“, sagði ég eins
og ég viss það ekki. Hann
benti 4 ferðatösku sína og ég
gekk þangað. „Það er í leð-
urtöskunni“, sagði hann. Ég
leitaöi og vonáði að lir. Krets
chmer yrði farinn áður en ég
sprauíaði hann.
iBjallan hringdi niðri. „Þér
ættuð að flýta yður“, sagði
ég. „Konam yðar bíðör”.
Hann færði sig í jakkann
og gekk að rúmi . „Þér þurfið
að sofa vel“, sagði hann,
klappaði á hendi hans og gekk
út.
Ég náði og útbjó spraut-
una: Ég vonaði að engmn
kæmi inn. Tennumar glömr-
uðu. „Ég vissi, að þetta kæmi
fyrir. Ég hefði aldrei átt að
hlusta á þig.“
„Páll. Ekki þetta!“
„Þið gjaldið mín öll, hin
líka. Öll . . .”.
„Hættu þessu! við verðum
komin til Vínar á morgun.“
„Þú skilur ekki neitt, þú
skilur ekki nteitt!“ Hann var
að missa stjórn á sér. Ég tók
upp ermi hans. „Hvað veizt þú
um fiótta, felur og misþyrm
ingar?“ Alltaf þegar hann
reynd; að vera harður, iðraði
hann þess og andlit hans sem
varð gvo harðlegt, blíðkaðist
þegar hann brosti. „Ef . . . ef
eitthvað kæmi fyrir þig og það
væri mér að kenna ..
„Krepptu hnefann og þeg-
iðu. Ég skal reyna að vera
fljót.“
Hann horfði upp í loftið.
Frú Rhinelander 1-eit inn.
„Get é-g hjálpað yður?“ Ég
brosti til hennar eins og ekk-
ert væri eðlilegra en að ég
væri að gefa bláókunnugum
imanni sprautu.
„Nei, þakka yður fyrir“,
sagði ég. „Ég kem eftir augna
blik.“
„Það liggur -ekkert á, elskan“,
sagði hún. Hún starði á mig
um leið og hún gekk út.
Ég var leng. að finna- æðiria,
„Hlustaðu á mig“, sagði ég og
reyndi að vera áfaveðin og blíð
leg í senn. „Við höfum talað
um þetta fyrr. Þú mátt ekki
ásaka þig. Ég vissi að þú vild
:ir ekki fara, en hefðir þú ver
ið kyrr, hefðirðu verið hengd-
ur. Það er ekki alltaf heppilegt
að gerast písiarvottur, þú
sagðir það sjálfur. Við för-
um til Englands og þú getur
haldið baráttunni áfram þar,
lef þú vilt. En hvað sem þú
gerir héðan af, þá stend ég við
hlið þér. Skilurðu það? Ég
verð konan. þín einhverntím-
ann og það þýðir það. að ég
'tek þátt í öllu, s-em þú gerir,
þátt í vonum þínum og erfíð-
ieikum þínum. Ég veit, að þú
vilt ekki láta fara með þig
eins og barn, ien þú ert veik-
ur og særður og ég ræð núna
og ég fe,r með þig til Eng-
lands, þó ég verði að skríða
og stela og myrða, skilurðu
það?“ Ég kyssti hann, Varir
hans voru heitar og þurrai’ og
ég minntist okkar fyrsta kossi
fyrir átta árum -síðan í rúst-
um Edgware Road. Þá voru
varir hans kaldar og krpfu-
harðar ;ótti -minn hafði veriðí
þeirri baráttu. Hann hlýtur
að hafa m nnst þess líka og
han-n kyssti mig aftur, en var
ir hans voru h-eitar og þurrar
og allt í ei-nu óttaðist ég um
ást okkar, það var allt sem ég
átti, ást olckar, vonir okkar,
örvænting okkar.

iMíi ’ jTf - , 'ii-' 1
........ n,.1.-1
„Sjáðu bara sjálf! Hann pabbi gengur
í síðum nærbuxum.“
Alþýðublaðið — 17. febr. 1959
11