Morgunblaðið - 31.05.1991, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. MAÍ 1991
19
Að sigla frá Bergen í farar-
broddi hundruða báta og
skipa spegilfagran, sólrík-
an 17. maí er kapítuli út af fyrir
sig. Að sigla víkingaskipi yfir
Norðursjóinn til Orkneyja er annar
handleggur. Allt frá því við lögðum
frá bryggju hafa fley af öllum
stærðum og gerðum keppst við að
sigla upp að síðunni á Gaia. Áhafn-
irnar og farþegamir gera allar það
sama: Þær brosa, veifa og taka
myndir. Mikið af myndum!
Á mánudaginn gengur' allur
framköllunarvökvi í Bergen til
þurrðar, sem aftur framkallar
skelfingu í rauðri skímu myrkra-
herbergjanna, eða heyra slík her-
bergi kannski fortiðinni til, eins
og skipið okkar gæti í fijótu bragði
virst gera?
En það er ekkert gamaldags við
það að sigla víkingaskipi yfir Atl-
antshafið, til að vekja fólk til um-
hugsunar um þann heim, sem er
veruleiki okkar í dag, 1000 árum
eftir að forfeður okkar héldu á hin
ókunnu djúp í leit að nýjum og
betri heimi.
Það að nota farkost eins og
Gaia sem táknmynd vegferðar
okkar manna um óravíðáttur hins
kafdjúpa himingeims, er svo ein-
föld og snjöll hugmynd, að nútíð
og fortíð líkt og renna saman í
tvístrikaða ávísun á framtíðina.
Spurningin er aðeins um inni-
stæðuna, yfirdráttinn, dráttarvext-
ina og veðhæfni jarðarinnar okkar,
eins og hún er í dag. Og málið
varðar að sjálfsögðu okkur öll;
bæði okkur hér um borð í Gaia,
fólkið í landi og alla þá, sem sigla
í kringum okkur og keppast við
að ná athygli höfðingjans Ragnars
Thorseth. Aðalmálið er nefnilega
að fá Ragnar til að veifa og taka
sem flestar myndir um leið. Næst-
best er að fá aðra í áhöfninni til
að veifa og fljótlega kemst það upp
í vana hjá eina farþeganum um
borð að veifa á móti.
Veifa karlmannlega og svo veif-
ar maður og veifar og veifar, ekki
laust við dálítið drjúgur í bragði.
Gefur það ekki líka augaleið að
hvert pláss í víkingaskipi, sem er
á leið til fangbragða við hin rámu
regindjúp úthafsins, hljóti að vera
skipað heljarmenni og því tæpast
einhömu?
Tilhugsunin er ekki slæm og þó
rödd í brjóstinu segi að maður sé
nú engin hetja, er auðvelt að skrúfa
fyrir hana og hugga sig við það,
að úr því allir aðrir haldi að maður
sé hetja hljóti maður að vera alveg
á hetjumörkunum. Og þessi mikla
hetjulund venst með ágætum í ein-
muna veðurblíðunni, sem verður
svo aftur til þess að fyrsta máltíð
ferðarinnar er snædd á dekki úti
og smakkast ekki siður en best
gerðist og gekk í Ævintýrabókum
Enid Blyton.
27 hestum frá landi
sólarupprásarinnar
sleppt á beit
„Kóngur vill sigla, en byr hlýtur
að ráða,“ segir í gömlu máltæki,
en sá góði málsháttur á ekki við
í dag því við bíðum ekki byijar,
heldur sér sperrtur og hnarreistur
nýtískumótor um að skila okkur
út úr Björgvinjarhöfn og fyrsta
spottann vestur á bóginn. Mann-
skapurinn þefar eftir vindi, því all-
ir um borð bíða þess í ofvæni að
geta sleppt japönsku hestunum 27
á beit og beislað vindinn þeirra í
stað. Og það kemur að því að
Ragnar Thorseth kveður upp úr
með að nú skuli Siglt, með stórum
staf.
Að hífa upp seglið er fyrsta
stefnumót landkrabbans við raun-
veruleika og alvöru ferðarinnar,
því seglið er engin smásmíði og
sigluráin, úr valinni eðalfuru, er
jafn níðþung og hún er traust og
gerðarleg.
Ég skipa mér í flokk togara og
hífara og með sameinuðu átaki (og
ærnu erfiði fyrir handleggs- og
magavöðva viðvaningsins) er siglu-
ráin, sem er á gildleika við upp-
læri knattspyrnumanns af Skagan-
um, dregin hægt og sígandi upp
eftir mastrinu. Neðan í ránni blakt-
ir seglið með mýgrút kaðla, enda,
tauma, tóa og spotta, sem áhöfnin
tekur nú til óspilltra málanna við
að greiða úr og festa í réttar uglur
og kengi og nú hjálpar viðvaning-
urinn best til með að vera ekki
fyrir.
Það erlífið
Og svo tekur golan völdin. Hún
hreiðrar um sig í seglinu og Gaia
líður af stað yfír hafflötinn í virðu-
legri, hvíslandi þögn. Báran gælir
létt við kinnunginn og það má vera
meira en lítið forhertur einstakl-
ingur, sem ekki hrífst af þessu
samspili mannsandans og höfuð-
skepnanna. Það er reginmunur á
þessu siglingarlagi og því að beita
japönsku hestunum, enda skín það
úr hveiju andliti að þetta sé lífið.
Fyrir stafni er hið opna haf, ævin-
týrið er hafið og hvað er hægt að
hugsa sér betra en það?
Ragnar Thorseth stendur við
stýrið. Fyrir honum er nú marg-
slunginn undirbúningur að baki og
5 ára gamall draumur að verða
að veruleika. Hvað skyldi hann
vera að hugsa?
Gauksstaðaskipið, sem fannst
ótrúlega heillegt á kafi í mýrarfeni
við Óslóarfjörðinn 1000 árum eftir
að það var smíðað, siglir á ný á
haf út og nú í þágu besta málstað-
ar sem hægt er að óska sér: Leit-
inni að nýjum og betri heimi!
Á skipi eins og landnámsmenn-
irnir sigldu út til íslands í árdaga
siglum við í dag, með stefnu á sjón-
deildarhringinn.
TEXTI OG MYNDIR:
Valgeir Guðjónsson
i
Gaia svifur seglum þöndum komin út á hið opna haf.
Borgin kaupir
ekki Blikastaði
BÆJARSTJÓRN Mosfellsbæjar
samþykkti á fundi sínum á mið-
vikudaginn, að falla frá for-
kaupsrétti að landi Blikastaða en
jafnframt er hafnað beiðni
Reykjavíkurborgar um breyting-
ar á lögsögumörkum sveitarfé-
laganna. Kauptilboð borgarinnar
að landinu var gert með þeim
fyrirvara, að samkomulag næðist
um þessi tvö atriði. Jón G. Tóm-
asson, starfandi borgarstjóri,
ítrekaði í samtali við Morgun-
blaðið, að kauptilboðið stæði ekki
nema að uppfylltum báðum fyrir-
vörum.
í samþykkt bæjarstjórnar Mos-
fellsbæjar kemur fram að, bæjar-
stjórn hafnar forkaupsrétti og með
vísan til 6. gr. kaupsamnings, getur
bæjarstjórn ekki fallist á lögsagnar-
breytingu.
„Þetta þýðir eins og fram kemur
að Mosfellsbær nýtir ekki forkaups-
réttinn,“ sagði Páll Guðjónsson
bæjarstjóri í Mosfellsbæ. „í öðru
lagi er vísað til fyrirvara í kaup-
samningi varðandi málefni er snerta
kaupsamning þennan eins og það
er orðað, eða samkomulag um
breytingar á lögsögumörkum en því
er alfarið hafnað af hálfu bæjar-
stjórnar."
PUMPUSKÓR
HREINT FRÁBÆRIR
VISA-EURO
Laugavegi 62 Sími 13508
SENDUM
(PÓSTKRÖFU
6 1 Nú er TVÖFALDUR
l ") 1.vinningur
Vertu með
• draumurinn gæti orðið að veruleika!