Morgunblaðið - 31.05.1991, Blaðsíða 41
MORGUNÐLÁÐIÐ FÖSTUÐAGUR- 31. MAÍ 1991
Kristján Halldórsson,
Akureyri - Minning
Fæddur 27. september 1912
Dáinn 24. maí 1991
------------------------ >V
LÆKNINGASTOFA
Eg hef flutt lækningastofu mína í
Læknastöó Vesturbæjar
Melhaga 20-22 (hús Vesturbæjarapóteks).
Tímapantanir í síma 628090
Árni Tómas Ragnarsson læknir
Sérgrein: Gigtlækningar
V________________________________________J
NOTAÐAR VINNUVÉLAR
TIL SÖLU
Afi minn er horfinn burt úr þess-
um heimi. Eftir margra ára stríð
við vofu hrumleikans hlaut afi að
bíða lægri hlut. Nú hefur hann öðl-
ast frið og dvelur heill í öðrum
heimi.
Ég á margar indælar minningar
um afa. Ég sat í kjöltu hans, lítill
patti og hlustaði á sögu og lyktaði
af tóbaksreyknum, síðan fórum við
út í skúr, irm í völundarheim smíða-
vélanna. Ég var settur upp á stól
og fylgdist með afa saga og negla.
Svo kom hann til mín, brosandi, og
rétti mér fallegustu flugvél í heimi.
„Afi er galdrakall, hahn getur búið
til flugvélar úr spýtukubbum,"
sagði ég við mömmu.
Ég minnist þess sérstaklega þeg-
ar afi og amma frá Akureyri og
afi og amma frá Isafirði komu til
Reykjavíkur, mamma og pabbi voru
að byggja og þörfnuðust hjálpar.
Kristján afi, Guðmundur afi og
pabbi slógu upp. Ömmurnar tvær,
mamma og systir mín skófu timbr-
ið og naglhreinsuðu og ég sá um
að flækjast fyrir og fikta. Fjölskyld-
an sameinaðist og grunnurinn var
drifinn upp. Þetta var indæll tími
og góður andi ríkti í Stapaselinu.
Það er skarð fyrir skildi í fjöl-
skyldunni, nú þegar þögli ættar-
höfðinginn er horfinn á braut. Sorg
ríkir í fjölskyldu Kristjáns Halldórs-
sonar. Ég votta niðjum Kristjáns
og Steinunni ömmu mína dýpstu
samúð. Megi Guð blessa minningu
Kristjáns afa.
Guðmundur Fertram
Sigurjónsson
í dag verður til moldar borinn á
Akureyri heiðursmaðurinn Kristján
Halldórsson, húsasmíðameistari.
Kristján fæddist á Svalbarðsseli í
Þistilfirði 27. september 1912, son-
ur hjónanna Sigurveigar Sigvalda-
dóttur og Halldórs Kristjánssonar.
Átta ára gamall fór hann sem létta-
drengur til Jóhannesar Árnasonar
og Aðalbjargar Vilhjálmsdóttur á
Gunnarsstöðum í sömu sveit. Örlög-
in höguðu því þannig, að þar dvald-
ist Kristján áfram og ólst upp hjá
þeim hjónum til tvítugs. Hann leit
því ávallt á Gunnarsstaði sem sitt
bernskuheimili. Kristján stofnaði til
hjúskapar með eftirlifandi eigin-
konu sinni, Steinunni Guðmunds-
dóttur frá Þórshöfn, 1944. Fyrstu
þijú börnin fæddust á Þórshöfn, en
1946 lá leiðin til Akureyrar, þar sem
sex börn bættust í hópinn. Á Akur-
eyri var starfsvettvangur Kristjáns
æ síðan og þar lauk hann ævi-
kvöldi sínu. Þegar ég sótti
tengdapabba heim til Akureyrar
haustið er leið, varð mér ljóst að
hveiju stefndi, kraftarnir voru á
þrotum, þótt hugurinn væri ern.
Lífsviljinn neistaði, „við förum sam-
an í Ásbyrgi næsta sumar“, sagði
hann, þegar við kvöddumst. Nú
hefur þreytan náð yfirhöndinni, en
þá er Elli kerling fljót að láta kné
fylgja kviði, hún eirir þá engu.
Fundum okkar bar fyrst saman
á Akureyri árið 1962, er ég bað
mér elstu dóttur hans fyrir konu.
Málið var auðsótt, en þó þóttist ég
greina áhyggjusvip á veðurbörnu
andlitinu, umhyggjan fyrir börnun-
um var mikil. Fjölskyldan var sú
þungamiðja, sem allt snerist um.
Hann helgaði brauðstritinu krafta
sína alla, heimurinn þar fyrir utan
með sínum lystisemdum virtist
skipta hann litlu máli. Og ávallt var
rúm fyrir eitt lítið í viðbót. Fyrsta
barnabarninu var tekið opnum örm-
um, þótt húsrýmið væri lítið, hjarta-
rýmið var þeim mun meira.
Aldrei sá ég Kristján bregða
skapi. Hann var í mínurn huga ein-
fari, sem gerði lítið af því að bera
skoðanir sínar á torg. Hann hélt
tilfinningunum fyrir sig og bar
áhyggjurnar á eigin baki. Hann var
opinn fyrir hinu yfírnáttúrulega og
tók þátt í starfi þar að lútandi.
Kristján vann sína starfsævi alla
við húsasmíðar. Hann lærði iðn sína
hjá Jóhanni Snæbjörnssyni á Þórs-
höfn. Eftir að hann fluttist til Akur-
eyrar starfaði hann framan af hjá
Stefáni Reykjalín húsasmíðameist-
ara, en hóf síðan sjálfstæðan at-
vinnurekstur um 1964, skömmu
eftir að við kynntumst. Mjög er
mér minnisstætt, hversu heiðarleg-
ur og hreinskiptur hann var í við-
skiptum. Hygg ég að margir Akur-
eyringar hafí notið þar góðs af, en
hann frekar borið skarðan hlut frá
borði. Kristján hélt lítið af skrifleg-
um samningum, handsalið var hon-
um mikilvægara. Aldrei fékkst
hann til að vinna í uppmælingu,
umsamin tímavinnulaun skyldu það
vera. Hann kunni ekki að maka
krókinn. Börnin nutu góðs af fag-
kunnáttu hans, þegar þau eitt af
öðru reistu sér þak yfir höfuðið.
Hann var, þrátt fyrir langan vinnu-
dag, ávgllt boðinn og búinn til að
aðstoða. Það voru skemmtilegir
tímar, þegar þau tengdamamma
komu suður og reistu sökklana að
húsi fjölskyldu minnar. Áhuginn og
seiglan smituðu, það hús hlaut að
rísa. Þegar árin færðust yfir, naut
Kristján þess að dveljast á smíða-
verkstæði sínu í frístundum og út-
búa þar fallega og eigulega gripi
fyrir afkomendur sína. Hveiju barni
ætlaði hann sinn hlut og var stoltur
og ánægður, er hann sá hann
standa fullbúinn á sínum stað heima
í stofu eða svefnherbergi.
Lífsmynstur Kristjáns einkennd-
ist fremur öðru af umhyggju fyrir
ijölskyldunni og mikilli vinnusemi.
Um hann má með sanni segja, að
honum hafi aldrei fallið verk úr
hendi. Þegar hann gat ekki lengur
unnið við smíðar, tók hann í alls
kyns handavinnu, fyrst einn og síð-
ar með aðstoð hjúkrunarfólks. Dag-
inn fyrir andlátið var hann að mála
á dúk, sem hann hafði ætlað ein-
hveiju barnanna.
Þegar litið er yfir farinn veg
koma upp í hugann vangaveltur um,
hvort viðkomandi hafi verið gæfu-
maður og maður hamingjusamur.
Ef gæfan er metin í því, sem mölur
og ryð geta grandað, hefði hún
mátt vera Kristjáni hliðhollari. Ef
mælistikan er hins vegar viðgangur
fjölskyldunnar, þá var Kristján
hamingjumaður. Kristján bjó við
rnikið barnalán, ungur drengur
hans lézt í vöggu, en hin börnin
átta hafa vaxið út grasi áfallalítið
og eru öll hinar mestu gæfumann-
eskjur. Eru barnabörnin orðin tutt-
ugu og tvö talsins og barnabarna-
börnin sex. Að þeim öllum er nú
mikill harmur kveðinn. Ég votta
þeim og tengdamóður minni, Stein-
unni, mína dýpstu samúð. Guð
blessi minningu Kristjáns Halldórs-
sonar.
Sigurjón Norberg
Það sem er efst í huga okkar er
þakklæti fyrir allar ánægjustund-
irnar með honum. Alltaf tók hann
brosandi á móti okkur og hafði
ánægju af að gleðja lítil hjörtu. Við
erum svo rík að eiga þessar góðu
minningar um hann.
Góður Guð varðveiti hann. Hvíli
hann í friði.
Legg ég nú bæði líf og önd
Ijúfi Jesús, í þína hönd
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Barnabörn og barnabarnabörn
HJOLASKOFLUR
CAT 980 B '75
CAT 966D ’82
CAT 966D ’82
CAT 966C ’75
CAT 950 B ’84
Michican 175 ’73
JARÐÝTUR
CAT D6C ’71
CAT DC6B ’65
CAT D9L ’82
Komatsu D65E ’81
BELTAGRÖFUR
CAT 225B ’88
CAT 225 ’80
CAT 215D ’90
Fiat FE20HD ’88
Komatsu PW150 ’85
Libherr 920 ’84
TRAKTORSGRÖFUR
CAT 438/428 ’89-’87
CAT 426 ’87
JCB 3DX ’82
Case 580 ’81
0
HEKLA
LAUGAVEGI 174
SÍMI 695500
Smidjiivegi 6, Kópavogi, sími 44544