Morgunblaðið - 31.05.1991, Síða 41

Morgunblaðið - 31.05.1991, Síða 41
MORGUNÐLÁÐIÐ FÖSTUÐAGUR- 31. MAÍ 1991 Kristján Halldórsson, Akureyri - Minning Fæddur 27. september 1912 Dáinn 24. maí 1991 ------------------------ >V LÆKNINGASTOFA Eg hef flutt lækningastofu mína í Læknastöó Vesturbæjar Melhaga 20-22 (hús Vesturbæjarapóteks). Tímapantanir í síma 628090 Árni Tómas Ragnarsson læknir Sérgrein: Gigtlækningar V________________________________________J NOTAÐAR VINNUVÉLAR TIL SÖLU Afi minn er horfinn burt úr þess- um heimi. Eftir margra ára stríð við vofu hrumleikans hlaut afi að bíða lægri hlut. Nú hefur hann öðl- ast frið og dvelur heill í öðrum heimi. Ég á margar indælar minningar um afa. Ég sat í kjöltu hans, lítill patti og hlustaði á sögu og lyktaði af tóbaksreyknum, síðan fórum við út í skúr, irm í völundarheim smíða- vélanna. Ég var settur upp á stól og fylgdist með afa saga og negla. Svo kom hann til mín, brosandi, og rétti mér fallegustu flugvél í heimi. „Afi er galdrakall, hahn getur búið til flugvélar úr spýtukubbum," sagði ég við mömmu. Ég minnist þess sérstaklega þeg- ar afi og amma frá Akureyri og afi og amma frá Isafirði komu til Reykjavíkur, mamma og pabbi voru að byggja og þörfnuðust hjálpar. Kristján afi, Guðmundur afi og pabbi slógu upp. Ömmurnar tvær, mamma og systir mín skófu timbr- ið og naglhreinsuðu og ég sá um að flækjast fyrir og fikta. Fjölskyld- an sameinaðist og grunnurinn var drifinn upp. Þetta var indæll tími og góður andi ríkti í Stapaselinu. Það er skarð fyrir skildi í fjöl- skyldunni, nú þegar þögli ættar- höfðinginn er horfinn á braut. Sorg ríkir í fjölskyldu Kristjáns Halldórs- sonar. Ég votta niðjum Kristjáns og Steinunni ömmu mína dýpstu samúð. Megi Guð blessa minningu Kristjáns afa. Guðmundur Fertram Sigurjónsson í dag verður til moldar borinn á Akureyri heiðursmaðurinn Kristján Halldórsson, húsasmíðameistari. Kristján fæddist á Svalbarðsseli í Þistilfirði 27. september 1912, son- ur hjónanna Sigurveigar Sigvalda- dóttur og Halldórs Kristjánssonar. Átta ára gamall fór hann sem létta- drengur til Jóhannesar Árnasonar og Aðalbjargar Vilhjálmsdóttur á Gunnarsstöðum í sömu sveit. Örlög- in höguðu því þannig, að þar dvald- ist Kristján áfram og ólst upp hjá þeim hjónum til tvítugs. Hann leit því ávallt á Gunnarsstaði sem sitt bernskuheimili. Kristján stofnaði til hjúskapar með eftirlifandi eigin- konu sinni, Steinunni Guðmunds- dóttur frá Þórshöfn, 1944. Fyrstu þijú börnin fæddust á Þórshöfn, en 1946 lá leiðin til Akureyrar, þar sem sex börn bættust í hópinn. Á Akur- eyri var starfsvettvangur Kristjáns æ síðan og þar lauk hann ævi- kvöldi sínu. Þegar ég sótti tengdapabba heim til Akureyrar haustið er leið, varð mér ljóst að hveiju stefndi, kraftarnir voru á þrotum, þótt hugurinn væri ern. Lífsviljinn neistaði, „við förum sam- an í Ásbyrgi næsta sumar“, sagði hann, þegar við kvöddumst. Nú hefur þreytan náð yfirhöndinni, en þá er Elli kerling fljót að láta kné fylgja kviði, hún eirir þá engu. Fundum okkar bar fyrst saman á Akureyri árið 1962, er ég bað mér elstu dóttur hans fyrir konu. Málið var auðsótt, en þó þóttist ég greina áhyggjusvip á veðurbörnu andlitinu, umhyggjan fyrir börnun- um var mikil. Fjölskyldan var sú þungamiðja, sem allt snerist um. Hann helgaði brauðstritinu krafta sína alla, heimurinn þar fyrir utan með sínum lystisemdum virtist skipta hann litlu máli. Og ávallt var rúm fyrir eitt lítið í viðbót. Fyrsta barnabarninu var tekið opnum örm- um, þótt húsrýmið væri lítið, hjarta- rýmið var þeim mun meira. Aldrei sá ég Kristján bregða skapi. Hann var í mínurn huga ein- fari, sem gerði lítið af því að bera skoðanir sínar á torg. Hann hélt tilfinningunum fyrir sig og bar áhyggjurnar á eigin baki. Hann var opinn fyrir hinu yfírnáttúrulega og tók þátt í starfi þar að lútandi. Kristján vann sína starfsævi alla við húsasmíðar. Hann lærði iðn sína hjá Jóhanni Snæbjörnssyni á Þórs- höfn. Eftir að hann fluttist til Akur- eyrar starfaði hann framan af hjá Stefáni Reykjalín húsasmíðameist- ara, en hóf síðan sjálfstæðan at- vinnurekstur um 1964, skömmu eftir að við kynntumst. Mjög er mér minnisstætt, hversu heiðarleg- ur og hreinskiptur hann var í við- skiptum. Hygg ég að margir Akur- eyringar hafí notið þar góðs af, en hann frekar borið skarðan hlut frá borði. Kristján hélt lítið af skrifleg- um samningum, handsalið var hon- um mikilvægara. Aldrei fékkst hann til að vinna í uppmælingu, umsamin tímavinnulaun skyldu það vera. Hann kunni ekki að maka krókinn. Börnin nutu góðs af fag- kunnáttu hans, þegar þau eitt af öðru reistu sér þak yfir höfuðið. Hann var, þrátt fyrir langan vinnu- dag, ávgllt boðinn og búinn til að aðstoða. Það voru skemmtilegir tímar, þegar þau tengdamamma komu suður og reistu sökklana að húsi fjölskyldu minnar. Áhuginn og seiglan smituðu, það hús hlaut að rísa. Þegar árin færðust yfir, naut Kristján þess að dveljast á smíða- verkstæði sínu í frístundum og út- búa þar fallega og eigulega gripi fyrir afkomendur sína. Hveiju barni ætlaði hann sinn hlut og var stoltur og ánægður, er hann sá hann standa fullbúinn á sínum stað heima í stofu eða svefnherbergi. Lífsmynstur Kristjáns einkennd- ist fremur öðru af umhyggju fyrir ijölskyldunni og mikilli vinnusemi. Um hann má með sanni segja, að honum hafi aldrei fallið verk úr hendi. Þegar hann gat ekki lengur unnið við smíðar, tók hann í alls kyns handavinnu, fyrst einn og síð- ar með aðstoð hjúkrunarfólks. Dag- inn fyrir andlátið var hann að mála á dúk, sem hann hafði ætlað ein- hveiju barnanna. Þegar litið er yfir farinn veg koma upp í hugann vangaveltur um, hvort viðkomandi hafi verið gæfu- maður og maður hamingjusamur. Ef gæfan er metin í því, sem mölur og ryð geta grandað, hefði hún mátt vera Kristjáni hliðhollari. Ef mælistikan er hins vegar viðgangur fjölskyldunnar, þá var Kristján hamingjumaður. Kristján bjó við rnikið barnalán, ungur drengur hans lézt í vöggu, en hin börnin átta hafa vaxið út grasi áfallalítið og eru öll hinar mestu gæfumann- eskjur. Eru barnabörnin orðin tutt- ugu og tvö talsins og barnabarna- börnin sex. Að þeim öllum er nú mikill harmur kveðinn. Ég votta þeim og tengdamóður minni, Stein- unni, mína dýpstu samúð. Guð blessi minningu Kristjáns Halldórs- sonar. Sigurjón Norberg Það sem er efst í huga okkar er þakklæti fyrir allar ánægjustund- irnar með honum. Alltaf tók hann brosandi á móti okkur og hafði ánægju af að gleðja lítil hjörtu. Við erum svo rík að eiga þessar góðu minningar um hann. Góður Guð varðveiti hann. Hvíli hann í friði. Legg ég nú bæði líf og önd Ijúfi Jesús, í þína hönd síðast þegar ég sofna fer sitji Guðs englar yfir mér. (Hallgrímur Pétursson) Barnabörn og barnabarnabörn HJOLASKOFLUR CAT 980 B '75 CAT 966D ’82 CAT 966D ’82 CAT 966C ’75 CAT 950 B ’84 Michican 175 ’73 JARÐÝTUR CAT D6C ’71 CAT DC6B ’65 CAT D9L ’82 Komatsu D65E ’81 BELTAGRÖFUR CAT 225B ’88 CAT 225 ’80 CAT 215D ’90 Fiat FE20HD ’88 Komatsu PW150 ’85 Libherr 920 ’84 TRAKTORSGRÖFUR CAT 438/428 ’89-’87 CAT 426 ’87 JCB 3DX ’82 Case 580 ’81 0 HEKLA LAUGAVEGI 174 SÍMI 695500 Smidjiivegi 6, Kópavogi, sími 44544

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.