Alþýðublaðið - 20.02.1959, Blaðsíða 11

Flugvélamars
Flugfélag íslands h.f.:
Millilandaflyg: Hrímfaxi
fer til Glasgow og Kaupm,-
hafnar kl. 08.30 í dag. Vænt-
anleg. aftur til Rvk kl. 22.35
í kvöld. Flugvélin fer til Oslo,
Kaupmannahafnar og Ham-
borgar kl. 08.30 í fyrramálið.
— Innanlandsflug: í dag er
áætlað að fljúga til Akureyr-
ar, Fagurhólsmýrar, Hólma-
víkur, Hornafjarðar, ísafj.,
Kirkjubæjarklausturs, Vest-
mannaeyja og Þórshafnar. —
Á morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar, Blönduóss, Eg-
ilsstaða, ísafjarðar, Sauðár-
króks og Vestmannaeyja.
Loftleiðir h.f.:
Leiguflugvél Loftleiða er
væntaníleg frá New York kl.
07.00 í fyrramálið. Hún held-
ur áleffis til Oslo, Kaupm,-
hafnar og Hamborgar, kl, 08.
30. Edda er væntanleg frá
Kaupmannahöfn, Gautaborg
og Stafangri.kl. 18.30 á morg-
un. Hún heldur áleiðis til
New York kl. 20.00.
Skfpfrcg
Skipadeild S.Í.S.:
Hvassafell er í Rvk. Arnar-
fell er í Rvk. Jökulfell er á
Skagafjarðarhöfnum. Ðísar-
fell var við Vestm'annaeyjar
í gær á leið til Hollands. —•
Litlafell er í Rvk. .Helgafell
ér í Gulfport. Hamrafell er
i Balum. Jeilirig er á Akur-
eyri.
Eimskipafélág íslands h.f.:
Dettifoss fór frá Rvk 16.2.
til Rostock og Riga. Fjallfoss
fer frá Vestmannaeyjum í
kvöld 19.2. til Akraness eða
Hafnarfjarðar, Patreksfjarð-
ar, Þingeyr-ar, Ak-ureyrar, og
Reyðarfjarðar og þaðan til
Hull og Hamborgar. Goðafoss
fer frá V.entspils 20.2. til
Hangö, Gautaborgnr og Rvk.
Gullfoss kom til Leith 19.2,
fer þaðan 20.2. til Thorshavn
og Rvk. Lagarfoss kom tii
Rvk 16.2. frá Hamborg. —
Reykjafoss fór frá Seyðisfirði
15.2. til Hamborgar, Rotter-
dam,'Antwerpen og Hull. —•
Selfoss fer frá New York 24.
—25.2. til Rvk. Tröllafoss er
í Tralleborg í Svíþjóð. Tungu
foss fer frá Rvk kl. 16.00 í
dag 19.2. til ísafjöarðar, Sauð
árkróks, Siglufjarðar, Dal-
víkur, Ákureyrar og Húsa-
víkur.
Ríkisskip.
Hekla er á Auistfjörðum á
norðurleið. Esja fer frá Rvík
á morgun vestur um lánd í
liringferð. Herðubreið er á
AustfjörSum á suðurleið.
Skjaldbreið fer frá Reykja-
vík í dag vestur um land til
Akureyrar. Þyrill er á Aust-
fjörðum. Helgi Helgason fór
frá Reykjavík í gær til Vest-
mannaeyja.

(Framhald af 5. síðu)
boð sitt að þangað yrði ráðinn
rafvirki. Þetta væri helvíti
mikið kerfi, alls konar straum
ur. Við vildur ekki svekkja
Guðstein meira árafvirkjaleys
inu, sér í lagi þar' sem við viss
um að hánn er .sjálfur lærður
vélstjóri og smelltum af hon-
um mynd með rafmagnsvind-
urnar á Goðafossi í baksýn.
„Fari fyllta kálið til fj . .
„Nei, það var ekki það“,
sagði ég. „Mér fannst ég
heyra óþ.“
Hann gekk til dyranna og
leit fram í bor.ðstofuna, svo
- giekk hann til mín. „Það er
alveg rétt“, sagði hann og
krosslagði hendurnar á mag-
anum. „Hr; Flemyng æpti“.
Ég leit alltof snöggt við.
„Nú held ég að þér ættuð
iað segja mér sannleikann“,
sagði hann með sömu rödd og
ikennarar nota í prófum.
„Við hvað eigið þér?“
„Avron vaknaði fyrr í nótt.
Hann kveikti á eldspýtu til að
sjá hvað klukkan væri óg þá
heyrði hann stunu. Það var
Flemyng hann bylti -sér og
snéri í rúminu. Avron stóð
upp og gekk til hans. Flem-
yng talaði upp úr svefninum.
í þetta skipti heyrðist hvað
hann sagði. Vitið þér hvað
Segitség þýðir?“
Ég vildi ég hefði ekki þurft
að ljúga, en ég hafði svarið
V. dýran e ð. „Nei.“
,Það þýðir hjálþ“, svaraSji
Cotterill alvarlegur. ,,Á ung'-
versku“.
„nú?“
„E-r það ekki furðulegt ejö
Flemyng skuli taia ung-
versku“.
„Nú?“
„Er það ekki furðulegt?“
„Það gera flestir Austur-
ríkismenn“, sagði ég. „Að
minnsta kosti orð og orð.“
,Fróðir menn . hafa sagt
mér“, sagði Cotterill, „að
mann dreymdi alltaf á móður
málinu, alltaf". Hann ypppti
öxlum. „Þetta va-r ek-ki allt‘.
Ég náði í bakka og bolla. ,
Hann hélt áfram -að tala.
„Náttjakkinn var frá hneppt
ur“. Cotter.ll beið en ég sagði
ekki orð. „Hann. er með bindi
um hægri öxlina- og það er al
blóðugt".
Það hvein í tekatlinum og
óg gekk að eldavélinni.
„Avron varð hræddur og
vakti okkur Kretschmer.
Flemyng var eins og maður
með óráð.Ég sótti vatn handa
honum og við stóðum hálf-
bognir yfir honum allir þríx’,
þá opnað-i hann augun og sá
okkur. Ég veit ekki hverja
hann hélt okkur en hann varð
hræddur og æpti“.
„Hann hefur haft martröð",
sagði ég’.
„S-vo sagð-i hann.“
Það var erfitt fyrir mig að
h-afa stjórn á mér. „Hvernig
lítur honum núna?“.
„Hann e-r sofnaður“, Cotter
ill gekk til mín. Ég' hélt hakk
anum milli okkar. „Sjáið nú
tilí‘, sagð. hann. ,ÍÞetta er
ekki. til neins. Þér ljúgið. ekki
nægilega vel”.
„Ég veit ekki vi'ð hvað þér
eigið.“
„Flemyng sagði annað orð
áður en hann vaknaði“.
,Hvaða orð var það?“
Cottierill snerti hendi mína.
„Hann sagði Díana“.
Yið gátum heyrt hófatak á
■torginu. Ég gekk að gluggan
um.
„Þetta er majórinn á hesti
sínrim“, útskýrö; Cotterill..
„Hann er sjálfsagt að fá út-
-rás fyrir gremju sína. Furðu-
legur maður. Ég veit að mér
ætti að ]íka illa við hann en
mér geðjast mjög vel að hon-
nm Er það ekki undar-
legt?“ 'v
Ég sagði: „Fólk, sem þjáist
er vénjulega mjög geðfellt“.
„Ef til v 11“. Cotterill horfðí
á mig, er ég hellti tei í bolla
hans. „Mig langar ekki til að
vita hvað hann gerir, ef hann
y' " y
Sagan 11
GEORGE
TABORI;
kemst að því að við erum.að
reyna að lei-ka á hann. Sjáið
þér nú til“s sagði hann og tók
bollann sinn. „É-g er ekki
vanur að skipta mér af því
sem mér kemur -ekki við en ég
er vinur Cecils og mér finnst
ég bera ábyrgð á yður. Avron
og Kretscmer eru vissir um,
að þér þekkið Flemyng mjög
vel og að þér eigið yðar þátt
í þessu öllu. Þeir eru beztu
menn, en þeir eru áhyggjufull
ir og þeir ætla að halda fund
um málið á morgun. Þeir
spyrja yður margra óþægi-
legra spurninga og fyrr eða
síðar verðið þér að svara
þeim. Ég vil gjarnan vera á
yðar bandi, ekki þeirra."
Hiesturinn þaut yfir torg-
ið og hvarf.
Cotterill hélt áfram máli
sínu“. Ef Flemyng er Ung-
verji og í vanda standdur vil
ég fá að vita það. Ég er ekki
hræddur. Geti ég hjálpað vð-
ur að koma honum yfir landa
mærin. gerði ég það. Það er
aðeins eitt, sem ég verð að
fá að vita.“ Hann var vand-
ræðalegur. „Það er ekki að-
eins af forvitni, sem ég spyr.
Hvernig þekkið þér Flemyng
eða hvað hann heitir? Eruð
þér að leika Rauðu Akurlilj-
una eða“, hann hikaði, „er
það eitthvað alvarlegra?"
Ég leit á hann. „Það er al-
varlegra en það.“
„Væna imín“, andvarpaði
hann. Hann beið eftiT því, að
ég segði honum meira þó var
hann hræddur við það, sem
ég myndi segja.
Ég reyndi að tala eins og
málið væri ekki jafn alvarlegt
og það var: „Flemyng heitir
Veres. Hann særðist fyrir fjór
um dögum við Killian bragg-
ana. Kúlan hefur eyðilagt
nokkra-r taugar, sárið er kvala
fullt, en hreint og é-kki mjög
alvarlegt. Hann nær sér, fái
hann Hvíld og læknishjálp.
Hann hefur passa, sem Mont-
gomery gaf honúm. Þetta er
allt.“ Hann beið enn. „Gecil
veit allt“, fullvissaði ég
hann.
Honum létti. „Þetta var
allt, sem ég vildi vita“.
Ég vildi ekki Ijúga aftur.
„Við erum skilin", sagði ég.
Ég gat ekki sagt honum allt.
Cotterill deplaði augim-
um, „Það var leiðinlegt“
sagði hann. „Ég hef alltaf
haldið að hjónaband ykkar
Cecils væri mjög gott“.
„Cecil hélt það 'sama‘‘, sagði
ég eins blíðlega og mér vár
unnt.
„Það er framorðið“, sagði
hann og stóð á fætur. Við gát
um heyrt hófatak hests Sur-
ovs á dimmum götunuim. Við
gengum upp stigann. Cotterill
fyl-gdi mér að dyrunum. Hann
vissi ekki, hvað hann átti að
segja. „Ég er þneyttur“, sagði
hann kvartandi. „Og ég
hlakka ekki til morgundags-
ins“. Hann þrýsti hendi mína
eins og til þess að segja mér,
a ðhvað sem fyrir kæmi, væri
hann vinur minn.
í svefnrofúnum fann ég. að
sólin s-kein á andlit mitt og
ég heyrði í kjúklingunum x
garðinum.
Herbergið var autt. Ég
heyrði mannamál í næsta her
-bergi.
Þau töluðu ekki hátt, en
samt svo, að ég heyrði orð og
-orð á stangli. „Mér finnst
þetta mj‘g illa gert af henni“.
Ég vil ekki vera eigingjörn,
en ég verð að hugsa um börn
in . . . Já, börnin. Munið þið,
hvað majórinn sagði um Ung
verjan-a? . . Hún hefur logið
að okkur . . Ég er yður sam-
mála. . . Jú, jú, lygar. Ef ekki
beint þá óbeint . . . Okkur
kemur þetta að vísu ekki við,
en . . . Uss, það er einhver
að 'koma".
Þá heyrði ég rödd frj Krets
chmer, hún hvíslaði flissandi:
„Hún er áreiðanlega ástmær
hans“
Ég klæddi mig og fór til
svefnherber.gis karlmann-
anna. V. safa. É-g leit á um-
búðirnar, þær voru blautar,
en ég vildi ekki vekja hann.
Hann varð að sofa, það var
honum lífsnauðsyn, hann
hafði sofið lítið sem ekkert
undanfarnar þrjár vikur.
Ég var að breiða ofan á
hann, þegar hr. Rhinelander
kom inn. Hann varð vandræða
legur, er hann sá mig. Hann
reyndi að setja upp alvöru-
svip.
„Vilduð þér vera svo væn-
ar að koma inn í næsta her-
bergi, Lady Ashton? Við þurf-
um að ræða anjög alvai’legt
mál.“
Þa-u voru þar öll samankom
in nema ítalska stúlkan, sem
hafði farið út að ganga með
börnin, og Cotterill. Mér
fannst ég svikin í tryggðuin,
þe-gar ég sá Cotterill hvergi.
Þau hljóta að hafa verið að
•tala um mig, þegar ég gekk
inn, því þau þögnuðu snögg-
lega o-g litu hvert á annað.
Rhinelander stóg við dyrnar,
sem voru hálfopnar harin
horfði fram á ganginn. Kon-
urnar sátu þétt saraan á einú
irúminu. Hr. Kretschmer
Hr. Avron stóðu við glugganrí.
Gulbranson reykti leirpípu. ’
„Hvernig líður sjúklin.gn-
um“, spurði frú Kretschmer í
árásarhug. •■'
„Hann sefur“, ég settist á
hitt rúmið og horfði á þæi* 1.
„Hvair er Cotterill?“
Rhinelander varð fyrir svör
um:: „Majór Surov g-eröi boð
fy-rir hann fyrir hálftíma.“
„Það gerir þetta vandamáí
okkar frekar aðkallandi, svo
ég t-aki ekki dýpra í árina“i
sagði. frú Rhúnelander.
„Og skuggalegt“, bætti hr.
Avi’on við. „Skuggalegt ér
rétta orðið“.
„Við skulum ekki vera að
tala utan að þessu“, sagði frú
Rhineland-er og dró i’ætur
sína upp að sínum stóra maga.
„Það er um vin yðar, hr
Fle-myng, sem við erum ai
tala. Er hann ekk; Ungverjif “
„Því spyrjið þér hann ekkí
um það?“ 1
„Við erum að spyrja þig,
vina“, Frú Rhinelander var
rau-ð í andliti.
„Þér virðist þekkja hann
mjögvel“, sagð; Ixr. Avron og
lagði áherzlu á mjög.
Frú Kretschmer flissaði.
Rhinelander leit föðurlega
til mín eins og til að sýna mér
-að hann væri á mínu bandi-.
„Heyrið þér til, Lady Ashton-.
Það er líklegt, að þér hafið
góðar og gildar ástæður fyrir
að halda þessu leyndu.. Mi-g
langar til að virða þessar á-
stæður, en ég get það ekki,
þetta mál varðar okku;- öll.
Við höfum rétt á að vita
þetta. Ef þér segið okkur að
imaðurinn sé ekki Ungverji,
munum við trúa yður og mál
ið er útrætt.“
„Bíðið þér nú við . . .“ mót-i
mælti hr Kretschmer. i
Rhinelander benti hanúm
að þegja. „Ef hann er Ung-
verji, verðum við að ákveða,
hvað gera skal. Cbtterill getur
komið hvenær sem er með
fréttirnar, kannske kemur
hann með ferðaleyfi fyrir okk
ur, kannske ekki. Þér heyrð-
uð hvað majórinn sagði ígær
kveldi: „Það. eru engir Ung-
verjar m-eð yk-kur. Það væri
slæmt fyrir ykku'r, k£ svo
væri.“
„Við viljum, fá að hayr-a
-sannleikann", sagði hr. Kret.-
schmer og klóra*’ ú+ f bláirin
0 R A N NÁ 8 N11?
— xivao ntj.u „
hann pabba um?
-j.ga spurt
Alþýðublaðið — 20. febr, 1959