Morgunblaðið - 31.07.1991, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. JÚLÍ 1991
Hann elskar mig, hann elsk-
ar nhg ekki...
Ast er ...
8-6
... að gera draumana ekki
að óleysanlegu vandamáli.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
° 1991 Los Angeles Times Syndicate
HÖGNI HREKKVÍSI
\pEllZ HAFA. N/\B> HONU/H FVRIR SkATrSWK."
í»essir hringdu . ..
Nýtískuleg stafsetning
Sjónvarpsins
Matthildur hringdi:
Eg hef rekið augun í það hvað
eftir annað að hjá Sjónvarpinu virð-
ast menn telja að fuglsheitið „ugla“
sé skrifað með tveimur g-um. Fæ
ég ekki betur séð en að þetta sé
eins konar vinnuregla á þeim bæ
því þetta hefur komið fyrir hvað
eftir annað og virðist ekki bundið
við einn þýðanda. Hið sama hef
ég raunar séð í bamabókum sem
Almenna bókafélagið gaf út fyrir
nokkrum árum og voru eftir enskan
mann.
Hins vegar er ég alls ekki sátt
við þetta. Eg sé enga sérstaka
ástæðu til að skrifa þetta forna
fuglsheiti með tveim g-um enda
hefur það mér vitandi engin tengsl
við ugg eða hræðslu. Ég vil mæl-
ast til þess að Sjónvarpið láti þegar
af þessari „nýtískulegu" stafsetn-
ingu enda ekki í þess verkahring
að gera breytingar á lögboðinni
stafsetningu.
Þakkir fyrir góða þjónustu
Ánægð brúðhjón hringdu:
Við giftum okkur á laugardag-
inn og viljum koma á framfæri
þakklæti til A.Hansen þar sem við
vorum með kaffi. Öll þjónustan var
mjög góð. Einnig viljum við færa
starfsfólki á veitingastaðnum Jón-
atan Livingston Máf sérstakar
þakkir fyrir mjög ánægjulegt kvöld
og sérlega góða þjónustu.
Ánægð með Markús
Kona hringdi:
Ég vil lýsa ánægju minni með
nýja borgarstjórann okkar, hann
Markús Örn Antonarson. Mér þyk-
ir greinilegt á öllu að þar fer ákveð-
inn maður og duglegur. Hann ætl-
ar að lagfæra ástandið í miðborg-
inni um helgar og var sannarlega
kominn tími til. Samt hafa fjölmiðl-
ar keppst við að gera grín af hon-
um, meira að segja Morgunblaðið.
Ég veit að Magnús lætur það ekk-
eri á sig fá en mér þykir þetta
ómaklegt.
Að endingu vil ég óska borg-
arbúum til hamingju með Markús
og vona að við eigum eftir að njóta
starfskrafta hans vel fram á næstu
öld.
Kettlingur í boði
3 mánaða kettlingur fæst gef-
ins. Upplýsingar í síma 75737 eða
30894.
Köttur í óskilum
Mjög fallegur, háfættur og tígu-
legur fressköttur, gulrósóttur á
baki en með hvíta bringu og fætur
er búinn að vera í óskilum í Skip-
holtinu í 3 vikur. Hann er afar
gæfur og elskulegur. Vinsamlegast
hringið í síma 34766.
Gleraugu týndust
Gleraugu í brúnni umgjörð töpuð-
ust föstudaginn 26. júlí s.l. Leiðin
sem farin var (á hjóli) var: Afla-
grandi 40 - Mikligarður - JL húsið
- Hringbrautin að Birkimel - Birki-
melur - Hótel Saga, Búnaðarbank-
inn. Finnandi vinsamlegast hringi
í síma 16435 (Karl) eða í þjónustu-
miðstöðina í Aflagranda 40, sími
622571.
EFNILEGIR SONGVARAR
Af tryggð og nokkurri forvitni við
Ketil vin minn Jensson, óperusöngv-
ara, lagði ég leið mína í Norræna
húsið sunnudaginn 14. júlí til að
kanna frammistöðu sonar hans, en
Katli kynntist ég, er hann söng í
óperunum Leðurblökunni og Cav-
alleria Rusticana er fluttar voru í
Þjóðleikhúsinu á árunum 1951 og
1955.
Kolbeinn Jón Ketilsson bauð upp
á vandaða efnisskrá sem hófst með
Scarlatti og Handel — Ombra mai
fu — en það hljómar í mér með rödd-
um Caruso og Gigli og hlýtur saman-
burður að vera óhagstæður fyrir
Kolbein, en rödd hans hljómaði létt
og áreynslulaust. Þá komu lög eftir
Beethoven og Schubert, sem Kol-
beinn söng undur fallega með sinni
björtu og áreynslulausu tenórrödd.
Eftir hlé komu svo sex íslensk söng-
lög eftir þá Sigfús Einarsson, Kalda-
lóns, Jón Þórarinsson og Pál ísólfs-
son. Þessi lög voru sungin ákaflega
fallega, með skýrum texta og tón
og lofa góðu um söngvarann. Að
lokum söng svo Kolbeinn óperuaríur
úr „L’Arlesiana" eftir F. Cilea og
Rigoletto eftir Verdi og kom í ijós
að einnig á þeim nótum er mikils
að vænta hjá þessum unga söngv-
ara. Eftir ákaft lófatak í þéttsetnu
húsi, kvaddi píanóleikarinn, sem var
enginn annar en hinn óviðjafnánlegi
Jónas Ingimundarson, sér hljóðs og
tilkynnti að verðandi eiginkona
söngvarans gengi nú til liðs við hann
í lokalagi, sem var ástardúett úr
Kátu ekkjunni eftir Lehar. Kom þá
í ljós, að hún er einnig upprennandi
söngvari og verður spennandi að
fylgjast með þeim í framtíðinni, en
þau eru nú á förum til Vínarborgar
að læra meira og vil ég með þessum
fátæklegu línum mínum bæta nokk-
uð úr, að ég hef ekki séð á prenti
umsögn um þessa söngskemmtun.
Jafnframt vil ég óska listahjónun-
um gæfu og gengis um alla framíð.
— Hafið hjartans þökk fyrir góða
skemmtun í Norræna húsinu 14. júlí.
Sighvatur Jónasson,
fyrrum organisti.
Perlunnar, er bar ábyrgð á því að
neyðarbjöllu vantaði á lyftu í henni.
Er með ólíkindum að bæði borgar-
fulltrúi og þingmaður skuli telja sér
sæma að skrifa blaðagreinar, þar
sem ein helsta forsendan er rang-
færsla af þessu tagi. Þar ræður að
minnsta kosti ekki heilræði Ara
fróða, að hafa það sem sannara
reynist.
xxx
Samkvæmt Helgisiðabók þjóð-
kirkjunnar fellur það að sjálf-
sögðu að starfsskyldum presta að
flytja blessunarorð í nýjum bygg-
ingum eða við mikil mannvirki. Að
mati Víkveija er þetta jafngóður
og sjálfsagður siður og að fara með
sjóferðabæn eða þakka Guði gjafir
hans við upphaf máltíðar. Að sjálf-
sögðu á slíkt ekki við alla, enda er
fólk misjafnlega trúað og margir
beinlínis andvígir því að Kristur
komi nokkurs staðar við sögu lífs
þeirra. Á meðan trúfrelsi ríkir hér
ber það ekki vott um annað en skort
á umburðarlyndi að geta ekki unnt
kristnu fólki að efna til helgistund-
ar, hvort heldur það er í Perlunni
eða annars staðar.
Kirkjan getur hjálpað
í Morgunblaðinu föstudaginn 14.
júní skrifar Ragnheiður Davíðsdóttir
blaðamaður greinarkorn undir yfír-
skriftinni „Leyfið börnunum að
koma til mín“. Hún bendir á þá stað-
reynd sem margir hljóta að hafa
hugsað um að mörg utangarðsbörn
og unglingar ganga um án þess að
nokkrum detti í hug að þau þurfi
hjálp, stuðning til að standa í fæ-
turna.
Ragnheiður Davíðsdóttir bendir á
góða lausn, þessu fólki til bjargar.
Kirkjuna. Þar á kærleikurinn og
umburðarlyndið að ríkja. Þar er
væntanlega viljinn og peningar. Er
nokkuð eðlilegra en að kirkjunnar
menn standi sem einn og taki málið
að sér? Ég skora á fólk að láta í sér
heyra um þetta mál.
Hvað er hægt að gera fyrir af-
skipta unglinga og börn? Jóna
Víkveqi skrifar
Einkennilegt er að fylgjast með
því hvernig einstakar bygg-
ingar eða mannvirki geta heltekið
huga fólks, sem hefur þörf fyrir að
tjá sig á opinberum vettvangi. Að
mati Víkveija eru það þó einkum
vinstrisinnaðir stjórnmálamenn,
sem keppast við að halda því á lofti,
að peningar sem renna í slík mann-
virki_ séu betur komnir annars stað-
ar. Á sínum tíma var það flugstöð
Leifs Eiríkssonar, sem var viðmið-
unin og upphaf alls ills í fjármálum
þjóðarinnar, en nú er það Perlan,
sem er talin valda því að ekki hafi
stórfé verið varið til alls kyns ann-
arra framkvæmda á vegum Hita-
veitu Reykjavíkur eða Reykjavíkur-
borgar.
Það vakti athygli Víkvetja að
Leifsstöð er nefnd meðal þeirra við-
fangsefna, sem á að kanna sérstak-
lega, þegar rannsakaður er svokall-
aður fortíðarvandi í fjármálum rík-
isins. Þegar smíði stöðvarinnar var
að Ijúka lágu fyrir útreikningar,
sem sýndu að byggingin gat orðið
eitthvert arðsamasta mannvirkið í
eigu ríkissjóðs. Vonandi kemst
nefndin um fortíðarvanda að því,
hvað fór úrskeiðis, þannig að flug-
stöðin breyttist í bagga á ríkissjóð.
Annars má Víkveiji ekki til þess
hugsa, hvernig ástandið væri í sam-
göngumálum þjóðarinnar, ef ekki
hefði verið ráðist í smíði nýrrar flug-
stöðvar á Keflavíkurflugvelli.
Ástandið þar var auðvitað orðið
með öllu óviðunandi. Hin glæsilega
Leifsstöð eykur hróður þjóðarinnar
út á við og eflir með henni sjálfs-
traust, og ekki minnkar glæsileik-
inn eftir að stóru listaverkin hafa
verið sett upp við stöðina. Þetta
gildi Leifsstöðvar verður að visu
aldrei metið til Ijár, hversu lengi
sem menn grufla í fortíðinni.
Perlan verður heldur aldrei met-
in að verðleikum með því einu
að setja á hana fjárhagslegu mæli-
stikuna, sem nú er helst brugðið á
loft í vinstrisinnuðum umræðum um
hana, þegar ekki er hneykslast á
óhappi í lyftu eða yfir því að séra
Þórir Stephensen skyldi blessa hið
nýja mannvirki og þar væri lesið
úr hinni helgu bók.
Furðulegt er að sjá það endurtek-
ið hér í blaðinu, sem þó hefur verið
leiðrétt, að það hafi verið arkitekt