Morgunblaðið - 17.09.1991, Page 51
{fi@{ M3T4yr. ,vi íl'JÖAUUuulIH Qltt/ulQKUUHOM Ui>
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. SEPTEMBER 1991 51
Jón Sveinbjamarson
Mið-Skála - Minning
Það er eins og minningin um
suma einstaklinga tengist ósjálfrátt
ákveðnum eiginleikum og staðhátt-
um.
Þegar ég hugsa um Jón Svein-
bjarnarson koma mér samstundis í
hug eljusemi og kappsemi, einlæg
guðstrú og drenglyndi. Og auðvitað
koma fjöllin, Eyjafjöllin, alltaf jafn-
framt í hugann. Það er sagt að
umhverfi og aðstæður móti skap-
höfn manna ekki síður en erfðir.
Þegar ég kynntist Jóni, fann ég
fljótlega móta fyrir fjöllunum í lynd-
iseinkunn hans.
Jón Þorbergur Sveinbjarnarson
fæddist á Ysta-Skála undir V-Eyja-
fjöllum 21. september 1915. Hann
var fimmti af tólf systkinum. For-
eldrar hans voru hjónin Sveinbjörn
Jónsson bóndi þar og Sigríður Anna
Einarsdóttir. Foreldrar Sveinbjörns
voru hjónin Jón Sveinbjarnarson
sýsiuskrifari og Björg Guðbrands-
dóttir, en faðir Jóns var Sveinbjörn
Guðmundsson, síðast sóknarprestur
í Holti. Foreldrar Sigríðar Önnu,
sem ævinlega var kölluð Anna, voru
hjónin Einar Tómasson, bóndi í
Varmahlíð, og Þóra Torfadóttir.
Jón Sveinbjarnarson ólst upp á
barnmörgu heimili, bræðurnir voru
sex og systurnar sex. Heimili þeirra
Sveinbjörns og Önnu, foreldra Jóns,
var glaðvært og þó marga munna
væri að fæða og gestkvæmt væri,
varð enginn var við annað en nóg
væri að bíta og brenna og gestrisni
við brugðið. Anna var hjartahlý og
dugleg verkkona, sem vakti yfir
velferð barna sinna. Engum getum
þarf að leiða að því að mörg hafa
handtökin þurft að vera og í mörg
hom að líta. Anna var einlæg trú-
kona og líkega hefur hún verið ein
þessara búkvenna, sem áttu töfra-
pott, sem aldrei tæmdist, sama
hversu mikill grautur var tekinn
úr honum. Það var eðlilegt að yngri
mönnum verði hugsað til töfra, þeg-
ar reynt er að leysa þá ráðgátu,
hvernig þessum konum varð allt
úr engu.
Sveinbjörn, faðir Jóns, var gáfu-
maður. Hann var um tíma organ-
isti í kirkjunni og lengi meðhjálp-
ari. Sveinbjörn var glaðvær og hress
í framkomu og bjartur í viðmóti.
Þegar ég kynntist Sveinbirni var
hann aldraður mjög. Mér er þó
minnisstætt, að mér fannst, mér
langskólamanninum, illa ganga að
ná vopnum mínum í orðræðum við
þennan sjálfmenntaða bónda, sem
alla sína ævi hafði allt sitt átt und-
ir sól og regni.
Sveinbjörn var eldhugi, og enn
stendur hann mér fyrir hugskots-
sjónum, gamall maður með vinnu-
lúnar hendur, þegar hann hreifst
eða eitthvað vakti sérstaklega
áhuga hans, hvernig maðurinn fór
á flug og lýsingar manna og at-
burða leiftruðu í meitluðu málfari
hans.
Þá lifnaði hann upp
sem hið kræklótta kjarr,
þegar knappamir springa út á vorin.
Þótt baráttan væri hörð á þessum
árum, naut Jón Sveinbjarnarson
góðs veganestis úr foreldragarði og
hafði alla ævi skjól af Eyjafjöllun-
um, hvert sem hann fór.
Jón var snemma víkingur dugleg-
ur til allra verka og gat verið með
eindæmum kappsamur. Hann var
sterkur vel og hugmaður mikill.
Ungur fór hann til sjós, enda á
þeim árum helst gull að sækja í
greipar Ægis. Úti fyrir ströndinni
hillti eyjarnar upp eins og ævintýra-
heim og þangað fóru margir sunn-
lendingar að sækja björg í bú.
Um tíma fékkst Jón við útgerð.
Líklega hefur hann verið kominn
um þrítugt, þegar hann hóf nám í
húsasmíði. Að því námi loknu fékkst
Jón mjög við smíðar. Hann byggði
og seldi og komst í álnir enda elju-
samur og útsjónarsamur. Þegar ég
var við háskólanám, keyptum við
Anna fokhelda íbúð af Jóni. í því
máli reyndist Jón mér vel í hví-
vetna. Var honum og umhugað að
hjálpa frænku sinni.
Á þessum árum gekk Jón í Hvíta-
sunnusöfnuðinn og hann mun
reyndar hafa verið fyrsti yfirsmiður
hinnar miklu kirkju þeirra hvíta-
sunnumanna við Hátún í Reykjavík.
Trúna á hinn allsvitandi og allsráð-
andi guð hafði Jón drukkið með
móðurmjólkinni. Hann var einlægur
í starfi sínu í söfnuðinum og fylgdi
honum til æviloka.
Mér er minnisstætt hversu Jón
hló innilega hér fyrr á árum, þegar
við ræddum um Biblíuna. Mér gekk
oft illa að skilja með heilanum, en
Jón skildi með hjartanu. Efinn
komst ekki að honum, sannleikur-
inn var honum einfaldur og skýr.
Slíkum mönnum verður trúin mikill
styrkur. Húsið er byggt á bjargi,
stormur og regn erfiðleika og mót-
lætis hræra ekki þá undirstöðu.
í starfi hjá Hjálpræðishernum
kynntist Jón eftirlifandi konu sinni,
Andreu Tómasdóttur. Andrea kom
frá Færeyjum og reyndist hún Jóni
hinn traustasti ævifélagi. Þau eign-
uðust tvö börn, Fríðu, sem er gift
Guðmundi Tómassyni, en þau eiga
einn son, Jón Andra; og Sveinbjörn,
sem leggur stund á vélstjóranám.
Það blundaði alltaf í Jóni Svein-
bjarnarsyni að gerast bóndi. Þó allt
gengi í haginn í bænum og Jón
spjaraði sig þar vel við húsasmíðar,
undi hann ekki á mölinni.
Fornmenn sögðu að römm væri
sú taug, er rekka dregur föðurtúna
til. Fjöllin heilluðu úr fjarska og
minningin um æskuárin og dvölina
í foreldrahúsum, tengslin við jörðina
og gróðurinn, drógu Jón Svein-
bjarnarson með taugum, sem voru
sterkari en nokkrir stálvírar, undir
Eyjafjöllin. Hann hugsaði sér að
fást þar við smíðar jafnhliða búskap
og festi kaup á jörðinni Mið-Skála,
þar sem þau hjón bjuggu síðan.
Reyndar keyptu þau sér líka íbúð
í höfuðborginni, en hugurinn var
undir fjöllunum og þar undu þau
best.
ValurR. Ulfars-
son - Kveðja
Fæddur 17. febrúar 1974
Dáinn 27. ágúst 1991
Löng verður nóttin
nöturleg og dimm.
En handan við fjöllin
og handan við áttimar og nóttina
rís turn ljóssins
þar sem tíminn sefur.
Inn í frið hans og draum
er fórinni heitið.
(Snorri Hjartarson: ,,Ferð“.)
Með þessum orðum langar mig
að minnast vinar míns Vals Rafns
Úlfarssonar. Við kynntumst fyrst
aðeins 6 ára gamlir, haustið 1980
þegar ég flutti á Alftanesið. Við
vorum samferða í gegnum allan
grunnskólann. Á þeim árum var
margt brallað og prakkarastrikin
voru óteljandi. A sumrin sigldum
við og sulluðum í Bessastaðatjörn-
inni og á vetuma voru skautar og
sleðar dregnir fram. Þegar við elt-
umst breyttust áhugamálin og vél-
knúin ökutæki áttu hug okkar all-
an. Eftir að grunnskóla lauk skildu
leiðir okkar í náminu en samt hélst
alltaf sama vináttan með okkur og
samverustundirnar voru margar.
Minningarnar eru óteljandi og
söknuðurinn sár en minningin um
Val lifir í hugum okkar sem þekkt-
urry hann.
Eg og íjölskylda mín vottum for-
eldrum Vals, bræðrum, litlu
bræðrabörnunum og öllum ættingj-
um og vinum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Smári
Lsgsteinar
Framleiðum allar
stærðir og gerðir
af legsteinum.
Veitum fúslega
upplýsingar og
ráðgjöf um gerð
og val legsteina.
S.HELGASON HF
STEiNSMIÐJA
SKEMMUVEGI48. SIMI76677
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát hjartkærrar móður minnar
og tengdamóður,
SIGRÍÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Fellsmúla 5.
Starfsfólki Hafnistu, Hafnarfirði, þökkum við góða umönnun.
Hólmfríður Egilsdóttir, Viðar Kornerup-Hansen.
Ég held að Jón Sveinbjarnarson
hafí verið gæfumaður, einkum hin
síðari ár. Hann átti góða konu og
góð börn. Hann bjó þar, sem rætur
hans stóðu dýpst, hafði nóg fyrir
sig og sína og lifði guðrækilegu lífi.
Mér er sagt, að þegar kallið kom,
hafi hann verið við því búinn. „Mér
er ekkert að vanbúnaði" á hann að
hafa sagt. Hann var ern fram á
síðasta dag svo að segja. Sjónin var
aðeins farin að gefa sig. Jafnvel
síðustu dagana féll honum ekki
verk úr hendi. Það hlýtur að vera
mikils virði að geta sáttur lagt út
á móðuna miklu.
Nú hvílir Jón Sveinbjarnarson í
kirkjugarðinum á Ásólfsskóla, þar
sem brekkan er farin að vera meira
aflíðandi. Þaðan sér fram á slétt-
una, fijósama og grasgefna. í
ljarska lemur aldan sandinn og
eyjarnar rísa úr sjó eins og risavax-
inn hamraborg. Én uppi yfir gnæf-
ir Holtsnúpur og Eyjafjallajökuli.
Svo sannarlega hvílir Jón, viríúr
minn, nú í faðmi Ijalla sinna, sem
hug hans áttu og mótuðu svo mjög.
Þar sem mætast svalur úthafsvind-
ur og mildur fjallaþeyr og fjallið
heillar a'la þá til uppgöngu, sem
frelsi og útsýn þrá, felum við hann
nú þeim guði, sem sólina skapaði.
Konu Jóns, Andreu og börnum
þeirra, systkinum og frændfólki
votta ég samúð mína.
Guðm. G. Þórarinsson
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargfeinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort Ijóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta til-j ,
vitnanir í ljóð, tvö erindi, eftir þekkt skáld, og skal þá höfundar
getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minning-
argreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug vegna fráfalls
BALDURS REYNIS SIGURÐSSONAR,
Húnabraut 18,
Blönduósi.
Kristín Bjarnadóttir,
Hulda Baldursdóttir, Sigurgeir Sverrisson,
Sigurður Baldursson, Jóhanna Helgadóttir,
Ingibjörg Bjarney Baldursdóttir, Helgi Jóhannesson,
Reynir Baidursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Astkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, stjúpfaðir, afi, langafi,
tengdasonur og bróðir,
- SVEINN VILBERGSSON
vélstjóri frá Eyrarbakka,
StigahUA 10,
áður á Ásabraut 15, Keflavík,
er lést 9. þ.m., verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju miðvikudaginn 18. sept-
ember kl. 13.30.
Fyrir mína tiönd og annarra aðstandenda,
Þórunn Sigurlásdóttir.
+ Hjartans þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför
KRISTINS EIRÍKSSONAR,
Goðheimum 11.
Stefania Sigurjónsdóttir, Jón Guðnason,
Guðni Jónsson, Sigrún Sveinsdóttir, *
Kristín Jónsdóttir, Gísli Vilhjálmsson,
Gunnar Jónsson, Guðfinna B. Kristjánsdóttir,
Eiríkur Kristinsson, Kolbrún Eiríksdóttir,
Ólöf M. Eiríksdóttir, Kristján Otterstedt,
Birgir Eiríksson, Hólmfríður Ingvarsdóttir,
Hólmfriður Eiríksdóttir, Gestur Helgason,
Einar V. Eiríksson, Sigríður Ingvarsdóttir.
+
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, bróður, tengdaföður og afa,
HAUKS GUÐMUNDSSONAR
fyrrum verkstjóra,
Vestmannabraut 56b,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Sjúkrahúss Vestmannaeyja og
starfsfólk og stjórn Vinnslustöðvarinnar.
Guð blessi ykkur öll.
Theódóra Óskarsdóttir,
börn, systkini, tengdadóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
í
é
i
i