Morgunblaðið - 25.09.1991, Blaðsíða 40

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. SEPTEMBER 1991
40
Ást er...
5-30
... að lofa henni að sofa út.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all nghts reserved
® 1991 Los Angeles Times Syndicate
Maðurinn minn skilur mig Hvað má ég gera fyrir þig
ekki... og þína ...?
Ljóðagerð:
Perlur o g
andleg
víruspest
Sparað umfram efni
Að undanförnu hefur það ekki
farið fram hjá neinum sú umræða
að spara í heilbrigðiskerfinu. Það
er gott og blessað, því engin hefur
gott af því að eyða um efni fram.
Á mínum uppvaxtarárum vandist
maður á að spara og spara, en þó
ekki að til tjóns yrði. Okkur var
einnig kennt að ekki ætti að veitast
að þeim sem minna mega sín, en
það voru sjúkt fólk og aldraðir eða
þeir sem lítið áttu fyrir sig að
leggja.
Þetta kemur mér í hug þegar ég
les og hlusta á þá umræðu sem nú
fer fram um sparnað í rekstri
sjúkrahúsa. Síst af öllu á að ráðast
að sjúkrahúsunum, því að sú starf-
semi sem þar fer fram er lífsnauð-
syn. Eg og mín íjölskylda höfum
kynnst.því af eigin raun hversu
mikilvæg þjónusta þeirra er og þá
var ekki spurt um peninga eða tíma
heldur var mannúð og umhyggja
látin vera í fyrirrúmi.
Eg hygg að ef þessir sem nú
vilja skera allt niður yrðu fyrir ein-
hverju áfalli, þótt ekki væri annað
en brot á handiegg, væri enginn
vafi á að þeir hinu sömu vildu að
því yrði sinnt strax, en ekki fara í
biðröð til að fá afgreiðslu. Þeir
gætu ef til vill greitt fyrir þessa
þjónustu og fengið hana strax, en
hvað get ég sem hef ekki þau laun
sem þeir hafa?
Er ekki stundum sagt að þeir sem
ráða eigi að ganga á undan með
góðu fordæmi. Gera þeir það?
Væri ekki hægt að hugsa sér að
þeir tækju sér minni laun, færri
utanlandsferðir, minni veislur og
hagræddu störfum um sömu mál-
efni milli ráðuneyta og ná þannig
fram sparnaði?
Verkafólk þessa lands hefur lág
laun og getur ekki tekið á sig frek-
ari byrði, en það er ekki óskað eft-
ir áliti þess þegar hækka þarf skatt,
heldur er gengið að því með lögtök-
um og grófum innheimtuaðgerðum
ef það getur ekki greitt gjöld sín
til samfélagsins.
Það er von mín og ég veit fjölda
fólks í landinu að ráðamenn hætti
við þessi áform sín að draga úr
þjónustu sjúkrahúsanna.
Ég vil taka undir athugasemdir
„dýravinar" í Hafnafirði. Hundahald
er bannað í Hafnafirði og á að vera
bannað áfram og það á að fram-
fylgja þessu banni. Ég vinn vakta-
vinnu og sé — og heyri — til hund-
anna hér í Hafnafirði á flestum tím-
um. Maður vaknar við gjammið á
morgnana, þ.e.a.s. ef maður hefur
náð að sofna útfrá spangólinu á
kvöldin.
Gatan sem ég bý við er ekki stór
en þar eru tveir stæðilegir hundar
og von á þeim þriðja. Það er brjóst-
umkennanlegt að horfa á dauðskelfd
börnin ef dýrin eru laus. Og það er
bijóstumkennanlegt að horfa á dýrin
vansæl og gólandi ef þau eru bund-
in. Þetta er ekkert líf fyrir þessi grey.
Hundar eiga að vera uppí sveit þar
sem þeir geta hlaupið um.
Utivinnandi húsmóðir og dýra-
vinur í Hafnarfirði.
Allir sem unna íslenskri ljóða-
gerð, sannkallaðri list, hljóta að
vera þeim þakklátir sem láta í ljósi
álit sitt á þessari nýtísku ljóðagerð,
sem er hvorki fugl né fiskur, en
vekur hjá manni vorkunnsemi og
undrun að þessi samsetningur skuli
vera kallaður skáldskapur. Ég held
að það standi svona orðrétt í Heims-
ljósi Laxness: Að tala upp úr sér
geta allir, en að rýma geta ekki
nema skáld. Svo mörg eru þau orð.
Órímuð ljóð geta verið perlur, en
nú er eins og allt kallist skáldskap-
ur, jafnvel lætur Háskóli íslands
það viðgangast að leggja blessun
sína yfir kver sem á að innihalda
efni til næringar og lærdóms æsku
þjóðar okkar á sviði bókmennta.
Er þetta andleg víruspest eða hvað?
Yonangi gengur hún yfir eins og
aðrar farsóttir. Einhvern tíma hefði
þvílíkur skáldskapur kallast „leir-
burður“ eins og illa rímuð ljóð. Það
er illt í efni ef sannkölluð orðsins
list á að kafna í brunnum sem ekki
halda hreinu vatni vegna mengun-
ar.
Hafnfirskir hundar:
GREYIN GJAMMA
Víkverji skrifar
Svo sem allir sjá er bílaeign fram-
haldsskólanema orðin svo mik-
il hér, að til vandræða er við alla
skóla vegna skorts á stæðum. Við
upphaf skólahalds í Menntaskól-
anum við Hamrahlíð var til dæmis
ráðist í að malbika nokkur ný bíla-
stæði við skólann. Sannaði það enn,
hve mikinn forgang bíllinn og að-
staða fyrir hann hefur, því að um
langt árabil hafa yfirvöld skólans
látið undir höfuð leggjast að ganga
sómasamlega frá lóð inni í kringum
bílastæðin.
í sumar hefur víða verið unnið
að því á vegum Reykjavíkurborgar
að ljúka framkvæmdum við ýmsa
smáreiti sem myndast, til dæmis
við vegagerð. Er oft undarlegt, hve
lengi dregst hjá sumum opinberum
aðilum að leggja síðustu hönd á
verk. Þetta er þó misjafnt eftir fyrir-
tækjum og er Rafmagnsveita
Reykjavíkur til fyrirmyndar að
þessu leyti og einnig Hitaveita
Reykjavíkur. Fær Hitaveitan von-
andi heimild ti! þess að ljúka við
það sem gera þarf umhverfis Perl-
una og nýju hitaveitutankana á
Öskjuhlíð, svo að þar standi ekki
ógróin sár eða ófullgerðir vega- og
gönguspottar um langan tíma.
XXX
Framkvæmdirnir við vegina
kalla að sjálfsögðu á svigrúm
fyrir tæki og þá sem vinna við
þær. Eftir að hafa ferðast akandi
erlendis vekur það alltaf jafnmikla
furðu Víkveija að kynnast því, hve
lítil alúð virðist lögð við það hér
að vekja athygli ökumanna á að-
steðjandi hættum við vegafram-
kvæmdir eða á vegabrúnum. Oftast
sjást viðvörunarskilti um svipað
leyti og hættan sem þau eiga að
vara við.
Erlendis virðist fylgt ákveðnum
stöðlum við uppsetningu á slíkum
viðvörunarskiltum. Ökumanni er
með góðum fyrirvara gerð grein
fyrir að hætta sé á vegi hans og
hann er síðan minntur á hættuna
og hvattur til ákveðinna viðbragða
þangað til hann er kominn fram
hjá henni. Hér sýnast viðvaranir
háðar duttlungum hveiju sinni og
oft ekki einu sinni unnt að treysta
þeim skiltum, sem upp eru sett.
Hver kannast ekki við óþægindi
vegna þess að fyrirvaralítið er ekið
af bundnu slitlagi á malarveg úti á
þjóðvegunum?
xxx
YVíkveiji vill hér með skora á
yfirvöld umferðarmála að
huga að því hvort ekki sé ástæða
til að herða eftirlit með þeim sem
eiga að veita ökumönnum leiðbein-
ingar og skapa hjá þeim öryggis-
kennd við aksturinn. Svo sem kunn-
ugt er hafa umræður um umferðar-
mál hér einkum snúist um að
áminna þá sem sitja undir stýri en
minna um aðstæðurnar, sem þeim
eru skapaðar.
Ökumenn þurfa að fara eftir
skýrum og sjálfsögðum reglum,
sem eiga að stuðla að almennu
öryggi í umferðinni. Það ættu einn-
ig að gilda jafnskýrar reglur um
framgöngu þeirra sem eru að vinna
við vegi með þeim hætti, að störf
þeirra trufla óhjákvæmilega um-
ferðina.